Książka ta jest próbą przedstawienia głównych przyczyn przemian politycznych, jakie nastąpiły między rokiem 1814 i 1914. Wydaje mi się, że przyczyn tych doszukiwać się należy w zmianach techniczno-gospodarczych, w teoriach politycznych oraz w działalności wybitnych jednostek. Nie sądzę, aby którykolwiek z tych typów przyczyn można było pominąć lub sprowadzić całkowicie do typów pozostałych. Technika nie uległaby takim zmianom, jakie w rzeczywistości nastąpiły, bez pomocy szeregu wybitnych wynalazców. Przyjęcie ideologii narodo-wej i demokratycznej przez znaczną część klasy panującej wywarło potężny wpływ na bieg wypadków i nie miało źródeł wyłącznie gospodarczych. Reżim wolnej konkurencji, popierany gorąco przez radykałów angielskich i amerykańskich jako główny bodziec postępu, był z pewnością propagowany głównie ze względów go-spodarczych, ale niewątpliwie miał też widoczny związek z protestantyzmem. Chociaż więc w technice gospodarstwa szukać należy najważniejszej przyczyny przemian XIX wieku, nie była to jednak przyczyna jedyna; w szczególności nie tłumaczy ona podziału na wyraźnie wyodrębniające się narody.

Przedmiotem rozważań podejmowanych w niniejszym opracowaniu jest wielka operacja, która rozgrywała się na obszarze Mazur i północnego Podlasia w lutym 1915. W historiografiach obcych znana jest jako "Zimowa bitwa na Mazurach w 1915 roku" lub "Operacja augustowska 1915 roku". Była jednym z najpoważniejszych i najdonioślejszych wydarzeń militarnych na froncie wschodnim podczas pierwszej wojny światowej. W tym wielkim starciu uczestniczyły po obu stronach ponad stutysięczne armie. Operacja ta zaważyła w ogromnym stopniu na dalszych losach wojny, stanowiąc jakby wstęp do operacji gorlickiej z maja 1915 roku.

„Dzięki właściwej wszystkim wielkim biografom przenikliwości Berg odkrył w Woodrowie Wilsonie kogoś, kto potrafiłby zrozumieć obecną sytuację Waszyngtonu” – Vanity Fair

„Wspaniała, wciąż omawiana w Waszyngtonie biografia” – Doris Kearns Goodwin

Zdobywca Nagrody Pulitzera i 1 miejsca na liście bestsellerów New York Timesa A. Scott Berg napisał wyczerpującą i odkrywczą biografię jednej z wielkich postaci amerykańskiej nowożytności. Sto lat po swej inauguracji prezydenckiej Woodrow Wilson pozostaje jedną z najbardziej wpływowych, a zarazem zagadkowych osób XX wieku. A. Scott Berg, zdobywca Nagrody Pulitzera, po ponad dekadzie pracy, zakończył pisanie „Wilsona”: najbardziej osobistej i przenikliwej biografii 28 prezydenta. Berg opracował setki tysięcy dokumentów z Wilson Archives i jako pierwszy biograf uzyskał dostęp do dwóch niedawno odkrytych zbiorów bliskich Wilsona. Dzięki tym materiałom mógł opisać niezliczone szczegóły, a nawet kilka nieznanych zdarzeń, które uzupełniają wiedzę o charakterze Wilsona i rzucają nowe światło na całe jego życie. Od prezydenta-naukowca, który przeprowadził kraj przez jego pierwszą wielką wojnę, do człowieka gwałtownych namiętności, od idealisty, chcącego uczynić świat „bezpiecznym dla demokracji”, do przywódcy po wylewie, którego stan i ukrywające to zabiegi należały do największych tajemnic stulecia – widzimy intymny portret, przedstawiony ze szczególnie współczesnego punktu widzenia: książkę zarazem bogatą w fakty i z głębokim uczuciem przedstawiającą całe życie Wilsona, jego osiągnięcia oraz porażki. To nie Wilson-ikona, ale Wilson-człowiek.

„Streszczanie życia Wilsona, jego wizjonerskich idei oraz jego dziedzictwa dało zajęcie czterem pokoleniom amerykańskich historyków, dotąd jednak nikt nie ujął właściwie całego tematu. Wreszcie pojawiła się jednak epokowa biografia A. Scott Berga. Opiera się na drobiazgowych badaniach, jest napisana z rozmachem i ocenia 28 prezydenta ani go umniejszając, ani hagiograficznie. Berg, czołowy biograf naszych czasów, umieścił Wilsona na właściwym miejscu w historii naszego narodu. Na wiele sposobów uczynił z Wilsonem to, co biografie Davida McCullougha z Harrym Trumanem czy Johnem Adamsem, dając mu miejsce wśród największych prezydentów USA” – Louisville Courier-Journal

„Nowa 800-stronicowa biografia A. Scotta Berga Wilson (**** z 4) nie pomija żadnego szczegółu. Odmalowuje bohatera z niewątpliwą pasją Don Kiszota […], tak starannie, że oszałamia […]. Wilson to najbardziej ambitne, choć najmniej uwodzicielskie dzieło Berga, poważne literacko, dogłębnie wyjaśniające rewolucyjną politykę Wilsona i ukazujące go jako w pełni człowieka, z wadami czy porażkami [...]. Berg zgłębia jego historię w całej złożoności i tragizmie” – USA Today, recenzja z najwyższą oceną (4 gwiazdki)

„Bogata w fakty […], zarazem intymna, głęboka i wiarygodna” – Los Angeles Times

„Oszałamia […]. Berg spogląda na Wilsona na nowo, przywracając mu wcześniejszą pozycję idealisty w polityce, odebraną przez nowszych biografów […]. Dzięki Bergowi znamy teraz bliżej Wilsona” – Boston Globe

„Berg to znakomity dokumentalista, przytaczający w Wilsonie setki nowych cytatów i szczegółów. Bardzo dobre dzieło historyczne” – Wall Street Journal

„Berg znakomicie opowiada historię człowieka […], ma powieściopisarskie oko do uderzających szczegółów i żywy styl” – New York Times Book Review

„Wspaniałe spojrzenie na życie i dziedzictwo […]. Autorowi udało się ukazać tak człowieka, jak polityka […]. Berg z rozmachem, bogactwem szczegółów, jasnością stylu i szerokością wizji stworzył dzieło przenikliwe i bliskie sercu, które powinno stać się podstawową biografią jednego z najważniejszych przywódców państwa” – Richmond Times-Dispatch

„Wilson pozostaje wyjątkowym prezydentem USA, a A. Scott Berg napisał jego znakomitą biografię. Relacja o życiu i prezydenturze Wilsona jest bogata w szczegóły, a narracja chwilami porusza ” – The Australian

„Berg to znakomity biograf, a Wilson pochłania” – Miami Herald

„Cudownie szczegółowe” – Washingtonian

„Dzieło wybitnego artyzmu i obiektywnego warsztatu […] powinno zostać lekturą obowiązkową każdego badania historii USA po roku 1865 […]. Atrakcyjne naświetlenie ludzkiej strony prezydenta […]. Skarb” – Ft. Worth Star-Telegram

„Niewątpliwie najlepsze pojedyncze studium życia i czasów Wilsona […]. Praca Berga powinna na długo pozostać standardową biografią tej tragicznej postaci” – Philadelphia Inquirer

„Wspaniale naświetla Woodrowa Wilsona jako człowieka. Autor spokojnie, metodycznie i z wyczuciem bada niemal każdy aspekt życia swego bohatera, od religijnego po seksualny wraz z niemal wszystkim, co pośrodku. Opowieść wycieniowana i pouczająca” – The Washington News

„Berg w biografii Lindbergha wykazał się przenikliwością naświetlania, znaczącym wglądem i dobrym stylem pisania. To samo można powiedzieć o Wilsonie, który daje czytelnikom głęboką, nietuzinkową perspektywę bohatera, opisanego przez jednego z naszych najbardziej utalentowanych biografów” – Deseret News

„Żaden poprzedni biograf nie opowiedział tak dobrze historii Wilsona […]. Berg, w przeciwieństwie do uczonych poprzedników, naprawdę skłania do polubienia bohatera […]. Portret zawsze pełen wdzięku” – The Daily Beast

„Berg opisuje Wilsona z przenikliwym, delikatnym zrozumieniem człowieka i jego prezydentury. Badania autora są głębokie i staranne” – Booklist (wyróżniona recenzja)

„Berg, znakomity biograf, podkreśla nadzwyczajne talenty niecodziennego prezydenta w imponującym, niemal hagiograficznym dziele […]. Interesujące w czytaniu, bogate w informacje i co najważniejsze inspirujące” – Kirkus Reviews

„Dogłębna, warta przeczytania opowieść o naszym 28 prezydencie […], znakomita biografia” – Library Journal (wyróżniona recenzja)

Wszystkie wojny faszystowskich Włoch Mussoliniego w syntezie opracowanej przez najbardziej znanego włoskiego historyka wojskowości. Opowieść o mocarstwowej polityce dyktatury Duce i roli, jaką odegrały w tym siły zbrojne aż do katastrofy wojny światowej.

Osiem lat nieprzerwanych walk. Etiopia, kruche, szybko utracone Cesarstwo. Wojna domowa w Hiszpanii. W Alpach przeciwko Francji. Porażka w wojnie z Grecją. Zmienne koleje zmagań z Anglikami na Morzu Śródziemnym i w Afryce Północnej. Trudna okupacja Bałkanów od Ljubljany do Morza Egejskiego. Także wojna w Rosji aż do linii Donu. Wszystkie te konflikty to wojny ekspansywne, toczone w pogoni za zasadniczym celem dyktatury Mussoliniego, których jednak nie potrafił prowadzić z determinacją niezbędną do uzyskania szczerego zaangażowania się w nie Włochów. Aż do katastrofalnej klęski wojny światowej.

Pewnego dnia, pod koniec lata roku 1642, w pagórkowatej okolicy Warwickshire pod Edgehill stanęły naprzeciw siebie dwie armie: rojaliści wierni Karolowi I starli się z oddziałami parlamentu. Wojska te miały stoczyć jeszcze zacięte bitwy pod Marston Moor oraz Naseby. Wojna szalała też w Irlandii (gdzie oblegano Droghedę ) oraz Szkocji gdzie rozegrała się decydująca bitwa pod Dunbar. Wojna domowa stanowiła punkt zwrotny w historii Brytanii. Trevor Royle, wnikliwie analizując role wielu jej uczestników i z cudowną zwięzłością opisując bitwy, stworzył żywą, dramatyczną opowieść o tych burzliwych latach. Jego dzieło ukazuje także, jak nowe idee i rządy, które wynikły z wojen – protektorat Cromwella, Restauracja Karola II oraz Wspaniała Rewolucja roku 1689 – umożliwiły Anglii, Irlandii i Szkocji drogę ku odległej przyszłości demokratycznych społeczeństw.

„Royle czyni znakomity użytek ze źródeł pierwotnych i jako dobry historyk rzuca wszystko do bitwy” – BBC History Magazine

„Wspaniałej historii Royle’a nie można nie uznać za dzieło wybitne” – Independent on Sunday

„Relacja Royle’a to zniewalająca rekonstrukcja dwóch najgwałtowniejszych dekad brytyjskiej historii” – Sunday Times

„Znakomita opowieść historyczna” – Guardian

Wojna Francusko-Pruska z lat 1870-1871 brutalnie zmieniła bieg historii Europy. Zaniepokojony ambicjami terytorialnymi Bismarcka oraz miażdżącymi zwycięstwami armii pruskiej nad Danią w 1864 i nad Austrią w 1866 roku, francuski cesarz Napoleon III poprzysiągł zmusić Prusy do uległości. Oparta na wielu archiwalnych materiałach z Europy i Stanów Zjednoczonych, wykorzystanych tu po raz pierwszy, Wojna francusko-pruska Geoffreya Wawro opisuję wynikłą wskutek tego wojnę w porywający i szczegółowy sposób. Kiedy w lipcu 1870 roku mobilizowały się armię, wynik konfliktu jawił się jako niemożliwy do przewidzenia. Prusy i ich niemieccy sojusznicy mieli dwukrotnie więcej żołnierzy, niż Francuzi. Lecz grognards ("stare zrzędy") marszałka Achille'a Bazaine'a owiani byli legendarną sławą najbardziej przedsiębiorczych, zaprawionych w bojach i najcelniej strzelających żołnierzy w Europie, uzbrojonych w dodatku w Chassepoty - najlepsze karabiny świata. Od intryg politycznych, którymi rozpoczęła się i zakończyła wojna, po krwawe bitwy pod Gravelotte i pod Sedanem, oraz ostatnie, mordercze zmagania nad Loarą i pod Paryżem, jest to olśniewająca, solidna historia wojny francusko-pruskiej.

Każdy, kto pisze książkę na temat podobny do wojny hannibalskiej, mieszczący się w ramach historii starożytnej, powinien mieć świadomość, że trudno – o ile w ogóle jest to możliwe – przedstawić całkowicie nową interpretację. Byłbym ostatnim, który upierałby się przy wielkiej oryginalności tej książki, z wyjątkiem, być może, kilku szczegółowych kwestii. W większości aspektów wojny bazuję na badaniach poprzedników. Tak naprawdę próbowałem zrobić dwie rzeczy: po pierwsze poprowadzić szczegółową narrację, bazującą na solidnych, oryginalnych źródłach, przede wszystkim przekazach Polibiusza i Liwiusza. Czasami istotnie będzie się wydawało, że zbyt bezkrytycznie podchodzę do źródeł, szczególnie do Polibiusza, na przykład w sprawie przytaczanych przez niego liczb. Jeśli jednak odrzucimy informacje podawane przez naszego głównego autora, możemy porzucić każdą próbę napisania historii: większość „rekonstrukcji” tego, co „musiało” się wydarzyć, jest niewiele lepszych od powieści historycznych i może doprowadzić do całkowitego absurdu, jakim jest uwaga Delbrücka, że „niektóre fragmenty dzieła Herodota (o bitwie pod Salaminą) tak mocno współgrają z istotą sprawy, że możemy je zaakceptować”.

Z Przedmowy Autora

Wojna krymska była okrutnym konfliktem i kluczowym wydarzeniem połowy XIX wieku. W jej wyniku zginęło co najmniej milion ludzi, a Rosja została zmuszona do walki z potężną koalicją Wielkiej Brytanii, Francji i Imperium Osmańskiego. Była to wojna o terytorium, toczona ze strachu, iż ewentualny upadek państwa Osmanów pozwoli Rosji opanować ogromne obszary rozciągające się od Bałkanów do Zatoki Perskiej. Równocześnie konflikt miał charakter religijny. Podsycał go żarliwy, populistyczny i bardzo niebezpieczny pogląd, podzielany przez cara i jego ministrów, jakoby przeznaczeniem Rosji było sprawowanie władzy nad wszystkimi prawosławnymi chrześcijanami i panowanie w Ziemi Świętej.

Książka Orlando Figesa ukazuje świeże oblicze tej niezwykłej wojny, którą toczono o wielką stawkę z przerażającą mieszanką okrucieństwa i niekompetencji. Był to zarówno pierwszy wyraźnie nowoczesny konflikt, na bieżąco fotografowany i opisywany w gazetach, z wiadomościami przekazywanymi za pomocą telegrafu, jak i wojna tradycyjna, z żołnierzami-analfabetami, oficerami-amatorami i wielkimi stratami spowodowanymi przez choroby. Na kartach tej książki znajdziemy słynne epizody wojny, takie jak szarża Lekkiej Brygady, oblężenie Sewastopola czy działalność Florence Nightingale, jednak autor obszernie opisuje również sam Krym i jego kulturę, zniszczoną w wyniku walk. Opierając się na szerokim wachlarzu fascynujących źródeł, Figes przedstawia doświadczenia wojenne uczestników konfliktu, począwszy od szeregowego brytyjskiego żołnierza w wypełnionym śniegiem okopie, po udręczonego, ponurego i ograniczonego cara Mikołaja, gotowego stawić czoła całemu światu w pogoni za religijnym zbawieniem.

Orlando Figes jest profesorem historii w Birkbeck College na Uniwersytecie Londyńskim. Urodził się w Londynie w 1959 roku. Ukończył z wyróżnieniem Uniwersytet w Cambridge; na tej samej uczelni był wykładowcą historii i członkiem Trinity College w latach 1984-1999. Jest autorem wielu książek dotyczących historii Rosji, w tym A People’s Tragedy: The Russian Revolution, 1891-1924, za którą otrzymał w 1997 roku Nagrodę Wolfsona, Nagrodę NCR, Nagrodę Literacką W.H. Smitha, Nagrodę Longman/History Today oraz Nagrodę Literacką Los Angeles Times. Jego inna praca, Natasha’s Dance: A Cultural History of Russia z 2002 roku, znalazła się na liście kandydatów do Nagrody Samuela Johnsona i Nagrody Duffa Coopera. Napisał również książki The Whisperers: Private Life in Stalin’s Russia (2007) oraz Just Send Me Word: A True Story of Love and Survival in the Gulag (2012). Jego prace zostały przetłumaczone na ponad dwadzieścia języków. Regularnie współpracuje z magazynem New York Review of Books.

Przebieg wojny z lat 337-363, nazywanej przez autora wojną o Nisibis, był wyjątkiem od tradycyjnej rzymskiej metody prowadzenia działań zbrojnych, opierającej się na doprowadzeniu do rozstrzygającej bitwy. Cesarz Konstancjusz II przyjął strategię defensywną i stosował obronę mobilną, polegającą na małych siłach granicznych (limitanei) broniących umocnionych miast, wspieranych przez ograniczone kontrofensywy armii polowej Wschodu. Ten sposób prowadzenia walki skutecznie powstrzymywał perskie uderzenia przez 24 lata. Jednak gdy cesarzem został Julian, dostęp do większych zasobów skłonił go do porzucenia obrony mobilnej na rzecz inwazji mającej doprowadzić do zmiany władzy w Persji. Choć nowy cesarz dotarł do Ktezyfontu, to nie potrafił zdobyć perskiej stolicy. Został pokonany w bitwie i zabity. W wyniku tej porażki Rzymianie wznowili i udoskonalili obronę mobilną, co pozwoliło wschodnim prowincjom cesarstwa przetrwać upadek zachodniego Cesarstwa Rzymskiego.

John Harrel wykorzystuje swoje osobiste doświadczenie dowodzenia do przeprowadzenia analizy strategicznej, operacyjnej, taktycznej i logistycznej tych kampanii i bitew, podkreślając ich długoterminowe znaczenie.

Kariera wojskowa Johna S. Harrella trwała 40 lat. W 1971 r. jako kadet wstąpił do Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Stanowym Kalifornii w Northridge został podporucznikiem Piechoty Morskiej. W 1980 r. został przeniesiony do Gwardii Narodowej Kalifornii (wchodzącej w skład Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych) na stanowisko kapitana. Ostatecznie osiągnął stopień generała brygady i w momencie przejścia na emeryturę był dowódcą Gwardii Narodowej Kalifornii. Jako prawnik pełnił funkcję zastępcy prokuratora generalnego Kalifornii przez 28 lat.

Końcowe dekady XVII wieku oraz wiek XVIII słusznie zostały obwołane okresem klasycznym fortyfikacji artyleryjskich. Była to epoka, w której twierdze oraz kompleksy fortyfikacyjne kształtowały kalkulacje strategów i mężów stanu, a często również dyktowały bieg kampanii. Włoskie i holenderskie tradycje projektowania twierdz zostały wówczas doprowadzone do perfekcji, a pod koniec tego okresu Fryderyk Wielki oraz Montalembert utorowali drogę dla twierdz pierścieniowych oraz innych koncepcji, które miały zdominować sztukę fortyfikacyjną w XIX wieku.

Ta epoka była okresem niemal nieustającej wojny. Christopher Duffy zgłębia wpływ twierdzy na wojny dynastyczne Burbonów, Habsburgów i Hohenzollernów, walkę o dominację w rejonie Morza Bałtyckiego, ostatnie krucjaty Zachodu przeciwko Turkom oraz na toczone w szczególnych warunkach kampanie w koloniach i wojnę o niepodległość USA.

Sławni Vauban i Coehoorn zostają przedstawieni w kontekście miejsca i czasu, w jakich żyli; rozważa się ich działalność w roli tak oblegających, jak i budowniczych twierdz. Eric Dahlberg, Prospero Verboom oraz inni ważni praktycy wojny oblężniczej, zazwyczaj ignorowani przez historyków, teraz zostają obdarzeni uwagą, na jaką zasługują.

Christopher Duffy twierdzi, że determinującym czynnikiem w wojnie oblężniczej w tym okresie była ciągłość kierowania państwem. Owo biurokratyczne wsparcie wiązało się z powstaniem profesji inżyniera wojskowego oraz wynikłą w efekcie separacją oficerów sił polowych od szczegółowego kierownictwa nad działaniami oblężniczymi. Odnajdujemy tu jeden z tych procesów, których obecność tłumaczy paradoks polegający na tym, że pod koniec wspomnianego okresu atakowanie i obrona twierdz – jednocześnie osiągając wysoki stopień wykonania technicznego – nie stanowiły już głównego ani kształtującego doświadczenia wojny.

Autor

Christopher Duffy studiował historię w oksfordzkim Balliol College. W 1961 roku dołączył do grona pracowników Royal Military Academy Sandhurst (Królewskiej Akademii Wojskowej w Sandhurst), a obecnie jest starszym wykładowcą Department of War Studies and International Affairs (Wydziału Badań nad Wojną oraz Spraw Międzynarodowych). Pełni funkcję głównego sekretarza British Commission for Military History (Brytyjskiej Komisji ds. Historii Militarnej) i wiceprzewodniczącego Military History Society of Ireland (Stowarzyszenia Historii Militarnej Irlandii), a także należy do Fortress Study Group (Grupy Badań nad Twierdzami) i Stichting Menno van Coehoorn (Fundacji im. Menno von Coehoorna). Jest autorem Siege Warfare: The Fortress in the Early Modern World 1494-1660, Routledge & Keegan Paul 1979 [polskie wydanie jako Wojna oblężnicza 1494-1660. Twierdze w nowożytnym świecie, Wyd. NapoleonV, Oświęcim 2017].

Autor zauważa, że I wojna światowa wpłynęła na rozwój trzech zagadnień, które miały mieć decydujące znaczenie przy prowadzeniu przyszłych wojen. Zdaniem von Eimannsbergera są to: zagadnienie mechanizacji, lotnictwa i mobilizacji gospodarczej. W niniejszej publikacji podjął pierwszy z tych tematów. Praca opisuje wykorzystanie pojazdów pancernych w I wojnie światowej na przykładzie konkretnych bitew, bilans dokonań tego rodzaju maszyn, a także rozwój broni pancernej po 1918 roku.

Największa jednak część książki omawia teorię i sposoby obrony oraz natarcia podczas prowadzenia wojny pancernej.

Do książki dołączono także kilka map, ilustrujących działania militarne podczas I wojny światowej.

Autor poruszył kwestie związane nie tylko ze strategią i taktyką. Wiele miejsca poświęcił politycznym niuansom tych wojen, przyczynom podbojów w dalekiej Armenii i konsekwencją jakie ze sobą niosły dla cesarstwa rzymskiego. Omówił również szeroki materiał źródłowy - pisany, ale również numizmatyczny czy archeologiczny.

Prowadzona w latach 114-117 wojna Rzymu z Partami stanowiła, jeśli spojrzeć na nią przez pryzmat zaangażowanych środków i ambicji, jedno z największych przedsięwzięć polityczno-militarnych w historii Imperium Romanum. W dziejach tych niewiele było też przełomów porównywalnych z tym, który dokonał się po 117 roku w zakresie rzymskiej wielkiej strategii i ideologii imperialnej. Jednak czy oba te zagadnienia łączą się ze sobą? Niniejsza praca ma na celu określenie zależności między prowadzoną przez Trajana wojną na Wschodzie a rzymskim ekspansjonizmem w okresie pryncypatu. Z jednej strony oznacza to poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, czy podjęta w 114 roku próba rozszerzania wschodnich granic Imperium wyrastała z zasad rzymskiej ideologii imperialnej i wielkiej strategii – gdyż to one najpełniej wyrażały ów ekspansjonizm – czy też w jakimś aspekcie wykraczała poza nie. Z drugiej strony, autor starał się określić wpływ wojny partyjskiej na stosunek Rzymian do ekspansji, w szczególności zaś na ich rezygnację z doktryny nieograniczonych podbojów.

Mateusz Byra (ur. 1975), doktor nauk humanistycznych, absolwent Instytutu Historii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Jego zainteresowania badawcze dotyczą przede wszystkim militarnych dziejów wczesnego Cesarstwa Rzymskiego. Autor kilkunastu prac naukowych i popularnonaukowych, m.in. monografii „Wojna o tron cezarów (68-70 r. n.e.)”, opublikowanej przez Wydawnictwo Napoleon V w 2014 roku.

Zasięg i zakres wojny peloponeskiej w V w. p.n.e. doprowadził do tego, że opisywana była nieraz jako „wojna światowa” w miniaturze. Dwudziestosiedmioletni konflikt, sercem którego była walka między Spartą a Atenami, wciągnął poleis ze wszystkich stron świata: od Byzantion na północy po Kretę na południu, od Azji Mniejszej na wschodzie, po Sycylię na zachodzie.

Odkąd Tukidydes opisał tę wojnę jako „największe poruszenie, jakie przydarzyło się Grekom”, wiele prac poświęcono poszczególnym jej epizodom i aspektom. Niniejsza rzetelna pozycja jest pierwszym wydanym od przeszło siedemdziesięciu pięciu lat jednotomowym opracowaniem na temat całego konfliktu.

"Praca Łukasza Pabicha to gruntowna, świetnie napisana, można powiedzieć, klasyczna monografia historyczno-wojskowa. Mocno zakorzeniona w kontekście historycznym, naświetla wbrew pozorom mało dotychczas znany, obrosły nieporozumieniami i przeinaczeniami etap relacji Rzeczpospolitej z Imperium Osmańskim. Należy przypomnieć, że relacja owa znaczona była działaniami zbrojnymi. Zaś wojna z Abazy paszą, jak ów epizod określany był w dotychczasowej literaturze przedmiotu, nie była wliczana do sekwencji wojen polsko-tureckich, lecz traktowana jako odosobniony, na poły prywatny wyskok militarny watażki. Taki pogląd funkcjonował nie tylko w podręcznikach historii, lecz również w monografiach naukowych. Dzięki dysertacji doktoranta stracił on rację bytu"
Fragment recenzji dr. hab. Jerzego Urwanowicza, prof. Uniwersytetu w Białymstoku.

Profesor Szabo kwestionuje utrwalony mit, jakoby zwycięstwo w wojnie siedmioletniej przyniosły umiejętności militarne i wytrwałość króla Prus, zwanego Fryderykiem Wielkim. Twierdzi natomiast, że państwo to nie zwyciężyło, a zaledwie przetrwało – mimo, a nie z powodu działań i decyzji swego władcy. Wojna siedmioletnia nie była „gabinetowa”, jak opisuje ją historia, ale doprowadziła wszystkich uczestników na skraj upadku, co zmieniło oblicze Europy. Książka ta zajmuje się z równą uwagą wszystkimi głównymi uczestnikami wojny i strefami starć, opisuje strategię i taktykę dowódców wszystkich armii, analizuje wszystkie większe bitwy i wyjaśnia dyplomatyczne, polityczne oraz finansowe aspekty konfliktu. Jasna analiza polityki brytyjskiej, francuskiej, pruskiej, austriackiej, rosyjskiej i szwedzkiej oraz działań tych państw wskazuje nową, ogólną perspektywę wojny.

Ostatni tom oklaskiwanej trylogii Richarda J. Evansa o narodzinach, rozkwicie i upadku nazistowskiego państwa. Wojna Trzeciej Rzeszy opisuje jak Niemcy ruszyły z impetem ku własnej zagładzie, niszcząc po drodze cały kontynent.

Wszyscy wiemy, jak kończy się ta historia (...), ale Richard Evans wieńczy ją po mistrzowsku. (...) wspaniała. - Peter Preston, Observer

Mrożąca krew w żyłach, kapitalna lektura. - Dominic Sandbrook, Sunday Telegraph (Książka Roku)

Niełatwo oddać sprawiedliwość ludzkiemu i naukowemu zasięgowi Wojny Trzeciej Rzeszy (...) znakomita (...) mistrzowska narracja historyczna i zarazem najbardziej wszechstronne opracowanie dziejów nazistowskich Niemiec. - Nicholas Stargardt, The Times Literary Suplement

Daje czytelnikom przekonujące odpowiedzi na od tak dawna zadawane pytania, które to będą zadawane nadal, dotyczące tych niezrozumiałych, brutalnych reżimów. - Mark Mazower, Guardian

Richard J. Evans jest jednym z czołowych historyków zajmujących się nowoczesną historią Niemiec. Urodził się w Londynie w 1947 roku. Od 1989 do 1998 r. był profesorem historii w Birkbeck College, University of London. Od 1998 r. był profesorem historii nowoczesnej na Cambridge University. W 1994 r. został wyróżniony Hamburskim Medalem Sztuki i Nauki za kulturalne zasługi wobec miasta, a w roku 2000 był głównym biegłym w procesie o zniesławienie Davida Irvinga. Wśród jego książek znajdują się The Feminist Movement in Germany, 1894-1933; Death in Hamburg (laureatka Wolfson Literary Award for History), In Hitler's Shadow Rituals of Retribution (laureatka Fraenkel Prize in Contemporary History), In Defence of History (książka przetłumaczona do tej pory na osiem języków), Telling Lies About Adolf Hitler oraz Nadejście Trzeciej Rzeszy (nominowana do Los Angeles Times Book Prize).

Nowa książka Petera Wilsona jest wielkim dziełem, pierwszą kompletną historią wojny powstałą od upływu pokolenia, a także fascynującą i świetnie napisaną próbą zrozumienia tych istotnych wydarzeń. Wielką zaletą Wilsona jest pozwolenie czytelnikowi na zrozumienie różnych motywacji, które skłaniały kolejnych władców do igrania z losami własnych krajów z tak przerażającymi skutkami. Znajdziemy tu główne postacie dramatu (Wallenstein, Ferdynand II, Gustaw Adolf, Richelieu), ale także przeżycia zwykłych żołnierzy i cywilów, desperacko starających się przetrwać w niezwykle trudnych okolicznościach.

Nie da się w pełni zrozumieć niezwykłej narracji nękanych wojną europejskich przywódców w XX wieku (porównania z II wojną światową są jak najbardziej na miejscu) i nowożytnej Europy bez odniesień do tego strasznego konfliktu.

Monumentalna praca historyczna: ogromny zakres, porywająca narracja, rozsądna i ludzka w ocenie oraz ilustrowana taką ilością map i planów bitew, że zostanie nimi zaspokojony wewnętrzne dziecko każdego czytelnika. To najwyższy poziom historycznej narracji: świetna książka. - Dominic Sandbrook, New Statesman, Books of the Year

Stanie się na wiele lat podstawową anglojęzyczną pracą na ten temat. - David Parrott, BBC History

Jeżeli jakikolwiek z brytyjskich historyków miał napisać taką książkę, to mógł być tylko Peter H. Wilson, i dokonał tego skrupulatnie i z polotem… „Wojna trzydziestoletnia 1616-1648. Tragedia Europy” to niezwykłe osiągnięcie, pełne dogłębnej wiedzy. - Nigel Aston, The Tablet

„Tragedia Europy” to pierwsza pełna historia wojny trzydziestoletniej w tej generacji; to epicka, świetnie opowiedziana historia na największą możliwą skalę. - London Review of Books

Troska zarówno o szczegóły, jak i szerszy obraz sprawia, że praca [Wilsona] jest ostateczną historią wojny trzydziestoletniej. - Publishers’ Weekly

Wilson opowiada tę ponurą historię bez chwały, zachowując doskonale równowagę pomiędzy opisami bitew z pierwszej ręki i dworskimi intrygami a dogłębną analizą długoterminowych skutków wojny… Poruszające świadectwo sprzeciwiające się daremności wojny. - Ed Voves, California Literary Review

Monumentalna historia wojny trzydziestoletniej Petera Wilsona to praca, która robi wrażenie na czytelniku zarówno wyjątkową znajomością szczegółów autora, jak i zrównoważoną relacją głównych wydarzeń i epizodów wojny… Jego praca przez długi czas pozostanie główną historią tej wojny. - Ronald Asch, Reviews in History

Opracowanie "Wojny i wojskowość polska w XVI wieku" to pierwsza w krajowej historiografii synteza dotycząca problematyki historyczno-wojskowej "złotego wieku" dziejów polskich.

Tom II obejmuje lata 1548-1575 i podzielony jest na trzy części.

W pierwszej omówiono organizację sił zbrojnych. Opisano tutaj sposoby finansowania wojska, metody rekrutacji, liczebność i strukturę, uzbrojenie i wyposażenie wojsk, skład narodowościowy i społeczny, sytuację materialną żołnierzy, pochodzenie terytorialne, wyszkolenie i piśmiennictwo wojskowe, a także ówczesne fortyfikacje.

Część II przedstawia działania wojenne polskiego oręża w XVI wieku. W kolejnych rozdziałach autor omówił: walki z Tatarami w latach 1548-1567 i 1568-1575, interwencje polskie w Mołdawii z lat 1551-1563 i 1566-1574, wojnę z zakonem inflanckim 1556-1557, pierwszą wojnę północną, osobno prezentując walki z Moskwą 1560-1570, Szwecją w latach 1561-1568 oraz Niemcami i Duńczykami.

Opracowanie „Wojny i wojskowość polska XVI wieku” to pierwsza w krajowej historiografii synteza dotycząca problematyki historyczno-wojskowej „złotego wieku” dziejów polskich.

W szczegółowym opisie działań zbrojnych Autor uwzględnił wpływ warunków terenowych i sposobu użycia ówczesnej broni. Zmieniający się obraz polskiego wojska wzbogacił charakterystyką dowódców średniego i niższego szczebla. Uchwycił też zalety i wady staropolskiej sztuki wojennej.

Praca oparta jest na dotychczasowym dorobku naukowym Autora z uwzględnieniem stanu obecnej historiografii dotyczącej XVI wieku. Została ona podzielona na trzy tomy – pierwszy dotyczy lat 1500–1548, drugi 1548–1575, a trzeci 1576–1599.