W środowisku polskich mediów wrze.

Walka o stanowiska, pogoń za sławą i pieniędzmi oraz namiętne romanse to codzienność. Trudno zachować normalność i pozostać wierną nawet własnym zasadom.

Za to zupełnie łatwo można dać się wciągnąć w niezwykle intrygującą historie...

Stella Lerska, znana dziennikarka telewizyjna, próbuje dojść do siebie po tragicznej śmierci kochanka, reżysera telewizyjnego. Mimo że jest gwiazdą, trzyma się z dala od czerwonych dywanów, a całą uwagę koncentruje na pracy przy popularnym talk show. Nagle w jej życiu pojawia się Jacek. Przystojny i szarmancki lekarz przypominający nieżyjącego kochanka. Mężczyzna za wszelką cenę, stara się zdobyć zagubioną kobietę. Ich pełna zawirowań znajomość przyniesie zaskakujący finał.

Wszelkie podobieństwo do prawdziwych postaci i zdarzeń jest przypadkowe.

Dalsze losy Stelli Lerskiej już wkrótce.

Anna Mentlewicz

Od 1983 roku związana z Telewizją Polską. Zaczynała w Toruniu jako dziennikarz Gdańskiego Ośrodka Telewizji Polskiej. W 1987 roku otrzymała tytuł Reportera Roku za reportaże emitowane w „Ekspresie Reporterów”. W 1988 roku w Warszawie została najpierw prezenterką, a potem autorką publicystycznego programu dla młodzieży „LUZ”. Była także redaktorem naczelnym miesięcznika „LUZ” wydawanego przez TVP. Stworzyła pierwszą, telewizyjną akcję społeczną przeznaczoną dla ludzi niepełnosprawnych „Wojna z trzema schodami”. Współtworzyła, a potem została szefem, programu „Rower Błażeja”. Była szefową Redakcji Programów dla Dzieci i Młodzieży w Programie Pierwszym TVP. Następnie rozpoczęła pracę w Redakcji Publicystyki, gdzie nadzorowała: „Kwadrans na kawę”, „Leksykon PRL”, „Celownik”, „Politykę przy kawie”, „Sprawę dla reportera”. Odpowiadała również za programy: „Lekka jazda Mazurka i Zalewskiego”, „Wywiad i Opinie” Krzysztofa Skowrońskiego oraz „Świat się kręci”. Od stycznia 2016 roku pracuje w Redakcji Rolnej TVP.

Wydała kilka książek z zakresu popularyzacji zdrowia. Za publikację "Klub niepalących" otrzymała nagrodę Fundacji Promocji Zdrowia, a za tekst "Potrzymaj mnie za rękę" wyróżnienie na ogólnopolskim konkursie sztuk podejmujących problematykę AIDS. Monodram "Kochany synu", grany przez Elżbietę Czerwińską i wyreżyserowany przez Remigiusza Grzelę, otrzymał w 2009 roku wyróżnienie na ogólnopolskim konkursie monodramów. Jej słuchowiska radiowe dotykają różnych, czasami bardzo bolesnych problemów współczesnych ludzi i dotychczas siedem tekstów autorki miało premiery w Teatrze Polskiego Radia. Regularnie pisze dialogi i scenariusze do seriali.

Bohaterowie tej książki to ludzie w różnym wieku i różnych zawodów, w których osiągają mniejsze lub większe sukcesy. Mają przyjaciół, nie cierpią na niedostatek, ich życie jest ułożone, a jednak… czegoś im brak.

Czy odwieczne marzenie o bliskości z drugim człowiekiem, o miłości, ma szansę się spełnić w ich przypadku? Nie będzie łatwo, bo nawet najbardziej płomienne porywy serca natrafiają na różne przeszkody. Ale jeśli do akcji włączy się życzliwy przypadek…

To jest książka o miłości. A właściwie o miłościach, różnych.

Ale także o przyjaźni, koleżeństwie, życzliwości.

O życiu i o ludziach. Takich jak my.

Pasjonujące rozmowy z policjantami

Niebiescy bracia – tak mówią o sobie policjanci. W tej grupie zawodowej poczucie wspólnoty, lojalności wobec kolegów jest silne. Dużo silniejsze niż tam, gdzie po ośmiu godzinach pracy bierze się teczkę i wraca spokojnie do domu. Policjanci ryzykują życiem. Każdego dnia. Padają też ofiarą ostracyzmu społecznego – bo przecież mało kto lubi „psiarnię”. Ale to do nich dzwonią w potrzebie ci, którzy wcześniej wypisywali na murach CHWDP. A gliniarze nadstawiają karku, żeby wyciągnąć ich z kłopotów.

Książka Doroty Kowalskiej to opowieść o ich robocie, o akcjach, w jakich brali udział. I o pracy pod przykryciem. Jeden z rozmówców mówi o niej tak: „Wraca się po dwóch tygodniach do domu, trzeba przebrać się w zwyczajne ciuchy, zdjąć drogi zegarek, przesiąść z mercedesa do tico. Jedzie człowiek do domu, zastaje w nim problemy i słyszy pretensje, bo długo cię nie było, bo dzieci nie mają ubrań, bo mamy kredyt, bo ktoś choruje. Trzeba przeskoczyć ze świata, w którym można było wszystko, do świata rzeczywistego”. To tylko jedna z niedogodności tego zawodu. Są jeszcze zwłoki, które trzeba zbierać z ziemi, kontakt z zabójcami i pedofilami, agresja… Praca niełatwa, ale bardzo potrzebna.

Sierpień 1944 roku w Warszawie to nie tylko czas walki, ale też załatwiania starych porachunków… Nietrudno dziś odpowiedzieć na pytanie, co można było robić w Warszawie w sierpniu 1944 roku. Podczas gdy jedni podjęli nierówną walkę, inni starali się za wszelką cenę przeżyć. Znaleźli się jednak i tacy, którzy ten szczególny moment w historii wykorzystali, by szybko się wzbogacić, a przy okazji wyrównać stare rachunki. Takiej książki o Powstaniu Warszawskim chyba jeszcze nie napisano.

Piotr Marczyński – niczym pod mikroskopem – obserwuje nie zawsze widoczne gołym okiem zjawiska we współczesnej służbie zdrowia.

Tym razem ostre jak skalpel pióro autora Obchodu dosięga repów, czyli przedstawicieli firm farmaceutycznych, zajmujących się prezentacją ich produktów i skłanianiem lekarzy, żeby przepisywali je pacjentom. Wyrachowanych, bezwzględnych i cynicznych, wytrenowanych w manipulacji i… asertywności.

Ćwiczenie czyni mistrza.

A wyćwiczony rep potrafi kusić… dobrym laptopem, zagranicznym sympozjum, ekskluzywnym wyjazdem.

Lecz sam też jest kuszony: wysokimi zarobkami, służbowym samochodem, szkoleniami w atrakcyjnych miejscach.

Tu rządzi pieniądz. I interes.

Nie, nie pacjenta. FIRMY. I lekarzy „piszących leki”.

Jak potoczy się historia pewnej siebie, atrakcyjnej Domi, która – zdając do liceum – wiedziała, że chce być weterynarzem. Weterynarzem, nie repem (repów zresztą wtedy jeszcze w Polsce nie było). Jaka ścieżka doprowadzi Gośkę, rehabilitantkę, do FIRMY? Jak odnajdzie się w niej trochę naiwny Piotr? Czy FIRMA to wymarzone miejsce dla pozbawionego skrupułów, pyszałkowatego Marcina? A może jedyna szansa dla młodego, zdolnego lekarza?

O korupcji wśród lekarzy i bananowym życiu przedstawicieli firm farmaceutycznych krążą legendy. Ile w nich prawdy?

Jak wykorzystać drugą szansę od losu?

Antek, absolwent liceum Batorego, lekkoduch i przyjaciel słynnego przedwojennego malarza ekscentryka, wraca do okupowanej Warszawy. Stawia sobie jeden cel – przeżyć za wszelką cenę! Dlatego gra w legalnym teatrze o kiepskiej renomie, pomaga ojcu w szmuglu, a do podziemnej organizacji wstępuje tylko dlatego, że… podoba mu się dziewczyna, poznana na tajnych kompletach. Nie, to z pewnością nie jest życiorys, jaki można by było postawić dziś za wzór młodym Polakom, którzy w tamtych chłopcach chcą widzieć rycerzy bez skazy! Gdy wczesną wiosną 1941 roku, z wyroku sądu podziemnego, ginie znany filmowy amant i współpracujący z Niemcami dyrektor Theater der Stadt Warschau, nad głową Antka zaczynają się zbierać czarne chmury. Wkrótce ma przeciw sobie wszystkich… Czy uda mu się wyjść cało z kłopotów, pozbyć się łatki asekuranta i cynika, a jednocześnie znaleźć upragnioną miłość?

Skorpion z wydziału terroru jest kobietą ?– wyjątkowo uzdolnionym oficerem dochodzeniowo śledczym. Pnie się po szczeblach kariery, by objąć kierownictwo najbardziej elitarnego wydziału Komendy Stołecznej Policji. Czytelnik po drodze jest świadkiem ujęcia sprawców zabójstwa Tomka Jaworskiego, rozpracowania gangu żoliborskiego ?i wyłapania tak zwanych terrorystów spożywczych. Uczestniczy w oczyszczaniu stolicy z band wymuszających haracze. I wreszcie bierze udział ?w akcji w Magdalence, a później przeżywa ?z bohaterką niekończący się proces – posadzona na ławie oskarżonych, na którą wysyłała najgroźniejszych przestępców ostatniego 25-lecia, zostaje oczyszczona z zarzutów. ?Nie było jeszcze książki, która by równie prosto ?i szczerze opowiadała o pracy polskiej policji.

Siedem rzeczy, których nie wiedzieliście o życiu, miłości i śmierci w dżungli okupowanej Warszawy

Warszawa, początek lata 1943 roku. Antek, absolwent liceum Batorego, niespełniony aktor i niedoszły konspirator, próbuje dojść do siebie po niedawnej ucieczce z płonącego getta. Do tego czeka go kilka tygodni w pustym mieszkaniu, ponieważ jego najbliższa rodzina wybiera się na wieś. Zaraz po wyprawieniu

w podróż bliskich spotyka na dworcu dawnego szkolnego kolegę – księdza z kresowej parafii. Czesiowi Bielawnemu towarzyszy młoda dziewczyna. Jak się okazuje, Bielawny porzucił stan kapłański i wkrótce będzie ojcem. Nikt z jego bliskich nie jest jeszcze na to gotowy, więc Antek postanawia przygarnąć tych

dwoje pod swój dach.

Były duchowny, chcąc zapewnić sobie źródło utrzymania, kupuje fotoplastikon. Chwilę po transakcji w lokalu dochodzi do zabójstwa oficera Wehrmachtu. Ciała trzeba pozbyć się szybko i niezauważenie. Przyjaciołom z pomocą przychodzi kolega z dawnej klasy, Franek Bela.

Wkrótce w życiu młodych ludzi zaczynają dziać się dziwne rzeczy...

W czasie II wojny światowej Prusy Wschodnie były miejscem niezwykle zaciętych i krwawych walk. Ich ślady są widoczne do dziś w postaci ciągnących się kilometrami linii okopów, zapór, umocnień i stanowisk dowodzenia. Zimą 1944 i 1945 roku skute lodem warmińskie i mazurskie jeziora wykorzystywano jako trasę przemarszu wojska i drogę dramatycznej ucieczki ludności cywilnej. Wiele takich konwojów padło ofiarą bombardowań i ostrzału artyleryjskiego Armii Czerwonej. W ich wyniku zimne wody jezior stały się cmentarzem dla uciekinierów i miejscem spoczynku sprzętu wojskowego i pojazdów cywilnych – przyczyniając się do narodzin legend o zatopionych transportach wiozących broń, amunicję, archiwa, dzieła sztuki, a także prywatny majątek. Właśnie te historie skłoniły autorów książki do zbadania warmińskich jezior i sprawdzenia, czy na ich dnie w dalszym ciągu spoczywają zatopione ciężarówki, czołgi, a nawet… Bursztynowa Komnata.

Ta książka, to zbiór 44 reportaży powstałych w ciągu ostatnich 24 lat. Ich tematyka krąży wokół zbrodni i wszystkiego, co z nią związane: wokół ofiar, przestępców, policjantów i motywów. Dużo w tych historiach bólu, rozpaczy, ale i nadziei, bo ona zawsze towarzyszy matkom szukającym zaginionych dzieci, czy rodzinom ofiar czekających na sprawiedliwy wyrok. Dużo tu pytań. Niektóre z nich wciąż zostają bez odpowiedzi. Czy zawodowy zabójca, który z zimną krwią zabił niewinnych, nieznanych sobie ludzi urodził się zły, czy to życie zrobiło z niego mordercę? Historiami, prezentowanymi w tej książce, żyła kiedyś Polska, niektóre wciąż rozpalają masową wyobraźnię, ale są też opowieści o zwykłych ludziach, którzy prowadzą zwyczajne, wydawałoby się nudne życie.

Po medialnym śledztwie znanej dziennikarki policjanci z krakowskiego Wydziału Kryminalnego cierpią na nudę i nadmiar papierkowej roboty.

Pewnego ranka komisarz Natalia Gwiazdowska otrzymuje kopertę, w której anonimowy adresat przysłał zdjęcia pięciu śpiących młodych kobiet, wyglądających niemal identycznie. Do fotografii dołączył list i rysunek, którego żaden z funkcjonariuszy nie potrafi rozszyfrować. Ponieważ nie wiedzą, jak zinterpretować tę przesyłkę, traktują ją jak głupi żart. Po południu tego samego dnia komisarz Gwiazdowska i podkomisarz Winnicki zostają wezwani na Cmentarz Rakowicki, gdzie na płycie jednego z grobowców znaleziono martwą dziewczynę. Jedno spojrzenie policjantów na ofiarę uświadamia im, że wiąże się ona z poranną przesyłką.

Tym razem Gwiazdowskiej i Winnickiemu przyjdzie się zmierzyć z nieprzewidywalnym psychopatą, który – jak się zdaje – opracował plan zbrodni doskonałej. Ekipę z wydziału kryminalnego musi wesprzeć psycholog, znawca psychiki seryjnych morderców.

Artur jak co roku spędza wakacje z grupą przyjaciół prawników na Półwyspie Helskim. Jest oczarowany spotkaną przypadkowo na molo dziewczyną. Przyjechała tam ze swoim chłopcem. Czy Artur przyjmie jej niekonwencjonalne zaproszenie?

Adam, ojciec Artura, jest chirurgiem. Tworzy ciepły dom dorosłemu synowi i córce maturzystce. Tkwi w toksycznym małżeństwie, które istnieje tylko formalnie. Kolega zasiewa w nim ziarno wątpliwości, czy warto budować mosty, które niczego nie łączą. Żona po raz kolejny wystawia Adama do wiatru. Jak zwykle samotny, jedzie na imprezę z okazji sześćdziesiątych urodzin szefa.

Natalia, czterdziestoletnia pianistka, zakończyła właśnie dwudziestoletni związek. Przyjechała zagrać koncert na urodzinach stryja. Tutaj poznaje Adama...

Malina i Bartek zaplątują się w sieć nieporozumień pierwszej miłości. Jaką rolę w tej relacji odegra szalony pies Wiecheć? Czy kwitnąca w jesiennej szarudze konwalia majowa oszukiwała?

Współczesna powieść o niełatwych relacjach w związkach.

Kariera i pieniądze. Intrygi, kłamstwa i romanse. Bohaterka Pewnej pani z telewizji zmaga się z nowymi wyzwaniami zawodowymi, a kiedy jej kariera wisi na włosku, decyduje się na radykalne działania.

To się nadaje do telewizji!

Stella Lerska, znana dziennikarka telewizyjna, przeklina dzień, w którym na jej drodze pojawił się Jacek Miliński, dorosły syn jej nieżyjącego kochanka. Knowania i intrygi mężczyzny doprowadzają do tego, że jej telewizyjna kariera jest poważnie zagrożona.

Dodatkowo w życiu Stelli niespodziewanie pojawia się ojciec, którego nigdy wcześniej nie widziała. Dziennikarka przeżywa szok, kiedy dowiaduje się, z jakiego powodu mama zabroniła ojcu kontaktów z córką. Życie zawodowe i osobiste Stelli wywraca się do góry nogami.

Zimą 1945 roku z Wrocławia wyruszył tajemniczy konwój. Jego zawartość stanowiło złoto bankowe, depozyty zakładów jubilerskich i majątek prywatnych właścicieli. Eskortę cennego ładunku zapewniała grupa zaufanych oficerów SS i policji. Celem tego transportu było dotarcie do bezpiecznej kryjówki.

Mimo tajemnicy otaczającej tę operację, kilka lat po wojnie na jej trop wpadli funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Kulisy ukrycia depozytów wywiezionych z Wrocławia, zdradził im niepozorny mieszkaniec jednej z dolnośląskich miejscowości – Herbert Klose. Informacje agenturalne dowodziły, że był on jednym z uczestników wspomnianej operacji. Zeznania jakie złożył w trakcie intensywnego śledztwa, stały się fundamentem legendy o „Złocie Wrocławia” – jego odnalezienie od dekad spędza sen z powiek wielu poszukiwaczom skarbów.

Co w tej sprawie jest prawdą, a co mistyfikacją? Kim naprawdę był Herbert Klose? Gdzie wreszcie ukryto „Złoto Wrocławia”? Na te pytania odpowiedzą wyniki wieloletniego śledztwa, którego zwieńczeniem jest książka J. Roberta Kudelskiego „Złoto Wrocławia. Narodziny legendy”.

Haruki Murakami pisze i biega. I jest już w okolicy literackiej Nagrody Nobla.

Janusz Drzewucki ruszył za nim w pogoń. I przez rok spisywał dzień po dniu to, jak i gdzie biegał, co wtedy myślał i jak pielęgnował swoje pasje. A te pasje to literatura, ze szczególnym uwzględnieniem poezji, sport - głównie portugalska piłka nożna, życie towarzyskie, a zwłaszcza literackie.

Czyta się to świetnie, bo to facet, który dużo wie i dużo widzi. I potrafi pisać!

Leszek Bugajski