Książka stanowi pogłębioną naukową monografię problemu agresji realizowanej przez młodzież za pomocą nowych mediów (internetu i telefonów komórkowych).

Zawiera wprowadzenie teoretyczne dotyczące nowych mediów, funkcjonowania młodych ludzi w ich świecie oraz aspektów związanych z tzw. komunikacją zapośredniczoną i wpływu nowych mediów na dzieci i młodzież. Czytelnik dowie się z książki nie tylko o rozpowszechnieniu zjawiska, ale także o jego uwarunkowaniach i konsekwencjach.

Autor monografii przedstawił szerokie omówienie problematyki bullyingu, cyberbullyingu wraz z charakterystyką roli sprawcy i ofiary, typologii zjawisk i ich współwystępowania.

Część badawcza opiera się o trzy duże projekty badawcze – reprezentatywne badania polskich gimnazjalistów, badania nauczycieli oraz studentów, w których zostały wykorzystane metody badawcze zarówno o charakterze jakościowym (wywiady, wywiady online, grupy fokusowe), jak i ilościowym (badania kwestionariuszowe).

Książkę kończą wnioski dotyczące wychowania młodych ludzi w świecie nowych mediów, w szczególności w obszarze profilaktyki i interwencji związanej z agresją elektroniczną.

Recenzja:

O znakomitej diagnozie cyberprzemocy wśród młodzieży

Przedmiotem podjętych przez Autorkę badań była problematyka dotycząca nadawcy w procesie komunikowania masowego czyli dziennikarza-publicysty, a przede wszystkim jego opinii, wyobrażeń na temat funkcjonowania w roli polityka zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Podstawę pracy stanowią badania empiryczne przeprowadzone w ramach rozprawy doktorskiej przygotowanej pod kierunkiem Kazimiery Wódz.

Temat wizerunku polityków w oczach dziennikarzy został poruszony w tekście Obraz polityków w oczach dziennikarzy, którego celem było zebranie danych umożliwiających rozpoznanie obrazu kobiet i mężczyzn polityków w oczach dziennikarzy, a także dokonanie analizy pewnych jego uwarunkowań. Zagadnienie to stało się przedmiotem socjologicznych dociekań za sprawą kilku przyczyn. Pierwszą z nich jest rosnące w polskim społeczeństwie poparcie dla kobiet działających na scenie politycznej.

Zainteresowanie Polaków zwiększeniem ich uczestnictwa w polityce zachęca do postawienia pytania o to, jaka ma być ich zdaniem rola kobiet w polityce? Czy wyborcy oczekują od nich takiego samego stylu uprawiania polityki, jaki znają ze świata polityki kształtowanego wyłącznie przez mężczyzn? Czy płeć polityka rodzi odmienne oczekiwania polskiego społeczeństwa co do sposobu politycznego działania?

Większa widoczność kobiet aktywnie działających w polityce, zarówno na scenie ogólnokrajowej, jak i we władzach lokalnych, dostarcza materiału do analizy ocen ich rzeczywistego funkcjonowania. Pojawia się zatem pytanie: jak są spostrzegane kobiety, którym udało się wejść w role tak długo w historii przedtem blokowane, i jak dalece rożnie w stosunku do mężczyzn są one w tych rolach odbierane.

Dzięki podejmowaniu przez coraz większe grono specjalistów problemów komunikacji, mowy
i języka, jak również praktycznego działania zmierzającego do wsparcia osób do niedawna określanych jako niekomunikujące/niekomunikatywne następuje zmiana w spojrzeniu na niepełnosprawność, która wcale nie musi oznaczać marginalizacji i depersonizacji.

Prezentowany tom, poruszający zagadnienie alternatywnych i wspomagających metod komunikacji, powstał dzięki ogromnemu zaangażowaniu wybitnych specjalistów, praktyków i teoretyków takich dziedzin, jak komunikacja interpersonalna, neuropsychologia, logopedia oraz komunikacja wspomagająca i alternatywna (AAC). Ważnym przesłaniem publikacji jest przekazanie skutecznego instrumentu rehabilitacji psychologicznej. Bez komunikowania się z dziećmi i młodzieżą w normie trudno mówić o ich rozwoju intelektualnym, poczuciu własnej wartości, a także rozwoju emocjonalnym. W przypadku niepełnosprawności komunikowanie się jest podstawowym warunkiem pozyskiwanych zmian rozwojowych. Tę tezę uzasadniono w prezentowanej pracy.

Problematyka komunikacji alternatywnej już od wielu lat znajduje się w centrum zainteresowania teoretyków i praktyków zajmujących się zagadnieniami edukacji i rehabilitacji osób niepełnosprawnych, dodatkowo obarczonych trudnościami w sferze porozumiewania się.
Do pedagogiki specjalnej wprowadzane są nowe rozwiązania dotyczące pomocy człowiekowi niepełnosprawnemu w nawiązywaniu, utrzymywaniu i doskonaleniu interakcji komunikacyjnych w sposób alternatywny, tj. wykorzystujący gest, obraz i piktogram.

Książka będzie pomocna wszystkim, którzy podejmą trud łamania barier w porozumiewaniu się. Przede wszystkim skierowana jest do logopedów, psychologów, nauczycieli i terapeutów dokształcających się na podyplomowych studiach, do studentów i wszystkich zainteresowanych problematyką alternatywną i wspomaganą komunikacją.

Prezentowany program powstał w przedszkolu integracyjnym przy współpracy z Fundacją „Ama Canem”. Jest to innowacyjna forma działalności przedszkolnej, wykorzystująca psy do celów edukacyjnych.

Istotą programu jest nauka bezpiecznego kontaktu dziecka ze zwierzęciem, otwarcie dzieci na nowe doświadczenia, nauczenie szacunku do zwierząt. Ważnym elementem programu są działania, które mają na celu wykorzystanie potencjału dzieci oraz usprawnienie ich funkcji motorycznych. Program obejmuje także współpracę z rodzicami. Wielkim sukcesem tego programu jest udział przedszkolaków w różnego rodzaju imprezach i spotkaniach, które pełnią funkcje społeczno-edukacyjne.

Polecamy tę książkę wszystkim nauczycielom oraz rodzicom, ponieważ jej treści mogą być wykorzystane w wielu sytuacjach międzyludzkich, z którymi spotyka się dziecko.

Dwuczęściowa "Antropologia kulturowa" jest opracowaniem podręcznikowym przeznaczonym dla dydaktycznych potrzeb realizacji przedmiotu kształcenia pod tym samym tytułem a także samokształcenia osób zainteresowanych problematyką kultury.
W zamyśle Autora celem tego podręcznika - jak pisze na s. 7,-"jest dostarczenie studiującym podstawowych wiadomości objętych programem przedmiotu, motywowanie do studiów przez wskazanie istotnej roli kultury w życiu każdego człowieka i narodu, przyjęcie roli przewodnika po bogatej literaturze przedmiotu, kierowanie samokształceniem oraz umożliwienie samokontroli stopnia opanowania wiadomości".
Obydwie części pracy zawierają zestawy pytań dla studentów przyporządkowane treści kolejnych rozdziałów, listę proponowanych lektur (w ujęciu komplementarnym) oraz bibliografię, (łącznie 394 strony tekstu) […].
Struktura pierwszej części p.t. "Antropologia kulturowa, wprowadzenie do wiedzy o kulturze", zbudowana jest z sześciu merytorycznych rozdziałów oraz poprzedzających "Uwag wstępnych"
W "Uwagach" Autor wykłada własne stanowisko w kwestii rozumienia tego czym jest antropologia kulturowa, uzasadnia interdyscyplinarny charakter antropologii oraz wielości wątków tematycznych podejmowanych przez badaczy reprezentujących różne dyscypliny naukowe […]
Pierwsza części pracy wprowadza czytelnika w podstawowe zagadnienia i pojęcia antropologii kultury. Autor analizuje genealogię pojęcia "kultura", wskazuje źródła wieloznaczności i różnorodności ujęć tego pojęcia w kontekście innych pojęć jak "natura" i "cywilizacja", bada podstawowe składnik kultury (rzeczy, znaki i zachowania ludzi), wskazuje konsekwencje wąskiego i szerokiego rozumienia terminu.
Rozdział drugi obszerniejszy, poświęcony został kategoriom i typom kultury, elementom składowym ( wartości, wzory, kanon, mity i symbole), systemom kultury (nauka, religia, sztuka, język, komunikacja interpersonalna ) oraz procesom kultury do których zaliczono powszechnienie i uczestnictwo w kulturze oraz animację kulturalną […] ...

Praca Profesora Janusza Gajdy jest nie tylko podręcznikiem ale jednocześnie interesującym studium przemian obyczajowych. Dlatego Autorowi trzeba przyznać rację Ciało jest nośnikiem wszelkiego ruchu i warunkiem naszego bycia w świecie. Każdy krok, dotyk czy oddech poświadcza nasze istnienie i uzmysławia związek między tym, co jest w nas wewnętrzne, a tym co jest na zewnętrz. W tym znaczeniu ciało jako kategoria pojęciowa (biologiczna i symboliczna) przynależy ze swej istoty do tego, czym zajmuje się współczesna antropologia kulturowa i kulturowo zorientowana pedagogika […]

dr hab. Alicja Anna Kotusiewicz, prof. WSPZNP w Warszawie

Druga część podręcznika Antropologia kulturowa, zatytułowana:”Kultura obyczajowa początku XXI wieku” ukazuje proces zmian i ciągłości w kulturze w kontekście przeobrażeń obyczajowych. Punktem wyjścia rozważań jest kategoria ciała i cielesności, które różnie interpretowane tutaj ukazane są w aspekcie uwarunkowań w kulturze obyczajowej.
W strukturze treści rozdziałów, co jest nowością, uwidacznia się podział związany z kategoriami kultury (kultura bytu, społeczna, duchowa). Rozdział pierwszy dotyczy głównie współczesnego kultu ciała, młodości, wzorów kobiet i mężczyzn, praktyk związanych z higieną i troską o urodę, dotyczące mody, ubioru i zdobienia ciała.
Rozdział drugi dotyczy obyczajowości związanej z zagadnieniami bytowymi, m.in. potrzeba schronienia, bezdomności i emigracji zarobkowej, odżywiania i obyczajowości kształtowanej przez supermarkety. Rozdział trzeci dotyczy obyczajowości związanej z zaspokojeniem wartości witalnych: zdrowia i seksu. Porusza m.in. problem otyłości i anoreksji, różnorodnych zachowań seksualnych, problem trzeciej płci i homoseksualizmu.
Rozdział czwarty traktuje o reliktach obyczajowych, związanych np. z rekreacją, formami życia społeczno-rodzinnego i towarzyskiego. Jest tu mowa o targach i jarmarkach, turniejach rycerskich, zwyczajach łowieckich, Ochotniczej Straży Pożarnej, a także o domowych formach życia towarzyskiego, o reliktach kultury szlacheckiej i żydowskiej.
Rozdział piąty traktuje o obyczajowości religijno-świeckiej typu renesansu egzorcyzmów i pielgrzymek oraz nowych zjawisk dotyczących pochówku ludzi i zwierząt oraz zmian występujących w religijności wiernych i w życiu instytucji Kościoła.
Rozdział szósty dotyczy obyczajowości młodego pokolenia. Są to zarówno zachowania patologiczne jak i godne uznania.
Rozdział siódmy dotyczy obyczajowości życia artystycznego, naukowego i politycznego. Całość kończą rozważania dotyczące globalnego charakteru ponowoczesnej obyczajowości kreowanej przez media.

Prezentowana praca zawiera m. in. badania autorki dotyczące wpływu procesu terapeutycznego na stopień autyzmu i rozwój psychoruchowy. Celem badań było także określenie związku między stopniem autyzmu a poziomem i profilem rozwoju psychoruchowego dzieci. Wyniki tych badań mogą być zastosowane przez terapeutów w ich pracy z osobami dotkniętymi autyzmem, a także w diagnozie i profilaktyce tej choroby. Książka adresowana do specjalistów zajmujących się problematyką autyzmu, studentów oraz rodziców dzieci dotkniętych tą chorobą.

Książka zawiera wyjaśnienia, sugestie i podpowiedzi, w jaki sposób podejść od strony prakseologicznej i praktycznej do realizacji skomplikowanej pedagogicznie procedury awansu zawodowego przez nauczycieli wychowania fizycznego.

Awans zawodowy wyznacza pewne oczekiwania względem nauczycieli, którzy przechodzą fazy od nowicjusza do pedagoga mistrza. W tym świetle zawartość treściowa książki ukazuje procedury formalne oraz rozwiązania dydaktyczno-wychowawcze, które umożliwiają spełnienie wymogów stawianych na poszczególnych stopniach awansu zawodowego nauczyciela wychowania fizycznego.

Adresatami opracowania mogą być nauczyciele wychowania fizycznego szkół podstawowych, gimnazjalnych oraz ponadgimnazjalnych, wykładowcy szkół wyższych (AWF, uczelnie pedagogiczne), doradcy metodyczni i konsultanci, nauczyciele-instruktorzy domów kultury i placówek pracy pozaszkolnej.

Wprowadzenie

Biblioterapia i jej możliwości

Konwencja bajek

Czym jest biblioterapia?

Doświadczenia własne w postępowaniu biblioterapeutycznym

Bibliografia

Bajki rymowane

Charakterystyka bajek

Grzyb Borowik

Wielbłąd Fu-Fu

Stonoga Petronela

Żyrafa i jej niezwykła szyja

Żółw Czesiek

Owca MAŁA, która czynu WIELKIEGO dokonała

Dwie dżdżownice

Byzio i Gizio

Mrówka Matylda

Koza Klementyna

Zebry dwie

Ośmiornica Andżelina

Kogutek Biały

Papuga Pelagia

Myszki dwie

Piłki

Pszczółka Mela

Kredki

Charakterystyka scenariuszy

Rysunki pomocnicze

Książka zawiera scenariusze zajęć przeznaczone do pracy z grupą.

Scenariusze mogą znaleźć zastosowanie zarówno na zajęciach dydaktycznych, jak i socjoterapeutycznych, czy spotkaniach z grupą wsparcia. Książka stanowi nie tylko źródło pomysłów do pracy z grupą, lecz także poradnik, w jaki sposób pisać własne scenariusze bibliterapeutyczne.

Materiał jest przeznaczony do realizacji przez nauczycieli szkół szczebli podstawowych, gimnazjalnych, zawodowych oraz licealnych. Może być wykorzystywany w ramach zajęć dydaktycznych i pozalekcyjnych (np. w świetlicach terapeutycznych).

Bobolotem do nieba i z powrotem to historia jednego roku z życia naszej rodziny. Przełomowego roku. Najtrudniejszego, najbardziej wymagającego i wyczerpującego, a jednocześnie najpiękniejszego – tego, w którym przyszli na świat nasi synkowie.

Jeśli również spodziewacie się bliźniąt, to, po pierwsze, moje gratulacje! Po drugie: polecam tę książkę, gdyż nie mam wątpliwości, że okaże się dla Was wartościową lekturą. Dowiecie się z niej rzeczy, których nie uczą w szkołach rodzenia, przeczytacie rady, których nie udzielą Wam rodzice „pojedynczych” dzieci, zapoznacie się z wykorzystanymi przez nas metodami postępowania, ocenicie, czy warto je zastosować, czy też zdecydujecie się zrobić zupełnie odwrotnie!

Kim jesteśmy i po co ta książka?

Mam na imię Asia, mój mąż to Kuba. Głównymi bohaterami książki są nasi synowie: Benio i Samuelek.

Książka ta z założenia jest bardziej pamiętnikiem niż poradnikiem, dlatego też staram się niczego Wam nie narzucać. Nie zakładam, że wszystko, co zrobiliśmy, jest jedynym słusznym rozwiązaniem. Przyznajemy się do błędów, nie stawiamy się za wzór, nie uważamy się za „rodziców idealnych”. Chcemy być dla Was wsparciem, bo mamy świadomość, że być może nie będziecie mieli nikogo, kto mógłby Wam udzielić wartościowej porady. Choć bliźniąt rodzi się coraz więcej, to nadal młodzi rodzice często pozostawieni są sami sobie i zupełnie nierozumiani. Kwestie, nad którymi prawdopodobnie się zastanawiacie i problemy, które wydają się przed Wami piętrzyć, są w dużej mierze obce rodzicom jedynaków, a nawet tym, którzy mają dwoje lub kilkoro dzieci w różnym wieku. Służymy więc pomocą. [...]

Ach, jestem Wam jeszcze winna wyjaśnienia. Pewnie zastanawiacie się, czym jest tytułowy bobolot? Otóż to nic nadzwyczajnego, typowa dziecięca zabawa, taki samolot tylko… dla bobasów. Bierzesz dziecko na ręce i robisz: ziuuu! I jeszcze. I jeszcze, jeszcze, jeszcze! I jeszcze chociaż troszeczkę. Na początku przyjemność dla wszystkich, lecz wraz z dodatkowymi kilogramami dziecka radość rodzica przemienia się w chroniczny ból kręgosłupa. Nasze dzieci uwielbiają tę zabawę! Dlaczego do nieba? Bo pojawienie się dzieci na świecie to najpiękniejsze, co nas w życiu spotkało. Od tego czasu każdy dzień przepełniony jest cudownymi chwilami. Dlaczego z powrotem? Bo codzienność to nie tylko wpatrywanie się w słodko śpiące niemowlęta w pięknych ubrankach i w dziecięcym pokoiku z wystrojem jak z magazynu wnętrzarskiego. To także zderzenie z rzeczywistością w postaci zmęczenia, chorób, szpitali, przychodni, bałaganu, płaczu i marudzenia.

"Cewebryci" to książka opisująca relację między internetem a sławą. Wychodząc z założenia, że tak jak kino i teatr stworzyły gwiazdę, radio i telewizja - celebrytę, a prasa tabloidowa - celetoida, można powiedzieć, że i sieć powołuje do życia własny rodzaj bytu: cewebrytę.

W części pierwszej tekst nakreśla historię sławy, prezentuje koncepcje na temat tego, skąd bierze się jej żądza oraz zainteresowanie osobami nią obdarzonymi, i zastanawia się, jaką rolę sława odgrywa we współczesnym społeczeństwie.

Druga część to barwna galeria cewebrytów. Bezdomny kierowca tira, eks-śpiewaczka operowa i była narkomanka, turecki casanowa, duet trubadurów oraz biuściasta nauczycielka angielskiego z Rosji - każda z tych postaci ma własną, często zaskakującą, a czasem wzruszającą historię.

Część trzecia skupia się na zdefiniowaniu oraz teoretycznym ujęciu cewebryty i skonfrontowaniu go z celebrytą. Patrzy na tego pierwszego zarówno od strony całego systemu funkcjonowania sławy, jak i samej jednostki. Stara się też zaproponować rozwiązanie jednego z największych problemów cewebryty, a także próbuje dociec, jaka przyszłość może czekać jego, a jaka celebrytę.

Proponując temat kolejnej książki: Ciąża czy stan błogosławiony? nie przypuszczaliśmy nawet, że jego konsekwencją będzie tak szeroki oddźwięk, że wzbudzi on tyle emocji, że pokaże tak ogromny zasób wiedzy medycznej, psychologicznej, pedagogicznej.

Wielokrotnie wysuwana teza, że poczęcie dziecka, wywołuje ogromne przemiany w życiu małżeńsko-rodzinnym, skłania do stwierdzenia, że w zależności od wielu kontekstów może być to czas „błogosławiony” lub, że „ciąża może ciążyć” i to nie tylko kobiecie, która stała się matką, ale i mężczyźnie – ojcu poczętego dziecka. Okres ciąży, to również czas prenatalnego rozwoju dziecka i jako taki posiada fundamentalne znaczenie dla rozwoju osobowości człowieka i w tym sensie może być czasem upragnionym, do którego wraca się w chwilach ciężkich (relaksujemy się w otoczeniu przypominającym to zapamiętane z okresu płodowego), lub ciężarem, który utrudnia funkcjonowanie w postnatalnym życiu (nieuświadomione traumy pre- i perinatalne).

Z medycznego punktu widzenia ciąża rozpatrywana jest zazwyczaj pod kątem zmian fizycznych wywołujących dolegliwości ciężarnej. Jej psychiką zajmuje się tylko o tyle o ile nasila ona owe nieprzyjemne odczucia kierując je w stronę patologii. Niemniej nie można nie zauważyć, że mężczyźnie coraz częściej przyzwala się na obecność podczas wizyt kontrolnych wspomagając w ten sposób jego dojrzewanie do ojcostwa.

Z psychopedagogicznego punktu widzenia istotnym jest kondycja psychofizyczna matki i ojca poczętego dziecka. Proces wzrastania w nowe role, kształtowania więzi z poczętym dzieckiem. Coraz częściej i „coraz głośniej” mówi się również o znaczeniu okresu prenatalnego dla całego dalszego życia człowieka a nawet dla jego potomstwa.

Szeroki zakres tematyczny podejmowany w ramach niniejszej publikacji ma na celu ukazanie interdyscyplinarności i doniosłości zagadnienia obejmującego swym zasięgiem nie tylko kobietę – matkę, ale i mężczyznę – ojca oraz poczęte za ich sprawą dziecko.

Książkę otwiera artykuł dr Emilii Lichtenberg-Kokoszki: Zmiany bio-, psycho-, społeczne zachodzące w organizmie kobiety a wynikające i towarzyszącepoczęciu dziecka. Dalej, dr nauk med. Wojciech Guzikowski przedstawia granice między fizjologią a patologią ciąży. Mgr Ewa Janiuk przybliża rolę położnej w opiece nad kobietą i rodziną od chwilipoczęcia do narodzin. Mgr Gabriela Eliasz-Łukasiewicz scharakteryzowała zmiany w statyce ciała kobiety warunkowane poczęciem dziecka. Kolejna osoba, dr Danuta Opozda, podejmuje próbę psychopedagogicznego wglądu w problematykę postaw wobec „wczesnego rodzicielstwa”. Dalej, mgr Magdalena Kosno przedstawia oczekiwania i wyobrażenia rodziców wobec poczętego dziecka i rodzicielstwa. Z kolei mgr Mirosław Hanulewicz, zarówno na podstawie analizy literatury jak i badań własnych podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, czy ojciec poczętego dziecka jest „uciemiężony czy szczęśliwy”. Mgr Maria Wojaczek przedstawia rozwój więzi z dzieckiem w prenatalnym okresie życia. Pani mgr Barbara Jakel, zaprezentowała autorski program Psychoterapii Więzi Prenatalnej i Okołoporodowej w aspekcie prenatalnych korzeni przywiązania, znaczenia ich deficytu oraz możliwości leczenia podczas psychoterapii. Ks. Dr Jerzy Dzierżanowski z kolei podjął się niezwykle trudnego zadania jakim jest pokazanie specyfiki trudności przeżywanych przez rodziców poczętego dziecka wobec niepomyślnej diagnozy lekarskiej. Książkę wieńczy artykuł Mgr Małgorzaty Nowak odpowiadający niejako na postawione w tytule pytanie: Ciąża czy stan błogosławiony?

Zdajemy sobie sprawę z tego, że wielu istotnych zagadnień nie udało się omówić, a poruszane tutaj kwestie stanowią raczej tło do dalszych poszukiwań niż kompendium wiedzy. Niemniej mamy nadzieję, że zawarte tu rozważania zachęcą czytelników, i rodziców planujących poczęcie dziecka, oczekujących na jego narodziny i personel medyczny, położne oraz lekarzy, psychologów, pedagogów i wszystkich tu nie wymienionych, a którym drogi jest los macierzyństwa i ojcostwa oraz poczętych dzieci do poszukiwania odpowiedzi na pytanie, czy ten najważniejszy dla nas okres ludzkiego życia ciąży, czy jest stanem błogosławionym? Odpowiedzi, świadomie lub nieświadomie, w słowach lub czynach, w życiu codziennym i chwilach wyjątkowych, niemniej zawsze, przekazywanej dalej… kolejnym pokoleniom.

Emilia Lichtenberg-Kokoszka

Ewa Janiuk

Jerzy Dzierżanowski

Książka w sposób całościowy przedstawia prenatalny okres w życiu rodziny. Precyzyjnie pod względem pedagogicznym, medycznym, socjologicznym i psychologicznym opisuje rozwój poczętego dziecka, zmiany zachodzące u kobiety ciężarnej oraz ojca poczętego dziecka. Sygnalizuje dylematy terminologiczne współczesnego rodzicielstwa oraz zadania edukacyjne związane z prokreacją. Jako element historyczny przybliżono przesądy i zwyczaje dotyczące ciąży wraz z próbą ich uzasadnienia. Książka zawiera gotowe prezentacje multimedialne ułatwiające prelegentom działalność dydaktyczną, a dla czytelników stanowiące kompendium wiedzy. Prezentacje są opatrzone bogatymi ilustracjami.

Publikacja zainteresuje rodziców, nauczycieli, lekarzy i położne, prelegentów szkół rodzenia, psychologów i psychologów, a także studentów pedagogiki, psychologii, biologii, AWF, wychowania zdrowotnego, Nauk o Rodzinie, akademii medycznych i podobnych.

Celem prezentowanej publikacji jest zapoznanie polskiego czytelnika z historią i zasadami funkcjonowania community college – amerykańskiej instytucji oświatowej, która nie ma odpowiednika w naszym kraju. Jest ona najlepszym przykładem na to, jak w konkretny sposób humanizować kulturowo-edukacyjną przestrzeń, w której niełatwo znaleźć swoje miejsce, zwłaszcza jeśli mamy do czynienia z tak wielokulturowym społeczeństwem jak amerykańskie.

Community college to także konkretna odpowiedź na różne potrzeby osób dorosłych.

Jak zauważa autor, community college jest instytucją opartą na jak najlepiej pojętej działalności społecznej. Działalność ta wpisuje się w proces demokratyzacji społeczeństwa, w którym przesłanie „uczyć się, aby być” zostało uzupełnione zasadą „uczyć się, jak się uczyć przez całe życie”. Oprócz praktycznej strony działalności typu community college autor poznał jej drugi wymiar – humanistyczny. Poziom merytoryczny i atmosfera zajęć ze studentami, w których uczestniczył, w pełni odzwierciedlały istotę uniwersytetu.

Prezentowana książka jest publikacją, na którą otrzymano grant z międzynarodowych programów Socrates, Leonardo da Vinci, Młodzież. Książka napisana jest w języku angielskim. Podejmuje ona między innymi problematykę szkoły jako miejsca bitwy lub pokojowej współpracy, mediacji w odniesieniu do szkolnictwa w północnej Irlandii, agresji w polskich szkołach i sposobach jej zapobiegania, programów zapobiegania agresji na poziomie edukacji wczesnoszkolnej, programów mediacyjnych w szkołach niemieckich, pracy młodzieży w szkołach, postmodernistycznej etyki nadziei i strachu.

Praca składa się z trzech części i została napisana przez międzynarodowe grono specjalistów. Okazuje się, że współpraca międzynarodowa jest możliwa, a na dodatek może przyczyniać się do rozwoju współpracy miedzy poszczególnymi krajami czy regionami. Książka pokazuje jak wartościowa może być współpraca nad wspólnym międzynarodowym projektem badawczym.

At present in Poland as well as in many other European countries numerous projects financed from the means of the European Union are carried out. All this projects have one idea in common: supporting all initiatives leading to social development and international cooperation within framework of the uniting Europe.Each of the project should result in measurable and practical benefits. Yet in the opinion of many people this is not always the case. It may happen that particular projects result in bulky volumes of studies in which it is difficult to identify any practical benefits.

This book proves that the international projects carried out are not a mere waste of time and money, but in fact can practically contribute to the development of particular countries anf regions.

The authors of particular chapters of the book are directly involved in the project carried out within the framework of three European programmes: Socrates, Leonardo da Vinci, The Youth. Their ideas, concepts, conclussions or reports on actual actions undertaken constitute the true value of this study and confirm the practical benefits of this kind of activity.

This book is an example of how valuable practical activity within the framework of international project can be. Each of the countries participating in the project has to deal with their own specific social and educational problems, yet the actions undertaken do not vary significantly. Subsequent parts of this book will show the readers how efficient these actions are.

Książka zawiera opis wzorów człowieka dobrego. Podstawą ich wyodrębnienia jest rodzaj pozytywnego udziału człowieka w tworzeniu konkretnych warunków określających przebieg życia innych ludzi. Rejestr tych wzorów wzmocniony jest analizą różnic między nimi oraz relacji ich do postulatu usamodzielniania się człowieka w procesie socjalizacji. Samodzielność to najbardziej pożądana cecha człowieka dorosłego.

W książce opisanych jest sześć wzorów człowieka dobrego, relacje między nimi oraz relacje do postulatu usamodzielniania się jednostki w procesie socjalizacji.

Książka może być przydatna studentom studiów humanistycznych, szczególnie kierunkom nauczycielskim, nauczycielom, pracownikom instytucji pomocy społecznej, pedagogom szkolnym oraz dziennikarzom, którzy zajmują się problemami społecznymi.

Wyrażony w tytule niniejszego tomu rezerwat przestrzeni publicznej z pozoru stanowi dość kontrowersyjną kategorię opisu i wyjaśniania sytuacji społecznej osób niepełnosprawnych. Samo pojęcie rezerwatu nawiązuje do tradycji kolonialnej lokującej osoby niepełnosprawne w ograniczonej przestrzeni zarezerwowanej dla Innych lub/i Obcych.

Wszak rezerwat w potocznym ujęciu kojarzy się z czymś, co zamknięte i zarezerwowane dla wybranych. Jednak nie o taki rezerwat tu chodzi. Chociaż trudno oprzeć się wrażeniu, że ciągle jeszcze dla wielu z nas inność wyrażająca się ograniczoną sprawnością czy nieco odmiennym wyglądem jest wystarczającym powodem konstruowania ram funkcjonalnych i rezerwowania ról daleko innych niż te, które zwykle określamy jako wartościowe. […]

Każdy z rezerwatów generuje nieco inne problemy osób niepełnosprawnych lub jest ich następstwem. Natomiast łączy je możliwa siła oddziaływania, która sprawia, że niektóre z nich są palące. Właśnie te problemy są punktem wyjścia poszczególnych rozdziałów tej książki. […]

Publikację zamykają pozytywne przykłady przełamywania uprzedzeń – wychodzenia osób z głębszą niepełnosprawnością poza ramy przestrzeni społecznej wyznaczonej sprawnościami i ukonstytuowanymi na podstawie stereotypów możliwościami życia człowieka niepełnosprawnego.

Redaktorzy serii przyjęli słuszne założenie, że w odniesieniu do osób niepełnosprawnych palące problemy są zlokalizowane w obszarach ich społecznego funkcjonowania, a konkretnie – w barierach blokujących podejmowanie i pełnienie przez te osoby podstawowych ról życiowych. Ograniczenia te zostały określone mianem rezerwatu przestrzeni publicznej, co bardzo dobrze odzwierciedla złożoność i współwarunkowanie barier integracji osób z niepełnosprawnością. [...]

Książka posiada charakter innowacyjny, wynikający z przyjętych założeń analizy krytycznej oraz perspektywy metodologicznej. Poszczególne rozdziały obejmują większość najtrudniejszych problemów osób niepełnosprawnych w społeczeństwie polskim, demaskują ich konteksty kulturowe i prawne oraz wskazują kierunki konstruowania strategii ukierunkowanych na integrację poprzez przygotowanie do jej wymogów zarówno samych niepełnosprawnych, jak i osób bez takich obciążeń.

Prof. dr hab. Maria Chodkowska