„Kobieca nagość jest miarą wszechrzeczy: nagrodą i cichym marzeniem każdego mężczyzny od urodzenia aż do śmierci.”
- P. Bruckner – „Gorzkie gody”

Odsłaniająca granice zmysłowej perwersji, głęboko egzystencjalna historia miłosna młodej fryzjerki i paryskiego lekarza. Popularność przyniosła jej głośna adaptacja filmowa w reżyserii Romana Polańskiego.

„Polański odnalazł w książce idealny materiał korespondujący z jego twórczymi zainteresowaniami, a może nawet obsesjami: układ dominujący podległy, który łączy dwoje bohaterów i wyznacza sadomasochistyczny związek kata z ofiarą, miłość i seks dające więcej cierpienia niż przyjemności i szczęścia, uderzająco silny mizoginizm, ironia i okrucieństwo w przedstawieniu ludzkich losów (...). Na potrzeby filmu reżyser zmienił zakończenie książki.
Powieść Brucknera jest na wskroś erotyczna: w przedstawianych zdarzeniach i sytuacjach, używanym języku oraz w doznaniach, jakie usiłuje wywołać. „Gorzkie gody” wypełnione są miłością, seksem, perwersją, okrucieństwem i poniżeniem a także cierpieniem i śmiercią (…) Zabiegi adaptacyjne scenarzystów filmu Romana Polańskiego sprowadziły się do takiego opracowania fabuły i erotycznej warstwy powieści, by film nie wykraczał poza dopuszczalne granice przyzwoitości i nie został skazany na getto filmów pornograficznych.”
- Książki i Psychoanaliza (książkiipsychoanaliza.blogspot.com)

Europa przełomu pierwszego tysiąclecia. Na tronie papieskim zasiada samozwańczy, zbuntowany papież, Cesarstwem Rzymskim targają wewnętrzne konflikty, a na północy, pogański Związek Wielecki stanowi coraz większe zagrożenie. Niespełna dwudziestoletni Otton III potrzebuje nowego otwarcia, nowej siły, żeby utrzymać Cesarstwo w jedności. Kieruje wzrok na Sklavinię – potężny, mroczny kraj księcia Bolesława. Idea pogłębienia sojuszu i zjednoczenia Cesarstwa Rzymskiego ze Sklavinią, rychło staje się głównym wątkiem polityki Ottona III, a sam Bolesław Chrobry – jego wielką fascynacją.

Akcja powieści toczy się w trakcie czterech lat, około roku 1000, których kulminantą jest Zjazd w Gnieźnie. Na naszych oczach Sklavinia staje się najważniejszym salonem politycznym ówczesnego świata, a jej władca - współdecydującym o losach całej ówczesnej Europy.

W „Grze w kości” Elżbieta Cherezińska wyzwala obie wielkie postaci tamtego czasu – Ottona III i Bolesława Chrobrego - z historycznych mitów, kurzu i blasku. Dostajemy krwiste, wielowymiarowe osobowości. Jesteśmy z nimi, kiedy się upijają, kiedy wybuchają gniewem, skazują na tortury, biją, polują i krwawią. Kiedy uprawiają wielką politykę z politykami i kiedy uprawiają sex z nałożnicami. Są blisko nas i są prawdziwi, jak nigdy dotąd.

Swój epicki kunszt autorka potwierdziła także w innych bestsellerowych powieściach historycznych okresu średniowiecza, m.in..: „Korona śniegu i krwi”, „Niewidzialna korona”, „Harda”

Jeanie Long odsiaduje wyrok za zamordowanie piętnastoletniej Abigail. Po dziesięciu latach pojawiają się dowody jej niewinności, ale Jeanie nie doczeka rewizji wyroku; popełnia samobójstwo w więziennej celi. Na wieść o tym najlepszą przyjaciółkę Abigail na nowo zaczynają dręczyć nigdy nierozwiane wątpliwości, a myśl, że prawdziwy morderca wciąż może być na wolności, staje się nie do wytrzymania. Wtedy inspektor Vera Stanhope rozpoczyna swoje śledztwo.

I popełnione zostaje kolejne morderstwo…

Druga z serii powieści z inteligentną, charakterną, pełną sprzeczności bohaterką w roli głównej, którą krytyka zgodnie zalicza do kanonicznych postaci brytyjskiego kryminału. Atutem audiobooka jest znakomita interpretacja Beaty Olgi Kowalskiej.

Wykorzystanie przekładu za zgodą Wydawnictwa Amber sp. z o.o.

Realizacja nagrań: Studio D-FM

Samobójstwo właścicielki odludnej farmy na północy Anglii nie od razu wzbudzi czyjekolwiek podejrzenia. Dopiero, kiedy wejrzymy w tajemnice kobiet prowadzących na farmie badania środowiska naturalnego i poczujemy ciężar ich życiowych relacji, sprawy skomplikują się tak bardzo, że wszczęcie śledztwa przez lokalną policję stanie się nieuniknione. Wtedy poznamy inspektor Verę Stanhope.

Trójwymiarowa (opowiadana z trzech punktów widzenia) narracja, w której każde zdarzenie, każdy bohater i każde działanie mają znaczenie i konsekwencje. Żadnych flaków, psychopatów, krwi ani mięsa. Koronkowo utkana intryga, nadzwyczajna inteligencja i charakter Very to główne atuty pierwszej części cyklu.

Miłośnicy układania kryminalnych puzzli z tysiąca elementów będą zachwyceni.

Kompania osiada na Równinie Strachu. Jest zdziesiątkowana i niezdolna do jakichkolwiek działań. Bezpieczeństwo zapewnia jej moc Białej Róży. Tymczasem Pani próbuje za wszelką cenę jeszcze raz zwerbować Kompanię na swoją stronę. Przebudzenie Dominatora wydaje się nieuchronne i Pani doskonale wie, że wkrótce najmroczniejszy z mroków może zagrozić całemu światu.

Trzecia część Kronik w interpretacji Roberta Jarocińskiego.

Uciśnione krainy czekają na wypełnienie się proroctwa i przybycie Białej Róży. Najemnicy Czarnej Kompanii wciąż stoją u boku Złej Pani. Kruk ukrywa Pupilkę jak najdalej od Pani i od swoich dawnych towarzyszy. Tymczasem Pani wysyła zwiad do Jałowca, gdzie niepokojąco szybko rozrasta się czarny zamek. Może to oznaczać, że jej dawny mąż, Dominator, dojrzewa do powstania ze świata zmarłych. Jeżeli powstanie - zniszczy Panią i pogrąży jej krainy w otchłannym mroku.

Druga część Kronik Czarnej Kompanii. Gęsta. Pełna napięcia. Nieprzewidywalna.

Tytułowa Czarna Kompania to legion najemnych wojowników. Niekorzystny kontrakt wiąże ich w służbę pradawnego zła, które uosabia Pani. Kompania - chcąc nie chcąc - musi walczyć z jej przeciwnikami. Tymczasem właśnie narodziło się dziecko, Biała Róża. Jak głosi legenda, ma ono pokonać Panią.

To ledwie początek Kronik. Początek ponury, posępny, pozbawiony rozbudowanych opisów. Początek, który rzuca nas na głęboką wodę i od razu wciąga w chaos wydarzeń. Żadnego prologu, żadnego obiektywnego narratora. Nikt nie opowie nam, nie wytłumaczy, nie objaśni świata w który wchodzimy. Wszystko rozpoznać musimy sami, na własne ryzyko. Kto wytrzyma - będzie mu nagrodzone.

Losy Czarnej Kompanii stały się inspiracją powstania takich dzieł jak “Pieśń Lodu i Ognia” George'a R.R. Martina czy “Malazańskiej Księgi Poległych” Stevena Eriksona. Andrzej Sapkowski, w swoim słynnym leksykonie-przewodniku po literaturze fantasy, umieszcza Kroniki Czarnej Kompanii jako absolutny must-have każdego miłośnika gatunku.

Rok 1965. Trójka młodych przyjaciół - Ray, Tim i Jennifer - wyjeżdża za miasto na kilkudniowy kemping. Sielanka kończy się kiedy Ray, na oczach przyjaciół, morduje dwie dziewczyny biwakujące nieopodal. Cztery lata później, związani tajemnicą milczenia, Tim i Jennifer wciąż dźwigają brzemię tamtego koszmaru, a Raya wciąż nie może dosięgnąć ramię sprawiedliwości. Wszyscy myślą, że najgorsze już za nimi. Wszyscy się mylą.

"Straceni" to nominowany do prestiżowej Bram Stoker Award (w kategorii: Najlepsza Powieść), thriller Jacka Ketchuma, uznawany przez krytykę za najdojrzalszą powieść gatunkową tego pisarza.

"Każdy człowiek ma w głowie coś, od czego można oszaleć"

Blokowisko na warszawskim Bródnie. Agnieszka i Robert są tuż po ślubie i startują z nadziejami w dorosłe życie. Wiktor, alkoholik, z trudem usiłuje wyjść z życiowego wirażu. Nastoletni Kamil natomiast toczy swoją odwieczną wojnę z rodzicami. Przypadkowi sąsiedzi, w przeddzień Święta Niepodległości, stają się rzecznikami wspólnej sprawy, a blok, w którym mieszkają, staje się ich więzieniem. Trudne do wyjaśnienia zdarzenia zaczynają łączyć się ze sobą. Tworzy się dziwna sąsiedzka więź, która splata największe lęki i najgorsze koszmary mieszkańców bloku.

Barwna powieść obyczajowa czy kryminał? Thriller czy powieść grozy? Może nawet horror? Zygmunt Miłoszewski porusza się pomiędzy gatunkami na tyle zręcznie i inteligentnie, że "Domofon" trudno zamknąć w jednej szufladzie. Mroczny i błyskotliwy. Pełen wyrazistych postaci i tajemnic, ale i pełen czarnego humoru. Trzymający w napięciu, a jednocześnie poruszający. Debiut jednego z najbardziej rozpoznawalnych współczesnych polskich pisarzy, w interpretacji Roberta Jarocińskiego.

Front wschodni na pierwszej linii. Od oblężenia Leningradu do zdobycia Berlina.

Skrywana przez dziesiątki lat, odarta z heroizmu, opowieść szeregowego czerwonoarmisty,który wraz z tysiącami sobie podobnych, został wepchnięty w chaos wojny, pomiędzy ogień niemieckich karabinów maszynowych a strzelające w plecy oddziały NKWD. Dramatyczna prawda o frontowym życiu, strachu i śmierci, ale także o gwałtach, grabieżach i bestialstwie Niezwyciężonej Armii Stalina.

Nikołaj Nikulin był jednym z nielicznych sowieckich żołnierzy, któremu udało się przejść cały szlak bojowy. Czterokrotnie ranny, po każdej rekonwalescencji, odsyłany był z powrotem na front. Wiele kart tej historii spisał na bieżąco, w poczuciu, że nie dożyje następnego dnia, nie przeżyje kolejnego ataku. Uporządkował swoje zapiski dopiero 30 lat po wojnie, w 1975 roku.Za ich upublicznienie i zaprzeczanie mitom Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, w czasach Związku Radzieckiego, groziły mu łagry, dlatego bezcenne świadectwo Nikulina świat ma okazję poznać dopiero teraz.

Prawdziwa historia Henry'ego Hilla, który po latach spędzonych w strukturach mafii, zdradził i wydał swoich przyjaciół, zyskując status świadka koronnego w procesie sądowym. Książka stała się kanwą jednego z najsłynniejszych filmów o mafii w historii kina, uważanego bezspornie za arcydzieło filmografii Martina Scorsese.

"Chłopcy z ferajny" to ociekające autentyzmem i akcją, blisko trzy dekady życia Henry'ego. Żywa, reportażowa narracja, dbałość o szczegóły, a także wypowiedzi prawdziwych bohaterów sprawiają, że książka Pileggiego mocno kontrastuje z epickim stylem i romantycznym wizerunkiem mafii, znanym choćby z klasycznych powieści Mario Puzo. W "Chłopcach z ferajny" mamy do czynienia z prostą, surową relacją. Bohaterowie pokazani są bez literackiego liftingu; są emocjonalnie niestabilni, moralnie wyjałowieni, żyją w nieustannym pędzie, na skraju, uzależnieni od narkotyków, pieniędzy, przestępstw i łatwego, barwnego życia.

Jeśli nie znacie Państwo historii Henry'ego Hilla, można Wam pozazdrościć wrażeń, które wciąż są przed Wami. Z kolei miłośników filmu czeka odkrycie niepodjętych przez Martina Scorsese wątków.

„Tam gdzie chodziło o hazard, wierzył we wszystko, tylko nie w szczęście. Szczęście było kusicielką, plotkarą odciągającą gracza od informacji.”
– N. Pileggi, Kasyno

Frank ‘Mańkut’ Rosenthal odznaczał się wybitną inteligencją i mógł osiągnąć biegłość w dowolnej dziedzinie. Stał się arcymistrzem gier hazardowych i szarą eminencją chicagowskiej mafii. W Las Vegas.

Tony ‘Mrówka’ Spilotro miał odwagę z pogranicza brawury i niepospolitą charyzmę. Nadawał się na bohatera amerykańskiego komiksu. Stał się niesubordynowanym gangsterem, którego mafia posłała do Las Vegas.

Geri McGee była zjawiskową pięknością, zdolną rozkochać w sobie każdego. Została nadużywającą alkoholu tancerką i eksluzywną call–girl. Oczywiście w Las Vegas.

Prawdziwa, barwna, świetnie udokumentowana opowieść o Las Vegas lat 70 i 80 XX wieku, która po „Chłopcach z Ferajny” dostała swoje filmowe życie dzięki ekranizacji Martina Scoresese.

Wielkie pieniądze, wielki hazard, wielka miłość, przyjaźń, władza, wpływy, zdrada i mafia. I jej wszechobecni gangsterzy, bez których trudno napisać jakikolwiek rozdział historii Ameryki.

Legendą stał się jeszcze za życia. Jego nieposkromione ego, inteligencja, ekstrawagancki styl i zwierzęca siła łatwo oddziaływały na masową wyobraźnię i uczyniły Ala Capone ikoną popkultury. Do dziś ucieleśnia nieprawomyślną, mroczną wersję spełnionego amerykańskiego snu, a jego barwne życie nadal inspiruje twórców kina i literatury. Nie byłoby dziesiątek współczesnych historii kryminalnych - zmyślonych, ani tych prawdziwych - gdyby nie historia Capone'a. Ale gangsterski półświatek, filmowe pościgi i strzelaniny to ledwie część tej historii...

Robert Schoenberg przedstawia znakomicie udokumentowaną, odartą z mitów i ubarwień, biograficzną opowieść o Alu Capone - biznesmenie, którego nawet najkrwawsze decyzje miały racjonalne uzasadnienie i wewnętrzną logikę i dla którego największe życiowe wyzwanie stanowił specyficzny system polityczno - prawny czasów prohibicji.

To mogłaby być wielka powieść o tym, jak syn biednego fryzjera i szwaczki z Neapolu, zbudował w Ameryce wielkie przestępcze imperium. Tymczasem to najprawdziwsza, napisana z pasją, wspaniała i bodaj najpełniejsza biografia Gangstera Wszechczasów, na tle epickiej panoramy Ameryki lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku.

Jadzia musi zdobyć pięć MUK, czyli pięć stopni wtajemniczenia, żeby mogła zwiedzać Podłóżkolandię i poznawać jej mieszkańców. Jadzia zawsze staje przed jakimś problemem; raz jest to walka z tremą, innym razem - lęk przed dentystą, trudność powiedzenia "przepraszam", czy zmierzenie się z własnym kłamstwem.

Znakomita, przejmująca dziecięca podróż, napisana przez Anetę Todorczuk - Perchuć i jej córkę - Zosię, którą każde wrażliwe dziecko odbędzie z wypiekami na twarzy. Smaku dodaje mistrzowska interpretacja autorki i jej męża, popularnego aktora, Marcina Perchucia.

"Nie, to nie jest kolejna książka napisana przez znaną aktorkę (...). To mądra i potrzebna książka, w którą Aneta i Zosia włożyły dużo pracy i serca. Jeśli macie wrażliwe dziecko i chcecie je wychować na empatycznego, niezależnego i pełnego zaufania i otwartości człowieka, to wysłuchajcie tej książki razem..." - Maria Seweryn

"Dziecko jest naturalnie niezwykle mądre, ale ma do przemyślenia całe mnóstwo PRAWDZIWYCH PROBLEMÓW, które stają przed każdym kto ma mniej więcej siedem lat. To jest właśnie książka, którą Kochający Tatuś lub Mamusia mogliby wysłuchać razem z Dzieckiem. Polecam." - Maciej Wojtyszko

Masakra to powieść drogi: drogi przez miasto i drogi przez mękę. Stefan, udręczony kacem wokalista rockowy w średnim wieku, w trakcie pijackiej odysei przez rozgrzaną niewyobrażalnym upałem Warszawę spotyka emblematyczne postaci: bogatego Prezesa, niedocenionego Poetę, sławnego Docenta, wizjonerskiego Proroka, genialnego magistra Wątrobę, dawną wielką miłość - Wiedźmę oraz tajemniczego pana Lucjana. Konfrontując się z nimi, nieustannie masakrowany przez nawracającego kaca i kolejne alkoholowe upojenia, Stefan usiłuje rozwikłać tajemnicę swojego życia.

Niebywale zabawna (choć i smutna) powieść, do słuchania zdecydowanie na trzeźwo.

Varga schodzi do źródeł i upodlenia, i polskich fobii.
- Justyna Sobolewska, "Polityka"

Varga kolejny raz napisał powieść gorzką i smutną, a zarazem nieodparcie zabawną. To nietypowa mieszanka, po której czytelnikowi nie grozi kac.
- Juliusz Kurkiewicz, "Książki"

Masakrę można czytać jako komentarz do współczesnego życia towarzysko-literackiego, tzw. elit, powieść pijacką nawiązującą do najwybitniejszych dzieł gatunku oraz historię o dzisiejszej Warszawie pełnej niepokojących widm.
- Jacek Wakar, "Dziennik Gazeta Prawna"