Tom zbiorowy, poświęcony szeroko pojmowanym dwudziestowiecznym i dwudziestopierwszowiecznym relacjom między katolicyzmem a prawosławiem, a także relacjom, jakie miała i ma Stolica Apostolska z dawnym Związkiem Sowieckim, a obecnie z Federacją Rosyjskąi współczesnym obszarem postsowieckim.

Na łamach tej prekursorskiej na polskim gruncie publikacji głos zabierają zarówno świadkowie epoki, jak i badacze. Reprezentują oni różne pokolenia, różne perspektywy (m.in. hierarchów Kościoła, historyków, duszpasterzy, dyplomatów, filozofów i teologów), ale także różne kulturowe punkty widzenia. Jest więc to zapis refleksji chociaż nieobejmującej wszystkich aspektów tego zagadnienia, to pogłębionej, przemyślanej i bardzo różnorodnej

Jegor Gajdar, przedwcześnie zmarły w 2009 r. były premier Rosji, był jednym z autorów programu radykalnych reform gospodarczych, jakie przeprowadzono w tym kraju na początku lat dziewięćdziesiątych, a także cenionym w świecie nauki ekonomistą. Książka Upadek imperium wydana w Rosji w 2006 r. stała się tam bestsellerem. Autor kreśli w niej szerokie tło historyczne, docieka przyczyn upadku imperiów wcześniejszych niż ZSRS, analizuje źródła niestabilności reżimów autorytarnych oraz zagrożenia związane z oparciem gospodarki na eksporcie surowców.

Szczegółowo i wiarygodnie – jako świadek i uczestnik wydarzeń – opisuje sytuację gospodarczą ZSRS na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych oraz nieefektywną politykę, która doprowadziła do jego rozpadu. W ten sposób rozprawia się z mitem potężnego Związku Sowieckiego, który do dziś pokutuje w Rosji, jako element, coraz głośniejszej, proimperialnej propagandy.

„W dialogu polsko-rosyjskim problematyka polskich zrywów wyzwoleńczych w XIX wieku należy do tematów klasycznych. Polski spór o tradycję powstańczą zawsze miał po stronie rosyjskiej swoje lustrzane odbicie. Przejawiał się w sporze o politykę imperium wobec sprawy polskiej i Polaków, stosunku carskiego absolutyzmu do idei republikańskiej i liberalnej. Był integralną częścią rosyjskiej debaty nad miejscem Cesarstwa w Europie i próby jego unowocześnienia. Sprawy te wciąż stanowią punkt odniesienia dla współczesnych polsko-rosyjskich debat, sporów intelektualnych i problemów politycznych” (ze wstępu).

Książka prezentuje wyniki dużej międzynarodowej konferencji o polskich powstaniach, zorganizowanej przez Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia pod patronatem Prezydenta RP w 2013 r. Artykuły, napisane przez grono doborowych historyków z Polski i krajów sąsiedzkich, poruszają tematykę międzynarodowych aspektów polskich insurekcji oraz analizują ich długofalowe oddziaływanie na losy Polaków i historię Europy.

Publikacja zawiera dokumenty ukazujące stosunek władz sowieckiej Ukrainy, w tym Nikity Chruszczowa, do Polaków, informacje o polskojęzycznych oddziałach sowieckiej partyzantki, raporty o nastrojach polskiej ludności zamieszkującej Wołyń i Galicję Wschodnią, czy też materiały ilustrujące stosunek Sowietów do Rzezi Wołyńskiej oraz początki zwalczania polskiego podziemia niepodległościowego przez NKWD i NKGB.

Tom jest kontynuacją zbioru Wołyń i Galicja Wschodnia pod okupacją niemiecką 1943-1944. Czytelnik znajdzie w nim sprawozdania opisujące i analizujące nastroje ludności polskiej, wysuwane przez Nikitę Chruszczowa propozycje działań przeciwko Polakom, szczegóły pracy operacyjnej funkcjonariuszy NKGB i NKWD, informacje o pozyskanej agenturze, źródła ilustrujące udział Polaków w „batalionach istriebitielnych” czy wreszcie materiały ukazujące okrucieństwo sowieckiego totalitaryzmu poprzez losy jednostki.

Siergiej Witte, minister finansów (1892–1903) oraz późniejszy premier (1905–1906) Cesarstwa Rosyjskiego. W swoich wspomnieniach nakreślił panoramę imperium wstrząsanego konwulsjami, które doprowadzą do katastrofy caratu w 1917 roku. Był jednym z niewielu polityków, którzy rozumieli, że system rosyjski nie przystaje do realiów XX wieku, i starał się go zreformować. Przeciwnik rewolucyjnych rozwiązań przez swoich oponentów pragnących zachować status quo był nazywany rewolucjonistą.

Władzę sowiecką, która wraz z Armią Czerwoną przyszła do województw północno-wschodnich II Rzeczypospolitej – na Białoruś Zachodnią, ludzie starsi przeważnie nazywają „pierwszymi Sowietami”, w odróżnieniu od władzy ustanowionej w 1944 roku po okupacji niemieckiej („drudzy Sowieci”). Tak samo w ustnym dyskursie historycznym pokolenia wojennego funkcjonują nazwy „bolszewicy” i „Ruscy”.

Książka zawiera relację 107 świadków tych tragicznych wydarzeń. Dzięki nim poznajemy losy zarówno Białorusinów, jak i Polaków, Żydów – świat zwykłego człowieka uwikłanego w wir wojny i zbrodniczy system sowiecki.

Wydarzenia militarne i polityczne z września 1939 r. oraz ich tragiczne konsekwencje, jak II wojna światowa i zniewolenie komunistyczne krajów Europy Środkowo-Wschodniej, są przedmiotem ożywionej debaty. Jej polityczne znaczenie wynika przede wszystkim z odrodzenia imperialnych ambicji Rosji i polityki elit rządzących tym państwem, mającej na celu relatywizację zbrodni stalinowskiego reżimu, a także potępienie odmiennych interpretacji roli ZSRS w czasie II wojny światowej niż te, które dominują w samej Rosji – a więc jako „wyzwoliciela” państw Europy Środkowej i Wschodniej oraz głównego zbawcy ludzkości od niemieckiego nazizmu.

Dla społeczeństwa białoruskiego istotne znaczenie tego tematu wiąże się również z chęcią zrozumienia miejsca sowieckiej Białorusi w historii narodu i kraju. Był to okres zniewolenia komunistycznego, ale równocześnie to w tym czasie, jesienią 1939 r. w wyniku wspólnej agresji ZSRS i Niemiec na Polskę, nastąpiło „zjednoczenie narodu białoruskiego”. „Granica ryska”, która dzieliła naród białoruski od 1921 r., była postrzegana przez wielu jako ogromna niesprawiedliwość. Wykorzystywała to sowiecka propaganda.

„Zapomniany pokój” – tak bez przesady można określić losy traktatu ryskiego po 90 latach od jego podpisania. Zawarty w Rydze 18 marca 1921 roku – zakończył wojnę między Polską i republikami sowieckimi: Rosją, Ukrainą i Białorusią. W światowej historiografii nigdy nie wzbudzał większych sporów interpretacyjnych, jak chociażby traktat wersalski.
Czy jednak nie zbyt łatwo zapomina się o pokoju, który położył kres zmaganiom wojennym w Europie Wschodniej, trwającym nieprzerwanie od sierpnia 1914 roku?
Książka ta ma przybliżyć czytelnikowi debatę wokół traktatu ryskiego oraz najnowsze ustalenia dotyczące wojny polsko-bolszewickiej i jej konsekwencji. Niniejszy tom nie tylko prezentuje polskie i rosyjskie współczesne spojrzenie na te wydarzenia, ale także uwzględnia studia badaczy białoruskich, ukraińskich i łotewskich. Intencją redaktora było dostarczenie czytelnikowi reprezentatywnego wyboru aktualnych interpretacji, opartych na najnowszych wynikach badań historycznych.