Książka zawiera następujące pisma Św. Ludwik Maria de Montfort: Miłość Mądrości Przedwiecznej, Tajemnica Maryi, Żarliwa modlitwa, List do przyjaciół Krzyża.

Miłość Mądrości Przedwiecznej jest świadectwem głębokiej myśli teologicznej oraz osobistego doświadczenia. W jej tekście znalazły się nauki rekolekcyjne skierowane do większego kręgu wiernych. Autor rozumie mądrość w sensie biblijnym i duchowym i jasno wskazuje, że każda miłość implikuje wzajemność. Źródłem autentycznej mądrość życia jest Bóg. „Mądrość Przedwieczna jest sama w sobie łagodna, łatwa i zobowiązująca. Zwraca się do ludzi w celu uczenia ich sposobów osiągania szczęścia; ona ich szuka, uśmiecha się do nich, napełnia ich niezliczonymi dobrami i na tysięczne sposoby uprzedza”.

Tajemnica Maryi to niewielkie pismo powstało w oparciu o list, który Autor napisał o nabożeństwie oddania się w niewolę Jezusowi przez Maryję. Znaleźć w nim można istotne rysy duchowej drogi św. Ludwika de Montfort. Tytuł dzieła nawiązuje do myśli św. Ludwika „Szczęśliwa, tysiąckrotnie szczęśliwa jest żyjąca na ziemi dusza, której Duch Święty objawia tajemnicę Maryi i w ten sposób umożliwia jej poznanie”.

Żarliwa modlitwa wyraża misyjny zapał i autentyczną pobożność maryjną i św. Ludwika de Montfort. Modląc się, czytając i rozważając ten tekst, każdy będzie mógł – odpowiednio do swej sytuacji i możliwości – odnowić zaangażowanie w „misję”, do której Maryja go w imię swego Syna zaprasza.

List do przyjaciół Krzyża – pismo jest komentarzem do słów Ewangelii św. Mateusza: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (16,24). Krzyż, który chciał nosić de Montfort, jest krzyżem Jezusa, temu zaś nadaje sens tylko miłość. Warto docenić rozsądek i właściwy umiar porad, jakie Święty daje czytelnikom.

Co jeść, aby schudnąć? Czy kawa rozpuszczalna jest szkodliwa? Czy powinniśmy wykluczyć jakieś produkty z naszego jadłospisu? Czy żywność ekologiczna jest naprawdę zdrowsza?

Zazwyczaj myślimy, że wpisanie w wyszukiwarkę internetową podobnych zapytań rozwiąże większość naszych dylematów. Wątpliwości jednak zaczynają wtedy narastać. Pojawia się wiele sprzecznych informacji i opinii. Nie zawsze te, które znajdują się na pierwszych miejscach wyświetlonych przez wyszukiwarkę, są rzeczywiście wiarygodne. Bardzo często za doradzanie innym zabierają się celebryci lub osoby bez przygotowania dietetycznego. Umiejętnie korzystają oni z narzędzi promocji, ale opierają się na błędnych informacjach lub półprawdach.

Jak nie dać się oszukać?

Autorka, bazując na rzetelnych badaniach, rozprawia się z powszechnymi mitami na temat poszczególnych produktów, suplementów, popularnych diet czy sposobów odżywiania. Wnioski ujmuje w postaci prostych rekomendacji, co jeść, a czego unikać. Dzięki tej książce każdy będzie mógł w sposób racjonalny, z korzyścią dla zdrowia, podejmować codzienne decyzje o swoim żywieniu.

Dr Justyna Bylinowska, prowadząca i twórca portalu dla dietetyków Dietetycy.org.pl. Doświadczony wykładowca akademicki i szkoleniowiec. Stopień naukowy uzyskała w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Autorka licznych artykułów w prasie branżowej oraz naukowej.

Modlitewnik zawiera teksty świętych: Efrema Syryjczyka, Makarego Egipskiego, Bazylego Wielkiego, Jana Chryzostoma i innych wybitnych mistrzów życia duchowego.

Znajdują się w nim między innymi: hymny paschalne autorstwa św. Jana z Damaszku, kanony modlitewne poświęcone pokucie, wychwalaniu Matki Bożej i świętych.

Jest także słynny bizantyjski Akatyst ku czci Bogurodzicy oraz hymn maryjny świętego Nektariusza z Eginy, modlitwy przed Eucharystią i po niej, modlitwy przeznaczone do czytania w różnych okolicznościach.

Treść modlitewnika została ułożona zgodnie z cyklami nabożeństw bizantyjskich: dobowy, tygodniowy, roczny. Jest także cykl ośmiu tonów, czyli melodii liturgicznych, które począwszy od Wielkanocy, następują kolejno po sobie, nadając całemu tygodniowi jednolite brzmienie.

Symeon Nowy Teolog (949 –1022) był mistykiem, poetą i teologiem bizantyńskim. Jest uznawany za pierwszego mistyka chrześcijańskiego Wschodu, który w sposób swobodny pisał o swych przeżyciach duchowych. Niektóre z jego pism zostały włączone do Filokalii, zbioru wczesnych autorów na temat modlitwy serca rozpowszechnianej przez ruch hezychastów.

Z pism wyłania się niesłychanie bogata osobowość Symeona. Z jednej strony jest przepełniony skruchą, a z drugiej – bezbrzeżną wdzięcznością wobec Boga. Zanurzony w Chrystusie, ale i oddany braciom. Chrystus we wszystkich swych tajemnicach jest w samym sercu myśli Symeona, tak jak i jego życia. Nie zatrzymuje się tylko przy człowieczeństwie Chrystusa, kontempluje także światło Jego boskości. Według niego ochrzczony jest wzywany do rozwoju, do uświadamiana sobie światła, które otrzymał po to, żeby nim żyć – nie słowami, nie pozornie, nie tylko w myślach, lecz realnie i przez doświadczenie.

Zdaniem Symeona prawdziwy teolog nie jest osobą, która posiada wiedzę książkową – to bardziej człowiek głębokiej modlitwy i pokory.

Dlaczego nie wystarczy być porządnym, by być chrześcijaninem? Czego nam brakuje? Na czym polega tajemnica modlitwy? I dlaczego Panu Bogu zależy na tym, byśmy się modlili?

Bóg nie potrzebuje naszej modlitwy. A jednak z jakiegoś powodu bardzo o nią zabiega. „Pragnie jej z całego serca i całym sobą, bo nas kocha. Czyste szaleństwo z Jego strony” - pisze Autor. To nam potrzebna jest modlitwa. A do czego? Co sprawia w nas modlitwa?

Napisano na ten temat tysiące poradników, a autor powstrzymuje się przed tworzeniem kolejnego, wskazuje na prostotę istotę modlitwy. Pokazuje mechanizmy, które stanowią przeszkodę, podpowiada, na czym powinna się skupić nasza uwaga. „dobra modlitwa to taka, która jest. Zła modlitwa to taka, której nie ma. (…) W modlitwie nie liczy się „jakość” mierzona naszymi nastrojami i odczuciami, czy też wynikająca z naszych zdolności, ale wierność”.

Ks. Michał Lubowicki z ogromną prostotą, humorem i autentyzmem opowiada o tym, czym jest modlitwa i udział w Eucharystii. Ogromną zaletą tej książki jest to, że pisze w oparciu o własne doświadczenie – wzlotów i upadków na drodze spotkania z Bogiem. Jest to opowieść księdza, który nie tyle naucza, co się rzeczywiście modli i dlatego jest tak przekonywujący.

Ks. Michał Lubowicki - wikariusz w parafii pod wezwaniem świętego Zygmunta na Starych Bielanach w Warszawie, znakomity kaznodzieja i rekolekcjonista, autor licznych artykułów na portalu Aleteia.

Prof. Anna Świderkówna komentuje fragmenty Biblii dotyczące modlitwy. Porusza na przykład takie tematy jak: brak czasu na modlitwę, wewnętrzna postawa człowieka modlącego się, modlitwy "niewysłuchana". Co to znaczy "być natrętnym" wobec Boga? Jaki jest sens modlitwy prośby? Jak zawierzyć Bogu w trudnościach? Jaka jest relacja wszechmocy Bożej do ludzkiej wolności?

Każdy z nas ma tendencję do tworzenia własnego wizerunku Boga. Czasami podświadomie pragniemy, aby Pan Bóg zachowywał się tak, jak my chcemy, a nasze plany utożsamiamy z planami Bożymi. Zdarza się również, że traktujemy Pana Boga jak „cudowny talizman”, który ma nas chronić od wszelkiego zła. O tym, jak uniknąć takich błędów oraz jak budować prawdziwą relację z Bogiem podpowiada znana biblistka prof. Anna Świderkówna.

Z książki dowiemy się, czym jest bojaźń Boża, świętych obcowanie, kim są święci i patroni. Poznamy znaczenie modlitwy wstawienniczej oraz żywego świadectwa wiary. Na przykładzie przypowieści o pannach mądrych i głupich, Autorka zachęca Czytelnika do wytrwania na modlitwie i bycia w ciągłej gotowości na spotkanie z Bogiem. Pisze też o modlitwie „niewysłuchanej”, doświadczeniu pustyni i o cierpieniu jako nieodzownej części rozwoju duchowego każdego chrześcijanina.

Swoje przemyślenia Autorka wzbogaciła licznymi przykładami biblijnymi, wypowiedziami znanych teologów i ojców Kościoła oraz wydarzeniami z historii świata. Lektura książki zachęca do głębokiej refleksji nad własnym życiem i do odnowienia swojego przymierza z Bogiem.

„Świętych obcowanie to jest bliskość. I to nie tylko bliskość ludzi bardzo odległych, ale ludzi bardzo nam bliskich. Przywykliśmy modlić się „za” zmarłych. I to bardzo dobrze. Ale spróbujmy kiedyś pomodlić się razem z nimi”. fragment książki

Moje życie w Chrystusie św. Jan z Kronsztadu to dla prawosławnych dzieło tak ważne jak dla katolików O naśladowaniu Chrystusa Tomasza a Kempis. Należy do klasyki najwybitniejszych pozycji wśród chrześcijańskiej literatury duchowej. Autor opisuje w nim swoje dążenia do doskonalenia duchowego, walkę z grzesznymi myślami i działaniami, notuje modlitwy. Wzywa do konsekwentnego doskonalenia się w duchu ewangelicznym, oparcia swojego życia na miłości bliźniego, miłosierdziu i współczuciu, łagodności, posłuszeństwie, czystości i gotowości do wyrzeczeń.

Jan z Kronsztadu żył na przełomie XIX i XX w. znany był z życia poświęconego modlitwie i ubogim, jest oficjalnym świętym Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. W wydanym pośmiertnie dzienniku propagował częste odmawianie Modlitwy Jezusowej, w ówczesnej Rosji uważanej za zarezerwowaną dla mnichów. Wzywał również do jak najczęstszego przystępowania do sakramentu Eucharystii.

W ciągu pierwszych piętnastu lat pracy duszpasterskiej zaangażowanie Jana Kronsztadzkiego wśród najuboższych spotykało się z niezrozumieniem i rezerwą. Z czasem jednak duchowny zyskał ogromny autorytet i stał się sławny w całej Rosji. już za życia został uznany za świętego, otrzymywał setki listów z prośbami o modlitwę i pomoc nie tylko z Rosji, ale także z innych krajów.

Św. Jan Kronsztadzki jest czczony także jako cudotwórca, który siłą swojej modlitwy potrafił leczyć choroby cielesne oraz doprowadzać do duchowej odnowy grzeszników.

Ilu diet już próbowałaś? Ile razy robiłaś postanowienie, że zaczniesz się zdrowo odżywiać? A potem znowu zjadłaś coś „niewłaściwego”. Bo nie miałaś czasu… Bo tak odreagowujesz stres… Bo nie mogłaś już patrzeć na to, że inni jedzą to, czego tobie nie wolno… Wróciłaś do starych nawyków z poczuciem winy i przekonaniem, że brakuje Ci silnej woli. I tak, aż do następnej próby.

Jeśli jesteś już tym zmęczona, to musisz sięgnąć po tę książkę.

Agata Lewandowska przekonuje, że jest wyjście z tego zaklętego kręgu diet i porażek. Wymaga ono zupełnie innego spojrzenia na to, co jemy i dlaczego podejmujemy takie, a nie inne decyzje żywieniowe. Dzięki jej wskazówkom przestajemy być niewolnikami jedzenia i narzucanego nam przez innych stylu życia. Możemy w pełnej wolności, bazując na tym, co lubimy, odżywiać się zdrowo i osiągać cele, które przed sobą postawimy.

Nie musimy być perfekcyjne, bo jesteśmy wystarczająco dobre!

I nasza dieta również!

„Wyrzuty sumienia to hasło, które w kontekście odżywiania pojawia się zdecydowanie zbyt często. Ile razy widziałaś na okładce magazynu nagłówek Zdrowe desery bez wyrzutów sumienia albo w internecie natykałaś się na clickbaitowe tytuły Te produkty możesz jeść bez wyrzutów sumienia? No właśnie. Ale czy to oznacza, że istnieją jakieś produkty, po których spożyciu powinnaś czuć się ze sobą źle? Otóż nie.

(…)

Normalne, typowe, codzienne jedzenie nie jest gorsze od wege bowls, wykwintnych dań z dziwnie brzmiącymi składnikami i drogich koktajli z superfoods. Na dobrą sprawę nie trzeba kosztownych, trudno dostępnych składników i dietetycznych udziwnień, by jeść zdrowo i w urozmaicony sposób”.

Fragmenty książki

Dojrzała modlitwa cechuje się ciągłością. W istocie modlący się nigdy nie kończy swojej modlitwy. Jest w nim trwałe odniesienie do Boga, nawet jeśli nie wypowiada słów na głos lub w myśli.

Biblijne wezwanie do modlitwy ciągłej obejmują wszystkie rodzaje modlitwy: uwielbienie, dziękczynienie, przebłaganie i prośbę.

Kształtująca się w pierwszych wiekach tradycja monastyczna stworzyła przebogatą duchowość modlitwy ustawicznej. Książka zawiera teksty greckich i łacińskich pisarzy chrześcijańskiej starożytności, którzy komentowali biblijne słowa zachęty do nieprzerwanej modlitwy. Kluczem wyboru były przede wszystkim słowa św. Pawła – nieustannie się módlcie (1 Tes 5, 17).

Z zebranych tekstów wyłania się zarys patrystycznej teologii modlitwy ciągłej, ujęty w obszernym wstępie do niniejszej antologii. Refleksja układa się w trzy podstawowe i praktyczne zagadnienia:

• Jak zachować ciągłość modlitwy w czasie?

• Jak zachować ciągłość modlitwy w duchu?

• Jakie skutki przynosi modlitwa ciągła?

Lektura książki pomaga w praktykowaniu modlitwy, otwiera spojrzenie na jej ważne aspekty, niekiedy całkiem zapomniane i nieznane.

Prawosławny klasztor założony w XV wieku znany jako Pustynia Optina stał się w XIX w. ważnym ośrodkiem duchowym za sprawą świątobliwych mnichów, nazywanych Starcami z Optyny. Stali się duchowymi przewodnikami dla przybywających tam rzesz pielgrzymów zauroczonych ich sposobem życia i modlitwą. Starcy byli nieprzeciętnymi osobowościami. Wśród nich byli ludzie prości, bez wykształcenia, ale i doskonale wykształceni arystokraci.

Po naukę i lekarstwo dla duszy przybywali tu m.in. Turgieniew, Tołstoj, Dostojewski. Ten ostatni uwiecznił nawet jednego z optyńskich mnichów – Ambrożego – w postaci starca Zosimy w „Braciach Karamazow”.

Wielki w XIX wieku ośrodek życia duchowego stał się świadkiem okrucieństw wieku XX. To tutaj w latach 1939-1940 bezbożna władza bolszewicka osadziła polskich oficerów, którzy następnie zostali rozstrzelani w Katyniu.

Nauka o modlitwie świętych starców jest prosta i przekonująca. Wypracowali oni swoistą interpretację wielowiekowej tradycji i przekazywali ją w zrozumiałych słowach. Wspominają o modlitwie ustnej, jako pierwszym etapie modlitwy i o modlitwie serca, jako drugim, wyższym poziomie.

Bł. Anna Katharina Emmerich (1774–1824) - mistyczka i wizjonerka, obdarzona stygmatami, beatyfikowana przez Jana Pawła II w 2004 r. Jej szczegółowe wizje, spisane przez Klemensa Brentano, obejmują kilkadziesiąt tomów. Dotyczą życia Jezusa, Maryi, Józefa i ich krewnych oraz Apostołów. Na podstawie jej widzeń odnaleziono m.in. domek Maryi w Efezie.

Wizje zawarte w niniejszym tomie obejmują początek działalności Pana Jezusa i Jego pierwsze cuda. Pasjonujące, szczegółowe opisy i uzupełnienia dobrze znanych historii pozwolą czytelnikowi przenieść się w samo centrum ewangelicznych wydarzeń. Będzie mógł on lepiej poznać losy Jana Chrzciciela i Łazarza, oczyma wyobraźni zobaczy chrzest Jezusa w Jordanie i kuszenie Go na pustyni, będzie świadkiem powołania pierwszych Apostołów, cudu w Kanie Galilejskiej i wskrzeszenia córki Jaira, a także przysłucha się rozmowie z Samarytanką przy studni.

Wizje zawarte w niniejszym tomie obejmują podróże misyjne Pana Jezusa, w czasie których dokonywał On licznych cudów i uzdrowień. Pasjonujące, szczegółowe opisy i uzupełnienia dobrze znanych historii pozwolą czytelnikowi przenieść się w samo centrum ewangelicznych wydarzeń. Będzie mógł on dowiedzieć się, dlaczego Mistrz tak często nauczał przez porównania, lepiej pozna osobę Judasza Iskarioty, sprawdzi, ile razy nawracała się Magdalena, posłucha Kazania na górze, a może nawet odważy się wraz z Jezusem chodzić po wodzie.

Anna Katharina Emmerich - mistyczka i wizjonerka, obdarzona stygmatami, beatyfikowana przez Jana Pawła II w 2004 r. Jej szczegółowe wizje, spisane przez Klemensa Brentano, obejmują kilkadziesiąt tomów. Dotyczą życia Jezusa, Maryi, Józefa i ich krewnych oraz Apostołów. Na podstawie jej widzeń odnaleziono m.in. domek Maryi w Efezie.

Wizje zawarte w niniejszym (ostatnim) tomie obejmują dalszy ciąg podróży misyjnych Pana Jezusa, w czasie których nauczał On o królestwie Bożym i objawiał swoją moc poprzez liczne cuda. Pasjonujące, szczegółowe opisy i uzupełnienia dobrze znanych historii pozwolą czytelnikowi przenieść się w samo centrum ewangelicznych wydarzeń. Będzie mógł on wraz z Apostołami zobaczyć przemienienie na górze Tabor, stanie się świadkiem wskrzeszenia Łazarza, dowie się, dlaczego Zacheusz miał zejść z drzewa, a także przysłucha się słowom Jezusa na temat małżeństwa.

Anna Katharina Emmerich - mistyczka i wizjonerka, obdarzona stygmatami, beatyfikowana przez Jana Pawła II w 2004 r. Jej szczegółowe wizje, spisane przez Klemensa Brentano, obejmują kilkadziesiąt tomów. Dotyczą życia Jezusa, Maryi, Józefa i ich krewnych oraz Apostołów. Na podstawie jej widzeń odnaleziono m.in. domek Maryi w Efezie.

Czy jest jeszcze ktoś, kto nie słyszał o ks. Dolindo Ruotolo?

Pewnie nieliczni, bo ten niezwykle skromny neapolitański kapłan skradł serca nie tylko swoich rodaków, ale jest coraz bardziej znany i kochany w Polsce, Słowacji, Ameryce... Do neapolitańczyków, którzy przybywali do San Giovanni Rotondo, aby spotkać się z Ojcem Pio, święty kapucyn mawiał: „Po co wy przyjeżdżacie z Neapolu do San Giovanni Rotondo? Macie u siebie Księdza Dolindo, który jest świętym kapłanem!”.

Wśród licznych i cennych dzieł Księdza Dolindo Ruotolo, jego autobiografia należy do najbardziej oczekiwanych, kochanych i poszukiwanych. Zaczął ją pisać w roku 1923 pod wpływem wielokrotnie powtarzanych i natarczywych próśb swojego spowiednika, i kontynuował do roku 1925.

Tak pisał o tej pracy: „Wola Boża – powiadał – zmusza mnie do pisania o sobie, odkrywania moich łachmanów… Mówię o sobie, ale tylko po to, aby wykluczyć siebie ze wszystkiego, ponieważ jestem nicością, a ludzie wiedzą, że wszystko przypisuję Bogu, sam uważając się za takiego, jakim jestem: pozbawionego intelektu, serca, życia, ozdoby, jakiejkolwiek własności. Tak więc po mojej śmierci nie znajdzie się nikt, kto powie: «W nim było dobro». Nie! Tylko Ty, mój Boże, tylko Ty jesteś dobrem, a ja wierzę, że widać to było w moim życiu, zbudowanym z Twej wielkości i mojej nędzy...”.

Autobiografia księdza Dolindo Ruotolo jest niewątpliwie arcydziełem duchowości, psychologii i introspekcji z żywymi i głębokimi akcentami, które odsłania duszę tego pobożnego, pokornego i skromnego kapłana. Zadziwia czytelników swoim przykładem godnego podziwu zawierzenia i wierności Bogu oraz Kościołowi, pomimo niespokojnych okoliczności swojego życia.

Wiele jest pięknych książek na świecie. Autobiografia księdza Dolindo Ruotolo należy do najpiękniejszych. To klejnot chrześcijańskiej wiary i duchowości – wyjątkowy przykład sprawozdania z życia sporządzonego przez kogoś, kto spotkał się z Bożym miłosierdziem i dzięki łasce zareagował na nie bezwarunkowym zaufaniem bez względu na okoliczności. A okoliczności, w jakich powstała ta książka, były szczególnie bolesne dla jej autora: trzykrotne uwięzienie, przesłuchania, kalumnie, nieuzasadnione zarzuty, utrata szacunku. Księdzu Dolindo dodatkowego cierpienia przysparzał widok Kościoła trapionego zepsuciem i moralną zgnilizną. Wiedział, że tylko szczere nawrócenie i powrót do Chrystusa uratuje jego misję i reputację. W tej książce neapolitański kapłan odsłania przed nami bezcenny sekret chrześcijanina: miłość Boga ujawnia się pośród ludzkiego grzechu i bezsilności. Jest ona jak skarb złożony w naczyniach glinianych. Odczuwam ogromną radość, że autobiografia księdza Dolindo Ruotolo po stu latach od powstania trafia do rąk polskiego czytelnika.

Ks. Prof. Robert Skrzypczak

Ks. Dolindo Ruotolo (1882–1970), neapolitański kapłan, który miał dar widzenia rzeczy przyszłych, wnikania w ludzkie dusze, a także bilokacji. Znany przede wszystkim ze względu na spisaną pod natchnieniem modlitwę: „Jezu, Ty się tym zajmij”. Pozostawił po sobie wiele pism, w których bardzo przystępnym, współczesnym językiem wyjaśniał Pismo Święte i naukę Kościoła.

Książka Nie czas na wymówki. Zdrowe odżywianie dla zabieganych to idealna pozycja dla tych, którzy w codziennym ferworze zajęć porzucają zdrowe nawyki lub odkładają zadbanie o zdrowie „na spokojniejszy czas”. Teoretycznie wiemy, co jest zdrowe, a co nie, i jak ważne są odpowiednio zbilansowane posiłki… Tylko ten czas. Skąd go wziąć, by tego wszystkiego dopilnować? W pośpiechu często sięgamy po półprodukty, fast foody lub przygotowujemy posiłki „na szybko” z tego, co mamy w lodówce – niekoniecznie kierując się ich wartościami odżywczymi.

Czy można się zdrowo odżywiać, gdy ma się w ciągu dnia zaledwie kilka chwil na przygotowanie posiłku dla całej rodziny albo grafik szczelnie wypełniony spotkaniami?

Autorka przekonuje, że jest to osiągalne. Co więcej, bez właściwego odżywiania szybko zabraknie nam siły na to, by pracować efektywnie, i w konsekwencji będziemy mieli jeszcze mniej czasu dla siebie.

Alternatywą wcale nie muszą być drogie diety pudełkowe. Możemy sami zdrowo gotować, wykorzystując kilka tricków, które pozwolą zaoszczędzić cenny czas.

mgr Milena Nosek – dietetyk, psychodietetyk, absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Wykładowca Wyższej Szkoły Rehabilitacji w Warszawie, dietetyk Polskiego Baletu Narodowego. Entuzjastka podróży, teatru i tańca. Admiratorka kuchni śródziemnomorskiej.

Wczoraj minęło. Jutro jeszcze nie nadeszło. Mamy tylko dziś.

Fascynacja wykorzystaniem czasu stała się naszą obsesją. Wypełniamy każdą chwilę po brzegi, jakbyśmy się bali pustki. Zestresowani i przepracowani, czujemy się jak królik z Alicji w Krainie Czarów, który ciągle się spieszy, nerwowo patrząc na zegarek. Wielu z nas podziela te same odczucia: na nic nie mamy czasu, zaniedbujemy relacje z innymi, ciągle za czymś biegniemy, aby w końcu stwierdzić, że kręcimy się w kółko, omijając to, co w życiu najistotniejsze.

Tymczasem Bóg ma swoje tempo: w Notre-Dame du Laus objawienia trwały 54 lata – najdłużej na świecie. Wychodząc od tego doświadczenia, autor proponuje nowe podejście do kwestii czasu. Sięgając do Biblii i życia codziennego, snuje refleksje o tym, czy czas jest naszym wrogiem czy sprzymierzeńcem, dlaczego tak trudno nam czekać, co jest pilne, a co ważne, jaką postawę wobec czasu miał Jezus i dlaczego carpe diem to za mało.

Autor zwraca uwagę, że konieczność ustalania priorytetów i rozeznawania, jak w swoim życiu robić miejsce na to, co naprawdę ważne, uświadamia nam, że prawdziwym wyzwaniem w odniesieniu do czasu nie jest posiadanie go coraz więcej, ale nadanie mu sensu. Mówiąc „nie mam czasu”, należałoby raczej przyznać, że czasowi, którym dysponuję, nie nadaję należytego sensu.

Nam, gubiącym się we wspomnieniach z przeszłości albo w marzeniach o przyszłości, ta książka przypomina, że aby odnaleźć siebie i spotkać Boga, wystarczy żyć w pełni chwilą obecną, jedyną, która tak naprawdę jest i która w ostatecznym rozrachunku się liczy.

Ludovic Frère jest absolwentem teologii biblijnej i kapłanem w diecezji Gap–Embrun w Alpach Wysokich. Wsłuchując się w doświadczenia pielgrzymów w sanktuarium Notre-Dame du Laus, którego jest rektorem od 2010 roku, napisał kilka książek z zakresu życia duchowego.

Rutyna wkrada się nie tylko do naszej codzienności, ale również do tych chwil, które powinny być wyjątkowe – do naszego świętowania. Te same czynności, przygotowania, rytuały… Są ważne, bo budują ciągłość między pokoleniami, dają poczucie bezpieczeństwa, stałości. Ale usypiają też naszą wrażliwość na to co niezwykłe, nieprzewidywalne, cudowne – a przecież właśnie takie wydarzenia świętujemy podczas tych uroczystości.

Autorka odkrywa przed nami tajniki 12 świąt obchodzonych w Polsce – religijnych i narodowych. To pozwala przeżywać te wyjątkowe chwile bardziej świadomie i uważnie.

***

„Niech te święta nie będą magiczne…” to życzenia, które mają związek nie tylko z komercjalizacją świąt (o której napisano już wiele), ale też z naszym nadmiernym przywiązaniem do rytuałów, obrzędów, zwyczajów… Gdzieś głęboko wpisane jest w nas przekonanie, że bez dopełnienia takich czy innych czynności, święta będą nieważne. Dotyczy to nie tylko świąt Bożego Narodzenia, ale – jak przekonuje Autorka – większości świąt obchodzonych w Polsce, zarówno tych o charakterze religijnym, jak i narodowym.

W obchodach świąt w Polsce widać wyraźnie wzajemne oddziaływanie i przenikanie się aspektów słowiańskich, przedchrześcijańskich z chrześcijańskimi oraz świeckich, państwowych z religijnymi. Wytworzyły się wyjątkowe zależności o charakterze narodowo-chrześcijańskim, które w trudnych czasach pozwoliły ocalić własną tożsamość, ale też wpłynęły na powstanie pewnej nieufności wobec tego, co inne.

Autorka wybrała dwanaście świąt obchodzonych w Polsce i oddziela kolejne warstwy kulturowe, obyczajowe, społeczne, historyczne, które się przez wieki nakładały. Wszystko po to, by dotrzeć do ich esencji; pokazać, co jest w nich istotą, a co tylko nadbudową i dać nam szansę na przeżywanie ich głębiej niż kiedykolwiek.

Dr hab. Marta Kowalczyk – absolwentka Instytutu Kultury Chrześcijańskiej i UWM w Olsztynie. Prowadzi wykłady w WSD w Elblągu i jest członkiem Centrum Badań Interdyscyplinarnych Probalticum UWM w Olsztynie. Jest członkiem rady duszpasterskiej Diecezji Elbląskiej i autorką książek dotyczących duchowości kobiet, postaci średniowiecznych mistyczek oraz wielu artykułów dotyczących historii duchowości, szeroko rozumianych chrześcijańskich tradycji i rytuałów świątecznych.

Co łączy rozrabiakę Wojtka, który nie znosi dziewczyn, „kujonkę” Rozalię, która musi chodzić na karate i niezdarną Zuźkę, której nikt nie lubi? Jak zostać dżentelmenem „ za karę”? I czy to prawda, że dyrektorka szkoły tańca z ulicy Lawendowej to „czarownica”? A może to…

„Ninja w baletkach”… To zabawna, pełna humoru, opowieść o trójce niesfornych dzieciaków, które uczą się przyjaźnić, pokonywać trudności i… baletu, który wszystko w ich życiu zmienia. Poruszająca opowieść, ale jednocześnie zabawna historia o tym, jak przestać się bać. Czytelnicy dowiedzą się także jak zostać dżentelmenem „za karę”, utrzeć nosa łobuzowi z klasy i jak wyglądają lekcje baletu dla dzieci.

Uwaga! Doskonały prezent dla dzieci, które nie lubią czytać!

Refleksie Autora nad współczesnymi trendami politycznymi i społecznymi, ważne dla każdego człowieka kwestie duchowe i moralne, wiążące się z koniecznością podejmowania codziennych wyborów i decyzji.

Lektura tekstów Pawła Lisickiego zmusza czytelnika do głębokiej refleksji. Autor dokonuje w nich rozrachunku ze współczesnymi trendami politycznymi i społecznymi, które mamy okazję obserwować. Pisze między innymi o tym, jakie miejsce w Polsce może zająć LGBT i feministyczne ruchy oraz jakie są plany wyeliminowania obecności Kościoła z przestrzeni społecznej. Podejmuje też próbę oceny i odnalezienia się w zastanej rzeczywistości. Ponadto porusza ważne dla każdego człowieka kwestie duchowe i moralne, wiążące się z koniecznością podejmowania codziennych wyborów i decyzji.

Jak starożytni oceniali praktykę wywoływania duchów? Przeciętny Grek nie widział w niej nic groźnego ale prawo rzymskie zakazywało magii i przepowiadania śmierci. Książka prezentuje trzy starożytne pisma ojców Kościoła na ten temat: homilię Orygenesa, rozprawę Eustacjusza z Antiochii i list Grzegorza z Nysy.

Wydaje się, że przeciętny Grek nie widział w nic szczególnie groźnego w praktyce wywoływania duchów, choć filozofowie tacy jak Platon czy Artemidor z Efezu postrzegali ją jako oszustwo. Nekromancja nie była w Grecji zakazana prawnie, podczas gdy istniał zakaz rzucania przekleństw i czarów na innych. Rzymianie postrzegali nekromancję jako bardziej niebezpieczną, zwłaszcza na tle składania dla tej przyczyny ofiar z ludzi. Prawo rzymskie zakazywało generalnie magii, przepowiadania śmierci innych, a zwłaszcza cesarzy.

W wydanym zbiorze zestawia się ze sobą trzy starożytne pisma na temat wywoływania duchów: homilię Orygenesa, rozprawę Eustacjusza z Antiochii i list Grzegorza z Nyssy. Oczywiście każdy z cytowanych tu autorów chrześcijańskich był przeciwnikiem praktyki wywoływania duchów, łącząc ją z wpływem

demonów na magów. Niemniej każdy z autorów zadaje ciekawe pytania, np. Orygenes. Jeśli wróżka wywołała proroka z zaświatów, to w sumie wywołał go demon. W takim razie demon ma władzę nad duszą proroka w otchłani i może mieć władzę nad naszą duszą? Czy można przyjmować dosłowny sens tego fragmentu? Być może wywołanie duszy Samuela przez wróżkę nie było faktem historycznym?

Wiele z obecnych problemów i zjawisk było już dyskutowanych w starożytności. Dla wszystkich zainteresowanych chrześcijańskim stanowiskiem wobec wywoływania duchów jest to ważna lektura.