„Wiedza o psychice pacjenta, procesach intrapsychicznych, psychopatologii oraz różnych metodach postępowania terapeutycznego stanowi fundament zawodowej kompetencji. Przyglądając się jednak z bliska, w jaki sposób owa wiedza i płynące z niej umiejętności praktyczne są obecne w gabinecie psychoterapeutycznym, odkrywamy, że niekiedy mądrość i skuteczność terapeuty polegają na czymś odwrotnym: na niewiedzeniu, wahaniu się, wręcz lekceważeniu własnych myśli. Wtedy pojawia się pytanie: Kiedy "wiem" jest niezbędne, a kiedy potrzebne jest właśnie "nie wiem"?” Fragment Wprowadzenia Tom zawiera I. Niewiedzenie z różnych perspektyw: • Niewiedzenie. Próba analizy filozoficznej • O wiedzeniu i niewiedzeniu dobroczynnym i szkodliwym. Perspektywa grupowo-analityczna • Terapia poznawczo-behawioralna. Między wiedzą a niewiedzą • NIE WIEM w psychoterapii Gestalt • Niewiedzenie w psychoterapii egzystencjalnej • Wiedzieć, troszcząc się o pacjenta. O zagadnieniu niewiedzenia w perspektywie narracyjnej terapii więzi • Terapia rodzin. Od systemowego wiedzenia do ponowoczesnego niewiedzenia. II. Badanie niewiedzenia: • Badanie jakościowe zjawiska niewiedzenia • Wnioski z badań jakościowych. III. Analiza sesji terapeutycznej: • Wiedzenie i niewiedzenie terapeuty w czasie sesji terapeutycznej • Refleksje płynące z analizy procesu terapeutycznego. „Mam głębokie przekonanie, że ta oryginalna, znakomicie napisana, erudycyjna, udokumentowana empirycznie, dotykająca istoty procesu terapeutycznego monografia powinna być podstawową lekturą zarówno dla młodych, rozpoczynających swoją drogę zawodową psychoterapeutów, jak i dla doświadczonych praktyków, nauczycieli psychoterapii i superwizorów. [...] Dostarcza ona bowiem teoretycznego i empirycznego materiału, który zmusza do przemyślenia, czym w istocie jest koncept diagnozy psychoterapeutycznej [...], jakie jest miejsce teorii w procesie poznawania pacjenta/klienta oraz na czym ma polegać rozwój psychoterapeuty, jak uczyć umiejętności korzystania z niewiedzenia, jak uczyć pozostawania w dialogu, a nie w jego pozorności, jak uczyć sztuki dialogu". Z recenzji prof. dr hab. Barbary Józefik. [Powyższy opis pochodzi od wydawcy].