"Niekończąca się historia" to powieść obyczajowa o splatających się (a nawet plączących) losach kilku kobiet. Niby zwykłe, szare życia, a jednak pełne zakrętów, osobistych dramatów, trudnych wyborów i porażek. Także wydarzeń, które wydają się nieprawdopodobne, jednak prawdziwe życie potrafi też być zaskakujące i pisać bardzo skomplikowane scenariusze. Główną bohaterką i narratorką "Niekończącej się historii" jest Alicja, która swoją historię opowiada od początku – czyli znalezienia jej jako małego dziecka na ulicy. Zaczyna się niesamowicie, po czym Alicja wiedzie zwykłe, dość smutne życie. Są chwile, gdy dzieje się lepiej, ale całość jest dość przygnębiająca. Gdy umiera mąż Alicji, Henryk, wychodzi na jaw tajemnica. Okazuje się, że miał córkę z romansu z inną kobietą. Ta wiadomość i dalsze wydarzenia zmieniają życie Alicji. W dalszej części powieści rolę narratora od Alicji przejmuje Asia, która opowiada o swoich losach. Pod koniec książki głos zostaje oddany jeszcze innym kobietom. Jest to bardzo dobry zabieg literacki, który wprowadza świeżość do powieści, jednocześnie nawiązując do klasycznej sagi rodzinnej, w której kolejne pokolenia przejmują głos. (…) Zaletą "Niekończącej się historii" jest oddanie głosu kobietom i pozwolenie im na opisanie nie zawsze chlubnych czynów i rozmaitych tajemnic, które często są skrywane w rodzinach. Wiele czytelniczek może się z tym identyfikować – także z moralnie wątpliwymi postępowaniami, ponieważ nikt nie jest kryształowy. Tak jak napisała autorka we wstępie: ,,Można je i pochwalić, i potępić, ale nie wiadomo, jak należałoby postąpić, aby być szczęśliwym”. To zdanie jest dobrym mottem dla całego tekstu, a może nawet serii. / Powyższy opis pochodzi od wydawcy/.
Profesor Teufel, leciwy i nieco eks-centryczny wykładowca Uniwersytetu Gdańskiego zafascynowany baśniami i legendami, znika w tajemniczych okolicznościach. W tym samym czasie z Karkonoskiego Muzeum zostaje skradziony kostur Ducha Gór – bezcenny zabytek znaleziony podczas prac budowlanych na terenie przyszłego pensjonatu. Gdy już mało kto wierzy w odnalezienie profesora żywego, do Świeradowa-Zdroju przyjeżdża jego studentka i niedoszła doktorantka, Klara Konarska. Zdolna, ale nieco zakompleksiona dziewczyna zmagająca się z wiecznym pechem, zostaje poproszona o dokończenie książki, nad którą pracował Teufel. Pisanie Bestiariusza szybko schodzi jednak na dalszy plan. Dziewczyna podejrzewa, że profesor może mieć coś wspólnego z zaginięciem kostura. Jedyne poszlaki to niedokończone SMS-y i tajemnicze sny. Niespo-dziewanie z pomocą przychodzi jej syn zaginionego, Oskar Teufel. Bohaterowie próbują odnaleźć profesora na własną rękę. Mają jednak coraz mniej czasu. Gdy w miasteczku giną kolejne osoby, tylko nieznajomy w garniturze, przedstawiający się jako Damian Bugaj, wydaje się rozbawiony całym zamieszaniem. I pojawia się zawsze w centrum niepokojących wydarzeń…
Gdzieś daleko w baśniowej krainie żył Bazylian, 12-letni chłopiec wychowujący się bez rodziców. Mimo ciężkiego życia Bazylian był pogodnym chłopcem i łatwo się nie poddawał. Czasami jednak popadał w stan melancholijny i właśnie wtedy zastanawiał się, co w swoim życiu zmienić... Jego marzeniem było dokonanie czegoś wielkiego. Wszystko się zmieniło, gdy pewnego dnia w królestwie pojawił się smok... [Powyższy opis pochodzi od wydawcy].
Co zdarzyło się w ogrodzie w Wadowicach, kiedy front już się zbliżał, a pobliską szosą przetaczały się ciężarówki uciekających Niemców. Jaki sekret kryje jedna z sióstr, podczas gdy druga ze swojego sekretu właśnie postanowiła się zwierzyć. Powieść wciąga, zadaje trudne pytania, a jednocześnie bawi i intryguje czytelnika zagadką, która zostaje rozwiązana dopiero w jednym z ostatnich rozdziałów. [Powyższy opis pochodzi od wydawcy].
"Dzisiaj rozstrzelałem pierwszego człowieka. Myślałem o piątym przykazaniu, ale na wojnie ono chyba nie obowiązuje." W dzisiejszym świecie wyszydzanych świętości moralność jest jak relikt z minionej epoki, zbędna, a nawet przeszkadza w osiągnięciu wygodnego życia, bo tylko takie się liczy. Bez przywrócenia należnego jej miejsca zagrożenie wojną będzie nam stale towarzyszyć, gdyż wojna zaczyna się w sercu człowieka. "Wszystkie wojny są ze sobą spokrewnione… Jedna pociąga za sobą kolejną i jest jak choroba zakaźna, która wybucha raz tu, raz tam." Wojna… Podczas gdy garstka ludzi cieszy się z jej profitów, w zaciszach domowych tysięcy zwyczajnych ludzi rozgrywają się tragedie. Dla nich życie zatrzymuje się nagle w miejscu… i przestaje istnieć. Tu nie ma zwycięzców ani pokonanych. Tyle samo ważą łzy każdej matki, żony i dziecka. To o nich jest ta uniwersalna w swej treści książka. /Powyższy opis pochodzi od wydawcy/.
"Opowiadamy o emocjach" to książka przeznaczona dla dzieci i rodziców. Została stworzona po to, aby dzieci mogły zrozumieć emocje, które przeżywają na skutek różnych codziennych sytuacji. Pytania znajdujące się nad każdym opowiadaniem mają im ułatwić swobodne wyrażanie swoich myśli, z kolei ilustracje mają je zachęcić do ich analizowania. To pozwala uświadomić dzieciom, jak można czuć się w danej chwili. Rodzice zaś mogą jeszcze lepiej zrozumieć swoje pociechy, pomagając im obnażać poszczególne emocje i prowadząc z nimi konwersacje na tematy zamieszczone w książce. /Powyższy opis pochodzi od wydawcy/.
Książka o niezwykłych losach protestantów na Dolnym Śląsku, o ich wielkim wkładzie w rozwój duchowy i dorobek materialny tych ziem.
Sentymentalna podróż bohatera odsłania w nowym świetle dzieje znanych obiektów i miejsc, losów ludzi, którzy tworzyli naszą, tę lokalną i światową, wielką historię…
Książka opisuje trudy i znoje życia, a w końcu walkę o życie. Po przeczytaniu tej książki chory powinien się otworzyć. Może powie, co go boli, nie fizycznie, ale psychicznie, co mu chodzi po głowie, i zdradzi, czego chce, co mu zaprząta myśli. A każdy inny – lekarz, rodzina, odwiedzający – zrozumie, jak choremu pomóc, aby się nie zraził i przyjął pomocną dłoń, oraz że trzeba jak najczęściej przy nim być, aby nie był samotny. Być życzliwym i pomocnym, nawet jeśli chory czegoś nie mówi, bo się wstydzi czy boi, że się go zostawi w jego samotności. – Książka ta mówi o życiu człowieka, który wiedział, że umiera. – Powinna być lekturą obowiązkową dla wszystkich szczebli szkół medycznych, a także dla rodzin mających wśród bliskich obłożnie chorych czy chorych długoterminowo. – Powinien ją przeczytać każdy, aby wiedzieć, jak chory ukrywa swoją niedolę – jak mu dyskretnie pomóc i często odwiedzać. Autor opisuje swoje życie, a w tym zmagania z chorobą i pobyty w szpitalach. Ocenia, jak widzi świat i ludzi, wielokrotnie powraca do tematów, które sprawiały mu przykrość. Zwróćcie uwagę, że jednym słowem lub czynem możecie chorego zrazić do siebie i sprawić mu dodatkowe cierpienie. Róbcie wszystko koło niego, mimo jego niechęci czy wstydu, aby odczuł, że nie jest sam. / Powyższy opis pochodzi od wydawcy./