Niki za dwa dni kończy osiemnaście lat i już wie, że nie chce mieć kolejnych urodzin. Lena nie potrafi odnaleźć się w świecie, który jest za oknem, a także wybrzmiewa z nagłówków portali i z mediów społecznościowych. Gdy obie podejmują decyzję o samobójstwie, dostają tajemnicze zaproszenie do klubu Epicentrum. Tam wyruszą w swoją ostatnią podróż. Nie mają nic do stracenia, więc decydują się na wyprawę. Co wydarzy się w czasie podróży w nieznane? Do czego zaprowadzi je spotkanie z zaskakującą postacią Śmierci, mroczną przeszłością i nieodgadnioną przyszłością? Czy rzeczywiście przed podróżą nie miały nic do stracenia?

„Ostatnia Podróż” to skrzyżowanie „Alicji w Krainie Czarów” z motywem wędrówki rodem z „Boskiej komedii” Dantego. To historia o dojrzałości, lęku, wejrzeniu w siebie. Dojrzałości, która rodzi się dopiero wtedy, gdy staramy się dojrzale zrozumieć konsekwencje naszych niedojrzałych, podejmowanych impulsywnie decyzji. O lęku przed tym, co za linią horyzontu chowa dla nas świat. O wejrzeniu w siebie na tyle mocno, by nie tylko zrozumieć własne emocje, lecz także przez ich pryzmat dowiedzieć się, jak na co dzień malujemy nimi rzeczywistość innych. Wreszcie, jest to arcyważna historia o tym, jak złe skutki może mieć decyzja wywodząca się z prostej myśli: „Lepiej byłoby beze mnie...”. Większość ludzi, gdy wypowie się to zdanie przed nimi na głos, łyka powietrze, po czym atakuje serią banałów... „Ostatnia Podróż” to pierwsza, jaką znam, próba skonfrontowania się z myślą „Lepiej byłoby beze mnie”, przeprowadzana na poważnie; z rozwagą, z pomysłem, czarem, magią, delikatnością i artyzmem.
Maciej Lasota, pisarz

Niki za dwa dni kończy osiemnaście lat i już wie, że nie chce mieć kolejnych urodzin. Lena nie potrafi odnaleźć się w świecie, który jest za oknem, a także wybrzmiewa z nagłówków portali i z mediów społecznościowych. Gdy obie podejmują decyzję o samobójstwie, dostają tajemnicze zaproszenie do klubu Epicentrum. Tam wyruszą w swoją ostatnią podróż. Nie mają nic do stracenia, więc decydują się na wyprawę. Co wydarzy się w czasie podróży w nieznane? Do czego zaprowadzi je spotkanie z zaskakującą postacią Śmierci, mroczną przeszłością i nieodgadnioną przyszłością? Czy rzeczywiście przed podróżą nie miały nic do stracenia?

„Ostatnia Podróż” to skrzyżowanie „Alicji w Krainie Czarów” z motywem wędrówki rodem z „Boskiej komedii” Dantego. To historia o dojrzałości, lęku, wejrzeniu w siebie. Dojrzałości, która rodzi się dopiero wtedy, gdy staramy się dojrzale zrozumieć konsekwencje naszych niedojrzałych, podejmowanych impulsywnie decyzji. O lęku przed tym, co za linią horyzontu chowa dla nas świat. O wejrzeniu w siebie na tyle mocno, by nie tylko zrozumieć własne emocje, lecz także przez ich pryzmat dowiedzieć się, jak na co dzień malujemy nimi rzeczywistość innych. Wreszcie, jest to arcyważna historia o tym, jak złe skutki może mieć decyzja wywodząca się z prostej myśli: „Lepiej byłoby beze mnie...”. Większość ludzi, gdy wypowie się to zdanie przed nimi na głos, łyka powietrze, po czym atakuje serią banałów... „Ostatnia Podróż” to pierwsza, jaką znam, próba skonfrontowania się z myślą „Lepiej byłoby beze mnie”, przeprowadzana na poważnie; z rozwagą, z pomysłem, czarem, magią, delikatnością i artyzmem.
Maciej Lasota, pisarz

Sylwia dowiedziała się o swojej chorobie w momencie, gdy na świat miało przyjść jej trzecie dziecko, dziewczynka, malutka Izza. Sylwia usłyszała, że nagły spadek hemoglobiny w jej krwi to nie anemia, to ostra białaczka szpikowa. Białaczka to wyrok. Często tak właśnie myślimy, choć nie mówimy tego na głos, zwłaszcza przy chorej osobie.

Sylwia napisała książkę parę miesięcy po wyzdrowieniu. Została poddana Próbie Mistrza i zdała ten Test.

„Czasami trzeba znaleźć się na skraju, żeby zobaczyć, jak coś działa. I czasem takim skrajem jest ciężka choroba. Nazywam ją Próbą Mistrza. Świetnie szlifuje nawigowanie swoimi emocjami. Ale nie tylko! Za chwilę opowiem Ci o tym więcej. Opowiem Ci moją historię, od początku.”

Z pewnością książka może się stać błogosławieństwem dla wszystkich, którzy znajdują się w podobnej sytuacji – chorują na jedną z chorób nadal stanowiących ogromne wyzwanie dla współczesnej medycyny. Jednak „Rozmowy z Białaczką” to nie książka jedynie dla osób chorujących fizycznie. To nie zapis li tylko procesu uzdrowienia fizycznego. To książka dla wszystkich, którzy szukają odpowiedzi na sens życia, którzy być może zwątpili w sens własnej ścieżki duchowej, którzy utknęli gdzieś na drodze swego duchowego życia, którzy cierpią i nie rozumieją sensu tego, przez co przechodzą. Lecz w tym wszystkim jest w nich głębokie pragnienie obudzenia się. Chcą uzdrowienia duszy. Nie chcą tylko przetrwać, chcą żyć.

„…ZMOWA KONTROLOWANA” to powieść wyjątkowa. Pomyślana jako spojrzenie na czasy PRL z różnych perspektyw uczestników działań opozycyjnych, ale przede wszystkim z perspektywy José Martineza, młodego meksykańskiego historyka, który trafił do Polski na studia, i który, nie tylko z powodów osobistych, nie może się od tego dziwnego kraju uwolnić. Nie może nawet wtedy, gdy przebywa poza nim. Uczy się polskości, próbuje zrozumieć nie tylko zawiłą historię tego kraju, ale również mechanizm władzy, która jeszcze trwa, ale zaczyna się już chwiać. Szaruga po mistrzowsku stawia diagnozę systemu totalitarnego w wersji polskiej. Świetnie pokazuje także różne motywacje i decyzje prowadzące do działalności podziemnej. Istotnym wątkiem książki jest też analiza polskiego antysemityzmu, który przewija się przez naszą historię szczególnie w jej niezwykle ważnych momentach. „…ZMOWA KONTROLOWANA” to niezwykła opowieść o niezwykłych ludziach w niezwykłym czasie. Lektura obowiązkowa.

„(…) Pamięta swoje zdumienie, gdy Kuba, zwariowany malarz z Kopenhagi, z którym wracali nocą z warszawskiej siedziby „Solidarności”, omal nie zwalił się ze spękanych i poszczerbionych schodów nowej, nie mającej jeszcze dziesięciu lat konstrukcji. Widzisz, zwrócił się do niego, to przecież zrobiono ledwie parę lat temu. I tak jest ze wszystkim tutaj, rozpada się i wali, zanim skończą budować. Nim dojdą do trzeciego piętra, już pierwsze zmienia się w kupę gruzu, a drugie pęka. Przyjrzyj się temu, popatrz, bo już odwykłeś, już tego nie pamiętasz. Cały ten system funkcjonuje na tej zasadzie. Wy tu przyjeżdżacie z jakimiś teoriami o rewolucji i przebudowie świadomości klasy robotniczej, a nam chodzi po prostu o to, żeby choć jedna rzecz kupy się trzymała. Tylko o to. Można do tego dorabiać jakieś teorie, jakieś ideologie, ale ludzi w Polsce to nie interesuje. Cała ideologia tego, co tu się dzieje, da się sprowadzić do jednego: chcemy wreszcie żyć jak ludzie, zwyczajnie. I nic więcej. Możesz to opowiedzieć swoim lewakom w Kopenhadze czy innym Paryżu. O tych schodach. O niczym innym nie musisz mówić”.

Zoja jest superbohaterką a na dodatek księżniczką. Zupełnie taką jak każda z nas, małych i dużych, dziewczyn i kobiet. Nie wierzysz? Zajrzyj do opowieści, które przyniosą ci siłę, niezależnie od tego, ile masz teraz lat.

Czy bycie księżniczką lub superbohaterką oznacza, że otacza nas magia? Oczywiście, ale nie zupełnie taka, o jakiej dotąd czytaliście w bajkach. Ponieważ to magia, którą nie tworzą ani magiczne zaklęcia, ani magiczne różdżki. Nie ma też tu wróżek chrzestnych ani elfów czarodziejów. Jest za to moc, płynąca prosto z serca. Z czyjego serca? Ano właśnie z twojego!

Nikt nie będzie w stanie wyczarować dla ciebie tego, co możesz przywołać tylko ty sama. A kiedy opanujesz tę sztukę, będziesz mogła też dzielić się szczęściem z innymi i żadna magia nie jest do tego potrzebna.

Lektura obowiązkowa dla wielbicielek prozy Lisy Taddeo i Megan Nolan

Matka, córka, żona, kochanka, wdowa. Samotna, zgwałcona, trans. W opowiadaniach Izabeli Szolc rozbrzmiewają głosy kobiecych dusz. Układają się w nasyconą emocjami, sensualną wspólną pieśń. Usłyszymy w niej ból, strach, tęsknotę i pożądanie. Usłyszymy w niej prawdę. Owszem, czasem prawda jest niewygodna, ale przy takim podejściu, zapominamy, że również jest wyzwalająca. A to każda z nas ma wybór, czy być kobietą wyzwoloną.

To, co łączy wszystkie kobiety, to bycie kobietą.

Bette Davis

Lektura obowiązkowa dla wielbicielek prozy Lisy Taddeo i Megan Nolan

Matka, córka, żona, kochanka, wdowa. Samotna, zgwałcona, trans. W opowiadaniach Izabeli Szolc rozbrzmiewają głosy kobiecych dusz. Układają się w nasyconą emocjami, sensualną wspólną pieśń. Usłyszymy w niej ból, strach, tęsknotę i pożądanie. Usłyszymy w niej prawdę. Owszem, czasem prawda jest niewygodna, ale przy takim podejściu, zapominamy, że również jest wyzwalająca. A to każda z nas ma wybór, czy być kobietą wyzwoloną.

To, co łączy wszystkie kobiety, to bycie kobietą.

Bette Davis

Błyskotliwe i pełne humoru cosy crime, które pokochają miłośnicy kryminałów i… czworonogów!

Mieszkańcy supernowoczesnego warszawskiego osiedla jeden po drugim umierają w niewyjaśnionych okolicznościach. By znaleźć mordercę i powstrzymać dalszy rozlew krwi, do akcji wkroczyć musi specjalista.

Wywodzący się z rodu wytrawnych detektywów Albrecht tropienie zbrodni ma we krwi. Na szali leży bezpieczeństwo jego pobratymców, a przede wszystkim pani jego serca – Laury.

Pora, by ten lubujący się w łacińskich sentencjach bloodhound wziął sprawy w swoje łapy i zapuścił się w gąszcz tropów i kłamstw, ujawniając zawiłości ludzkiej i psiej psychiki. Jeśli więc masz coś na sumieniu… strzeż się psa!

Błyskotliwe i pełne humoru cosy crime, które pokochają miłośnicy kryminałów i… czworonogów!

Mieszkańcy supernowoczesnego warszawskiego osiedla jeden po drugim umierają w niewyjaśnionych okolicznościach. By znaleźć mordercę i powstrzymać dalszy rozlew krwi, do akcji wkroczyć musi specjalista.

Wywodzący się z rodu wytrawnych detektywów Albrecht tropienie zbrodni ma we krwi. Na szali leży bezpieczeństwo jego pobratymców, a przede wszystkim pani jego serca – Laury.

Pora, by ten lubujący się w łacińskich sentencjach bloodhound wziął sprawy w swoje łapy i zapuścił się w gąszcz tropów i kłamstw, ujawniając zawiłości ludzkiej i psiej psychiki. Jeśli więc masz coś na sumieniu… strzeż się psa!

Fascynująca i wciągająca saga rodzinna z Wielkopolski. To kontynuacja losów Jakuba i Anny z Radomicka. W pierwszej części pożegnaliśmy się z bohaterami w momencie wybuchu I wojny światowej. Druga część obejmuje lata 1914-1933, akcja rozgrywa się na froncie wschodnim i w Wielkopolsce. W książce poruszono wiele ważnych wątków historycznych, społecznych i politycznych tamtych czasów. Jest też sporo ciekawostek związanych z regionem, gdzie mieszkają bohaterowie. Tę opowieść napisało samo życie.

Aldona Wleklak to PR manager, lokalna patriotka i magister historii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Do napisania „Sagi niewoli” zainspirowały ją rodzinne opowieści i losy pradziadków, którzy stali się pierwowzorem postaci Jakuba i Anny.

Fascynująca i wciągająca saga rodzinna z Wielkopolski. To kontynuacja losów Jakuba i Anny z Radomicka. W pierwszej części pożegnaliśmy się z bohaterami w momencie wybuchu I wojny światowej. Druga część obejmuje lata 1914-1933, akcja rozgrywa się na froncie wschodnim i w Wielkopolsce. W książce poruszono wiele ważnych wątków historycznych, społecznych i politycznych tamtych czasów. Jest też sporo ciekawostek związanych z regionem, gdzie mieszkają bohaterowie. Tę opowieść napisało samo życie.

Celem napisania tej książki było uświadomienie kobietom jak wielkie zagrożenia czyhają na portalach randkowych. Kiedy klikamy zdjęcie przystojnego faceta po czterdziestce, obcokrajowca, nie mamy pewności, że jest realny. Moje śledztwo dziennikarskie udowodniło, że oszuści kryją się za skradzionymi zdjęciami z innych kont na Facebooku albo z banku twarzy. Ich jedynym celem jest wyłudzenie od kobiet pieniędzy. Schemat się powtarza. Szukają samotnych kobiet po czterdziestce. Dwudziestoletnie dziewczyny ich nie interesują z prostego powodu, mało kiedy mają wystarczająco pieniędzy. Oszuści przedstawiają się jako wdowcy, rozwodnicy, zdradzeni mężowie. Przeważnie mają jedno dziecko, które wychowuje rodzina, podczas gdy oni pracują, często na platformie wiertniczej czy w armii amerykańskiej. Poznaj prawdziwe historie, aby nie wpaść w sidła oszukanej miłości. Aldona Wleklak.

Celem napisania tej książki było uświadomienie kobietom jak wielkie zagrożenia czyhają na portalach randkowych. Kiedy klikamy zdjęcie przystojnego faceta po czterdziestce, obcokrajowca, nie mamy pewności, że jest realny. Moje śledztwo dziennikarskie udowodniło, że oszuści kryją się za skradzionymi zdjęciami z innych kont na Facebooku albo z banku twarzy. Ich jedynym celem jest wyłudzenie od kobiet pieniędzy. Schemat się powtarza. Szukają samotnych kobiet po czterdziestce. Dwudziestoletnie dziewczyny ich nie interesują z prostego powodu, mało kiedy mają wystarczająco pieniędzy. Oszuści przedstawiają się jako wdowcy, rozwodnicy, zdradzeni mężowie. Przeważnie mają jedno dziecko, które wychowuje rodzina, podczas gdy oni pracują, często na platformie wiertniczej czy w armii amerykańskiej. Poznaj prawdziwe historie, aby nie wpaść w sidła oszukanej miłości. Aldona Wleklak.

Mazury kojarzą się przede wszystkim z żeglowaniem i innymi sportami wodnymi. Jeziora, porty, dzikie plaże, ogniska i szanty – o tym wszystkim oczywiście przeczytacie w tej książce. Przede wszystkim znajdziecie tu jednak spokój i ciszę: maleńkie wioski, w których nic się nie dzieje, a jednak przyroda zapiera dech w piersiach, rezerwaty przyrody z „przytulonymi” drzewami, pływającymi wyspami i uroczymi zatoczkami, ścieżki przyrodnicze, trasy rowerowe, leśniczówki lub inne obiekty, w których działają muzea np. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego czy Michała Kajki. Znajdziecie tu też historie niezwykłych osób, które robią na Mazurach wyjątkowe rzeczy: rzeźbią, latają na motolotni, wytwarzają świece, prowadzą urocze obiekty turystyczne.

Ta książka to pierwsza część z cyklu Mazursko. Przeczytacie w niej m.in. o Rezerwacie Pupy, Spychowie, Piasutnie, Zgonie, Krytyni, Leśniczówce Pranie, w której mieści się Muzeum K.I. Gałczyńskiego oraz o Muzeum Michała Kajki, które znajduje się w Ogródku. Znajdziecie tu rozdziały o Rucianem-Nidzie, Szerokim Borze, Orzyszu, Wydminach, Sołtmanach i Giżycku. Na łamach będą przewijać się nieprzebrane bory Puszczy Piskiej i Puszczy Boreckiej.