CHRIS MATHESON – amerykański reżyser filmowy i scenarzysta. Wraz z Edem Salomonem współtworzył scenariusz do komedii science fiction pt. Bill i Ted ratują wszechświat, filmu Wyobraź sobie, z Eddiem Murphym w roli głównej oraz produkcji Mama i tata ocalają świat

Opis

Czy Biblijny Bóg przeżywa wzloty i upadki? Czy bywa niekonsekwentny? Biblia zawiera pewne wskazówki dotyczące osobowości Boga. Jest on mściwy i opiekuńczy zarazem, wszechmocny i bezsilny, kapryśny i przewidywalny, kochający i nienawistny. Nikt dotychczas w pełni nie wyjaśnił dlaczego Bóg jest postacią pełną sprzeczności. Nikt też, w satysfakcjonujący sposób, nie wytłumaczył jaka jest jego relacja nie tylko z aniołami, Szatanem i Jezusem, ale również z dziełem stworzenia. Być może jest irracjonalny i stanowi zagadkę nawet dla samego siebie?

Pełna absurdalnego humoru historia, w której Bóg okazuje się być zgoła inny od chrześcijańskich wyobrażeń. Alternatywna interpretacja Biblii widziana oczami ateisty.

„Połowa osób czytając tę książkę zaśmieje się głośno, z pewnością Chris Matheson jest genialnym i zakręconym szydercą; druga połowa zaśmieje się cicho mając pewność, że będzie się smażył w piekle.” – Ed Samomon, scenarzysta filmu Faceci w czerni

Kurt Vonnegut i Douglas Adams w jednej osobie. - Dana Gould

Lech Jan Mazurek –urodzony 1955 roku w Elblągu. Kształcenie muzyczne odbywał w Białymstoku, a zamknął je dyplomem Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Czynny muzyk, prowadzi zespół klezmerski Frey-Lech Trio oraz – jako edukator muzyczny – prywatną Objazdową Szkołę Muzyczną. Od czterdziestu lat pasjonat idei „wolności od religii”, nazywający siebie ateuszem po katolickich inicjacjach. Spełnia się jako: kompozytor, autor tekstów piosenek i podręczników repertuarowych, mistrz ceremonii świeckich i publicysta (Polityka, Głos Nauczycielski, Wychowanie Obywatelskie). Współpracuje z internetowym miesięcznikiem Nieco-Dziennik Etyczny. Mąż, ojciec i dziadek czterech maluchów wolnych od religii.

Nie raniąc niczyich uczuć, szanując każdego człowieka i jego potrzebę duchowości, autor udowadnia młodszym i starszym czytelnikom, że z wiarami wszelakimi należy obchodzić się bardzo ostrożnie. Najlepiej oceniać je okiem realisty i starać się trzymać od nich jak najdalej, jeśli chcemy żyć i wychować następne pokolenia w przyjaznym ludzkości humanizmie, którego nie proponuje w stu procentach żadne z obecnych wyznań. Świetna podpowiedź nie tylko dla nastoletnich czytelników, ale również dla ich rodziców, którzy w takim czy innym momencie zostaną postawieni przed koniecznością rozmowy o bogach i wierzeniach.

Agnieszka Abémonti-Świrniak

Brytyjczyk Jerry Moffatt – legenda wspinaczki lat 80., niepokorny, ambitny, niedający za wygraną mistrz skały i zawodnik. W wieku 17 lat, po latach niepowodzeń w szkole, wybrał własny sposób na życie. Stawiając wszystko na jedną kartę, dopiął swego – zapisał się na kartach historii wspinaczki nie tylko brytyjskiej, ale też światowej. Książka Jerry’ego pt.: Revelations, której tytuł wprost nawiązuje do słynnej wśród wspinaczy drogi Revelations (8a+) w Raven Tor, opowiada o robieniu cyfry, wygrywaniu zawodów, pracy nad sobą, podnoszeniu poprzeczki i łamaniu zasad grawitacji. O ambicji i spełnianiu marzeń. O trudnych początkach, z kredą krawiecką zamiast magnezji. O skórze spalonej słońcem i białych podkolanówkach z koniecznie dwoma paskami. O sukcesach. I wreszcie o schodzeniu ze sceny. Przeczytacie w niej też o treningu, diecie i systematycznej pracy nad tym, by zostać najlepszym wspinaczem w historii.

KATHERINE OZMENT to nagradzana dziennikarka, dawna redaktorka w National Geographic. Jej artykuły i eseje były publikowane w takich pismach jak New York Times, National Geographic czy Salon. Obecnie wraz z mężem i trójką dzieci mieszka w Chicago.

Poznajmy „Nonów” – szybko rosnącą grupę mieszkańców USA niewyznających żadnej religii (są tak nazywani, ponieważ pytani o wyznanie, zwykle zaznaczają odpowiedź „none of the above” – żadne z powyższych). Chociaż wielu Amerykanów wychowuje się w tradycji religijnej, w ostatnich dziesięcioleciach duża liczba rodzin oddala się od swych kościołów, synagog i meczetów, zaprzestając praktykowania wiary. Co tracą, odchodząc od zorganizowanej religii?

Tradycja religijna daje nam mocne podstawy moralne i poczucie tożsamości, tworząc poczucie związku z przeszłością i silne więzi społeczne. Dzięki niej stajemy się też szczęśliwsi, zdrowsi, bardziej ofiarni. Jak bez takiego religijnego „supermarketu” osoby niereligijne mogą zaspokoić potrzebę rytuału, historii, społeczności, a przede wszystkim celu i sensu życia?

Katherine Ozment zaczęła mierzyć się z tym fundamentalnym problemem Nonów, kiedy syn zadał jej proste pytanie: „Kim jesteśmy?”. Poruszona jedyną odpowiedzią, jaka przyszła jej do głowy – „Nikim” – wyruszyła na wyprawę przez zmieniający się pejzaż Ameryki, by poszukać lepszej.

Dusza bez Boga to zarówno osobista opowieść, jak i krytyczna analiza wielu sposobów, w jakie niereligijni Amerykanie tworzą własne tradycje i własne społeczności w coraz bardziej zsekularyzowanych czasach. Wnikliwa, zaskakująca i porywająca wyprawa Ozment pokazuje, jak szukać własnej drogi do satysfakcjonującego życia.

Wnikliwa analiza wydarzeń z kilkunastu wypraw górskich, które zakończyły się tragicznie.

Krystynie Palmowskiej udało się dotrzeć do ogromnej ilości źródeł, opisujących te sytuacje, i przytoczyć je w swojej analizie. Czytając kolejne opisy, dochodzimy do wniosku, że często przyczyną późniejszych dramatów są drobne błędy lub zaniechania, które później sumują się w tragiczne skutki. W większości tych wypadków nie dostrzeżono w porę realnego zagrożenia. Widzimy jak ważną staje się ocena sytuacji: zauważenie w porę zmian w zachowaniu i kondycji partnera, właściwa reakcja na zmieniające się warunki pogodowe, niedoprowadzanie do zbyt długiego przebywania w „strefie śmierci”. Niewykluczone, że nawet takich zagrożeń obiektywnych jak lawiny, udałoby się uniknąć poprzez właściwą ocenę sytuacji.

Opisywane wyprawy miały miejsce w okresie tak zwanej „ złotej ery” polskiego himalaizmu.

(fragment wstępu autorstwa Janusza Majera)

O Autorce

Krystyna Palmowska (ur. 1948)– taterniczka i alpinistka, dr inż. elektronik, czł. Klubu Wysokogórskiego Warszawa. Taternictwo uprawiała przeważnie w zespołach kobiecych, od 1969 zwykle z Anną Czerwińską, przechodząc drogi należące do najtrudniejszych w Tatrach, np. na ścianach Kazalnicy Mięguszowieckiej i Małego Młynarza, a także podobne drogi zimą. W Alpach wspinała się w 1974, 1977 i 1978, dokonując z Czerwińską m.in. II wejścia czysto kobiecego pn. ścianą Matterhornu. Od 1975 brała udział w wielu wyprawach polskich i międzynarodowych w Karakorum i Himalaje. W 1975 doszła w Himalajach do wys. 7600 m, a na pd.-zach. filarze Czogori (K2) w 1986 z Czerwińską i Januszem Majerem do wys. 8200 m. Sukcesami były pierwsze czysto kobiece wejścia na Rakaposhi (7788 m) w 1979 z Czerwińską, następnie również z nią w czasie dwuosobowej wyprawy wejście stylem alpejskim w 1983 na Broad Peak czyli Falchan Kangri (8047 m), a w 1985 wejście z Czerwińską i Wandą Rutkiewicz na Nanga Parbat (8125 m). Czerwińska i Palmowska stanowiły czołowy kobiecy zespół w górach ośmiotysięcznych.

Jest współautorką (z Czerwińską) książki Dwa razy Matterhorn (Wa. 1980 i 1984) oraz własnego reportażu K2 86 („Ekspres Reporterów”, 1987) (za: Wielka Encyklopedia Tatrzańska).

ANJULI PANDAVAR – urodzona w Republice Południowej Afryki, w muzułmańskiej rodzinie, dorastała w czasach apartheidu, buntując się przeciw zniewoleniu przez religię i przeciwko rasowej dyskryminacji. Pasja do książek, ucieczka przed religijną i szkolną indoktrynacją popychały ją od dziecka do stawiania pytań, na które dorośli nie mieli odpowiedzi. Porzuciła islam dla ateizmu i humanizmu. Odrzucenie religii oznaczało również zerwanie związków z najbliższymi.

Dziś jest brytyjską pisarką i obywatelką świata. Spędziła wiele lat w Chinach, uczy na uniwersytecie w Brnie i pokazuje, jak bardzo islam zawłaszcza człowieczeństwo. Anjuli Pandavar prowadzi również angielskojęzyczny blog „Murtadd to Human”. Murtadd znaczy apostata i jeśli jakiekolwiek pojedyncze słowo definiuje Anjuli Pandavar, to jest nim właśnie słowo Murtadd.

Opis

Dla Anjuli Pandavar najbardziej przerażające jest zniewolenie jednostki, tresura od kołyski zmierzająca do wyrobienia ślepego posłuszeństwa i zabicia zdolności samodzielnego myślenia. Anjuli Pandavar atakuje islam, atakuje muzułmanów, wzywa do obrony człowieczeństwa. Ostrzega również przed szukaniem niewinnego islamu. Pisze, że nie ma niegroźnego islamu, że tej religii nie da się zreformować, że trzeba z nią walczyć. Równocześnie podkreśla, że muzułmanie są ofiarami, że walka z islamem jest przede wszystkim walką o wyzwolenie muzułmanów z barbarzyńskiej kultury blokującej rozwój, dobrobyt i humanizm.

Czytając tę książkę, będziesz chwilami zaniepokojony, oburzony, zagubiony. Jak można tak atakować całą religię i tych, którzy pozostają jej wierni?

(ze Wstępu do wydania polskiego A. Koraszewskiego)

O co tak naprawdę chodzi w miłości? Czy jest prawdziwa, czy też stanowi iluzję, mającą źródło w naszych najgłębszych snach? Co sprawia, że się zakochujemy? Czego możemy oczekiwać od związku? Czy możemy się nauczyć tego, kim jesteśmy naprawdę, kochając innego człowieka?

W Eliksirze zwanym miłością znajdziemy wyjaśnienie, czym tak naprawdę jest seksualne przyciąganie i „prawdziwa miłość”. Obnaża nasze sekretne fascynacje i jest praktycznym głosem, który ukazuje całą prawdę o płytkiej miłości i trudnych związkach. Z właściwą sobie szczerością i bystrością Ramtha w Eliksirze prowadzi Czytelnika ku najgłębszej prawdzie serca.

Na okładce wykorzystano obraz autorstwa Alvaro Castagneta.

Książka ta jest podzielona na trzy części. Pierwsza, zatytułowana Jak mózg tworzy rzeczywistość opisuje różne części mózgu i systemu nerwowego, które są związane z kreacją rzeczywistości. Ramtha wyjaśnia, że proces ten wciąż jest aktywny i opisuje w szczegółach, w jaki sposób możemy rozwinąć sztukę intencjonalnej myśli i obserwacji.

Druga część książki zatytułowana Otwierając drzwi do głębokiej podświadomości wyjaśnia tajemnice zawarte w starożytnych tekstach, odnoszące się do boskiej mocy człowieka bez względu na jego płeć, ród i rasę. Ramtha wyjaśnia, że drzwi do boskiej inteligencji i mocy kreacji są realną częścią mózgu.

Trzecia część książki, zatytułowana Na skrzydłach wzniosłej myśli, jest inspirującym zaproszeniem, by dążyć do rozwinięcia wspanialszego umysłu, co naturalnie prowadzi do wspanialszego życia. Taka jest właśnie wiedza, którą legendarni Mistrzowie i ludzie o renomie odkryli i doświadczyli w swoim życiu.

W Przebudzeniu na niezwykłość Ramtha każe nam obudzić się, otworzyć na nowe, wyzwolić z krępujących więzów. Odkryć w sobie to, co ukryte i nie ograniczać się tylko i wyłącznie do poznania filozofii i teorii. Ramtha udowadnia, że żyjemy zamknięci w „pudełku osobowości”, którego zrozumienie umożliwia poznanie natury ludzkiego myślenia, będącego pułapką dla wolnej przestrzeni. Mistrz odkrywa przed nami sekrety nauki Starożytnych Szkół Mądrości, przeprowadza przez Labirynt Wtajemniczonego i prowadzi do „wybrzeża spokoju”.

Kiedyż w końcu znudzicie się powtarzaniem tej samej egzystencji? Kiedyż w końcu przebudzicie się, by stworzyć nowe marzenia, nowe paradygmaty? W moich czasach właśnie to nazwałbym przygodami. Kiedyż w końcu obudzicie się i zadecydujecie, że chcecie doświadczyć czegoś nowego? Środki i sposoby, by tak się stało, pojawią się w niezwykły sposób dlatego, że pragniecie tej przygody i jesteście na nią gotowi. Takie jest boskie prawo. To nie będzie przypadek. Świadomość i energia tworzą naturę rzeczywistości. Cokolwiek myślicie staje się waszym życiem. Tak właśnie wyraża się wasza boska esencja.

„Ramtha od wielu lat przynosi nam wspaniałe posłanie. Jego nauki niosą ze sobą superświadomość. Co stanie się z wami, kiedy uświadomicie sobie, że jesteście indywidualnym Bogiem? Ramtha jest wspaniałym nauczycielem, ale nie szuka wyznawców. Nie będzie się też starał was oczarować, żebyście go czcili. Ramtha nie przyszedł tutaj po to, żeby was nawracać, ale by uczyć tych nazwanych przez niego zapomnianymi Bogami, którymi my wszyscy jesteśmy, o naszym prawdziwym rodowodzie.” (JZ Knight)

„Jestem tutaj, aby nauczyć was, jak zaprzestać żyć w ciągłym wyrzeczeniu się siebie samych, żebyście zrozumieli jak być bliżej Boga, jak odnaleźć drogę do niego w was.” (Ramtha)

Pełna wątków autotematycznych Zimna Anna stanowi powieść drogi ze sporą dozą refleksji nad kondycją współczesnego świata. To także zapis walki głównego bohatera z kapryśną górą, przeciwnościami losu, samym sobą – organizmem, umysłem i uczuciami. Liryczna egzotyka przeplata się tu sprawną prozą z blokowiskową poetyką, a fabuła czasem przywodzi na myśl rasowy thriller. Autor doprawia tę smakowitą całość dobrym alkoholem i muzyką. W efekcie Czytelnik otrzymuje wyborny, idealnie schłodzony andyjskim mrozem drink…

Marek Ratajczak (ur. 1968) – szczecinianin, urodzony i wychowany na Przedgórzu Sudeckim. Absolwent Instytutu Polonistyki Uniwersytetu Szczecińskiego. Przemieszcza się na ogół pomiędzy górami, Policami a Szczecinem (ostatni odcinek pokonuje często truchtem, przez Puszczę Wkrzańską). Książko-, kino- i muzykomaniak. Fotoamator, podróżnik, „góral” z Pomorza Zachodniego, niedzielny wspinacz, zapalony biegacz, blokowiskowy obserwator oraz raczkujący literat. Autor debiutanckiej „Krwi Bacy” (wyd. Stapis, 2014).

Książka zawiera analizę przemocy duchowej w Kościele katolickim, zjawiska marginalizowanego, a którego istnienia nie można w żaden sposób zaprzeczyć. Autorka bazując na osobistych doświadczeniach i przeżyciach osób ze swojego otoczenia, obnaża mechanizmy manipulacji stosowane w strukturach zakonnych. Przytoczone historie ukazują zniewolenie, brak duchowej autonomii jednostki, spowodowane nadmierną kontrolą i nadużywaniem władzy ze strony przełożonych. Doris Reisinger zwraca uwagę na potrzebę poszukiwania rozwiązań chroniących ofiary oraz wypracowania metod zapobiegania nadużyciom.

Antoni Samborski, profesor toksykologii z Filadelfii, po wypadku samochodowym przenosi się w czasie do Zakopanego z końca lat sześćdziesiątych. Budzi się jako młody chłopak i musi zmierzyć się z przeciwnościami, które wówczas wpłynęły na całe jego życie. Czy jest w stanie zmienić swoją przeszłość? Jak sobie poradzi z despotycznym ojcem i zalęknioną matką? Czy dawna dziewczyna nadal będzie w jego oczach największym cudem świata? I wreszcie – czy uda mu się naprawić błędy i spotkać prawdziwą miłość?

Powrót Romualda „Aldka” Romana to nie tylko historia o dorosłym człowieku, który w ciele młodzieńca staje przed szansą naprawienia własnej przeszłości. To przede wszystkim świetnie napisana, barwna opowieść o Zakopanem z czasów Gomułki, z zapachem Sportów i smakiem rurek z Coctailu w tle… Bo jeżeli gdziekolwiek czas może się zapętlić, a świat realny wniknąć w nieznane rejony, to właśnie tam – w Tatrach.

O AUTORZE

Romuald „Aldek” Roman jest zakopiańczykiem mieszkającym w Filadelfii w USA. W ciągu 34 zakopiańskich lat był uczniem, taternikiem, narciarzem, leśnikiem, nauczycielem i pisarzem „do szuflady”. W USA najpierw pracował jako znawca owadów na pustyniach Idaho. Później po nocach monitorował usuwanie azbestu z wieżowców na Manhattanie, a w ciągu dnia studiował toksykologię przemysłową i zdawał egzaminy licencyjne. Po kilku latach wyjeżdżał już do Europy z ramienia ONZ i pracował dla Ministerstwa Ochrony Środowiska (EPA). Najwięcej radości sprawia mu jednak pisanie książek. Pierwszą był Przystanek Idaho – opowieść o polskim Szwejku u podnóża Gór Skalistych; po nim Kierunek Filadelfia o perypetiach podróży z córką w poprzek kontynentu; a po dłuższej przerwie Ośrodek Zero – wymyślona historia prominenckiego hotelu w Tatrach, w którą uwierzyło pół Zakopanego. Kolejne dwie to Zakopiański Dom Wariatów o ponad stuletniej historii rodzinnej i Amerykański Dom Wariatów, w którym refleksyjne i pełne humoru opowieści ogniskują się w Filadelfii.

Zapraszamy do spotkania z dziesięciorgiem wyjątkowych ludzi: wychowanków i wychowawców Domu Sierot w międzywojennej Warszawie. Mimo upływu kilkudziesięciu lat będzie to spotkanie z ludźmi z krwi i kości, z ich dramatami, obawami, ale też z ich miłością, marzeniami, talentami. A może przede wszystkim, poprzez bohaterów książki, będzie to spotkanie z samym Januszem Korczakiem (Henrykiem Goldszmitem), z jego opartym na szacunku podejściem do drugiego człowieka, jego oddaniem, poczuciem humoru, ogromną intuicją oraz nowatorskimi metodami pracy.

Pełne dramatyzmu, ale i nadziei, losy Autorów wspomnień pokazują, jak bezcenne dla dziecka jest spotkanie na swojej drodze człowieka takiego, jak Korczak, który spełniał się w roli ojca, nauczyciela, przyjaciela-powiernika i przewodnika życiowego.

W czasach, w których znowu przychodzi nam zmierzyć się z wyzwaniami testującymi nasze człowieczeństwo, lektura książki może stać się inspirującym doświadczeniem stawiającym nam ważne pytania, często podobne do tych, które stawiali sobie bohaterowie wywiadów.

Ewa Łukowicz, Mariola Strahlberg

Według słów jednego z wychowanków Domu Sierot, Janusz Korczak był kimś więcej niż pedagogiem, lekarzem, dyrektorem sierocińca. Był „rzeźbiarzem dziecięcych dusz”. Chociaż on sam wraz ze swoimi podopiecznymi i personelem zginął w Treblince, to jednak niektórzy z jego wychowanków oraz wychowawców wyjechali wcześniej lub wydostali się z okupowanej Polski i przeżyli II wojnę światową. Autorka książki podjęła trud dotarcia do nich w Izraelu, aby zebrać świadectwa „z pierwszej ręki” o ich życiu z Panem Doktorem w Domu Sierot. W ten sposób stworzyła cenne uzupełnienie książki Betty Lifton, wspaniałej biografii pt. The King of Children.

Daniel L. Berek, edukator, kolekcjoner pamiątek korczakowskich, USA

Zapraszamy do spotkania z dziesięciorgiem wyjątkowych ludzi: wychowanków i wychowawców Domu Sierot w międzywojennej Warszawie. Mimo upływu kilkudziesięciu lat będzie to spotkanie z ludźmi z krwi i kości, z ich dramatami, obawami, ale też z ich miłością, marzeniami, talentami. A może przede wszystkim, poprzez bohaterów książki, będzie to spotkanie z samym Januszem Korczakiem (Henrykiem Goldszmitem), z jego opartym na szacunku podejściem do drugiego człowieka, jego oddaniem, poczuciem humoru, ogromną intuicją oraz nowatorskimi metodami pracy.

Pełne dramatyzmu, ale i nadziei, losy Autorów wspomnień pokazują, jak bezcenne dla dziecka jest spotkanie na swojej drodze człowieka takiego, jak Korczak, który spełniał się w roli ojca, nauczyciela, przyjaciela-powiernika i przewodnika życiowego.

W czasach, w których znowu przychodzi nam zmierzyć się z wyzwaniami testującymi nasze człowieczeństwo, lektura książki może stać się inspirującym doświadczeniem stawiającym nam ważne pytania, często podobne do tych, które stawiali sobie bohaterowie wywiadów.

Ewa Łukowicz, Mariols Strahlberg

Według słów jednego z wychowanków Domu Sierot, Janusz Korczak był kimś więcej niż pedagogiem, lekarzem, dyrektorem sierocińca. Był „rzeźbiarzem dziecięcych dusz”. Chociaż on sam wraz ze swoimi podopiecznymi i personelem zginął w Treblince, to jednak niektórzy z jego wychowanków oraz wychowawców wyjechali wcześniej lub wydostali się z okupowanej Polski i przeżyli II wojnę światową. Autorka książki podjęła trud dotarcia do nich w Izraelu, aby zebrać świadectwa „z pierwszej ręki” o ich życiu z Panem Doktorem w Domu Sierot. W ten sposób stworzyła cenne uzupełnienie książki Betty Lifton, wspaniałej biografii pt. The King of Children.

Daniel L. Berek, edukator, kolekcjoner pamiątek korczakowskich, USA

Mirosław Woroniecki – jest adwokatem, publicystą i działaczem społecznym. W 1980 roku ukończył Wydział Prawa UW. Od 1997 roku prowadził praktykę adwokacką. Po zakończeniu działalności zawodowej swoje zainteresowania skierował w stronę stosunków państwa z kościołem, dokonując analizy obowiązującego w Polsce prawa wyznaniowego. W 2017 roku założył stowarzyszenie Kongres Świeckości prowadzące aktywną działalność na rzecz laickości państwa.

Opis

Analizy, oceny i wnioski zawarte w treści książki nie są skierowane przeciwko religii jako zjawisku społeczno-kulturowemu od zarania towarzyszącemu ludzkości i kształtującemu świadomość znacznej części społeczeństw współczesnego świata. Autor, poprzez krytykę Kościoła katolickiego monopolizującego sferę religijną w Polsce, wskazuje historyczne przyczyny, które spowodowały, że katolicyzm od czasów dwudziestolecia międzywojennego stał się ideologią aspirującą do rangi obowiązującego systemu aksjologicznego państwa.

Podporządkowanie funkcjonowania państwa i życia jego obywateli zasadom wywiedzionym z religijnego systemu wartości, prowadzą do ograniczenia praw i wolności obywatelskich, konfliktu społecznego i w efekcie cywilizacyjnego regresu. Krytyka katolicyzmu jako ideologii oraz klerykalizmu ingerującego w działania partii politycznych jest nie tylko uzasadniona, ale i niezbędna w dyskusji o kształcie naszego państwa.

Narastający konflikt światopoglądowy w społeczeństwie polskim wywołany jest wyjątkowo wysoką pozycją prawną Kościoła katolickiego oraz podniesieniem katolicyzmu do rangi ideologii państwowej. Analiza sytuacji polityczno -prawnej w Polsce po 1989 roku przeprowadzona przez autora, a w szczególności relacji państwo- kościół, prowadzi do interesujących wniosków.

Ideał demokratycznego, świeckiego państwa jest trudny do osiągnięcia i może wymagać nie tylko przebudowy systemu polityczno-prawnego, ale przede wszystkim zmian w świadomości społecznej. W tym celu konieczne może okazać się propagowanie alternatywnych modeli wielokulturowości poszerzających horyzonty oraz znaczenia osobistego rozwoju intelektualnego wobec narodowo-katolickiego wzorca polskości.

Mirosław Woroniecki – jest adwokatem, publicystą i działaczem społecznym. W 1980 roku ukończył Wydział Prawa UW. Od 1997 roku prowadził praktykę adwokacką. Po zakończeniu działalności zawodowej swoje zainteresowania skierował w stronę stosunków państwa z kościołem, dokonując analizy obowiązującego w Polsce prawa wyznaniowego. W 2017 roku założył stowarzyszenie Kongres Świeckości prowadzące aktywną działalność na rzecz laickości państwa. Liczne artykuły zamieszczane m.in. w Dzienniku Trybuna oraz książka Autorytarny klerykalizm i socjalliberalna alternatywa, wydana w 2018 roku przez RES Humana, stanowiły podstawę do przygotowania niniejszej publikacji.

ZBIGNIEW PIOTROWICZ (1958) – psycholog, taternik, podróżnik, działacz samorządowy, menadżer, ale także stolarz, hodowca owiec, redaktor naczelny „Taternika”, publicysta, bloger, winiarz, pszczelarz, pomysłodawca i organizator Przeglądu Filmów Górskich im. Andrzeja Zawady w Lądku Zdroju, autor i redaktor kilku książek oraz przewodnika wspinaczkowego po Skałkach Lądeckich, twórca enigmatycznej wytwórni filmowej Lasy Państwowe Forever. Gawędziarz. Czasem wokalista. Mieszka pod lasem w Radochowie w Górach Złotych.

Sudeckość, jest słowem, którego nie znajdziemy w słownikach, prowokującym, bez definicji. Może mieć znaczenie wszelakie, ale zawsze związane z górami, ciągnącymi się łańcuchem 22 pasm na przestrzeni 300 km. To Sudety. Znane i eksplorowane od stuleci. Góry bogate, piękne, tajemnicze, pożądane, z mocno skomplikowaną historią. W te góry kilkadziesiąt lat temu, jeszcze jako student, wkroczył autor. Po latach opisał swoją życiową ścieżkę, krętą, sudecką. W literaturze górskiej pojawiła się nowa pozycja o nieznanej do tej pory narracji. Czy „sudeckość” w wydaniu Zbyszka jest próbą pokazania rodzącej się od dziesięcioleci wartości i tożsamości regionalnej? Czytelnik znajdzie odpowiedź po wnikliwym przeczytaniu tej pasjonującej lektury.

Marian Sajnog

Czy chrześcijaństwo zostało wymyślone? Kim naprawdę był Chrystus? Z czym walczy chrześcijaństwo? Jakie były rzeczywiste początki Kościoła? Co ma na sumieniu ta potężna instytucja? Na te i inne trudne pytania znajdziecie odpowiedź w książce włoskiego autora Leo Zena pt. Tak wymyślono chrześcijaństwo.
Życie Jezusa od niepamiętnych czasów było przedmiotem szerokiego zainteresowania zarówno ze strony jego wyznawców, jak i ludzi niewierzących. Istnieje wiele opracowań na temat tej postaci, jednakże mamy do dyspozycji niewiele obiektywnych danych, co przyczyniło się do powstania rozlicznych hipotez. Z kolei świadectwo ewangeliczne jest tylko jedno, zresztą bardzo niespójnym i poplątanym. A to zbyt mało i z całą pewnością nie wystarcza, by odtworzyć ludzkie losy Chrystusa całkowicie obiektywnie.
Podejmuje się tego Leo Zen, który w książce Tak wymyślono chrześcijaństwo przedstawia przekonująco teorię, że Jezus był liderem ugrupowania jahwistów, przywódcą grupy apostołów-zelotów. Podobna teza była formułowana przez licznych naukowców i badaczy tematu i przemawia za nią wiele wskazówek. Na historii jednego z wielu samozwańczych mesjaszy, ukrzyżowanych bez skrupułów przez władze rzymskie, wyrosła późniejsza teologia Pawła – apostoła, który nigdy osobiście nie poznał Chrystusa...
Zen nie buduje nowych hipotez, nie wykracza poza tezy omawiane przez innych autorów. Ale właśnie dlatego, a także dzięki wyjątkowej lekkości tekstu, przejrzystej strukturze i wyczerpujących wyjaśnieniach, książka stanowi doskonały wstęp godny polecenia szczególnie tym, którzy po raz pierwszy przymierzają się do rekonesansu na „planecie Jezus”. Włoska Unia Racjonalistycznych Ateistów i Agnostyków (UAAR)
W książce Tak wymyślono chrześcijaństwo autor wskazuje na liczne niespójności, sprzeczności i przekłamania, które spotykamy podczas analizy dokumentów składających się na Nowy Testament. W niezbity sposób udowadnia, że chrześcijaństwo zostało zbudowane w oparciu o jedną olbrzymią mistyfikację. Przeprowadzając nową analizę dzieł Józefa Flawiusza, największego z historyków żydowskich pierwszego wieku n.e., Zen zdradza prawdziwą tożsamość i prawdziwe losy życia Mesjasza, który, jako ukrzyżowany król, dał początek religii od ponad dwóch tysięcy lat leżącej u podstaw cywilizacji zachodniej. (Clinamen Editrice)

Chcesz się dowiedzieć o Gruzji czegoś, o czym nie przeczytasz w żadnym przewodniku turystycznym? Sięgnij po Gruzję dla niezdecydowanych Artura Zygmuntowicza i poznaj Sakartwelo od kuchni, tej słodkiej i tej pełnej goryczy.

Część pierwsza, zatytułowana „Gruzja słodka”, to opis państwa gościnnego, radosnego, kolorowego, ze wspaniałą kuchnią i tradycjami, do którego chce się wracać. Artur Zygmuntowicz oczywiście opisuje znane miejsca i ważne zabytki kraju, które ktoś, kto przyjeżdża tu po raz pierwszy, po prostu musi zobaczyć, ale nie jest to schematyczny opis, tylko osobisty wgląd Autora, uwzględniającym elementy, których nie znajdziemy w żadnym przewodniku czy komercyjnym folderze. Sporą część tej napisanej z lekkością i poczuciem humoru książki stanowi nie ukrywany zachwyt nad miejscową kuchnią. Przebija tu wyraźna miłość autora do jedzenia, którą skutecznie zaraża czytelników.

Druga część książki – „Gruzja Słodko-Gorzka” – to rysunek nieco mniej pozytywny, z którego wyłania się państwo pełne problemów, zranione i chwilami rozdzierająco smutne, choć nadal inspirujące i barwne. Autor umiejętnie zrównoważył obie części tak, że z tekstu, bogato ilustrowanego zdjęciami, wyłania się państwo nie rodem z przewodników turystycznych czy z szukających sensacji reportaży, jakie znamy z czasopism, ale takie, które ma swój własny, niepowtarzalny charakter, swoje plusy, minusy i okazuje się tętniącą życiem tkanką – barwnym tyglem piękna i brzydoty, koloru i szarzyzny, otwartości i jednocześnie trudnych do zrozumienia obyczajów…

Gruzja Zygmuntowicza to książka, dzięki której podróż do tego niezwykłej kraju może okazać się zdecydowanie łatwiejsza, przyjemniejsza i bogatsza. A sama lektura, to emocjonalny roller coaster, bo pełno tu historii po których trudno opanować wybuchy śmiechu, oraz takich, po których nastrój radykalnie się zmienia. I tak przez przez cały tekst – ostre porównania, niepoprawny język i tok myślenia, humor wyrafinowany na zmianę z rubasznym i zawsze pełne empatii dążenie do zrozumienia drugiego człowieka.