Naprawiajmy wszystko na tym „”najpiękniejszym ze światów” nie dlatego, że nie ma innego wyjścia, ale również dlatego, że to życie i ten świat są wszystkim, co mamy. Bo nie ma planety B.”

Richard Branson

W sam raz na dzisiejsze czasy. Zachęca do bardziej etycznego podejścia do robienia interesów.
„BusinessWeek”
To nie jest, tak po prostu, kolejna książka o biznesie. To rzecz o tym, jak na lepsze zmieniać świat.
W tym swoistym manifeście naszych czasów Branson stawia generalną tezę, że na naszych oczach dobiega końca era industrialna a zaczyna era ludzi. Przywołuje historie przedsiębiorców, którzy wytyczają nowe szlaki przekształcając swoje firmy tak, by stanowiły siłę, czyniącą dobro i społeczny pożytek z korzyścią dla nas wszystkich, całego globu - „Ziemi, planety ludzi”.
„Pora postawić kapitalizm na głowie. Czas wywrócić biznes do góry nogami”- nawołuje Branson.
Richard Branson – człowiek, który złamał sztywne zasady biznesu i dokonał fantastycznych rzeczy. Jest jednym z najbogatszych ludzi na świecie. Wszystko osiągnął sam, stosując własne, innowacyjne rozwiązania. Śmiało wkracza na niezbadane tereny, podejmując nieustannie nowe wyzwania.

Jak to jest, że jedni się bogacą a inni nie potrafią związać końca z końcem? Eker ujawnia w swojej rewelacyjnej książce brakujące ogniwo między pragnieniem sukcesu a jego osiągnięciem. Problem tkwi w indywidualnym schemacie pieniędzy i sukcesu – należy go rozpoznać i skorygować – wówczas jest pewne, że pojawi się szansa finansowego powodzenia. Eker udowodnił, że to działa. Zaczynając od absolutnego zera potrzebował 2 lat, aby stać się milionerem stosując tę metodę.
Bogaci myślą: Tworzę swoje życie. I koncentruję się na szansach. Biedni myślą: Życie mi się przydarza. I koncentrują się na przeszkodach.
Warto tę maksymę zapamiętać i stosować na co dzień.

„Bogaty albo biedny“ ujawnia brakujące ogniwo między pragnieniem sukcesu a jego osiągnięciem!

Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego niektórzy łatwo dochodzą do majątku, a inni mają ciągłe problemy, żeby związać koniec z końcem? Czy ta różnica wynika z ich wykształcenia, inteligencji, umiejętności, wyczucia czasu, nawyków zawodowych, kontaktów, odrobiny szczęścia, czy też może z zawodu, biznesu albo inwestycji, które wybrali?

Szokująca odpowiedź brzmi: z żadnej z tych rzeczy!

W przełomowej książce „Bogaty albo biedny ” T. Harv Eker twierdzi: „Daj mi pięć minut, a powiem ci, jaką będziesz miał finansową przyszłość!”. Eker potrafi to zrobić, rozpoznając indywidualny „schemat pieniędzy i sukcesu”. Każdy z nas ma własny schemat pieniędzy zakorzeniony w podświadomości i to właśnie ten schemat, bardziej niż cokolwiek innego, decyduje o naszym sukcesie finansowym. Możesz wiedzieć wszystko o marketingu, sprzedaży, negocjacjach, akcjach, nieruchomościach i świecie finansów, lecz jeśli twój schemat pieniędzy nie jest nastawiony na wielki sukces, nigdy nie dojdziesz do wielkich pieniędzy – a jeśli jakimś trafem zdobędziesz pieniądze, najprawdopodobniej je stracisz!
„Bogaty albo biedny” to właściwie dwie książki w jednej. Pierwsza część wyjaśnia, jak działa schemat pieniędzy. Z wykładu Ekera, którego cechuje rzadko spotykane połączenie błyskotliwej inteligencji z niezwykłym poczuciem humoru, dowiesz się, jaką zajmujesz pozycję w świecie finansów. Nauczysz się też, jak rozpoznać i skorygować swój schemat pieniędzy, żeby nie tylko zrobić majątek, ale żeby go utrzymać i stale powiększać.

W drugiej części poznasz siedemnaście „zestawów myśli”, które mówią o tym, w jaki sposób działają ludzie bogaci w odróżnieniu od większości ludzi biednych i średnio zamożnych. Każdy zestaw obejmuje opis praktycznych działań, które powinieneś podjąć, żeby zdecydowanie zwiększyć swoje dochody.

Jeśli nie wiedzie ci się finansowo tak, jakbyś sobie życzył, to znaczy, że musisz zmienić swój schemat pieniędzy. Niestety, twój obecny schemat zostanie z tobą do końca życia, jeśli go nie zidentyfikujesz i nie skorygujesz – właśnie w tym pomoże ci ta niezwykła książka. Zdaniem Ekera, sprawa jest prosta: jeśli będziesz myślał tak, jak myślą ludzie bogaci, i robił to, co oni robią, jest duża szansa, że staniesz się jednym z nich!

Tadeusz Olszański, znakomity dziennikarz, pisarz i tłumacz, w najnowszej autobiografii, po swym opus magnum Kresy kresów, Stanisławów oraz Stanisławów jednak żyje, kontynuuje swoją historię od roku 1945 aż do dnia dzisiejszego.

Książka ta niczym film, prowadzi nas kadr po kadrze przez najciekawsze zdarzenia sportowe, polityczne i kulturalne ostatnich 70 lat. Główne role dostały tutaj godne podziwu postacie z całego świata, z którymi autor spotykał się i przyjaźnił przez lata, a fabuła prowadzi nas przez kolorowe życie Tadeusza Olszańskiego, w tym takie momenty, jak wyjazd na 6 Igrzysk Olimpijskich, na których był korespondentem, czy relacje z Jugosławii w trakcie rozpadu tego kraju.

Sporą uwagę poświęca w swojej opowieści również sprawom węgierskim, od literatury, przez politykę, po kuchnię. To właśnie dzięki zamiłowaniu autora do tego kraju możemy poznawać go z różnych stron poprzez przekłady Tadeusza Olszańskiego.

We wszystkich dziedzinach, których dotknął był niezwykle ceniony, za co został uhonorowany wieloma wspaniałymi nagrodami, takimi jak:
• Najlepszy dziennikarz sportowy minionego stulecia (w kategorii prasa), w plebiscycie Klubu Dziennikarzy Sportowych oraz „Przeglądu Sportowego”, wrzesień 2021;
• Grand Prix Fair Play UNESCO za całokształt działań, październik 2016;
• Złoty Wawrzyn Olimpijski za książkę Osobista historia olimpiad, 2001;
• oraz wiele innych.
Książka Było, minęło, zostało w pamięci to historia życia znakomitego dziennikarza i wybitnego człowieka, opisana w sposób lekki, dowcipny, a kiedy trzeba również krytyczny.

Tadeusz Olszański - dziennikarz, pisarz, tłumacz, urodził się 28 sierpnia 1929 r. na Kresach, w wówczas polskim Stanisławowie (dziś ukraiński Iwano-Frankiwsk).

Pierwsze lata życia spędził w wielonarodowościowym tyglu. Ojciec, miejscowy lekarz, był Polakiem, matka pochodziła z dumnego, szlacheckiego, węgierskiego rodu Siménfalvych.

Jesienią 1943 r. rodzina przedostała się na Węgry, gdzie do marca 1944 r. i wkroczenia Niemców do Budapesztu uczęszczał do polskiego gimnazjum w Balatonboglár. Po 1945 r. Olszańscy osiedlili się w Opolu, a Tadeusz po uzyskaniu matury przeniósł się do Warszawy, gdzie w 1952 r. ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa UW.

Był jednym z najbardziej aktywnych dziennikarzy sportowych, relacjonował sześć Igrzysk Olimpijskich. Przez wiele lat kierował działem sportowym w „Sztandarze Młodych”, był zastępcą redaktora naczelnego „Sportowca”, zastępcą redaktora naczelnego redakcji sportowej TVP, kierował działem olimpijskim wydawnictwa KAW.

Jego wielką pasją jest literatura węgierska, przetłumaczył ponad czterdzieści powieści i dramatów, w tym kultową powieść dla młodzieży Chłopcy z Placu Broni Ferenca Molnára.

W latach 1986–1990 był dyrektorem Ośrodka Kultury Polskiej na Węgrzech, w latach 1990–1994 korespondentem Polskiego Radia i Telewizji na Węgrzech i w Jugosławii.

Po powrocie do kraju na stałe związał się z tygodnikiem „Polityka”, z którym do końca aktywności zawodowej współpracował jako dziennikarz sportowy, a także komentator wydarzeń na Węgrzech i na Bałkanach.

Jest autorem wielu książek o tematyce sportowej, politycznej, a także kucharskiej.

Cedrowe orzechy to daleki przedsmak Syberiady polskiej, a tak pisała o nich wiele lat temu w paryskiej „Kulturze” Maria Danilewicz- Zielińska:

„Cedrowe orzechy, krótkie opowiadania z wyraźnymi pointami, napisane gładko i interesująco, zasługują na uwagę ze względu na temat niechętnie poruszany w wydawnictwach krajowych. Mimo wyraźnie autobiograficznego charakteru opowiadań, brak informacji, jak i dlaczego rodzice autora „znaleźli się" daleko na zapleczu Związku Radzieckiego. Krajowy recenzent książki słusznie wydobył analogię między opowiadaniami Dominy z tzw. radziecką szkołą zaplecza.

Absurd „znalezienia się" na Syberii rysuje się w tym ujęciu tylko pośrednio. Autor zdaje się sądzić, że własna jego tragedia ma tyle odpowiedników w innych rodzinach, nie tylko polskich, że traktować ją należy jako część la condition humaine. Cóż, w takiej i tylko takiej interpretacji mogły się ukazać wspomnienia z zesłania".

„Kultura", Paryż 1976, nr 7-8.

CHARYZMA - masz to w sobie!

Nikolaus B. Enkelmann (1936–2017) był jednym z najbardziej znanych ekspertów w dziedzinie zarządzania. W swym instytucie w Königstein przez ponad pół wieku z powodzeniem prowadził seminaria i treningi poświęcone doskonaleniu osobowości. Blisko milion osób, w tym menedżerów, trenerów, lekarzy i przedstawicieli innych zawodów, zapoznało się na nich z jego filozofią sukcesu. Napisał wiele książek, nagrywał też kasety audio i video, płyty CD.
„Główne przesłanie Enkelmanna dla menedżerów nowego stulecia brzmi: posiadasz wszystkie umiejętności niezbędne, by uczynić swe życie cudownym pasmem sukcesów; twój potencjał jest nieograniczony, musisz tylko nauczyć się, jak z niego korzystać, a wtedy przyszłość stanie przed tobą otworem. Podczas lektury „Charyzmy” odkryjesz, że z siłą przekonywania jest jak ze sprawnością fizyczną: musisz regularnie trenować, by osiągnąć jak najwyższy poziom. Nikolaus B. Enkelmann proponuje ci specjalny program treningowy, z którego pomocą szybko poczynisz postępy i nauczysz się osiągać lepsze rezultaty, widoczne niemal z dnia na dzień we wszystkich dziedzinach życia.”

Brian Tracy, autor książki „Milionerzy z wyboru” i innych światowych bestsellerów
Odniesienie sukcesu bez zdolności charyzmatycznych jest w dzisiejszych czasach właściwie niemożliwe.

„Czy wiesz, że badacze mózgu i psychologowie stwierdzili ponad wszelką wątpliwość, że człowiek wykorzystuje jedynie 10 procent swych możliwości umysłowych, a pozostałe 90 procent leży odłogiem? Czy potrafisz sobie wyobrazić, jak ogromnymi możliwościami dysponujesz? Nie ma żadnych ograniczeń dla kogoś, kto wykorzystuje swój umysłowy potencjał. Praca nad sobą powinna sprawić ci przyjemność i przynieść wiele satysfakcji. Razem ze mną idź więc krok po kroku, rozwiń własną charyzmę, doprowadź swą osobowość do rozkwitu.”
Nikolaus B. Enkelmann

Wyjątkowe dzieło prozy dokumentalnej, którego bohaterowie, w dwugłosie, przedstawiają swoje losy – ociemniałego od urodzenia dziecka i przygotowującej je do aktywnego życia matki.

Opowieść węgierskiej aktorki i dziennikarki, która jako żona lekarza i matka trzyletniej córki rodzi synka z rzadkim schorzeniem oczu, to opis zmagań z własną bezradnością, niemocą medycyny i z resztą nie zawsze życzliwego świata. W tle – perypetie zawodowe bohaterki, szczęśliwie i satysfakcjonująco rozwiązane, jej relacje z otoczeniem, dyskretnie i taktownie wspominany rozpad małżeństwa. Ociemniały syn przedstawia swoją perspektywę jako drugi, mniej aktywny narrator; mgliste wspomnienia z dzieciństwa, zawiłości w poznawaniu świata bez pomocy wzroku, nauka w szkole dla ociemniałych i w szkołach dla dzieci widzących, relacje z rówieśnikami, poszukiwanie swego miejsca, pasje muzyczne.

Z obu tych narracji wyłania się obraz kobiety walecznej i upartej, respektującej i racjonalizującej fakty, ale równocześnie podejmującej uwieńczone sukcesem starania, aby niewidomego syna uczynić wartościowym, wykształconym człowiekiem, który w świecie ludzi widzących zrealizuje swoje zdolności i talenty, osiągnie samodzielność. Drogą do tego celu było dla obojga nie budowanie fizycznej i psychologicznej osłony, lecz stawianie czoła wyzwaniom. Z czasem musiał się z nimi mierzyć przede wszystkim syn; determinacja, wytrwałość i odwaga, własna i najbliższego otoczenia, pozwoliły mu spełniać marzenia, realizować aspiracje, usytuować się godnie w świecie ludzi widzących, czerpać radość z życia poprzez muzykę, podróże, a nawet wspinaczkę.

Ta książka wzrusza nie poprzez łatwy sentymentalizm czy grę na współczuciu czytelnika. Jest poruszającym, ale i zdystansowanym, autoironicznym, sarkastycznym niekiedy, obrazem mądrej miłości, dzielności, odwagi; subtelnym autoportretem dwojga ludzi, którzy znajdują w sobie siłę, aby marzenia realizować wbrew i na przekór okolicznościom. Jej lektura uczy więcej niż niejeden obszerny tom literatury motywacyjnej. Osobom z niepełnosprawnością daje wsparcie i wskazuje drogę. Tych, dla których los był łaskawy, uczula na nieszczęście innych. Pokazuje, jak żyć bez wylewania nad sobą łez, za to racjonalnie, wytrwale i z miłością.
Erzsi Sándor
Urodziłam się w 1956 roku w niepełnej rodzinie. Ojca nie znałam, wychowywała mnie Matka, wspierana przez swoją siostrę. W 1980 roku ukończyłam Szkołę Aktorską w Budapeszcie i przez czternaście lat grałam w teatrach, m.in. w Teatrze Narodowym w Miszkolcu oraz w Teatrze im. Józsefa Katony w Kecskemét. W tym czasie urodziłam dwoje dzieci, córkę i syna.

W 1994 roku zostałam dziennikarką w Węgierskim Radiu, przez nieomal dwadzieścia lat przygotowywałam programy o tematyce kulturalnej i społecznej, związanej zwłaszcza z równością szans. Pisałam też artykuły do znanych opiniotwórczych gazet, takich jak „168 Óra” czy „Népszabadság”.

Straciłam pracę w 2010 roku na skutek zmiany rządu. Z tego powodu wróciłam do teatru jako rzeczniczka prasowa. Zajęłam się pracą literacką, powieściopisarstwem; dotychczas na Węgrzech ukazały się trzy moje książki.

Tamás Juhász
Urodziłem się w 1988 roku w zwyczajnej, budapeszteńskiej rodzinie. Później moi rodzice rozwiedli się, ale do dziś są w dobrych stosunkach. Mam starszą siostrę i młodszego przyrodniego brata.

Ukończyłem studia historyczne na Uniwersytecie Loránda Eötvösa w Budapeszcie oraz Szkołę Muzyczną „Kőbánya” w klasie gitary. Byłem liderem i frontmanem utworzonego w 2004 roku zespołu Davies Korner. W 2015 roku rozpocząłem projekt muzyczny o nazwie Juhász Tomi–Vaklárma, który łączy w sobie elementy muzyki beatowej, alternatywnej oraz ludowej. Wraz z moim zespołem wystąpiłem m.in. na Sziget Festival, jednym z największych europejskich festiwali muzycznych w Europie, który odbywa się co roku w sierpniu w Budapeszcie.

Pracuję jako autor tekstów, pisarz, dziennikarz. Moje artykuły i opowiadania ukazują się od 2018 roku.

Wyjątkowe dzieło prozy dokumentalnej, którego bohaterowie, w dwugłosie, przedstawiają swoje losy – ociemniałego od urodzenia dziecka i przygotowującej je do aktywnego życia matki.

Opowieść węgierskiej aktorki i dziennikarki, która jako żona lekarza i matka trzyletniej córki rodzi synka z rzadkim schorzeniem oczu, to opis zmagań z własną bezradnością, niemocą medycyny i z resztą nie zawsze życzliwego świata. W tle – perypetie zawodowe bohaterki, szczęśliwie i satysfakcjonująco rozwiązane, jej relacje z otoczeniem, dyskretnie i taktownie wspominany rozpad małżeństwa. Ociemniały syn przedstawia swoją perspektywę jako drugi, mniej aktywny narrator; mgliste wspomnienia z dzieciństwa, zawiłości w poznawaniu świata bez pomocy wzroku, nauka w szkole dla ociemniałych i w szkołach dla dzieci widzących, relacje z rówieśnikami, poszukiwanie swego miejsca, pasje muzyczne.

Z obu tych narracji wyłania się obraz kobiety walecznej i upartej, respektującej i racjonalizującej fakty, ale równocześnie podejmującej uwieńczone sukcesem starania, aby niewidomego syna uczynić wartościowym, wykształconym człowiekiem, który w świecie ludzi widzących zrealizuje swoje zdolności i talenty, osiągnie samodzielność. Drogą do tego celu było dla obojga nie budowanie fizycznej i psychologicznej osłony, lecz stawianie czoła wyzwaniom. Z czasem musiał się z nimi mierzyć przede wszystkim syn; determinacja, wytrwałość i odwaga, własna i najbliższego otoczenia, pozwoliły mu spełniać marzenia, realizować aspiracje, usytuować się godnie w świecie ludzi widzących, czerpać radość z życia poprzez muzykę, podróże, a nawet wspinaczkę.

Ta książka wzrusza nie poprzez łatwy sentymentalizm czy grę na współczuciu czytelnika. Jest poruszającym, ale i zdystansowanym, autoironicznym, sarkastycznym niekiedy, obrazem mądrej miłości, dzielności, odwagi; subtelnym autoportretem dwojga ludzi, którzy znajdują w sobie siłę, aby marzenia realizować wbrew i na przekór okolicznościom. Jej lektura uczy więcej niż niejeden obszerny tom literatury motywacyjnej. Osobom z niepełnosprawnością daje wsparcie i wskazuje drogę. Tych, dla których los był łaskawy, uczula na nieszczęście innych. Pokazuje, jak żyć bez wylewania nad sobą łez, za to racjonalnie, wytrwale i z miłością.
Erzsi Sándor
Urodziłam się w 1956 roku w niepełnej rodzinie. Ojca nie znałam, wychowywała mnie Matka, wspierana przez swoją siostrę. W 1980 roku ukończyłam Szkołę Aktorską w Budapeszcie i przez czternaście lat grałam w teatrach, m.in. w Teatrze Narodowym w Miszkolcu oraz w Teatrze im. Józsefa Katony w Kecskemét. W tym czasie urodziłam dwoje dzieci, córkę i syna.

W 1994 roku zostałam dziennikarką w Węgierskim Radiu, przez nieomal dwadzieścia lat przygotowywałam programy o tematyce kulturalnej i społecznej, związanej zwłaszcza z równością szans. Pisałam też artykuły do znanych opiniotwórczych gazet, takich jak „168 Óra” czy „Népszabadság”.

Straciłam pracę w 2010 roku na skutek zmiany rządu. Z tego powodu wróciłam do teatru jako rzeczniczka prasowa. Zajęłam się pracą literacką, powieściopisarstwem; dotychczas na Węgrzech ukazały się trzy moje książki.

Tamás Juhász
Urodziłem się w 1988 roku w zwyczajnej, budapeszteńskiej rodzinie. Później moi rodzice rozwiedli się, ale do dziś są w dobrych stosunkach. Mam starszą siostrę i młodszego przyrodniego brata.

Ukończyłem studia historyczne na Uniwersytecie Loránda Eötvösa w Budapeszcie oraz Szkołę Muzyczną „Kőbánya” w klasie gitary. Byłem liderem i frontmanem utworzonego w 2004 roku zespołu Davies Korner. W 2015 roku rozpocząłem projekt muzyczny o nazwie Juhász Tomi–Vaklárma, który łączy w sobie elementy muzyki beatowej, alternatywnej oraz ludowej. Wraz z moim zespołem wystąpiłem m.in. na Sziget Festival, jednym z największych europejskich festiwali muzycznych w Europie, który odbywa się co roku w sierpniu w Budapeszcie.

Pracuję jako autor tekstów, pisarz, dziennikarz. Moje artykuły i opowiadania ukazują się od 2018 roku.

"Cyfrowy minimalizm" to najlepsza książka o naszym trudnym związku z technologią, jaką przeczytałem w ostatnim czasie. Jeżeli szukacie przewodnika, który pomoże wam wyzwolić się z okowów e-maili, sieci społecznościowych, smartfonów i ekranów, to jest nim właśnie niezrównany Cal Newport. Adam Alter, autor Uzależnienia 2.0

Nie jesteś użytkownikiem, jesteś produktem. Przerwij połączenie, wyloguj się i dostrój się do innego rodzaju interakcji ze światem. Brawo, Cal. Mądre rady dla dobrych ludzi. Seth Godin, autor To jest marketing!

Mam nadzieję, że każdy użytkownik smartfona, który zastanawiał się, gdzie mu się podziewa czas, będzie miał okazję przyswoić sobie koncepcje zawarte w tej książce. Zdumiewające, jak ta sama strategia może pomagać w osiągnięciu zarówno finansowego sukcesu, jak i psychicznej równowagi. Włóżcie więcej energii w to, co daje wam szczęście, i pozbądźcie się bezwzględnie wszystkiego, co go nie daje. Pete Adeney, czyli Mr. Money Mustache

Minimalizm polega na tym, że wiemy, co jest niezbędne. Cyfrowy minimalizm przenosi tę koncepcję do świata zdominowanego przez technologię. Jest to klucz do życia w skupieniu w coraz bardziej rozproszonym otoczeniu.
W swojej szczególnej, aktualnej i pobudzającej do myślenia książce autor Pracy głębokiej przedstawia oryginalną filozofię korzystania z nowych technologii.

Cyfrowi minimaliści są wokół nas. To ci spokojni, szczęśliwi ludzie, którzy potrafią prowadzić długie rozmowy bez ukradkowego zerkania na telefon. Zatopić się w lekturze ciekawej książki albo majsterkowaniu czy relaksującym porannym bieganiu. Umieją bawić się z przyjaciółmi i rodziną bez obsesyjnej potrzeby dokumentowania tego faktu. Potrafią zasięgnąć informacji o najważniejszych wydarzeniach, ale nie czują się przez nie przytłoczeni. Nie obawiają się, że coś ich omija, bo wiedzą, które zajęcia mają sens i zapewniają im satysfakcję.

Newport proponuje nazwę dla tego świadomego ruchu i przekonująco argumentuje, że jest on potrzebny w naszym nasyconym technologią świecie. Zdroworozsądkowe rozwiązania już nie wystarczają do odzyskania kontroli nad naszym technologicznym życiem. Próby całkowitego odłączenia wtyczki uniemożliwiane są przez oczekiwania rodziny, przyjaciół i pracodawców. Zamiast tego potrzebujemy starannie przemyślanej metody, by potrafić zadecydować, z jakich narzędzi korzystać, w jakich celach i na jakich warunkach.

Przytaczając szeroki wybór przykładów wziętych prosto z życia, począwszy od amiszy rolników, przez zabieganych rodziców, po programistów z Doliny Krzemowej, Newport opisuje wspólne praktyki cyfrowych minimalistów oraz stojące za nimi koncepcje. Pokazuje, jak na nowo układali swój stosunek do mediów społecznościowych, ponownie odkrywali przyjemności kryjące się w świecie offline i nawiązywali kontakt ze swoim wewnętrznym „ja”. Proponuje też strategie pozwalające włączyć te praktyki do codziennego życia, zaczynając od trzydziestodniowego procesu „cyfrowego odgracania”, który już pomógł tysiącom ludzi poradzić sobie z opanowaniem uczucia przytłoczenia i z odzyskaniem kontroli.

Technologia sama w sobie nie jest ani dobra, ani zła. Kluczem do korzystania z niej jest wspomaganie poprzez nią własnych celów i wartości, nie przyzwalając, by to ona wykorzystywała nas. Ta książka jest o tym, jak do tego dojść.

Główny, tytułowy rozdział książki jest intelektualnym efektem podróży po niezwykłych miejscach Ameryki, jaką autor odbył w 1978 roku szlakiem wyznaczonym wierszami i esejami Czesława Miłosza. Kresem tej podróży było spotkanie i rozmowa z poetą–profesorem w Berkeley. To wspomnienie zostało dopełnione relacją z 1984 roku, z drugiego amerykańskiego spotkania z Miłoszem, wówczas już laureatem Nagrody Nobla.
Niewiele brakowało, a tekst Książka fałszywych prognoz przyczyniłby się do krajowego wydania Zniewolonego umysłu jeszcze przed transformacją ustrojową. Andrzej Miłosz, w porozumieniu z bratem, zaproponował, by artykuł ten wykorzystać jako przedmowę, która mogła ułatwić otrzymanie zgody cenzury na publikację. Zanim jednak doszło do definitywnych decyzji autora, wydawcy i cenzora, nastąpiła zmiana ustroju politycznego w Polsce. Zniewolony umysł ukazał się – na szczęście – bez żadnych „bezpieczników” czy politycznego alibi w rodzaju przedmowy.
Pełniejsze przedstawienie Czesława Miłosza jako dyplomaty w służbie Polski Ludowej okazało się możliwe dopiero wtedy, gdy opublikowano jego Raporty dyplomatyczne (2013). Ten okres w biografii poety staje się bardziej zrozumiały w świetle jego przedwojennych związków z lewicą, o których informuje rozdział Przygody młodego umysłu.
Gdyby nie szczególne okoliczności i kontekst, w jakim poeta zdecydował się przypomnieć wiersz Naród i, co więcej, podać go – rzekomo po raz pierwszy – do druku w 1983 roku, nie byłoby zapewne w tej książce rozdziału poświęconego temu utworowi.
O ostatnich latach życia Czesława Miłosza i jego ówczesnej twórczości traktują dwa inne rozdziały. Tematem jednego z nich jest osiedlenie się poety, w jesieni życia, w Krakowie (tu poleca się szczególnej uwadze jego opinię o Osipie Mandelsztamie i reakcję, z jaką została ona przyjęta); drugi – wyraża zainteresowania autora późną poezją noblisty.

Klaus Schwab, światowej sławy ekonomista, założyciel i prezes Światowego Forum Ekonomicznego, uważa, że chociaż czwarta rewolucja przemysłowa pod względem skali, zakresu i złożoności jest odmienna od wszystkiego, z czym dotąd mieliśmy do czynienia, to ciągle jeszcze mamy szansę wpływać na jej przebieg.

Ta rewolucja, zdaniem Autora, w sposób zasadniczy zmieni nasz sposób życia i pracy. Charakterystyczne dla niej nowe technologie, łączące świat fizyczny, cyfrowy i biologiczny, wpłyną na wszystkie dyscypliny nauki i gospodarki, na branże przemysłowe i na rządy, rzucą wręcz wyzwanie samemu pojmowaniu człowieczeństwa.

Sztuczna inteligencja – w postaci superkomputerów, dronów i wirtualnych asystentów aż po druk 3D, sekwencjonowanie DNA, inteligentne termostaty, przenośne czujniki czy mniejsze od ziarnka piasku mikroczipy – już nas otacza. To jednak dopiero początek coraz pełniejszego wykorzystania choćby nanomateriałów czy drukarek 3D. A już myślimy o 4D i "inteligentnych fabrykach", w których systemy produkcji są koordynowane wirtualnie na skalę światową, czy o wszczepialnych mobilnych telefonach, wykonanych z biosyntetycznych materiałów.

Charakteryzując kluczowe technologie napędzające tę rewolucję, Schwab wskazuje na najważniejsze konsekwencje, także negatywne, jakie wynikać z tego mogą dla rządów, świata biznesu, społeczeństwa obywatelskiego oraz zwykłych ludzi. Przekonany, że stoimy wobec nieporównywalnego z niczym w historii doświadczenia, przedstawia śmiałe propozycje, jak za tymi zmianami nadążać i jak z nich właściwie korzystać, by zapewnić sobie i następnym pokoleniom lepszą przyszłość – taką, w której wynalazcy nie będą przekraczali granic etycznych, technologie będą raczej wspierały ludzi, zamiast ich zastępować, a postęp będzie służył społeczeństwu, a nie je niszczył. Aby to stało się możliwe, wszyscy muszą tego chcieć, przekonuje Klaus Schwab w swojej książce.

Intelektualna nośność Czwartej rewolucji przemysłowej, jej klarowny język, logiczna i przejrzysta kompozycja czynią lekturę książki satysfakcjonującą dla wszystkich adresatów – zarówno dla ekonomistów, technokratów, menedżerów przemysłu, przedstawicieli biznesu, jak i dla nieprofesjonalnych czytelników, których ambicją jest pełniejsze rozumienie współczesnego świata i świadoma w nim obecność.

KAŻDEGO DNIA FIRMY, CHCĄC PRZETRWAĆ, PODEJMUJĄ NIEWŁAŚCIWE DZIAŁANIA. Kierują się dogmatami i „najlepszymi praktykami”, nie zastanawiając się nad tym, co właściwie robią. Przez lata rynek pozwalał, by taki bezmyślny, automatyczny wybór działał bez większych konsekwencji. Jednak otaczająca nas rzeczywistość gwałtownie się zmienia – i to w tempie, na które nie wszyscy są przygotowani.

Detonuj! to książka, której autorzy odwołują się do zachowań sprzecznych z intuicją, zachęcając organizacje do kwestionowania wszystkiego, co przyczynia się do tworzenia złudnej stabilności. Tłumaczą, w jaki sposób kształtują się niewłaściwe firmowe nawyki. Uczą, jak wykrywać - i likwidować - „najlepsze praktyki”; przedstawiają rozwiązania alternatywne, które mogą zapewnić sukces. Analizując naturę zmiany, Tuff i Goldbach wyjaśniają, dlaczego „standardowe procedury prowadzenia działalności”, opracowane w przeszłości, nie będą obowiązywały w przyszłości, i wskazują siedem „utartych reguł postępowania”, które należy zastąpić nowymi praktykami. Radzą też firmom, jak tego dokonać, stosując cztery podstawowe zasady pozwalające skutecznie współzawodniczyć w czasach przyspieszającej zmiany.

Aby być gotowym na detonację, musisz nauczyć się kwestionować czynności i sposoby działania nieprzynoszące twojej organizacji żadnej wartości. Zamiast trzymać się wiedzy sprzed dekad, korzystaj z lekcji, jakich współcześnie udzielają nam firmy skutecznie i z sukcesem konkurujące w cyfrowej rzeczywistości. Dzięki tej książce nauczysz się określać strategiczne obszary aktywności twojej organizacji i wypróbujesz nowe praktyki w sposób niezagrażający jej wydajności oraz podstawowemu zakresowi działania. Będzie to z korzyścią zarówno dla ciebie, jak i twojej firmy.

Detonuj!, książka wypełniona przykładami i rozwiązaniami wynikającymi z doświadczeń autorów, którym wielokrotnie powierzano projektowanie innowacyjnych postaw w największych i najbardziej dochodowych firmach świata, to skierowane do ciebie wyzwanie, by wysadzić w powietrze przeterminowane idee i przestarzałe sposoby biznesowej działalności.

***

Książka powstała dzięki wsparciu i we współpracy z firmą doradczą Deloitte.

Charles Koch przypisuje ogromny sukces wypracowanej przez siebie filozofii zarządzania opartego na zasadach rynkowych, Market-Based Management (MBM), którą opisuje w swojej książce. To sprawia, że publikacja ta powinna zainteresować zarówno teoretyków, jak i praktyków zarządzania, a zwłaszcza ambitnych przedsiębiorców.

Opisywane przez Kocha metody to bardzo humanistyczne reguły, których stosowanie daje Koch Industries ogromny dynamizm. Powinni na to zwrócić uwagę ci menedżerowie i właściciele firm, którzy mają skłonność do autorytarnego stylu kierowania.
LESZEK BALCEROWICZ
Forum Obywatelskiego Rozwoju
Poza wolnością i wolnym rynkiem do stworzenia dobrze prosperującej firmy potrzebna jest wspólnota wartości takich jak uczciwość, zaangażowanie i szacunek. Na nich budujemy reputację naszej firmy każdego dnia.

Gorąco zachęcam do lektury fascynującej historii powstania Koch Industries, a tym samym do zapoznania się z filozofią i zarazem praktyką zarządzania, która zapewniła sukces jednej z największych prywatnych firm na świecie.
ARKADIUSZ MUŚ
Press Glass SA

Rewolucyjny system zarządzania, który doprowadził do jednego z największych sukcesów firmowych naszych czasów.
Charles Koch dołączył do rodzinnej firmy, z siedzibą w Wichicie, w 1961 roku, kiedy jej wartość wyceniano na 21 milionów dolarów. Sześć lat później został dyrektorem zarządu i prezesem Koch Industries, Inc. Obecnie wartość grupy kapitałowej Koch szacuje się na 100 miliardów dolarów, co czyni ją jednym z największych przedsiębiorstw znajdujących się w prywatnych rękach. Przez ponad 50 lat firma przekroczyła 27 razy wzrost wartości indeksu S&P 500 i planuje podwajać swój zysk przeciętnie co sześć lat.
Czym zajmuje się ta firma i dlaczego jest tak niezwykle dochodowa? Nazwy „Koch” nie znajdziecie na swoim plamoodpornym dywanie, dżinsach ze streczem, podzespołach smartfona czy na super chłonnych pieluszkach waszego dziecka, chociaż produkuje je właśnie ta spółka. A te innowacje oraz wiele innych napędza opracowany przez Charlesa Kocha ramowy system zarządzania opartego na rynku – Market-Based Management® (MBM).
Po przeszło półwieczu interdyscyplinarnych badań, eksperymentalnych odkryć oraz praktycznego stosowania wiedzy w firmach należących do spółki Koch na całym świecie, głównym celem MBM pozostaje generowanie dobrego zysku. Dobry zysk wynika z produktów i usług, które podnoszą jakość ludzkiego życia i na które klienci dobrowolnie głosują swoimi pieniędzmi. Jest rezultatem kultury, w której pracowników motywuje się, by jak przedsiębiorcy poznawali preferencje klientów oraz najlepsze sposoby ich zaspokajania. Dobry zysk pojawia się, kiedy tworzona jest długoterminowa wartość dla klientów, pracowników, udziałowców oraz społeczeństwa.
W tej książce Charles Koch, czerpiąc z prawdziwych, wiele mówiących i wcześniej nieupowszechnianych opowieści z sześciu dekad jego obecności w biznesie, przeprowadza czytelnika przez pięć wymiarów MBM, aby wskazać, jak korzystać z ramowego systemu zarządzania firmą, by wygenerować więcej dobrego zysku, niezależnie od rodzaju i skali działalności, branży czy organizacji. Podczas lektury można dowiedzieć się, jak:
• stworzyć wizję rozwoju pomimo nieustannie przyśpieszających dysrupcyjnych innowacji;
• wybrać i utrzymać pracowników odznaczających się zarówno zaletami, jaki i talentem;
• wytworzyć klimat dzielenia się wiedzą, pozwalający, niezależnie od zajmowanego stanowiska, na kwestionowanie wcześniejszych rozwiązań, jeśli można je udoskonalić lub zastąpić lepszymi;
• nagradzać pracowników uprawnieniami decyzyjnymi nie ze względu na ich stanowisko, ale wkład w firmę;
• motywować wszystkich zatrudnionych do większego zaangażowania w firmę poprzez taką strukturę bodźców, aby wynagrodzenie było wyznaczane jedynie przez wytworzoną przez pracownika wartość.
Lektura obowiązkowa dla liderów, przedsiębiorców, studentów i dla każdego, komu zależy na obywatelskim, sprawiedliwym i dostatnim społeczeństwie. Dobry zysk z pewnością dołączy do najlepszych książek z dziedziny zarządzania, jakie kiedykolwiek powstały.
Charles G. Koch jest przewodniczącym zarządu i prezesem Koch Industries, Inc. od 1967 roku. Słynie z tego, że pod jego przywództwem rodzinne przedsiębiorstwo stało się drugą pod względem wielkości amerykańską firmą pozostającą w prywatnych rękach – obecnie jej wartość wycenia się na 100 miliardów dolarów – w 2019 roku dało to Charlesowi Kochowi, według „Forbesa”, trzynaste miejsce na liście najbogatszych Amerykanów.
Koch Industries, Inc., grupa kapitałowa z siedzibą w Wichicie, w stanie Kansas, zaczęła swą działalność w 1940 roku jako firma Wood River Oil and Refining Co. Obecnie grupa Koch zatrudnia w około 70 krajach na świecie ponad 130 tysięcy osób, z czego 65 tysięcy w Stanach Zjednoczonych. Od stycznia 2009 roku zdobyła ponad 1300 nagród za bezpieczeństwo, działania na rzecz środowiska, służbę społeczeństwu, innowacje i obsługę klienta.