Istnieje siedem bardzo krótkich, podobnych do tchnienia zdań, które płyną z ust umierającego na krzyżu Jezusa. Ich ciężar jest jednak tak wielki, że przez wieki były przedmiotem refleksji teologicznej i duchowej, a także źródłem inspiracji literackich i muzycznych. Jezus na krzyżu przekazuje niejako swój duchowy testament, oszczędny w słowach, ale mający moc równą mowie wygłoszonej przez Niego podczas Ostatniej Wieczerzy.

Kardynał Ravasi, rekonstruując pokrótce wydarzenia prowadzące do śmierci Chrystusa, jak zwykle dociera do sedna historii. W swojej narracji łączy bardzo różne głosy – od starożytnych po współczesne, tworząc szeroko zakrojoną medytację, w której odniesienia biblijne przeplatają się z erudycyjnymi nawiązaniami literackimi i artystycznymi.

Gianfranco Ravasi – biblista i judaista, były prefekt Biblioteki Ambrozjańskiej w Mediolanie i profesor egzegezy Starego Testamentu. W 2010 roku został mianowany przez Benedykta XVI kardynałem. Jest przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Kultury, Papieskiej Komisji Archeologii Sakralnej oraz autorem około 150 pozycji.

Zastanawiasz się, czy pomogą Ci reklamowane w mediach tabletki i maści? Masz wątpliwości, co powinieneś jeść, aby sobie pomóc? Czy w ogóle dieta może być sposobem na Twoje dolegliwości?

Autorki, dietetyczki kliniczne, rozprawiają się z mitami, które narosły wokół schorzeń stawów. Podają praktyczne wskazówki, co może ulżyć w bólu, a co będzie nasilać dolegliwości. Bardzo szczegółowo omawiają sposób odżywiania, który wspomaga leczenie: jakie produkty włączyć do swojego menu? Jakich lepiej unikać? Aby ułatwić stosowanie zaleceń, proponują gotowy jadłospis na dwa tygodnie oraz kilkadziesiąt przepisów na codzienne potrawy.

Katarzyna Olejniczak, dietetyk kliniczny, absolwentka ŚląskiejWyższej Szkoły Medycznej w Katowicach. Właścicielka poradni OLMED i współautorka portalu dietetykapediatryczna.pl. Na co dzień pracuje w poradni w Jaworznie i Mysłowicach, współpracując z lekarzami różnych specjalności. Oprócz pracy w poradni prowadzi szkolenia dla dzieci i młodzieży, jest współautorem bajek edukacyjnych.

Anna Piekarczyk, dietetyk kliniczny, absolwentka Śląskiej Wyższej Szkoły Medycznej w Katowicach. Członek Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu (POLSPEN). Autorka wielu publikacji o tematyce dietoterapii i medycyny żywienia. Prowadzi stronę internetową oraz poradnię dietetyczną online pod adresem www.studiozycia.pl.

Historycy szacują, że od 50 do 250 tysięcy polskich dzieci zostało w czasie II wojny światowej porwanych, pozbawionych tożsamości i zgermanizowanych. Wiele z nich umierało zanim dotarło do miejsca przeznaczenia – wycieńczone biciem, głodem, trudami podróży. Młodsze dzieci przeznaczano do adopcji, starsze, które również musiały spełniać kryteria rasowe, do pracy w gospodarstwach, fabrykach, przy robotach drogowych.

Dzieci mają dobrą pamięć.

Zosia pamięta niemal cały wiek. Jako nastolatka została skatowana przez SS-mana i zabrana z domu. Trafiła do obozu przesiedleńczego w Łodzi, przeszła selekcję, a następnie wywieziono ją na roboty przymusowe w Zagłębiu Ruhry. Tam stała się Soszką.

Czy ja mówiłam, że się chciałam powiesić? Wiedziałam, że muszę znaleźć gruby sznur. Wszystko miałam przemyślane. Drabinka też się znalazła. Plan był już dobry, fajny, tylko sznura nie znalazłam. To i się nie powiesiłam.

Choć jej historia jest rdzeniem książki, autorka udziela również głosu dzieciom spotkanym „po drodze”. Tym, które udało się po latach odnaleźć, i tym, których głos zachował się już tylko w archiwach.

Podczas zbierania materiałów do książki autorka natrafiła na ślad tajemniczego szpitala położniczego, który okazał się być centralnym obozem aborcyjnym dla Westfalii. Zgromadzona przez nią dokumentacja spowodowała, że IPN wszczął śledztwo ws. zbrodni przeciwko ludzkości.

Utwory św. Efrema (ok. 306–373) i anonimowe powstałe w jego kręgu oraz innego wielkiego poety Jakuba z Sarug (451– 521) zaliczamy do poezji syryjskiej. Jest ona głęboko zakorzeniona w Biblii. Wynika to z ówczesnego przekonania, że żadne słowa nie są w stanie opisać niepojętego Boga. Można więc o Nim mówić jedynie za pomocą biblijnych obrazów wyjaśnianych alegorycznie lub symbolami i skojarzeniami. Jest to poezja zadziwienia nad Wcieleniem Syna Bożego, a jednocześnie nad dziewictwem i macierzyństwem Maryi.

Czytając hymny Efrema, widzimy Maryję jako jaśniejącą niesłychaną wprost pięknością i świętością. Święty porównuje Jej czystość do bezgrzeszności samego Chrystusa, w czym widziano zapowiedź nauki o Niepokalanym Poczęciu. Tymczasem w twórczości Jakuba z Sarug dostrzegamy fascynację dobrocią Bożą i pięknem świata oraz przekonanie, że bardziej godne Boga jest raczej opiewanie niewypowiedzianej tajemnicy niż jej „bezwstydnie badanie”.

Teksty te przyczyniły się do rozwoju kultu maryjnego w Kościele.

Św. Ludwik z Grenady urodził się w roku 1505. W młodym wieku wstąpił do dominikanów i z dużym powodzeniem głosił Ewangelię w wielu miastach Andaluzji. Później pełnił najważniejsze funkcje w swym zakonie, zarówno w Hiszpanii, jak i w Portugalii. Odmawiał przyjmowania proponowanych mu zaszczytów kościelnych. W 1561 roku zamieszkał w klasztorze dominikanów w Lizbonie, gdzie żył w odosobnieniu, poświęcając się pracy i modlitwie do samej śmierci w roku 1588.

Jego liczne pisma są arcydziełami nie tylko ze względu na klarowność nauczania, ale także z uwagi na czytelny i przekonujący język. Cenili je bardzo m.in. papież Grzegorz XIII, św. Karol Boromeusz, św. Franciszek Salezy czy św. Teresa z Ávili.

Niniejsze Pisma zawierają objaśnienia najistotniejszych elementów nauki chrześcijańskiej: Credo oraz Dziesięciu Przykazań Bożych.

Świętość nie jest rzeczą przeznaczoną dla osób uprzywilejowanych: wszystkich nas Pan powołuje, od wszystkich nas oczekuje Miłości tam, gdzie się znajdujemy, od wszystkich, jakikolwiek byłby ich stan, ich zawód i zajęcie. Ponieważ to zwyczajne życie, najzwyklejsze, niepozorne może być środkiem do uzyskania świętości.

Josemaria Escriva

Gdy dzisiaj mówimy o dojrzałej osobowości, skupiamy się głównie na aspekcie psychologicznym. Nie doceniamy bogactwa świata wewnętrznego, który znacząco wpływa na nasz rozwój, naszą świadomość siebie i celu, do którego dążymy w naszych działaniach. Święci to ci, którzy osiągnęli pełnię samorozwoju lub samorealizacji. Dlatego podążanie ich tropem jest tak inspirujące. A życie św. Josemarii Escrivy jest właśnie takim wzorem sięgania po doskonałość w życiu codziennym. Święty bardzo powściągliwie wypowiadał się o swoich doświadczeniach mistycznych, kładł natomiast nacisk na uświęcanie zwykłych, prostych czynności - stworzone przez niego Opus Dei miało być „zwyczajnym życiem zwyczajnych ludzi”.

Podążając śladem jego życia autor, psycholog i psychoterapeuta, wydobywa cenne wskazówki i podpowiedzi, jak pracować nad swoją dojrzałością zarówno w sferze psychicznej, jak i duchowej, i osiągnąć, to co jest ukrytym pragnieniem każdego – doskonałą wolność wewnętrzną. A tym jest właśnie świętość.

Dr Gerard J.M. van den Aardweg (1936) jest prestiżowym holenderskim psychologiem i psychoterapeutą. Ma na swym koncie wiele publikacji z pogranicza psychologii i religii. W języku polskim zostały wydane jego książki: Homoseksualizm i nadzieja, Walka o normalność i Spragnione dusze.

Teksty zawarte w niniejszej książce to medytacje o Niepokalanej, które zostały spisane przez Księdza Dolindo Ruotolo dla jego duchowych córek w czasie, gdy znajdował się w Rzymie i był poddawany przesłuchaniom przez Święte Oficjum. Jak sam twierdził, nie powstałyby one, gdyby nie interwencja Najświętszej Maryi Panny, która obdarowała go szczególnymi łaskami oświecenia, bez jakich nie byłby w stanie nic napisać.

Wyłania się z nich obraz Niepokalanej, która jest naszą przewodniczką, orędowniczką, Matką Miłosierdzia. Nie jest kimś odległym, ale zna nas, rozumie nasze problemy, ograniczenia, towarzyszy nam. Czeka. Zagłębiając się w kolejne rozważania, odkrywamy dar proroctwa Księdza Dolindo, na długo przed Soborem Watykańskim II pisał o Kościele i świecie, jakie oglądamy dzisiaj, chociaż czasem ciężko nam się z tym pogodzić.

„Co jest ważne dla mnie teraz, to tajemne słowo Matki Bożej, prawdziwy ukryty skarb. Proszę Ją bardzo, żeby pomogła je wam zrozumieć. Dla mnie jest bardziej zrozumiałe, bo kiedy piszę, widzę Ją w wewnętrznej kontemplacji, bardzo jasno” – dzielił się Ks. Dolindo ze swymi córkami duchowymi.

KS. DOLINDO RUOTOLO (1882-1970), neapolitański kapłan, który miał dar widzenia rzeczy przyszłych, wnikania w ludzkie dusze, a także bilokacji. Znany przede wszystkim ze względu na spisaną pod natchnieniem modlitwę: „Jezu, Ty się tym zajmij”. Pozostawił po sobie wiele pism, w których bardzo przystępnym, współczesnym językiem wyjaśniał Pismo Święte i naukę Kościoła.

Książka jest zapisem losów polskich dzieci, które w czasie II wojny światowej padły ofiarą zaplanowanej już w 1938 roku przez Reichsführera-SS Heinricha Himmlera akcji rabunku i bezwzględnej germanizacji.

Uprowadzane przemocą i często z użyciem podstępu były kierowane na badania, a następnie do specjalnych ośrodków. Tam niszczono ich oryginalne metryki urodzenia i zastępowano je nowymi, zmieniano nazwiska na niemieckie, a także dokonywano wstępnej germanizacji.

Selekcji dokonywali niemieccy lekarze. Mierzyli rozstaw oczu i wielkość nosa, badali kształt czaszki. Sprawdzali, czy cechy fizyczne i osobowe kwalifikują je do „rasy panów”. Dzieci, które nie spełniały oczekiwań, były odsyłane lub „likwidowane”.

Zacierano wszelkie ślady pochodzenia. Nazistowscy urzędnicy czynili to tak skutecznie, że dziesiątki tysięcy ofiar zbrodniczej polityki nigdy nie odkryły swojej prawdziwej tożsamości.

Według szacunków, w czasie okupacji około 200 tys. polskich dzieci padło ofiarą tej akcji, uznanej przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze za zbrodnię ludobójstwa. Z tej liczby udało się odnaleźć po wojnie zaledwie 30 tys. osób. Również konferencja UNESCO z 1948 w Szwajcarii uznała proceder rabunku i eksterminacji dzieci za zbrodnię przeciwko ludzkości.

Dzieci, które przeżyły, opowiadają po latach swoje historie: jak odkrywały prawdę? jaki to miało wpływ na ich dorosłe życie? Czy odnalazły swoje rodziny? Książka porusza wiele nieznanych dotąd wątków, jak choćby losy zrabowanych dzieci polskich robotnic wywiezionych do Niemiec. Pozwala tez spojrzeć na poszczególne opowieści z perspektywy psychologicznej i historycznej.

Jaś ma pięć lat, gdy wybucha wojna. Zostaje uznany za „rasowego” i staje się Niemcem. Najpierw Johannem Dobermannem, potem Hansem Gluckiem.

(...)

Z Maksem w domu jest 60-70 dzieci. Wszystkie polskie. Ale nikt po polsku nie mówi. Jest zakaz. Chłopiec wierzy, że jest Niemcem. Mówi po niemiecku, chodzi do niemieckiej szkoły, śpiewa niemiecki hymn.

- fragmenty książki

"Traktat o miłości Bożej" świętego Franciszka Salezego, wybitnego teologa, Doktora Kościoła, jest owocem miłosnej kontemplacji Ukrzyżowanego Chrystusa oraz wnikliwej obserwacji człowieka.

Pokazuje, że droga do świętości bierze swój początek w zakochaniu Bogiem, w poznaniu Jego miłości, dobroci i piękna. Dzieło to, należące do kanonu katolickiej duchowości, porywa czytelnika pięknym, żywym językiem.

Najważniejsze dzieło o pobożności maryjnej w całej duchowości chrześcijańskiej. Książka ta, była bardzo wysoko ceniona przez św. Jana Pawła II, stąd zaczerpnął on swoje zawołanie – Totus Tuus.

Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny to bez wątpienia najwybitniejszedzieło św. Ludwika Grignion de Montfort —autentycznego mistrza życia duchowego. Po razpierwszy został wydany w roku 1842, a obecnietrudno zliczyć jego wydania w różnych językach.

Jest to niewątpliwie bestseller literatury duchowej. W pierwszych wydaniach dzieło opatrzone było jeszcze podtytułem, który nadać miał sam Ludwik de Montfort: Przygotowanie Królestwa Jezusa Chrystusa. W takim brzmieniu tytuł odnosi się do pobożności maryjnej, ale podkreśla również chrystocentryczne nastawienie Autora.

Pozycja ukazuje się w nowym przekładzie cenionego tłumacza o. Wiesława Szymony OP.

Praktyczny przewodnik modlitwy wewnętrznej, który łączy w sobie solidną doktrynę duchową z prostym, duszpasterskim podejściem. Książka jest owocem wielu doświadczeń autora jako spowiednika i kierownika duchowego oraz człowieka, który sam żył na co dzień modlitwą i na drogach modlitwy wewnętrznej się uświęcał.

Bł. Maria Eugeniusz od Dzieciątka Jezus w prosty sposób wyjaśnia czytelnikowi podstawowe zagadnienia z życia modlitwy. Powołując się na nauczania św. Jana od Krzyża i św. Teresy od Jezusa tłumaczy, w jaki sposób wiara, nadzieja i miłość związane są z naszym intelektem, pamięcią oraz wolą i w jaki sposób dary Ducha Świętego (dar mądrości, rozumu, rady, męstwa, wiedzy, bojaźni Pańskiej oraz pobożności) stają się światłami „oświecającymi” nasze akty wiary, nadziei i miłości. Przestrzega też czytelnika przed niewłaściwymi oczekiwaniami wobec modlitwy, związanymi z poszukiwaniem różnych doświadczeń intelektualnych, emocjonalnych czy charyzmatycznych ponieważ Bóg wymyka się naszym wszelkim rozumowym pojęciom.

Autor odpowiada również na wciąż aktualne pytania: Jak dać dzisiaj świadectwo Ewangelii? Jak nie czuć się bezradnym wobec ogromu stojących przed nami zadań? Jak my sami możemy pozostać wierni Bogu, będąc świadomi własnej kruchości?

Ewagriusz z Pontu przeżył w osadzie Cele na pustyni egipskiej szesnaście ostatnich lat swego życia (383–399). Jako utalentowany pisarz, spisał doświadczenie ascetyczne i mądrość pustelników. Do jego dorobku należy pismo O sporze z myślami (Antirētikos). Dzieło to jest antologią prawie pięciuset cytatów biblijnych, podzieloną na osiem rozdziałów poświęconych ośmiu głównym namiętnościom. Każda z części opisuje myśli przyporządkowane do określonej namiętności wraz z wybranymi tekstami Biblii skierowanymi przeciw tym myślom.

O sporze z myślami dobrze oddaje duchowy i psychiczny świat pustelników. Współczesnego odbiorcę zadziwia dogłębne rozumienie pragnień i rozterek człowieka. Żadne inne pismo w literaturze ascetycznej nie pozwala tak wniknąć w wewnętrzny świat ludzkich jego myśli. Ewagriuszowska polemika z myślami zainspirowała Autora do uwspółcześnienia antycznego tekstu, dodania komentarzy i wstępów, pominięcia fragmentów, które zdają się być mniej aktualne, skrócenia a czasem wydłużenia cytatów biblijnych przytoczonych z syryjskiej wersji Antiretikosa.

O. Leon Nieścior – Misjonarz Oblat Maryi Niepokalanej (OMI), profesor nauk teologicznych, kierownik Katedry Teologii Patrystycznej w Instytucie Teologii Systematycznej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. O. prof. Leon Nieścior jest miedzy innymi tłumaczem sporej części pism Ewagriusza z Pontu oraz znawcą Ojców Pustyni.

Człowiek jest dzisiaj bardzo samotny, w szczególności Europejczyk. Stworzyliśmy taki świat, w którym każdy żyje sam. Ta samotność prowadzi nas do myślenia, że nikomu nie jesteśmy potrzebni – a to jest niesamowite kłamstwo. Jeśli weźmiemy Biblię do ręki, usłyszymy, że jesteśmy bardzo potrzebni, że jesteśmy chciani, że jesteśmy w sposób aktualny teraz stwarzani. Każdy z nas istnieje dlatego, że Bóg go chce w tej chwili.

Augustyn pisze w Wyznaniach, że kiedy zaczął czytać Biblię, zaraz ją odłożył – stwierdził, że jest za prymitywna. On się naczytał pięknej literatury greckiej i Biblia była dla niego zbyt „prostacka” – żaden styl. Potem mówił o sobie w ten sposób: „Moja pycha tak mi nadęła policzki, że przestałem widzieć”. Trzeba się nauczyć języka Biblii. To wymaga pokory. Będąc ludźmi XXI wieku, potrzebujemy odpowiedniej pokory, by czytać Biblię, ale fundamentalne pytania, jakie zadajemy dzisiaj, nie różnią się zasadniczo od tych, które mieli ludzie w czasach Augustyna: „Kim jestem, skąd jestem, dlaczego urodziłem się tutaj i teraz, dlaczego kocham, dlaczego cierpię, dlaczego umrę?”. Ostateczną odpowiedzią nie jest tekst, nawet najpiękniejszy tekst, ale Osoba – Słowo Wcielone… Wypełnieniem Biblii staje się osoba Jezusa Chrystusa.

Wszyscy, którzy mieli okazję porozmawiać z Janem Pawłem II są zgodni, co do jednego spostrzeżenia – gdy Papież Polak z kimś się spotykał, to właśnie te osobę czynił bohaterem spotkania. W kilka sekund potrafił sprawić, że jego rozmówcy czuli się dla niego ważni.

Znana dziennikarka oddaje głos tym bohaterom pontyfikatu Wielkiego Papieża. Kilkadziesiąt osób – z których jedni pracowali z nim na co dzień, a inni mieli kontakt incydentalny – opowiada o tym, w jaki sposób Jan Paweł II odmienił ich życie. Wśród polskich rozmówców są m.in.: kardynał Stanisław Dziwisz, abp Mieczysław Mokrzycki, Jacek Moskwa, brat Marian Markiewicz, który wiózł kardynała Wojtyłę na konklawe w 1978 roku. Autorka zaprosiła również do wspomnień bliskich współpracowników Papieża w Watykanie. Dzięki nim poznajemy obraz Jana Pawła II widziany oczami innych narodów i innych KościołówAutorce, która wiele lat spędziła wśród dostojników watykańskich udało się namówić bohaterów do wzruszających wyznań, opowieści, które chwilami wyciskają łzy. Niektórzy z nich zdradzają szczegóły, jakich nie znajdziemy w żadnej dotychczasowej biografii.

Druga część książki uchyla drzwi Watykanu, dowiemy się z niej m.in., kto leczył Papieża, kto go ubierał, kto mu szył buty. Autorka oprowadza nas po zakątkach Wiecznego Miasta, ukazując miejsca związane z Janem Pawłem II. Dzieli się anegdotami i ciekawostkami przechowywanymi przez ludzi z najbliższego otoczenia Świętego.

Aleksandra Zapotoczny – urodzona w Wadowicach, dziennikarz akredytowany w Biurze Stolicy Apostolskiej, mieszka w Rzymie od dwudziestu dwóch lat, autorka książek o Janie Pawle II.

Dziennikarskie śledztwo w sprawie nieukaranych zbrodniarzy wojennych.

Zobojętnieliśmy już chyba wobec milionów ofiar nazistowskiej machiny zagłady. Zobojętnieliśmy wobec kolejnych relacji z obozów koncentracyjnych. Czy można napisać na ten temat jeszcze coś, co nami wstrząśnie?

Oto dwadzieścia sześć historii, dzięki którym ofiary zyskują rysy konkretnych osób, a zbrodniarze zostają wyciągnięci z ukrycia. Już same statystyki są porażające. W ciągu sześciu lat wojny stworzono system, który uśmiercił trzynaście milionów osób. Za tym systemem stały rzesze konkretnych ludzi, którzy podejmowali decyzje, dokonywali selekcji, wydawali wyroki, zabijali lub w inny sposób brali udział w zbrodniach. Zaledwie 182 osoby usłyszały wyroki dożywocia, łącznie 7 tysięcy osób poniosło jakąkolwiek odpowiedzialność.

Dziennikarze Deutsche Welle, Interii i Wirtualnej Polski ruszyli tropem nieukaranych zbrodniarzy II wojny światowej. Jakie były ich losy? Jak wyjaśniali swój udział w zbrodniach? Co wiedzą o nich ich rodziny i sąsiedzi? Jak im się udało uniknąć odpowiedzialności?

Owocem dziennikarskiego śledztwa jest ponad dwadzieścia reportaży i wywiadów, w których nie tylko zbrodniarze tracą anonimowość, ale również ofiary stają przed nami jako konkretne osoby, które zostały wyrwane ze swojej codzienności, spokojnego życia wśród kochających najbliższych. Brutalnie mordowane i odzierane z godności – nawet po śmierci, kiedy ich ciała porzucano, palono lub ćwiartowano, by korzystnie sprzedać.

Poruszające historie, którym towarzyszą nieraz wstrząsające fotografie, tworzą opowieść, jakiej jeszcze nie znaliśmy. Dzięki reporterom zyskujemy nie tylko wiedzę o wydarzeniach i ludziach, ale przede wszystkim wgląd w świat, który wydaje się przerażająco nierealny. Patrzymy na zdjęcia ludzi, którzy wiedzą, że za chwilę zginą; na rozpacz tych, którzy właśnie zobaczyli śmierć najbliższych; na ślady po tych, których dzisiaj nikt nie może rozpoznać. A obok: roześmiane twarze ich oprawców, urokliwe widoki okolic, w których zamieszkiwali po wojnie; garnitury, okulary, odznaczenia…

Do niedawna myśleliśmy, że to się nigdy więcej nie może wydarzyć. Czy na pewno?

W swojej najnowszej książce Abp Grzegorz Ryś ukazuje, że istotą bycia chrześcijaninem jest osobista relacja z Jezusem. Mądre słowa, błyskotliwe, a jednocześnie głębokie myśli czerpiące wprost z bogactwa Ewangelii nie pozwalają pozostać obojętnym wobec zaproszenia do spotkania z Jezusem.

Abp Grzegorz Ryś to ceniony rekolekcjonista zakochany w Słowie Bożym, które głosi z mocą. Z wykształcenia i zamiłowania historyk Kościoła. Umiejętnie łączy działalność publicystyczną i naukową z byciem duszpasterzem. Od 2011 r. przewodniczący Zespołu ds. Nowej Ewangelizacji, od 2017 r. arcybiskup metropolita łódzki. Wielorakie apostolskie zaangażowania łączy w świadectwie, że Kościół może być dla każdego.

Rozważając Księgę Koheleta o. Józef Bremer zaprasza czytelnika do zadawania wciąż aktualnych pytań: o sens życia, o przemijanie, o obecność Boga w świecie. Przekonuje, że podobnie jak biblijny autor, który 2000 lat temu miał odwagę skonfrontować swoje myślenie z odmienną dla hebrajczyków kulturą grecką, tak i my jesteśmy dziś zmuszeni do konfrontacji naszego obrazu świata z życiem w społeczeństwie wielokulturowym, z pytaniem o nierówności społeczne i zagrożenie naszej planety.

Kohelet nigdy nie bał się pisać o doświadczeniu nonsensu i pustki, które często są udziałem współczesnego człowieka. Był przekonany, że wiara powinna być żywa i dynamiczna i nie może rozwiązać w cudowny sposób za człowieka wszystkich jego problemów. Wręcz odwrotnie przekonywał, że osoba wierząca zderza się z różnego rodzaju ograniczeniami i brakami. Jako bystry obserwator codziennej rzeczywistości widział w życiu ludzkim nie tylko czas umierania, zabijania, burzenia i płaczu, ale także czas narodzin, budowania pokoju i radości. Jest dla nas współczesnych wzorem, jak się nie poddawać presji otaczającego nas świata oraz jak szukać bronić niepodważalnej prawdy w naszym życiu.

Życie jest warte przeżycia – przypomina za Koheletem autor. Warto, abyśmy zaczęli je smakować, zamiast się zamartwiać.

Ks. prof. dr hab. Józef Bremer SJ – naukowiec, dydaktyk, duszpasterz, były rektor Akademii Ignatianum w Krakowie, autor prac naukowych z zakresu filozofii, logiki i kognitywistki, a także szeroko zakrojonych opracowań popularnonaukowych.

Życie Jezusa według Ewangelii to książka, która jest owocem wnikliwej lektury czterech Ewangelii. Pisana jest z perspektywy człowieka głęboko wierzącego, kontemplującego oblicze Jezusa i pragnącego dzielić się świadectwem wiary. Skierowana jest do szerokiego kręgu odbiorców. Pomaga czytelnikom w poznawaniu Chrystusa i zaprzyjaźnianiu się z Nim. Rozważania autora są przenikliwe, ale mają również wymiar bardzo praktyczny. Odkrywa duchowy sens każdego epizodu życia naszego Pana, oddając go w sposób wierny interpretacji Tradycji Kościoła.

Francisco Fernández-Carvajal (1938-) historyk i doktor prawa kanonicznego. Duchowny z Prałatury Opus Dei (1964). Przez ponad 10 lat był redaktorem naczelnym tygodnika „Palabra”. Jest autorem licznych książek z dziedziny duchowości, przetłumaczonych na ponad 10 języków. Po polsku zostały już wydane: Rozmowy z Bogiem (7 tomów); Rozważania wielkopostne; Czego pragniesz Ty, Jezu; Zostań ze mną, Panie; Lenistwo duchowe; Dotrzeć do portu; Jak dobrze skorzystać z kierownictwa duchowego.

Najbardziej znaną książką tego autora są Rozmowy z Bogiem, których nakład w języku hiszpańskim przekroczył dwa miliony egzemplarzy, a w języku polskim sto tysięcy. Zawierają one rozważania na każdy dzień roku liturgicznego.

Czytelnik poznaje pokorę i skromność Maryi, Jej szlachetną powściągliwość i wielkość charakteru oraz Jej misję Matki Zbawiciela i przywódczyni młodego Kościoła.

Niezwykła historia życia Maryi, Matki Bożej, opowiedziana przez mistyczkę, stygmatyczkę i wizjonerkę bł. Annę Katharinę Emmerich. Wizje bł. Katarzyny były tak realne i plastyczne, że przemawiają do wyobraźni nawet dzisiaj. Zdradzają szczegóły – czasem sensacyjne – z życia Maryi, Jezusa i Jego uczniów, pozwalają współczesnym dotrzeć do śladów i pozostałości po wydarzeniach sprzed 2 tys. lat.

Anna Katharina Emmerich jest w swoich opisach bardzo precyzyjna, a dane przez nią podawane da się w większości zweryfikować. Właśnie ten tom zawiera doniosły fragment, który prowadzi do niezwykłego odkrycia. Jedynie na podstawie objawień wizjonerki francuscy lazarzyści odnaleźli w roku 1891 r. dom Maryi w górzystej części Efezu. Fakt jego znalezienia na podstawie wizji niemieckiej zakonnicy upamiętniono na dużych tablicach przed domem Maryi.

Św. Jan Paweł II należał do najbardziej maryjnych papieży w historii Kościoła. Jego zawołanie Totus Tuus - Cały Twój samo mówi za siebie. Wiele swych wypowiedzi Papież kończył modlitwą maryjną lub aktem zawierzenia Jej poszczególnych ludzi, narodów, problemów i spraw.

Żywot Maryi jest obszernym zbiorem papieskich rozmyślań Jej poświęconych.

Teksty obejmują komentarze do proroctw poświęconych Najświętszej Maryj Pannie oraz innych tekstów biblijnych Jej poświęconych. Ważnymi tematami komentowanymi przez Papieża są: Boże macierzyństwo Maryi; dziewictwo Najświętszej Maryi Panny; Maryja w tajemnicy Chrystusa; Maryja w życiu Kościoła i każdego chrześcijanina; Macierzyńskie pośrednictwo Maryi. Ojciec Święty z szczególnym upodobaniem objaśnia liczne określenia biblijne przypisywanie w Tradycji Kościoła osobie Najświętszej Maryi Pannie.

Tekst książki bazuje na wielu dokumentach papieskich o charakterze maryjnym, encyklikach, adhortacjach, listach, homiliach. Obszerną jego części stanowią katechezy wygłaszane podczas audiencji generalnych.