Zbiór bajek wzorowanych na tych autorstwa La Fontaine'a i Ezopa. Po raz pierwszy został wydany w 1830 roku.

Bohaterami krótkich, wierszowanych opowiastek są zarówno ludzie, jak i zwierzęta. To zbiór historyjek, które nie mają za zadanie jedynie dawać rozrywkę, mają także pouczać i pokazywać wzorce pożądanych zachowań. W bajkach piętnowane są niewłaściwe postawy — takie jak chciwość, pycha, brak rozsądku, a pochwalane m. in. skromność, uczciwość i umiar.

Ignacy Krasicki to biskup warmiński, poeta, prozaik i publicysta, jeden z najważniejszych przedstawicieli polskiego oświecenia. Autor pierwszej polskiej powieści (Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki), a także wielu bajek, satyr i poematów heroikomicznych. Tworzył w imię zasady sformuowanej w jednej z pieśni Monachomachii: „i śmiech niekiedy może być nauką, kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa”.

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Ignacy Krasicki
Bajki nowe
Epoka: Oświecenie Rodzaj: Epika Gatunek: Bajka, Przypowieść

Czy jedynie dobro tworzy historię? W utworach Słowackiego nie znajdujemy jednoznacznie twierdzącej odpowiedzi na to pytanie. Dotyczy to nie tylko późniejszego okresu twórczości poety, kiedy sformułował on koncepcję „odrodzenia przez krew”, jakie dokonuje się zarówno w życiu jednostek, jak i poszczególnych narodów. Odnosi się to również do Balladyny — dramatu o władzy, kosztach awansu społecznego i o tym, jak się pisze historię.

Balladyna jest lekturą szkolną w klasach VII–VIII szkoły podstawowej. Wydanie udostępnione przez Wolne Lektury zawiera przypisy opracowane specjalnie dla uczennic i uczniów.

Akcja Balladyny Juliusza Słowackiego toczy się w okresie prasłowiańskim, „za czasów bajecznych, koło jeziora Gopła” i trwa cztery dni. Świadkiem wydarzeń i ludzkich działań jest natura, której siły w znacznym stopniu wpływają na atmosferę utworu i jako deus ex machina wkraczają na scenę w finale, aby wyrównały się rachunki krzywd. Imię tytułowej bohaterki nawiązuje do ballady — gatunku literackiego, w którym pojawiają się elementy fantastyki i baśni oraz odniesienia do wierzeń ludowych. Elementy te wprowadzone zostały do utworu Słowackiego za sprawą postaci królowej jeziora Gopło, nimfy Goplany.

Goplana zakochuje się w pochodzącym ze wsi Grabcu. Ten jednak spotyka się z Balladyną — jedną z dwóch córek ubogiej wdowy. Z pomocą swoich magicznych pomocników Skierki i Chochlika kierowana zazdrością Goplana postanawia sprowadzić do chaty wdowy księcia Kirkora i sprawić, aby zakochał się w jej rywalce. Polecenie Goplany jest jednak nieprecyzyjne: nie wskazuje Skierce, którą z dziewcząt ma otoczyć czarem, by ujęła ona serce księcia. W ten sposób niespełniona miłość Goplany staje się zalążkiem wielu zawikłań w losach ludzkich, a w konsekwencji — szeregu nieszczęść. Kirkor zaczyna żywić uczucie do obu sióstr, jest zauroczony zarówno Balladyną, jak i Aliną — nie potrafi dokonać wyboru, którą z nich poślubić. Wdowa (której ten pomysł do ucha wyśpiewał Skierka) proponuje sposób na rozstrzygnięcie jego dylematu: ta z dziewcząt, która pierwsza wróci z lasu z pełnym dzbanem malin, zostanie żoną Kirkora. Wygrywa Alina, ale kierowana zazdrością Balladyna zabija swoją siostrę. Jest to pierwsza popełniona przez nią zbrodnia. W efekcie tego zdarzenia morderczyni poślubia księcia.

Ku niezadowoleniu Balladyny, książę Kirkor zrzeka się tronu, gdy społeczność pragnie obwołać go nowym suwerenem. Pragnie on odsunięcia od władzy bezlitosnego króla Popiela IV i przywrócenia prawowitego władcy Popiela III, ukrywającego się w lesie pod postacią Pustelnika.

Główne bohaterki, Balladyna i Alina, są opisane na zasadzie kontrastu: Balladyna jest brunetką o czarnych oczach i uosabia zło, natomiast jasnowłosa, niebieskooka Alina ucieleśnia dobro. Alinę cechuje uczciwość, pracowitość, prostolinijność, szacunek do matki i miłość do rodziny. Tymczasem żona Kirkora okazuje się próżna, leniwa, niewierna, co więcej, wypiera się własnej matki, aby zatuszować swe gminne pochodzenie i łatwiej wtopić się w społeczne struktury władzy. Skutecznie ukrywa kolejne popełniane przez siebie zbrodnie. Ostatecznie Balladyna zostaje ukarana — ginie od uderzenia pioruna. Spełnia się ludowa mądrość mówiąca o tym, że nie ma winy bez kary.

W swym procesie twórczym Słowacki wyraźnie inspirował się dramatami Szekspira, zwłaszcza Makbetem: w Balladynie początkowo zło triumfuje nad dobrem, żądza władzy i rywalizacja doprowadzają do kolejnych tragedii, a autor dokładnie studiuje psychikę mordercy. Utwór zawiera elementy tragizmu, jak i groteski (ten ostatni ton pojawia się przede wszystkim w scenach z Grabcem), a świat rzeczywisty nieustannie przenika się ze światem fantastycznym, co również cechuje dramat szekspirowski.

Juliusz Słowacki przedstawia wiarygodne sylwetki zarówno dobrych i złych, moralnych i niemoralnych bohaterów. Obok wątków baśniowych w dramacie występują motywy z legend. Najistotniejszym z nich jest nawiązanie do opowieści o Popielu: korona Popielów stanowi ważny dla rozwoju fabuły — a przy tym symboliczny — rekwizyt. Autor Balladyny kilkukrotnie nawiązuje do innych słynnych utworów. Plan Pustelnika mający na celu sprawdzenie wierności małżeńskiej Balladyny, czyli wysłanie jej zamkniętej skrzyni, stanowi popularny motyw, znany również z mitologicznej opowieści o puszce Pandory. W dramacie znajdujemy również dialog z balladą Adama Mickiewicza Świtezianka, w której także występuje tajemnicza nimfa wodna. Natomiast plama z krwi widoczna na czole Balladyny została zaczerpnięta z Pisma Świętego — Bóg naznaczył w ten sam sposób biblijnego bratobójcę Kaina. Co więcej, można dostrzec odniesienie do kulminacyjnej sceny z Króla Edypa Sofoklesa w scenie sądu sprawowanego przez Balladynę-władczynię, zgodnie z wymogami sprawiedliwości i prawa wydającej jeden za drugim wyrok śmierci za popełnione zbrodnie, a mającej przy tym świadomość, że w istocie wypowiada wyrok na swą własną głowę. Jest to nawiązanie przez odwrócenie: Edyp sądził sprawiedliwie, nie mając świadomości, że skazuje sam siebie, a ujawnienie tej prawdy stało się momentem tragicznym, strącającym go w otchłań rozpaczy i klęski wszelkich życiowych usiłowań. Balladyna przeciwnie: wie, kto jest winny, a wydaje sądy, ujęta w sztywne karby litery prawa i usilnie nakłaniana przez Kanclerza do pełnienia swej powinności.

Juliusz Słowacki napisał Balladynę w Genewie w 1834 r., dedykując ją Zygmuntowi Krasińskiemu — „kochanemu poecie ruin”. Pięć lat później, w 1839 r. w Paryżu utwór został wydany po raz pierwszy. Balladyna to dramat w pięciu aktach. Pod względem gatunku jest tragedią — bohaterowie toczą wewnętrzny spór między tym, co pragną osiągnąć, a tym, co niesie im los, przy czym są skazani na życiowe niepowodzenie. Utwór Słowackiego jest jednym z najważniejszych dzieł epoki romantyzmu.

Powieść Feliksa Saltena, napisana w roku 1923, pierwotnie przeznaczona dla dorosłych odbiorców, zyskała sobie ogólnoświatową popularność przede wszystkim za sprawą jej kinowej adaptacji: pełnometrażowego filmu animowanego Bambi z roku 1942, produkcji studia Walta Disneya.

Klasyczna opowieść o młodym sarniątku, które poznajemy od pierwszych chwil jego życia. Bambi codziennie dowiaduje się czegoś nowego, spotyka nieznane sobie wcześniej owady, ptaki i zwierzęta zamieszkujące las. Wkrótce dowiaduje się od matki, że życie nie jest tak beztroskie, jak mu się zdawało. Na zwierzęta czyha tajemnicze niebezpieczeństwo…

Dorastając, Bambi pozna cierpienie, doświadczy miłości i straty, aż stanie się dojrzałym przewodnikiem następnego pokolenia malców.

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Feliks Salten
Bambi
tłum. Marceli Tarnowski
Epoka: Dwudziestolecie międzywojenne Rodzaj: Epika Gatunek: Powieść

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Tytułowy Bartek to mieszkaniec wsi znajdującej się w zaborze pruskim. Mężczyzna wiedzie spokojne, szczęśliwe życie — ma żonę i dzieci. Sielankę przerywa jednak wybuch wojny francusko-pruskiej w 1870 roku

Bartek, jako obywatel pruski, zostaje powołany do wojska. Jako silny i odważny żołnierz szybko zdobywa uznanie pruskich generałów. Niebawem jego oddział bierze jeńców, żołnierzy armii francuskiej, w tym dwóch Polaków. Bartek staje przed wyborem — czy powinien uwolnić rodaków? Nie decyduje się jednak na ten krok i swoje skrupuły próbuje utopić w alkoholu…

Nowela Henryka Sienkiewicza Bartek zwycięzca została po raz pierwszy opublikowana w 1882 roku. Sienkiewicz zwraca uwagę na problem naiwności i braku edukacji chłopów — przede wszystkim na to, jak bardzo stają się podatni na manipulacje. Sienkiewicz realizuje pozytywistyczny postulat koniecznej edukacji chłopów, pracę u podstaw.

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Henryk Sienkiewicz
Bartek zwycięzca
Epoka: Pozytywizm Rodzaj: Epika Gatunek: Opowiadanie

Zbiór baśni Hansa Christiana Andersena zawiera m.in. najsłynniejsze opowieści duńskiego autora: Królowa śniegu, Calineczka, Brzydkie kaczątko, Dziewczynka z zapałkami, Mała Syrenka i Słowik. Znajomość tych baśni to dziś kulturowy wymóg. Baśnie Andersena znajdują się także na liście lektur szkolnych dla klas I–III szkoły podstawowej.

Andersen jednak początkowo wcale nie zamierzał zostać pisarzem dla dzieci. Widział swoją przyszłość w teatrze, najpierw jako aktor, potem dramatopisarz. Znalazł dla tego pomysłu wsparcie u mecenasów, którzy kazali mu najpierw skończyć szkołę i zakazali do tego czasu tworzyć literaturę. Kiedy kilka lat później opublikował pierwsze Baśnie opowiedziane dla dzieci (wyd. w Kopenhadze w 1835 r.), wywołały one prawdziwą sensację, a nawet oburzenie.

Baśnie, które nie mają pouczającego morału ani szczęśliwego zakończenia? Które mówią do dziecka, tak jakby było ono godną szacunku osobą? Tego jeszcze nie było! Dzieciom jednak właśnie ten sposób opowiadania historii, w których świat opisany jest z ich perspektywy, bardzo się spodobał i autor zyskał wkrótce międzynarodową sławę. Tworząc swoje baśnie, Andersen sięgał, jak wielu słynnych bajkopisarzy przed nim, do folkloru. Tak właśnie tworzyli bracia Grimm i Charles Perrault. Jednak Andersen wymyślał także swoje własne historie. Ich bohaterami są często postaci samotne, odrzucane przez innych, ale pragnące bliskości, tak jak Brzydkie Kaczątko, które musi doświadczyć wielu bolesnych odtrąceń, by w końcu znaleźć „swoje plemię'' i poczuć się piękne, akceptowane, kochane.

Biografowie Andersena sugerują, że tak właśnie wyglądało jego własne życie, pełne niepokoju i nieracjonalnych lęków. Andersen na przykład do tego stopnia bał się pożaru, że w każdą z licznych podróży po Europie brał ze sobą sznur, dzięki któremu w razie czego, unikając spalenia, spuściłby się z hotelowego okna. Może dlatego baśnie Andersena przedstawiają życie jako pełne cierpienia, rozczarowań i niezaspokojonych tęsknot. Co początkowo oburzyło, a potem zachwyciło czytelniczki i czytelników — to fakt, że u Andersena „zło'' zdarza się nie jako sprawiedliwa kara za złe uczynki, ale jako nieusuwalny element życia. Dla duńskiego pisarza cierpienie i rozczarowanie są doświadczeniami wszystkich istot, także tych całkowicie niewinnych, jak bohaterka Dziewczynki z zapałkami.

Baśnie Andersena wprowadzą dzieci w świat bez prostych odpowiedzi i czarno-białych podziałów. Dzieci stykają się w nich z etycznymi dylematami, które później będą musiały same na własny użytek rozstrzygać. Mogą skonfrontować się z trudnymi sprawami, takimi jak nierówności społeczne, śmierć bliskich osób, nieszczęśliwa miłość, zazdrość, brak sprawiedliwości. Widząc zmagania bohaterek takich jak Calineczka czy Mała Syrenka w walce o poprawę swojego losu oraz pułapki, jakie na tej drodze czekają, mogą przeżywać te zmagania, same pozostając jeszcze bezpieczne w domowym zaciszu, i przygotowywać się na moment, kiedy same będą musiały stawić im czoła. Warto zwrócić uwagę na to, że w baśniach Andersena często bohaterkami są nie tylko księżniczki, ale i dziewczynki pochodzące ze zwykłych mieszczańskich rodzin, jak Gerda z baśni Królowa śniegu. Dzielnie mierzą się one z przeciwnościami losu, same — bez pomocy rycerza na białym koniu — ratując innych.

Wspólna lektura baśni Andersena może być okazją do rozmowy z dziećmi o pojawiających się w baśniach problemach oraz decyzjach głównych bohaterek i bohaterów. Warto pokazać dzieciom, czym różnią się wersje literackie od ich późniejszych filmowych adaptacji, w których zazwyczaj dorobiono „happy end” - jak choćby w przypadku Disneyowskiej adaptacji Małej Syrenki.

Współcześnie możemy je czytać także jako dorośli, bo są zarazem to skłaniające do refleksji nad źródłem cierpienia opowiadania fantastyczne, które, co już nie powinno być zaskoczeniem, zainspirowały najmroczniejszego ze skandynawskich filozofów, Sørena Kierkegaarda.

Ten ebook zawiera 29 baśni Andersena w tłumaczeniu Cecylii Niewiadomskiej, przedwojennej nauczycielki, tłumaczki, pisarki i działaczki oświatowej, związanej z Towarzystwem Oświaty Narodowej. W trzech z nich zmieniliśmy brzmienie tytułu na takie, które jest lepiej rozpoznawalne w Polsce. Dotyczy to bajek: Calineczka (tłumaczka zaproponowała tytuł „Dziecię Elfów''), Choinka (pierwotnie „Sosna'') i Mała syrenka (pierwotnie „Syrena'')

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Hans Christian Andersen
Baśnie
tłum. Cecylia Niewiadomska
Epoka: Romantyzm Rodzaj: Epika Gatunek: Baśń

Baśnie to lektura szkolna.

Betlejem polskie to widowisko jasełkowe autorstwa Lucjana Rydla cieszące się ogromną popularnością w dwudziestoleciu międzywojennym. Przedstawienie, łącząc tematykę patriotyczną z bożonarodzeniową, wzbudziło zachwyt krakowskiej publiczności. O ówczesnej sławie dramatu i jego żywości na scenach teatru mogą poświadczyć liczne uzupełnienia tekstu poprzez dodawanie co raz to nowych postaci — bohaterów z historii Polski.

Niniejsze wydanie z oryginalną przedmową z 1938 r. i wspominanymi wcześniej uaktualnieniami stanowi dokument ukazujący styl recepcji tego tekstu w przedwojennej Polsce.

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Lucjan Rydel
Betlejem polskie
Epoka: Modernizm Rodzaj: Dramat Gatunek: Komedia, Jasełka

Biały Kapitan to napisana w dwudziestoleciu międzywojennym powieść, której akcja rozgrywa się w dużej mierze na pokładzie szonera „Witeź”. Norweski kapitan przyjmuje na statek nowego marynarza, przypadkowo poznanego w porcie. Nie zna jednak jego prawdziwego nazwiska ani więziennej przeszłości. Szybko okazuje się, że sam „Witeź” również ma swoje tajemnice, a zgranej na pozór załodze nie zawsze należy ufać. Może to mieć niebagatelne znaczenie podczas wyprawy ze Skandynawii do krainy Samojedów i Tunguzów po złoto i cenne skóry. Główny bohater będzie musiał stawić czoło wielu zagrożeniom, i to nie tylko tym morskim, zanim obierze dobry kierunek, zanim odnajdzie tę właściwą przystań.

Sam autor tak streścił publikację:

Pracę swą podzieliłem na trzy części. Pierwsza z nich, stanowiąca obecne wydawnictwo, zawiera opis tej części życia rewolucyjnego, która ma styczność z rozwojem
i rozpowszechnianiem druków nielegalnych – bibułą. Drugą część poświęcę – ludziom – organizacyjnej i agitacyjnej stronie życia rewolucyjnego. Wreszcie trzecią – efektom pracy rewolucyjnej i zmianom, jakie ona wywołuje w stosunkach społecznych u nas.

Publikacja została wydana w 1903 roku w postaci bezimiennych felietonów o wspólnym tytule "Walka rewolucyjna pod zaborem rosyjskim. Wrażenia i fakty z ostatnich lat dziesięciu". Bibuła Stanowi pasjonujący opis funkcjonowania konspiracyjnych wydawnictw. Podczas lektury poznajemy tajniki redagowania i powielania zakazanych druków, zorganizowaną siatkę konspiracyjnych redakcji i kolporterów, a także metody przemycania pism poza granicę zaboru.

Pod koniec 1903 roku redakcja "Naprzód" ujawniła nazwisko autora i zakończyła druk pierwszej części opowiadań w postaci wydania książkowego o tytule "Bibuła".

Z zamierzonych trzech części, o których mówił autor we wstępie swojej pracy, do skutku doszła tylko pierwsza – "Bibuła", którą przedstawiamy w postaci audiobooka o tym samym tytule.

Biedny Henryk (Der arme Heinrich), sztuka teatralna Gerharta Hauptmanna z 1902 r., stanowi adaptację średniowiecznego poematu narracyjnego autorstwa rycerza i poety, Hartmanna von Aue, napisanego w latach 90. XII w. Poemat, wykorzystujący wzorce zarówno literatury dworskiej, jak religijnej, opowiada historię szlachetnego rycerza, którego Bóg ciężko doświadczył, zsyłając nań trąd. Podejrzanej konduity medyk z Salerno wskazuje mu jedyną drogę oczyszczenia z choroby: przez krew z serca dziewicy, która dobrowolnie poświęci dla jego ocalenia.

W XVIII w. poemat został przełożony na nowoniemiecki i stał się szeroko znany w wersji opracowanej w 1815 r. przez braci Grimm. Inną popularną adaptacją średniowiecznego poematu była Złota legenda Henry'ego Wadswortha Longfellowa z 1851 r., przetransponowana w kantatę operową Arthura Sullivana w 1888 r. U schyłku stulecia cieszyła się w tej formie scenicznej znacznym powodzeniem. Istniała również operowa wersja niemieckojęzyczna skomponowana przez Hansa Pfitznera do libretta Jamesa Gruna; po raz pierwszy została wystawiona w 1895 r. w Mainz, a następnie obiegła liczne sceny w całych Niemczech.

Sztuka Gerharta Hauptmanna wpisuje się w tradycję powtarzania wzruszającej opowieści o trędowatym księciu, diabolicznym lekarzu z Salerno i dziewczęcej zbawicielce.

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Epoka: Modernizm
Rodzaj: Dramat
Gatunek: Tragedia

Bohaterowie, renegaci, zdrajcy

to zbiór felietonów biograficznych autorstwa prof. Wieczorkiewicza, historyka znanego ze swych burzących utarte schematy poglądów. To szkice poświęcone istotnym postaciom, które w bezpośredni sposób wpłynęły na polską historię. Są wśród nich wielkie indywidualności i pozornie szare myszki, Polacy i cudzoziemcy, koronowane głowy i sługusy reżimu, dyktatorzy i prezydenci – od Zygmunta Augusta, ostatniego Jagiellona na polskim tronie, do prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

To lektura barwna, pełna soczystych cytatów i opowieści, które pokazują, że nie ma ludzi jednoznacznie dobrych, czy złych. Tak jak i historia nie jest czarno-biała, co Wieczorkiewicz szczególnie podkreśla, zwracając uwagę na całą gamę jej odcieni, a felieton jako gatunek daje mu ku temu doskonałe możliwości.

„Boska komedia” Dantego to lektura szkolna. Audiobook „Boska komedia” czyta Maciej Więckowski.

Boska Komedia to dzieło życia włoskiego poety Dante Alighieriego, którym chciał zapewnić nieśmiertelność, oddać hołd swojej zmarłej ukochanej Beatrycze oraz ostrzec ludzi przed konsekwencjami grzesznego życia.

Epoka: Średniowiecze Rodzaj: Liryka Gatunek: Poemat alegoryczny

Boska Komedia to dzieło życia włoskiego poety Dante Alighieriego, którym chciał zapewnić nieśmiertelność, oddać hołd swojej zmarłej ukochanej Beatrycze oraz ostrzec lud średniowieczny przed konsekwencjami grzesznego życia.

Poemat tryptyk — składający się z trzech ksiąg — Piekła, Czyśćca i Raju, po których wędruje alter ego autora, oprowadzane przez Wergiliusza, św. Bernarda z Clairvaux oraz ukochaną Beatrycze. Alighieri nie tylko jako bohater, ale i jako narrator krytykuje zaświaty, będące alegorią życia doczesnego. W całym utworze wyraźnie widać fascynację cyframi, zwłaszcza 3, będącą symbolem Trójcy Świętej. Księga pierwsza, Piekło, charakteryzuje się drastycznymi opisami wydarzeń i właśnie dzięki niej mówi się o dantejskich scenach.

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Dante Alighieri
Boska Komedia
tłum. Julian Korsak
Epoka: Średniowiecze Rodzaj: Liryka Gatunek: Poemat alegoryczny

Boska Komedia to lektura szkolna.

Wszystko zaczęło się od niewielkiego zakładu założonego przez Franza Dalcza wiele lat temu. Stopniowo rodzinna firma rozwinęła się do wielkiej, znakomicie prosperującej fabryki, pod prezesurą Karola Dalcza i zarządem jego brata Wilhelma. Niestety nie każdy ma głowę do interesów.

Syn Wilhelma, Zdzisław, najchętniej wymuszałby posłuszeństwo za pomocą bicza. Starsza córka, Ludwika, wyszła za doktora Jachimowskiego, obecnego dyrektora handlowego Zakładów, który ze swoimi nieprzemyślanymi działaniami oraz skłonnością do załatwiania spraw pod stołem zdecydowanie wart jest swego szwagra. Młodsza córka, Halina, beztrosko nawiązuje relacje z kolejnymi mężczyznami, z których każdemu chciałaby załatwić posadę w fabryce. Nie wszystko jednak stracone. Prezes firmy znalazł kogoś godnego stanowiska dyrektorskiego. Z zagranicy przyjeżdża jego syn, wykształcony inżynier, Krzysztof. Choć cokolwiek oschły, to człowiek inteligentny i obeznany ze swoją dziedziną. Mimo rozsądku, nawiązuje jednak bliskie stosunki ze swoją nieco nieporadną sekretarką, Marychną, co szybko prowadzi do rozejścia się po fabryce nieprzychylnych plotek. Oto zatem cała rodzina Dalczów. No, prawie cała. Jest jeszcze Paweł Dalcz, który dawno temu zażądał wydania należnej mu części majątku i przepuścił ją w nieudanych interesach. Żądny władzy, przebiegły, znakomicie znający ludzkie słabości, o umyśle ostrym jak brzytwa. W fabryce nastąpią wielkie zmiany…

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Tadeusz Dołęga-Mostowicz
Bracia Dalcz i S-ka
Epoka: Dwudziestolecie międzywojenne Rodzaj: Epika Gatunek: Powieść

Brand — dramat Henrika Ibsena z roku 1865. Głównym bohaterem jest pastor, opierający swoją religijność na dewizie „wszystko albo nic”. Nawet jego nazwisko jest znaczące (oznacza ogień). Dramaturg traktuje jego poglądy z wyraźną sympatią, zarazem jednak nie zamyka oczu na spustoszenie, jakie radykalnie wyznawana wiara sieje pośród ludzi otaczających głównego bohatera. Jego niewątpliwa charyzma doprowadza do rozbicia małżeństwa, poczucie obowiązku — do śmierci syna, a następnie żony, kaznodziejski zapał podsyca konflikty we wspólnocie, a w finale prowadzi do spektakularnego nieszczęścia.

Książkę polecają Wolne Lektury — najpopularniejsza biblioteka on-line.

Henryk Ibsen
Brand
tłum. Jan Kasprowicz
Epoka: Modernizm Rodzaj: Dramat Gatunek: Dramat wierszowany