Honoriusz Balzak (1799–1850) to – obok Charlesa Dickensa i Lwa Tołstoja – jeden z najważniejszych twórców współczesnej powieści europejskiej. Jest autorem monumentalnego cyklu powieściowego „Komedia ludzka”, na który składa się ponad 130 utworów. W cyklu tym Balzak potraktował człowieka jako gatunek przyrodniczy i rozpatruje jego odmiany występujące w różnych środowiskach. Siłą napędową jego postaci jest dążenie do kariery i zdobycie pieniędzy. Oprócz pieniądza ważnym tematem jest miłość. Balzak zgłębił psychikę kobiety jak mało który pisarz. W multibooku znalazło się 12 najpiękniejszych powieści z cyklu „Komedia ludzka”, takich jak:

„Córka Ewy”

„Kobieta porzucona”

„Gobseck”

„Kobieta trzydziestoletnia”

„Ojciec Goriot”

„Kuratela”

„Eugenia Grandet”

„Proboszcz z Tours”

„Muza z zaścianka”

„Cierpienia wynalazcy”

„Bank Nucingena”

„Sekrety księżnej de Cadignan”

Francja, rok 1833. Świat paryskiej arystokracji i finansjery.

Eugeniusz de Rastignak zrobił szybką i błyskotliwą karierę. Jeszcze kilka lat wcześniej jako młody student przybyły z Angouleme zamieszkiwał w nędznym pensjonacie w Dzielnicy Łacińskiej i w ogóle nie liczył się w życiu wyższych sfer. Szybko jednak wzbogacił się i uzyskał tytuł para Francji. Kluczem do sukcesu tego prowincjusza był romans z Delfiną de Nucingen, żoną jednego z najbogatszych i najbardziej wpływowych finansistów Francji. Chociaż po czternastu latach związek ten się rozpadł, Rastignac w dalszym ciągu prowadzi półlegalne interesy z jej mężem...

„ Bank Nucingena ” to znakomity obraz XIX-wiecznej francuskiej arystokracji i chciwych bankierów. Całość napisana w typowym balzakowskim stylu. Autor ani nie potępia, ani nie pochwala zachowania swoich bohaterów. Po prostu opowiada frapującą historię.

Lucjan de Rubempré, idąc za radami Vautrina (ukrywającego się pod nazwiskiem księdza Carlosa Herrery), zdołał zdobyć pewną pozycję towarzyską w Paryżu, zaciągnął jednak poważne długi. W tym samym czasie poznał byłą kurtyzanę Esterę Van Gobseck, w której się zakochał. By uniknąć kompromitacji swojego podopiecznego, Vautrin izoluje Esterę od świata i pozwala jej jedynie nocami spotykać się z Lucjanem. Jednak już to wystarczyło, by młoda i piękna kobieta została dostrzeżona przez starego barona de Nucingen, który zakochuje się w niej obsesyjną miłością. Vautrin postanawia wykorzystać tę miłość do wyłudzenia pieniędzy od bogatego barona… (za Wikipedią), a co było dalej, czytelnik dowie się, po przeczytaniu całej książki.

W Angouleme Dawid Séchard kupuje od ojca – nieuznającego prostego przekazywania z pokolenia na pokolenia – drukarnię, z zamiarem udoskonalenia panującego w niej sposobu produkcji. Wkrótce udaje mu się poważnie ulepszyć pracę w swojej drukarni. Jednak jego naiwność sprawiła, że drogą misternej intrygi został oszukany przez konkurentów – braci Cointet i wtrącony do więzienia. Zrozpaczony Lucjan, czując się współwinnym za los przyjaciela, postanawia popełnić samobójstwo, topiąc się w stawie. Po drodze spotyka jednak tajemniczego księdza, Hiszpana Carlosa Herrerę (w rzeczywistości Jacques Collin, znany już z Ojca Goriot), który odwodzi go od tego kroku. Namawia Lucjana, by wrócił do Paryża i na nowo spróbował wspiąć się na szczyty towarzyskiej drabiny, jednak za cenę całkowitego posłuszeństwa jego radom. Lucjan zgadza się, wysyła Dawidowi pieniądze potrzebne do uregulowania wszystkich wierzytelności, po czym wraca do stolicy. „ Cierpienia wynalazcy „ to klasyka twórczości autora.

Powieść „Córka Ewy” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia prywatnego” cyklu „Komedia Ludzka”.

Opowiada losy hrabiny Marii de Vandenesse. Kobieta została wydana za mąż ze względów finansowych. Nie żywi jakichkolwiek uczuć wobec męża. Chcąc ożywić nudę codziennego życia, nawiązuje romans z poetą Natanem. Ten postanawia wykorzystać jej pozycję materialną do realizacji własnych planów...

„Dwaj poeci” to pierwsza część powieści „Stracone złudzenia” autorstwa Honoriusza Balzaca. Dawid Séchard, młody i ambitny chłopak mieszkający na prowincji Francji, marzy o tym, aby zostać uczonym. Jednak jego chciwy ojciec postanawia wykorzystać nieśmiałość i naiwność syna i na niekorzystnych warunkach odsprzedaje mu swój zakład drukarski. Dawid desperacko mierzy się z groźbą bankructwa, aby zapewnić byt sobie i żonie Ewie, siostrze jego najlepszego przyjaciela – Lucjana Chardona, poety ruszającego właśnie do Paryża w poszukiwaniu kariery.

Powieść „Eugenia Grandet” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia prowincji” cyklu „Komedia Ludzka”.

Feliks Grandet mieszka w Saumur w bardzo skromnych warunkach z żoną i córką Eugenią. Dzięki pewnej zręczności w interesach, a przede wszystkim z powodu niezwykłego skąpstwa zgromadził olbrzymi – jak na warunki prowincjonalne – majątek. Mieszkańcy Saumur, którzy poważają Grandeta ze względu na jego majątek, uważają Eugenię za najlepszą partię w okolicy. O jej rękę starają się rywalizujące ze sobą rodziny Cruchotów i de Grasinsów...

Polski arystokrata Adam Łagiński poślubia dziedziczkę równie znakomitej rodziny, Klementynę du Rouvre. Cały czas towarzyszy mu stary przyjaciel z wojska, Tadeusz, który, sam pozostając w cieniu, zajmuje się finansami rodziny, ratując ją praktycznie od ruiny. Tadeusz zakochuje się w pani Łagińskiej, jednak widząc szczęście swojego przyjaciela z nią udaje przed kobietą, że nie tylko nic do niej nie czuje, ale że posiada również inną kochankę, artystkę cyrkową imieniem Malaga. (Wikipedia)Tagi: po polsku, polskie, klasyka, bestseller, romans, Balzac

Utwór stanowi wgląd w życie małżeńskie, aż po najbardziej intymne szczegóły. Całość utworu dzieli się na trzy części. Pierwsza zawiera „Uwagi ogólne”, druga „Środki obrony wewnątrz i zewnątrz”, trzecia mówi „O wojnie domowej między małżonkami”.

Sześć początkowych rozdziałów tego „brewiarza makiawelizmu małżeńskiego” przedstawia stan małżeństwa francuskich warstw ludzi bogatych i proponuje serię reform mających poprawić pozycję małżeńską kobiet, a jednocześnie przeszkodzić im zdradzać mężów. Poczynając od rozdziału siódmego mąż zostaje zepchnięty do defensywy, na pozycję osoby, której szczęście małżeńskie zostaje zagrożone. W rozdziale ósmym autor wskazuje symptomy, po których mąż może rozpoznać zapowiedź kryzysu małżeńskiego oraz moment, w którym kobieta zaczyna myśleć o zdradzie. Kończący część pierwszą rozdział dziewiąty książki „ Fizjologia małżeństwa ” przedstawia historię małżeństwa we Francji i powtarza propozycje autora mające służyć naprawie małżeństwa.

Część druga stanowi kodyfikację środków ostrożności, które powinien podjąć roztropny mąż, aby swą małżonkę zachować dla siebie. W części trzeciej autor maluje klęskę męża, który jest niezdolny do przewidzenia nadchodzącej zdrady i przyprawienia mu rogów.

Powieść „Gobseck” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia prywatnego” cyklu „Komedia Ludzka”.

Pani de Grandlieu rozmawia z przyjacielem domu, adwokatem Derville. Rozmowa schodzi na temat pieniędzy. Derville jest zdania, że to pieniądze odgrywają główną rolę w Paryżu. Opowiada historię ze swojej młodości, kiedy jego sąsiadem był lichwiarz nazwiskiem Gobseck. Pożyczka od niego bardzo pomogła Derville’owi zostać adwokatem. Co więcej, obserwacje odwiedzających Gobsecka osób wiele nauczyły młodego prawnika na temat życia w Paryżu...

Desplein jest przenikliwym, bystrym, dobrze obeznanym ze strukturą i funkcjonowaniem ludzkiego ciała chirurgiem, który budzi zazdrość wśród swoich kolegów ze środowiska lekarskiego. Sceptycznie i cynicznie podchodzi do wszystkiego, co go otacza, i gardzi zarówno ludźmi, jak i przekonaniami. Jednak pewnego razu jego były uczeń Horacy Bianchon przyłapuje go na udziale we mszy świętej. Postawa doktora, zdeklarowanego od zawsze ateisty, wprawia Bianchona w zdumienie.

Honoryna, żona bogatego i o wiele starszego hrabiego Oktawa, uciekła od niego z kochankiem, przy którym po raz pierwszy poczuła się doceniana jako kobieta, czego brakowało jej w bezwzględnym świecie paryskim. Miała z kochankiem dziecko, które szybko zmarło, po czym została porzucona. Pogrążona we wstydzie hrabina nie chciała wracać pod dach swojego męża, choć wiedziała, że ten jej wybaczył. Zamieszkała w zupełnym odosobnieniu na ulicy Saint-Maur. Hrabia usiłuje skłonić żonę do powrotu przy pomocy swojego sekretarza Maurycego de l’Hostala. Młody człowiek, w celu nawiązania znajomości z Honoryną, wynajmuje dom w jej najbliższym sąsiedztwie. Uzyskuje wprawdzie obietnicę jej powrotu do męża, jednak sam zakochuje się w kobiecie, zostaje jej kochankiem… (za Wikipedią), a co było dalej, czytelnik dowie się, po przeczytaniu całej książki.

Powieść „Jaszczur” Honoriusza Balzaka należy do „Studiów filozoficznych” cyklu „Komedia Ludzka”.

Akcja powieści rozgrywa się bezpośrednio po rewolucji lipcowej, kiedy to na tron wstąpił Ludwik Filip I. Główny bohater utworu, dwudziestopięcioletni Rafael de Valentin, postanawia wówczas popełnić samobójstwo. Przegrał bowiem w kasynie ostatnie posiadane pieniądze. Przypadkiem trafia do sklepu z dziełami sztuki. Właściciel sklepu pokazuje Rafaelowi kawałek jaszczuru z inskrypcją w sanskrycie. Mówi ona, że właściciel jaszczura będzie mógł spełnić każde swoje marzenie, jednak równocześnie skóra będzie się kurczyć. Kiedy zniknie całkowicie, jej posiadacz umrze...

Powieść „Kobieta porzucona” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia prywatnego” cyklu „Komedia Ludzka”.

Akcja powieści rozpoczyna się bezpośrednio po zakończeniu wydarzeń opisanych w utworze „Ojciec Goriot”. Główna bohaterka, wicehrabina Klara de Beauséant, została właśnie porzucona przez portugalskiego markiza d’Ajuda-Pinto. Wyjeżdża do swojego zamku w Normandii, by całkowicie wyłączyć się z życia towarzyskiego. Jej izolacja staje się przyczyną licznych plotek. Szczególnie młody hrabia Gaston de Nueil jest zafascynowany tajemniczą arystokratką...

Powieść „Kobieta trzydziestoletnia” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia prywatnego” cyklu „Komedia Ludzka”.

Główna bohaterka utworu, Julia, wyszła za Wiktora w przekonaniu, iż go ogromnie kocha. Dość szybko jednak okazało się, że było to tylko zauroczenie. Jak sama twierdzi, jej małżeństwo przemieniło się w „legalną prostytucję”. Z jednej strony nie potrafi kochać już swego męża, z drugiej zaś – nie umie go zdradzić, by być szczęśliwą przy innym...

Powieść „Kuratela” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia prywatnego” cyklu „Komedia Ludzka”.

Do sędziego pierwszej instancji przy trybunale paryskim przychodzi markiza d’Espard. Arystokratka pragnie ubezwłasnowolnić swojego męża i ustanowić nad nim kuratelę. Twierdzi, że małżonek utrudnia jej kontakty z dziećmi, a co równie ważne swój majątek z nieznanych powodów wydaje na utrzymanie całkowicie obcej rodziny. Nieufny wobec tłumaczeń arystokratki sędzia wdraża swoje prywatne śledztwo...

Pons jest biednym i brzydszym krewnym rodziny Camusot de Marville. Żyje w opłakanej sytuacji ze swoim jedynym przyjacielem Niemcem Schmuckem. Często jest wyśmiewany i obrażany przez członków swojej zamożnej rodziny, ale mimo wszystko utrzymuje z nimi kontakt, tęskniąc za ich towarzystwem. Jego pasję stanowi kolekcjonowanie dzieł sztuki, które po latach osiągają wysoką wartość. Po śmierci kuzyna, spowodowanej biedą i złym traktowaniem, krewni, którzy upokarzali go za życia, walczą o jego spadek.

„Małe niedole pożycia małżeńskiego” Honoriusza Balzaka należą do „Studiów analitycznych” cyklu „Komedia Ludzka”.

Utwór stanowi luźny zbiór porad dla młodych małżonków. Pisarz posługuje się archetypicznymi postaciami Adolfa i Karoliny de Chodoreille, parą typowych młodych małżonków wywodzących się z mieszczaństwa. W kolejnych studiach przypadków opisuje napotykane przez młode małżeństwo problemy – emocjonalne, rodzinne, ekonomiczne oraz te związanych z wychowaniem dzieci. Mimo iż przywołane w utworze sytuacje są fikcyjne, autor inspirował się własnymi doświadczeniami lub też opowieściami zasłyszanymi w swoim bliskim otoczeniu.

Powieść „Muza z zaścianka” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia prowincji” cyklu „Komedia Ludzka”.

Akcja powieści rozgrywa się w prowincjonalnym Sancerre. Dawny spekulant, Jean de la Baudraye, poślubia ambitną i utalentowaną Dinę Piédefer. Małżeństwo to służy mu do zdobycia prestiżu i wpływów. Piękna i uzdolniona literacko kobieta jest bowiem niekwestionowaną królową tamtejszych salonów. Źle się jednak czuje na konserwatywnej prowincji. Pewnego dnia nawiązuje romans z przebywającym w Sancerre przejazdem paryskim dziennikarzem Stefanem Lousteau. Ten jednak szybko nudzi się tym romansem. Porzucona Dina podejmuje ryzykowną decyzję o samotnej ucieczce do stolicy. Pragnie kontynuować romans ze Stefanem, a zarazem zyskać literacką sławę...

Powieść „ Ojciec Goriot ” jest powszechnie uznawana za najważniejsze dokonanie Balzaka. Jej akcja rozgrywa się w Paryżu w 1819 r. Ukazuje losy trzech bohaterów: zaślepionego miłością do swoich córek starca Goriot, tajemniczego kryminalisty ukrywającego się jako Vautrin i naiwnego studenta prawa, Eugeniusza Rastignaka.

W pensjonacie mieszczącym się przy paryskiej ulicy Neuve-Sainte-Genevieve mieszkają student prawa Eugeniusz de Rastignac, tajemniczy propagandzista Vautrin i emerytowany producent makaronu Jan Joachim Goriot. Ten ostatni często pada ofiarą żartów ze strony innych mieszkańców pensjonatu, którzy szybko odkrywają, że zbankrutował on, by wesprzeć swoje dwie dobrze wydane za mąż córki.

Rastignaka, który przeprowadził się do Paryża z południa Francji, pociąga klasa wyższa. Ma problemy z dopasowaniem się do niej, ale jest prowadzony przez swoją kuzynkę, wicehrabinę Madame de Beauséant. Rastignac zdobywa względy jednej z córek Goriota, Delfiny de Nucingen. W międzyczasie Vautrin próbuje przekonać go do zdobycia panny Wiktoryny Taillefer, której dostęp do rodzinnej fortuny blokuje jedynie brat. Proponuje Rastignakowi otwarcie drogi przez zabicie brata w pojedynku.

Rastignac odmawia wzięcia udziału w realizacji planu, ale wysłuchuje lekcji Vautrina na temat wyższej warstwy. Wkrótce potem mieszkańcy pensjonatu odkrywają, że Vautrin to poszukiwany przez policję mistrz zbrodni znany jako Ołży-Śmierć. Goriot, przeciwny tyrańskiej kontroli, jaką mąż sprawuje nad jedną z jego córek, Delfiną, sprzyja zainteresowanemu nią Rastignakowi...