Desplein jest przenikliwym, bystrym, dobrze obeznanym ze strukturą i funkcjonowaniem ludzkiego ciała chirurgiem, który budzi zazdrość wśród swoich kolegów ze środowiska lekarskiego. Sceptycznie i cynicznie podchodzi do wszystkiego, co go otacza, i gardzi zarówno ludźmi, jak i przekonaniami. Jednak pewnego razu jego były uczeń Horacy Bianchon przyłapuje go na udziale we mszy świętej. Postawa doktora, zdeklarowanego od zawsze ateisty, wprawia Bianchona w zdumienie.

Honoryna, żona bogatego i o wiele starszego hrabiego Oktawa, uciekła od niego z kochankiem, przy którym po raz pierwszy poczuła się doceniana jako kobieta, czego brakowało jej w bezwzględnym świecie paryskim. Miała z kochankiem dziecko, które szybko zmarło, po czym została porzucona. Pogrążona we wstydzie hrabina nie chciała wracać pod dach swojego męża, choć wiedziała, że ten jej wybaczył. Zamieszkała w zupełnym odosobnieniu na ulicy Saint-Maur. Hrabia usiłuje skłonić żonę do powrotu przy pomocy swojego sekretarza Maurycego de l’Hostala. Młody człowiek, w celu nawiązania znajomości z Honoryną, wynajmuje dom w jej najbliższym sąsiedztwie. Uzyskuje wprawdzie obietnicę jej powrotu do męża, jednak sam zakochuje się w kobiecie, zostaje jej kochankiem… (za Wikipedią), a co było dalej, czytelnik dowie się, po przeczytaniu całej książki.

Powieść „Jaszczur” Honoriusza Balzaka należy do „Studiów filozoficznych” cyklu „Komedia Ludzka”.

Akcja powieści rozgrywa się bezpośrednio po rewolucji lipcowej, kiedy to na tron wstąpił Ludwik Filip I. Główny bohater utworu, dwudziestopięcioletni Rafael de Valentin, postanawia wówczas popełnić samobójstwo. Przegrał bowiem w kasynie ostatnie posiadane pieniądze. Przypadkiem trafia do sklepu z dziełami sztuki. Właściciel sklepu pokazuje Rafaelowi kawałek jaszczuru z inskrypcją w sanskrycie. Mówi ona, że właściciel jaszczura będzie mógł spełnić każde swoje marzenie, jednak równocześnie skóra będzie się kurczyć. Kiedy zniknie całkowicie, jej posiadacz umrze...

Powieść „Kobieta porzucona” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia prywatnego” cyklu „Komedia Ludzka”.

Akcja powieści rozpoczyna się bezpośrednio po zakończeniu wydarzeń opisanych w utworze „Ojciec Goriot”. Główna bohaterka, wicehrabina Klara de Beauséant, została właśnie porzucona przez portugalskiego markiza d’Ajuda-Pinto. Wyjeżdża do swojego zamku w Normandii, by całkowicie wyłączyć się z życia towarzyskiego. Jej izolacja staje się przyczyną licznych plotek. Szczególnie młody hrabia Gaston de Nueil jest zafascynowany tajemniczą arystokratką...

Powieść „Kobieta trzydziestoletnia” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia prywatnego” cyklu „Komedia Ludzka”.

Główna bohaterka utworu, Julia, wyszła za Wiktora w przekonaniu, iż go ogromnie kocha. Dość szybko jednak okazało się, że było to tylko zauroczenie. Jak sama twierdzi, jej małżeństwo przemieniło się w „legalną prostytucję”. Z jednej strony nie potrafi kochać już swego męża, z drugiej zaś – nie umie go zdradzić, by być szczęśliwą przy innym...

Powieść „Kuratela” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia prywatnego” cyklu „Komedia Ludzka”.

Do sędziego pierwszej instancji przy trybunale paryskim przychodzi markiza d’Espard. Arystokratka pragnie ubezwłasnowolnić swojego męża i ustanowić nad nim kuratelę. Twierdzi, że małżonek utrudnia jej kontakty z dziećmi, a co równie ważne swój majątek z nieznanych powodów wydaje na utrzymanie całkowicie obcej rodziny. Nieufny wobec tłumaczeń arystokratki sędzia wdraża swoje prywatne śledztwo...

Pons jest biednym i brzydszym krewnym rodziny Camusot de Marville. Żyje w opłakanej sytuacji ze swoim jedynym przyjacielem Niemcem Schmuckem. Często jest wyśmiewany i obrażany przez członków swojej zamożnej rodziny, ale mimo wszystko utrzymuje z nimi kontakt, tęskniąc za ich towarzystwem. Jego pasję stanowi kolekcjonowanie dzieł sztuki, które po latach osiągają wysoką wartość. Po śmierci kuzyna, spowodowanej biedą i złym traktowaniem, krewni, którzy upokarzali go za życia, walczą o jego spadek.

„Małe niedole pożycia małżeńskiego” Honoriusza Balzaka należą do „Studiów analitycznych” cyklu „Komedia Ludzka”.

Utwór stanowi luźny zbiór porad dla młodych małżonków. Pisarz posługuje się archetypicznymi postaciami Adolfa i Karoliny de Chodoreille, parą typowych młodych małżonków wywodzących się z mieszczaństwa. W kolejnych studiach przypadków opisuje napotykane przez młode małżeństwo problemy – emocjonalne, rodzinne, ekonomiczne oraz te związanych z wychowaniem dzieci. Mimo iż przywołane w utworze sytuacje są fikcyjne, autor inspirował się własnymi doświadczeniami lub też opowieściami zasłyszanymi w swoim bliskim otoczeniu.

Powieść „Muza z zaścianka” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia prowincji” cyklu „Komedia Ludzka”.

Akcja powieści rozgrywa się w prowincjonalnym Sancerre. Dawny spekulant, Jean de la Baudraye, poślubia ambitną i utalentowaną Dinę Piédefer. Małżeństwo to służy mu do zdobycia prestiżu i wpływów. Piękna i uzdolniona literacko kobieta jest bowiem niekwestionowaną królową tamtejszych salonów. Źle się jednak czuje na konserwatywnej prowincji. Pewnego dnia nawiązuje romans z przebywającym w Sancerre przejazdem paryskim dziennikarzem Stefanem Lousteau. Ten jednak szybko nudzi się tym romansem. Porzucona Dina podejmuje ryzykowną decyzję o samotnej ucieczce do stolicy. Pragnie kontynuować romans ze Stefanem, a zarazem zyskać literacką sławę...

Powieść „ Ojciec Goriot ” jest powszechnie uznawana za najważniejsze dokonanie Balzaka. Jej akcja rozgrywa się w Paryżu w 1819 r. Ukazuje losy trzech bohaterów: zaślepionego miłością do swoich córek starca Goriot, tajemniczego kryminalisty ukrywającego się jako Vautrin i naiwnego studenta prawa, Eugeniusza Rastignaka.

W pensjonacie mieszczącym się przy paryskiej ulicy Neuve-Sainte-Genevieve mieszkają student prawa Eugeniusz de Rastignac, tajemniczy propagandzista Vautrin i emerytowany producent makaronu Jan Joachim Goriot. Ten ostatni często pada ofiarą żartów ze strony innych mieszkańców pensjonatu, którzy szybko odkrywają, że zbankrutował on, by wesprzeć swoje dwie dobrze wydane za mąż córki.

Rastignaka, który przeprowadził się do Paryża z południa Francji, pociąga klasa wyższa. Ma problemy z dopasowaniem się do niej, ale jest prowadzony przez swoją kuzynkę, wicehrabinę Madame de Beauséant. Rastignac zdobywa względy jednej z córek Goriota, Delfiny de Nucingen. W międzyczasie Vautrin próbuje przekonać go do zdobycia panny Wiktoryny Taillefer, której dostęp do rodzinnej fortuny blokuje jedynie brat. Proponuje Rastignakowi otwarcie drogi przez zabicie brata w pojedynku.

Rastignac odmawia wzięcia udziału w realizacji planu, ale wysłuchuje lekcji Vautrina na temat wyższej warstwy. Wkrótce potem mieszkańcy pensjonatu odkrywają, że Vautrin to poszukiwany przez policję mistrz zbrodni znany jako Ołży-Śmierć. Goriot, przeciwny tyrańskiej kontroli, jaką mąż sprawuje nad jedną z jego córek, Delfiną, sprzyja zainteresowanemu nią Rastignakowi...

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Młody Oktaw żyje razem z tajemniczą panią Firmiani, a ich ubóstwo, jakie nastąpiło po okresie życia na wysokiej stopie, skłania wielki świat paryski do przekonania, że kobieta zrujnowała młodzieńca. Tymczasem wuj Oktawa, pragnąc zabezpieczyć jego przyszłość, przyjeżdża do miasta i przeprowadza prywatne śledztwo… Octave de Camps, un jeune aristocrate dont la cause de la pauvreté soudaine reste un mystère jusqu'à la fin de l'histoire il a rendu la fortune que son père avait détournée ; Mme Firmiani, femme charmante (25 ans, ou 28 selon les médisances), énigmatique mais consciencieuse, que l’on soupçonne à tort d’avoir ruiné Octave et qui est en fait son épouse : femme d'une grande pureté de sentiments, elle ne peut vivre pleinement son amour, sachant que le père de son mari a ruiné une famille… (za Wikipedią).

Ubogi młodzieniec Oskar Husson podróżuje dyliżansem z Paryża do wiejskiej rezydencji hrabiego de Sérisy, senatora i zamożnego arystokraty. Matka zaplanowała dla niego karierę zarządcy na miejsce obecnego zarządcy pana Moreau. Między pasażerami wywiązuje się rozmowa, podczas której Oskar, chcąc zaimponować towarzyszom podróży, szczyci się rzekomą znajomością z hrabią i zdradza jego sekrety. Okazuje się jednak, że hrabia podróżuje incognito tym samym dyliżansem...

Powieść „Proboszcz z Tours” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia prowincji” cyklu „Komedia Ludzka”.

Ksiądz Franciszek Birotteau jest jednym z księży katedry Świętego Gracjana w Tours. Oczekuje właśnie nominacji na kanonika katedralnego. Wynajął niedawno piękny pokój u starej panny Zofii Gamard. Nie wie, że mieszkający wcześniej u Gamard kanonik Troubert zazdrości mu wpływowych przyjaciół i bywania w towarzystwie. Nie wie również, iż swym mimowolnym postępowaniem uraził pannę Gamard. Kanonik Troubert oraz panna Gamard wspólnie organizują intrygę przeciw niepodejrzewającemu niczego ojcu Birotteau...

Powieść „Sekrety księżnej de Cadignan” Honoriusza Balzaka należy do „Scen z życia paryskiego” cyklu „Komedia Ludzka”.

Księżna Diana de Cadignan de Mafrigneuse złamała ogromną liczbę męskich serc. Nieraz przy okazji niszczyła również fortuny swych adoratorów. Pewnego dnia postanawia się wycofać z życia wielkiego świata paryskiego. Utrzymuje jedynie kontakt ze swą dawną przyjaciółką, markizą d’Espard. Wkrótce markiza przedstawia księżnej barona Daniela d’Artheza. Człowiek ten – mimo iż odziedziczył ogromną fortunę – nadal pracuje i odmawia uczestnictwa w wielkoświatowych intrygach. Pani de Cadignan postanawia go uwieść...

Sekrety księżnej de Cadignan. Les Secrets de la princesse de Cadignan

Opis: Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Na język polski przełożył Tadeusz Boy-Żeleński. Sekrety księżnej de Cadignan to powieść należąca do cyklu ‘Komedia ludzka’. Jest rok 1833, księżna Diana de Cadignan de Mafrigneuse wycofała się z życia wielkiego świata paryskiego, w którym przez lata zdobyła sławę jednej z tych kobiet, które złamały najwięcej męskich serc, niszcząc równocześnie ambicje i fortuny. Mimo tego pani de Cadignan czuje się niespełniona w życiu, gdyż mimo niezliczonej ilości miłosnych przygód nigdy tak naprawdę nie kochała. Dlatego po rezygnacji ze światowego życia utrzymuje kontakt jedynie z przyjaciółką, markizą d'Espard. Ta ostatnia przedstawia jej człowieka jej zdaniem naprawdę niezwykłego: barona Daniela d'Artheza, pisarza, człowieka, który mimo odziedziczenia ogromnej rodzinnej fortuny nadal trudni się pisaniem i odmawia uczestnictwa w wielkoświatowych intrygach, choć jest z tego powodu obiektem licznych żartów... (z Wikipedii). A co będzie dalej, jak się potoczą losy bohaterów, czytelnik się dowie po przeczytaniu całej książki. Zapraszamy zatem do lektury!

„Stracone złudzenia” to powieść Honoriusza Balzaca z cyklu „Komedia ludzka”. Opowiada ona o losach dwóch bohaterów: młodego, prowincjonalnego poety Lucjana Chardona de Rubempré, który wyjeżdża do Paryża, aby zrobić tam karierę dziennikarską, oraz Dawida Secharda, prowadzącego drukarnię. Obaj żyją w świecie ideałów, ale ich wielkie marzenia zostają skonfrontowane z bezwzględnym i obłudnym światem mieszczańskim.

Wchodząca w skład monumentalnego cyklu „Komedia ludzka” powieść o młodym poecie z prowincji, który przybywa do Paryża i od wewnątrz poznaje środowisko literatów i dziennikarzy. Okazuje się, że w tym bezwzględnym światku cynizm, interesowność i smak władzy nad konsumentami sztuki to najwyższe wartości. Z początku pełen wiary w moc pióra Lucjan Chardon de Rubempré stopniowo traci złudzenia i sam ulega obowiązującym tutaj regułom. Ostatnią ostoją uczciwości jest jego przyjaciel prowadzący drukarnię w rodzinnym Angoulême.

Wchodząca w skład monumentalnego cyklu „Komedia ludzka” powieść o młodym poecie z prowincji, który przybywa do Paryża i od wewnątrz poznaje środowisko literatów i dziennikarzy. Okazuje się, że w tym bezwzględnym światku cynizm, interesowność i smak władzy nad konsumentami sztuki to najwyższe wartości. Z początku pełen wiary w moc pióra Lucjan Chardon de Rubempré stopniowo traci złudzenia i sam ulega obowiązującym tutaj regułom. Ostatnią ostoją uczciwości jest jego przyjaciel prowadzący drukarnię w rodzinnym Angoulême.
O ile 1 część pt. „Dwaj poeci” jest o perypetiach związanych z działalnością drukarską, „Wielki człowiek z prowincji” zawiera przede wszystkim krytykę paryskich układów.

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Markiza de Listomère cieszy się w Paryżu opinią kobiety nieosiągalnej. Tymczasem Eugeniusz de Rastignac, dopiero zaczynający robić karierę w wielkim świecie, przypadkowo wysyła do niej namiętny list przeznaczony dla swojej kochanki Delfiny de Nucingen. Markiza, która już wcześniej dostrzegła przystojnego młodzieńca, udaje oburzenie, lecz w rzeczywistości jest zachwycona takim obrotem sprawy… La marquise de Listomère ne laisserait jamais un galant lui faire la cour, même si peu que ce soit, jusqu'au jour où elle rencontre le très jeune, très beau Eugène de Rastignac (il a un visage d’ange) qui attire son attention sans qu’il cherche à la séduire. Le lendemain, Eugène adresse deux lettres, l'une à son avoué, l’autre à sa maîtresse Delphine de Nucingen. Par étourderie, il se trompe d’adresse et c’est la marquise de Listomère qui reçoit une brûlante lettre d’amour de quatre pages. (za Wikipedią).

„Wielki człowiek z prowincji w Paryżu” to druga część powieści „Stracone złudzenia” autorstwa Honoriusza Balzaca. Młody Lucjan, początkujący prowincjonalny poeta, wyrusza do Paryża w poszukiwaniu kariery. Jego marzenia i oczekiwania zderzają się jednak z twardą rzeczywistością. Życie w stolicy okazuje się być zbyt drogie, a nikt nie chce kupować jego sonetów ani powieści. Postanawia więc ulec kuszącej propozycji i zostaje dziennikarzem. Nie wie jednak, jak zepsute i wyniszczające jest to środowisko.