Każde opowiadanie w tym tomie ma swój zamek. A pęk kluczy jest… w waszych rękach i głowach! Trzeba tylko umiejętnie dopasować jedno do drugiego. Odwagi! Miał ją Sherlock Holmes, Herkules Poirot, czy dziecięcy bohaterowie opisanych tu historii, to i wam jej nie zabraknie!Gwarantowana satysfakcja i bezcenne doświadczenie, które może się wam przydać jeszcze nie raz.

16 opowiadań.Dwie pisarki, docenione przez krytyków literackich, szanowane przez rodziców, kochane przez dzieci.I temat – jeden z najważniejszych we współczesnym świecie – temat praw dziecka.Ta książka uzmysławia dzieciom, jakie są ich prawa, obowiązki i przywileje. O niektórych zapewne wiedzą, niektóre dopiero poznają dzięki tej książce. Ważne, aby zrozumiały. Dlatego pisarki – Anna Czerwińska-Rydel i Renata Piątkowska – stawiają na sytuacyjne przedstawienie kolejnych reguł znanych z Konwencji o Prawach Dziecka. Tłumaczą je cierpliwie ustami bohaterów – rodziców, dziadków, znajomych pań z ławeczki w parku. Wiele z opisanych historii nie wymaga pointy – ta nasuwa się małemu czytelnikowi sama. I to ogromny atut tej książki.Jest tu miejsce na powagę, chwilę refleksji, ale i na uśmiech. Przecież mówiąc o poważnych sprawach, nie trzeba zachowywać śmiertelnej powagi.Konwencja o Prawach Dziecka mówi o wielu trudnych sprawach, o pracy zarobkowej dzieci, o złym dotyku, biciu. Sztuką jest nie przestraszyć tymi tematami, lecz przekonać najmłodszych i ich opiekunów do otwartej rozmowy. Autorkom tego zbiorku się to udało.

Dziesięć tysięcy lat temu wojna

domowa nieomal doprowadziła do upadku

Imperium. Zstąpienie Aniołów odsłania

tajemniczą historię Legionu Mrocznych

Aniołów i jego założyciela Liona El'Jonsona.

Flota imperialna odkrywa na nowo Caliban,

a Imperator odnajduje swego zaginionego syna

Liona El'Jonsona. Mroczne Anioły dołączają

do Wielkiej Krucjaty, a seria niepokojących

wydarzeń sprawia, że Caliban zmieni się

na zawsze, podobnie jak jego mieszkańcy

i powołany na nim Legion.

Masło przygodowe to znakomita, przezabawna i brawurowo napisana powieść Barbary Stenki, która opowiada o kilku miesiącach z życia dziesięcioletniej Kasi Koniec. Kasia, śmiemy twierdzić, to jedna z najoryginalniejszych bohaterek, jakie pojawiły się w ostatnich latach w polskiej literaturze dla dzieci i młodzieży. Inteligentna i wygadana hipochondryczka, która każdego dnia naprawia świat i stara się usunąć z niego zło i niesprawiedliwość. Walczy ze szkolnymi oprawcami, wspiera Elizę, ofiarę przemocy domowej, krzewi wśród rówieśników świadomość ekologiczną i wiedzę o rzadkich, zagrożonych wyginięciem gatunkach. Rozwija także własne entomologiczne zainteresowania. W wolnych chwilach namiętnie mierzy sobie temperaturę, by jak najwcześniej dowiedzieć się o nieuchronnej chorobie.

Spokojne życie Aśki komplikuje się, gdy jej mama postanawia wyjechać na kilka miesięcy do Anglii, a mieszkanie wynająć obcej rodzinie. Dziewczynka razem z ukochaną świnką morską ląduje u babci. Babcia jest kochana, ale to jednak nie mama! Ciągle narzeka, poucza, nie pija „czarnego szampana” i do tego zaczyna chorować!Z odsieczą przybywa tata, którego Aśka nigdy wcześniej nie widziała. Tata, który według mamy jest dzikusem mieszkającym w ciemnym lesie! Czy okaże się brakującym elementem w życiu dziewczynki?Opowieść o tym, że czasem w natłoku ważnych spraw dorośli zapominają, że ich decyzje wpływają na życie dzieci i że nieraz potrzebne są drastyczne środki, by im to uzmysłowić.

Gdy znad brzegu Wisły na oczach Szymka znika warszawska Syrenka, nikt jeszcze nie podejrzewa najgorszego. Sprawą zajmują się – jak zawsze w przypadku kradzieży – policja i prasa. Jednak po stracie kolejnych pomników i zwerbowaniu do akcji poszukiwawczej wróżki Rozamundy, warszawiakom przestaje być do śmiechu. Zamieniające się miejscami i znikające nocą pomniki to dopiero początek. Wkrótce buntują się też ulice. Stolica pogrąża się w chaosie, a Szymek musi odnaleźć mamę dziennikarkę i rozwiązać zagadkę karteczek przynoszonych mu w pysku przez pomnik Szczęśliwego Psa, który… ożył!

Doświadczywszy straszliwej masakry sił imperialnych na Isstvanie III, Nathaniel Garro, kapitan Gwardii Śmierci, porywa jeden z okrętów i obiera kurs na Terrę, by ostrzec Imperatora o zdradzie Horusa. Jednak uciekający “Eisenstein” zostaje uszkodzony ogniem przeciwnika i unieruchomiony w Osnowie – domenie Mrocznych Mocy.

Czy Garro i jego ludzie zdołają stawić czoła zakusom Chaosu i dostarczyć ostrzeżenie do Imperatora, nim Horus zrealizuje swoje plany?

Narratorem jest młodziutki alaskan malamut o imieniu Winter, który z prestiżowej hodowli trafia wprost do niezwykłej rodzinki. Tata, Henryk, jest początkowo sceptycznie nastawiony do projektu „Winter w domu”, mama, Hanka, twardo trzyma stronę dzieci, Alka i Julii, i razem z nimi gorąco kibicuje pojawieniu się nowego i niezwykłego domownika. Potem – cała czwórka nie ma już czasu na to, by roztrząsać ewentualne za i przeciw, gdyż gros swojej energii i uwagi musi poświęcić na śledzenie i naprawianie destrukcyjnych poczynań Wintera, który okazał się nie potulnym kłębkiem sierści, ale małym, błyskawicznie przemieszczającym się wulkanem.

Dla Wintera nie ma rzeczy niemożliwych. Jego filozofią rządzi zasada: zabawa przede wszystkim. Powywracane stoły i krzesełka, pogryzione obuwie, pęknięte półki, stłuczona zastawa stołowa, rowerzysta w kanale, ubłocone toalety sąsiadek, zdemolowany plan filmowy to cena, jaką trzeba zapłacić, realizując tę filozofię w codziennej praktyce. Nikt i nic nie jest w stanie ujarzmić jego ochoty na swawole i demonstrowanie radości życia. Nie sprosta mu nawet zawodowy treser. Winter to indywidualista.

Książka Pamiętnik grzecznego psa Katarzyny Terechowicz i Wojciecha Cesarza otrzymała III nagrodę w II Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren, zorganizowanym przez Fundację ABCXXI – Cała Polska czyta dzieciom

Dom Tymka, Maćka i Anity jest fortecą naszpikowaną elektroniką. Wszystkowiedzący komputer Pina beznamiętnym głosem informuje, kiedy należy zamówić mleko albo opuścić żaluzje, włącza ogrzewanie i pokazuje obraz z kamery przed domem. Gdy w święta do rodziny trafia przypadkiem Evo, najnowszej generacji robot osobisty, nawet Pina nie może sobie z nim poradzić. Nagle wszystko wywraca się do góry nogami, usterka goni usterkę, telefony są niedostępne, a dom staje się dla rodzeństwa pułapką. Czy człowiek jest w stanie przechytrzyć maszyny? I kto stoi za tajemniczą awarią?

Szósta z kolei powieść Krystyny Wajdy. Akcja powieści w znacznej części osadzona jest w Szczecinie. Pewna jej część wpleciona jest także w urokliwe zakątki austriackich miejscowości położonych u podnóża Alp, w odświętnie udekorowane ulice Warszawy oraz miasto Wrocław. Fabuła powieści zaczyna się następująco: Jest sobotni ranek. Stanisław – główny bohater i zarazem narrator powieści, leniwie rozpoczyna swój dzień. Nieoczekiwane przyjście kuriera zakłóca mu rytuał picia ulubionej porannej kawy. Kurier wręcza Stanisławowi zaadresowany do niego list. Nadawcą jest kobieta ze Szczecina, której nazwisko nic mu nie mówi. Ku swemu zdziwieniu wewnątrz znajduje drugą kopertę. Rozpoznaje charakter pisma. Jego serce przyśpiesza. Otwiera. Czyta. Po jego policzkach płyną łzy… Powieść do wyboru ma dwa zakończenia.

Fragment:

Matylda zaczęła się budzić. Była przerażona, gdy otworzyła oczy i zobaczyła ciemność. Szybko uświadomiła sobie, gdzie się znajduje i że została skrępowana. Próbowała się ruszyć, jednak była tak ciasno oplątana szeroką taśmą, że jej próby spełzły na niczym. Zdając sobie sprawę z beznadziejności sytuacji, intensywnie rozmyślała

o okolicznościach, w jakich się znalazła. Nie potrafiła odgadnąć pobudek postępowania Adama. W kontaktach z nimi swoim zachowaniem nie zdradzał żadnych nieprawidłowości. Wprost przeciwnie, był wręcz miły, towarzyski, z poczuciem humoru. Tylko te jego oczy… Oczy, które kogoś jej przypominały. Jednak nie potrafiła przypomnieć sobie kogo.

Samochód jechał po jakiejś łatanej drodze raz po raz zaliczając mniejszą czy większą dziurę. Nagle skręcił w lewo i przez krótki czas jechał po nieutwardzonej nawierzchni. W końcu się zatrzymał. Na zewnątrz dało się słyszeć ujadanie psów. Przez jakiś czas nic się nie działo. Matylda znieruchomiała z przerażenia. Leżała i czekała na ciąg dalszy…

„Kraina Wodospadów” – baśń z serii pod wspólnym tytułem „Opowieści spod Złocistej tęczy”. Treść wzbogacona kolorowymi rysunkami Ryszarda Dąbrowskiego – artysty, plastyka z Koszalina. Jest to historia o pięknej i dzielnej księżniczce Ariadnie, o jej ojcu – zmęczonym królu, o czarnoksiężniku Złozuli. Jednym z bohaterów baśni jest też szlachetny rycerz o imieniu Sławoj, który wracając do domu z dalekiej wyprawy przejeżdżał przez cudowną Krainę Wodospadów i jako jeden z niewielu nie znał historii o księżniczce uwięzionej za ścianą największego z wodospadów.

„Kraina Wodospadów” – fragment:

Legenda o pięknej i młodej księżniczce była wciąż żywa. Wieść o tym, co się stało, rozeszła się na wszystkie cztery strony świata. Z czasem w okolice wodospadu przychodzili już nie tylko okoliczni mieszkańcy, ale także ludzie z najdalszych stron. Przybywali tu zakochani, chcąc umocnić swoje uczucia. Przychodzili ludzie cierpiący, aby w obliczu niesprawiedliwego losu, jaki spotkał księżniczkę, choć na chwilę zapomnieć o własnym bólu.

Pewnego razu przez Krainę Wodospadów przejeżdżał młody rycerz. Na imię miał Sławoj. Jako jeden z niewielu nie znał historii o losie pięknej i dobrej księżniczki. Wracając z długiej wyprawy, zmęczony zatrzymał się w pobliżu największego z wodospadów.

Było południe, słońce świeciło wysoko. Postanowiwszy odpocząć wszedł do wody, aby ochłodzić się jej strumieniami. Nagle, podczas kąpieli poczuł jakiś dotyk. Zaskoczony obejrzał się, wokół jednak nie było nikogo. Wykąpawszy się usiadł na brzegu i zamyślony wpatrywał się w wodospad. Nadal jednak nie zauważył nic szczególnego.

Wkrótce wyruszył w dalszą drogę. Mijając okoliczne osady poznał legendę o niezwykłej księżniczce. Czując niepokój w sercu postanowił wrócić w to samo miejsce. To dziwne uczucie, jakiego zaznał podczas kąpieli nie dawało mu spokoju. Był bardziej niż pewny, że to nie było zwykłe złudzenie.

Dotarłszy w pobliże wodospadu, ponownie usiadł na brzegu i z jeszcze większą uwagą wpatrywał się w jego ścianę.

- Chyba jednak musiało mi się wydawać… – stwierdził.

Zawiedziony, powoli podniósł się i już miał ruszyć w dalszą drogę, gdy nagle usłyszał dźwięczny, dziewczęcy głos.

- Zaczekaj! Zaczekaj!...

„Margaretkolandia” – baśń z serii pod wspólnym tytułem „Opowieści spod Złocistej tęczy”. Jest to historia o pięknej i szlachetnej dziewczynce, którą wszyscy nazywają Margaretka i o jej dzielnym bracie o imieniu Marko. W baśni jest też zachłanny i bezduszny władca, który na swoje rozkazy ma ślepo oddanego czarnoksiężnika Tamira. Jest także dobra wróżka, która próbuje walczyć ze złem. Są również ludzie o dobrym sercu. I jak to w baśniach bywa dobro zwycięża. Książka wzbogacona kolorowymi rysunkami Ryszarda Dąbrowskiego, artysty-plastyka z Koszalina.

„Margaretkolandia” – fragment:

... - Witam was! – Prochor powitał ich siląc się na uprzejmości.

Tak naprawdę nie był zachwycony ich widokiem.

- Miło mi gościć was w moich skromnych progach – rzekł fałszywie.

- Nie jestem pewna, czy tak jest w istocie, ale to nieważne. Poznajesz na pewno swojego bratanka. Przyznaj, że wyrósł na urodziwego i na dodatek mądrego człowieka. Najwyższy czas Prochorze, abyś oddał tron prawowitemu władcy. Książę Ageon jest już pełnoletni i to on powinien sprawować rządy w królestwie swojego ojca.

- Mój brat mi przekazał władzę i pod jego nieobecność nikt nie może zmienić jego decyzji. Władza należy do mnie. Nie oddam tronu! Rozumiesz to Pani, czy mam użyć innych argumentów? – warknął z wściekłością...

„Proroczy sen” – jest to kontynuacja losów Luizy, głównej bohaterki powieści. Część pierwsza serii o Luizie nosi tytuł „W świetle absurdu”. Obecna książka w wersji drukowanej ukazała się na rynku księgarskim w lutym 2020 r., jako audiobook we wrześniu 2023 r. Luiza z uczuciem życiowego rozczarowania zostawia za sobą przeszłość. Po kilku latach spędzonych na Dolnym Śląsku wraca do ukochanego Gdańska, gdzie udaje jej się stworzyć swój prawdziwy azyl. Wraz z mamą i swoimi bliźniętami – Laurą i Leonem, zaczynają nowy rozdział życia. Do rodziny dołącza pies Abas. Bohaterka podjąwszy pracę w ośrodku z niepełnosprawnymi dziećmi, realizuje się na płaszczyźnie zawodowej. Poznaje nowych ludzi, spotyka się z przejawami serdeczności, ale też ociera się o zachowania dyktatorskie. Nieświadoma, staje się główną ofiarą psychopaty, który pod płaszczykiem rodzicielskiej miłości, wymyśla sobie specyficzny sposób na własną codzienność. Miłość, przyjaźń, radość, determinacja, wrażliwość, euforia, tęsknota, rozgoryczenie, zaskoczenie, naiwność, zmęczenie, strach, horror, sens życia, sceny romantyczne, sceny erotyczne, piękno natury, pasje, morze, Trójmiasto, Kaszuby – to wszystko na stronach tej powieści.

Część pierwsza losów Luizy.

Pięć przyjaciółek – studentki, a właściwie już absolwentki filologii

polskiej jednej z gdańskich uczelni, po pięciu latach wspólnej

przygody spędzają swój ostatni dzień razem. Główna bohaterka –

Luiza, jako jedyna z nich jest mieszkanką Gdańska. Tuż przed obroną

pracy magisterskiej rozstaje się ze swoim chłopakiem. Na jej drodze

pojawia się inny mężczyzna. Jak potoczą się dalsze losy Luizy, czy

kolejne uczucie będzie rekompensatą po wcześniejszym trzyletnim

związku, który przeszedł do historii i co jeszcze wydarzy się w jej

życiu, o tym na stronach książki. Słuchacz będzie miał okazję

przekonać się, czy miłość jest w stanie pokonać twarde reguły

codzienności. W powieści pojawi się wątek pięknej relacji matka –

córka. Nie zabraknie najzwyklejszych przyjaźni. Będzie też pasja,

determinacja w dążeniu do celu, a także figle przewrotnego losu.

Kontynuacja losów Luizy w drugiej części pt. „Proroczy sen”.

Wydanie drugie debiutanckiej powieści Krystyny Wajdy. Powieść z gatunku literatura kobieca, obyczajowa jest zarazem pierwszą częścią prozatorskiej trylogii autorki. Kolejne powieści z tej serii to: „Cena zauroczenia”, „Chcę znowu się śmiać”. A tak o książce w skrócie pisze Beata Wieszczycka: „Zawirowania – debiut prozatorski Krystyny Wajdy, to książka o kondycji współczesnej rodziny, rozluźnieniu więzi, braku lojalności i dylematach moralnych. Autorka utwierdza nas w przekonaniu, że wszystko w życiu ma swoją cenę, a kompromis jest składową jej wartości. I chyba najważniejsze - jest to opowieść o niezwykle silnych kobietach, które z godnością podejmują wyzwania jakie stawia im los. Polecam.”

Planeta Bruma i Gruma jest mała, ciasna i zagracona. Od biedy można się na niej bawić w chowanego... ale nie da się zabłądzić. Dwaj przyjaciele postanawiają więc wyruszyć w kosmos aby choć trochę urozmaicić codzienność. Dzięki rakiecie zbudowanej z niepotrzebnych szpargałów i napędzanej odkurzaczem odwiedzą niezwykłe planety i zamieszkujące je istoty – każde z nich ma inny problem, ale pomysłowym, zawsze chętnym do działania podróżnikom udaje się pomóc im dobrą radą. Czy jest lepszy pomysł na kosmiczną nudę niż przyjaźń i przygoda? Sami zobaczcie!

Lula to prawdziwa prymuska, świetnie się uczy, nie zaniedbuje obowiązków, a przy tym jest miła, życzliwa i ma tak sprytne palce, że chyba zostanie rzeźbiarką. Miejmy nadzieję, że tak właśnie będzie, bo na razie coś stanęło jej na drodze. Coś, co obudziło w niej bestię… Znakomity, zaangażowany tekst o problemach ludzi bardzo młodych i wrażliwych ,którzy zanurzeni w świecie cyberprzestrzeni, najnowszych technologii, powszechnej komputeryzacji- rujnują swoje życie psychiczne i osobowość.

Królewna Florentynka umie świetnie prychać i marszczyć nos. A jak się porządnie zdenerwuje, to tak tupie nogą, że aż lecą liście z drzew! Co tak denerwuje Florentynkę? A na przykład to, że nie może pomalować nieba na różowo, albo że mimo licznych starań nie potrafi zatrzymać jesieni. Królewnie przychodzą do głowy różne niezwykłe pomysły, które za wszelką cenę próbuje wcielić w życie. Chociaż często jej to nie wychodzi, uczy się, jak ważna jest prawdziwa przyjaźń, dobra zabawa i praca oraz jak łatwo jest zamienić zwątpienie w optymizm, a nudę w wielką przygodę. Książka wyróżniona w II Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren na współczesną powieść dla dzieci i młodzieży.

Lubicie się bać? Wyjaśniać niewyjaśnione, sprawdzać na własną rękę, mimo iż coś Wam mówi: „z tego będą tylko kłopoty…”?Bohaterowie tych opowiadań uwielbiają dreszczyk emocji, dlatego niezmiennie pakują się w tarapaty. Nie zawsze udaje im się odkryć tajemnicę, ale na pewno – dowiadują się wiele o sobie: czy są cykorami i czy warto się było bać.