Patrick to człowiek żyjący według ustalonych przez siebie zasad. Planuje każdy dzień i nienawidzi zmian. Cechuje go drobiazgowość, skrupulatność i… miłość do pieniędzy. Jako agent sportowy i biznesmen jest znany ze stosowania nieczystych zagrywek i niekonwencjonalnych rozwiązań. Chwila zapomnienia sprawia, że jego życie wywraca się do góry nogami. Spokój, ład i porządek, które ceni ponad wszystko, zostają zaburzone, a każdy dzień staje się wyzwaniem i próbą sił.

Luisina jest Meksykanką, która przybywa do Stanów Zjednoczonych w poszukiwaniu czegoś, co straciła lata temu. Przez życie kroczy z głową pełną marzeń, ciętym językiem i sercem na dłoni. Wierzy w to, że w każdym można znaleźć dobro. Potrafi cieszyć się drobiazgami, których inni nie zauważają, i uśmiecha się nawet wtedy, gdy los podsuwa jej pod nos cytrynę. Dla niej liczy się przede wszystkim człowiek, a nie status majątkowy.

Ścieżki tych dwojga przecinają się na parkingu przed dyskontem spożywczym. Od razu się ze sobą ścierają i zauważają, jak wiele ich różni. Ona uważa go za zimnego drania, on ją za zbuntowanego anioła. Mimo że działają sobie na nerwy i wyznają sprzeczne wartości, okazuje się, że są sobie bezwzględnie potrzebni.

Gdy ogień spotyka ogień, nie spalają się nawzajem… Łączą się w jedno i razem spopielają świat.

W jej sercu i umyśle powstały blizny, które nie zdołały się zabliźnić nawet na przestrzeni lat.

Czy dla dziecka może być coś gorszego niż utrata rodzica? Okazuje się, że tak. Macocha, która swoją podłością przewyższa te z baśniowych opowieści.
Małgosia dorastała w piekle na ziemi. Taki los zgotowali jej ci, którzy z założenia powinni ją chronić. Sukcesywnie odzierali ją z dziecięcej niewinności, pozbawiali marzeń, odbierali nadzieję. Z biegiem czasu blizny powstałe z emocjonalnych doświadczeń naznaczały nie tylko jej serce i duszę, ale przede wszystkim umysł. Już zawsze miały przypominać jej o tym, co przeżyła. Nigdy się ich nie pozbędzie, ale w wyniku pewnego zdarzenia dociera do niej, że to tylko blizny – pozostałości po otwartych ranach. Dowód na to, że przetrwała.
Czy dzięki temu odkryciu Małgosia pochowa wciąż żyjące w niej dziecko i pozwoli narodzić się silnej kobiecie? Czy to, czego doświadczyła, okaże się mapą zwycięstw, czy drogowskazami nieustannie wytykającymi porażki? Czy przeszłość tak bardzo zdeterminuje jej przyszłość, że nie da sobie szansy? I czy można zniszczyć drugiego człowieka na tyle, by nie był w stanie poskładać się na nowo?

https://bonito.pl/k-112171307-nieludzko-piekna-jesien

Zwyczajne życie zwykle wydaje nam się mało interesujące i pozbawione walorów literackich. Gdy pojawia się powieść ukazująca przeciętnego człowieka, to zaraz się okazuje, że autor każe mu uczestniczyć w niezwykłych wydarzeniach, które przecież nie przytrafiają się większości z nas. Klasyczna niegdyś powieść obyczajowa nie jest popularnym gatunkiem. Czyżby współczesne życie było mniej ciekawe niż w dziewiętnastym wieku? A może po prostu starając się nadążyć za modą, przegapiamy coś istotnego?
*
Proza życia bohaterki przeplata się z jego lirycznymi akcentami, których w życiu Wiktorii, na szczęście, wcale nie tak mało. Autorka niesamowicie sugestywnie oddaje uczucia towarzyszące borykającej się z codziennością młodej kobiety. Mimo trudności – nie tak rzadkich przecież chwil strachu, niepewności, poczucia bezradności i bezsilności, doskonale daje sobie radę przy wsparciu najbliższych. Samo życie (słodko-gorzkie), ale jakże ponętne i piękne – chciałoby się powiedzieć. Doskonała lektura na dłuższy wieczór nie tylko dla wrażliwych kobiet.
*
Od pierwszych stron powieści widać aluzje do polonistycznej wiedzy autorki. Charakterystyczne są nazwiska mówiące, które jednoznacznie charakteryzują postacie. Nazwy miejscowości to dziwny miszmasz prawdziwych nazw z wymyślonymi, tak że biorąc mapę, łatwo zidentyfikujemy wszystkie miejsca. Nie jest to jednak niekonsekwencja, lecz wyrafinowana gra z czytelnikiem, który ma mieć ciągłe wątpliwości – co w powieści jest autobiografią, a co zwykłym literackim prawdopodobieństwem.

Fragmenty opinii czytelników

Wiesława Bladoszewska – absolwentka filologii polskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku, 34 lata przepracowała jako nauczycielka języka polskiego w wiejskich szkołach na Pomorzu. Wnikliwa obserwacja środowiska nauczycielskiego zaowocowła wydaniem powieści Słodkie – gorzkie (pod pseudonimem Tamara Brzoza) w 2011 roku.
Oddajemy do rąk czytelników rozszerzoną historię sympatycznej Wiktorii, polonistki z wiejskiej szkoły, która stawia czoła licznym wyzwaniom. Obserwujemy, jak bohaterka ewoluuje i mierzy się z kolejnymi przeciwnościami, jakie niesie jej z pozoru monotonne życie.

"W głowie każdego z nas czai się mrok. Coś, co wypełza w środku nocy, nie pozwalając spokojnie zasnąć."

Wspomnienia jednym dają siłę, innych torturują. W przypadku Matthew były wyniszczające i bolesne. Niegdyś pełen empatii i radości, wspinający się po drabinie sukcesu mężczyzna z dnia na dzień porzuca swoje uporządkowane życie, a wraz z nim dotychczasową osobowość. Zamiast marynarki wkłada skórzaną kurtkę, limuzynę zamienia na motocykl, a miłość i czułość zastępuje bezmyślnym seksem i przypadkowymi bójkami. Źródłem szczęścia stają się dla niego wszelkiej maści używki, które pchają go wprost w ramiona autodestrukcji. Jednak nawet najstraszniejszy potwór ma duszę. Wystarczy bodziec w postaci piękna i dobroci, by zerwać z niej zasłonę mroku i okrucieństwa.

Dla Matthew punktem zwrotnym okazuje się poznanie eterycznej Jane. Tylko czy ktoś, kto uważa, że życie jest karą, pozwoli sobie pomóc? I czy można uratować kogoś, kto tego nie chce?

Seria lekkich, ciepłych i humorystycznych opowieści z życia autorki i jej zwierzęcej części rodziny widzianych z perspektywy przygarniętego przez nią kota – burego dachowca o imieniu Ryszard. Ryś opowiada swoje przeżycia i przygody swoich współmieszkańców: trzech kocich ciotek, swojej siostry Tosi, psa Czopera oraz ludzkich towarzyszy. Jeśli kochasz zwierzęta i lubisz się pośmiać, to ta książka jest dla Ciebie!

https://bonito.pl/k-191287107-plaga

„Nie brookliński most/Lecz na drugą stronę/Głową przebić się/Przez obłędu los/To jest dopiero coś” – tak pisał Stachura. W powieści Agnieszki Bednarskiej jest mowa o innym moście – Golden Gate w San Francisco. Pięknym, lecz przyciągającym samobójców; pięknym tak, że barierki ochronne są śmiesznie niskie, by nie psuły widoku. Jest też rozpacz i nadzieja, potężna, niezwykła, tajemnicza więź łącząca obce sobie na pozór kobiety oraz wymierzona w niecodzienny sposób sprawiedliwość – a całość tworzy bardzo spójną, realistyczną i przejmującą opowieść. Doskonałe domknięcie trylogii na którą składają się także Piętno Katriny i Zabierz dzieci, wyjedź z miasta

Życie pisze scenariusze, my natomiast jesteśmy jedynie aktorami. Od niego zależy, z jaką rolą przyjdzie nam się zmagać. A tak się składa, że dla Rachel i Williama wymyśliło dość zakręconą drogę…

Rachel
Pokorna, spokojna dziewczyna – z sercem na dłoni. Mieszkanka niewielkiego miasteczka, w którym wiedzie skromne życie u boku narzeczonego. Jej świat się wali, gdy ukochany zostawia ją na kilka tygodni przed ślubem. Upokorzona i zraniona, za namową matki, wyrusza samotnie w podróż, która miała być jej miesiącem miodowym.
William
Były szczur korporacyjny, którego życie toczy się głównie wokół pieniędzy. Dla nich żyje i to one są dla niego całym światem. Wszystko się zmienia, kiedy z betonowej dżungli trafia na rajską plażę. Uroki Cabarete sprawiają, że z dnia na dzień porzuca pozornie idealne życie i wreszcie może poczuć smak prawdziwego szczęścia.

Pisarka szuka natchnienia. Znajduje dziwną tawernę i własną przeszłość. Jedna rzeczywistość miesza się z inną – a może tylko z wyobraźnią? Czym naprawdę było jej dzieciństwo? Kim są Manuela i Alejandro? Czy mieszkańcy tawerny będą mogli z niej wyjść? I czy pisarka odnajdzie spokój?

„Ulotne”. Sam tytuł mówi już wiele o tych opowiadaniach. Ulotna jest przeszłość, wyobrażenia o ludziach i sobie samym. Ulotne są myśli o tym, jak było i jak być mogło. Meandry pamięci i domysłów, wyobraźni i marzeń. To właśnie jest materia z jakiej składają się te opowieści, wysnute z prostych obrazów i bolesnych wspomnień, proponujące pewne wizje, ale dalekie od łatwych rozwiązań. Wciągają i zatrzymują na dłużej; na pewno nie ulecą łatwo z umysłu czytelnika.

Emilia Ochojska, jedna z najbardziej utalentowanych pisarek swojego pokolenia, ma wszystko - sławę, majątek i kochającego partnera. Najwyraźniej to jej jednak nie wystarcza, gdyż pewnego dnia ucieka z kościoła niemal sprzed ołtarza, przerywając swój własny ślub z Mateuszem Zdrojewskim. Problem, który skłonił ją do tak radykalnego kroku zdaje się nie mieć rozwiązania. Pomoc przychodzi z nieoczekiwanej strony. Tajemniczy Patryk Krajewski składa jej propozycje nie do odrzucenia.

Chociaż Emilia i Patryk mają zupełnie różne charaktery, to od tej pory będą dzielić ze sobą sekret, który połączy ich już na zawsze lub poróżni na resztę życia. Jak daleko oboje będą w stanie się posunąć w swojej intrydze, by Mateusz nigdy nie poznał prawdy?

„Wprost w Twoje ramiona” to powieść o miłości, trudnych wyborach i tajemnicach, która wciąga czytelnika w świat emocji, gdzie droga do szczęścia jest pełna przeszkód, a labirynt utkany z kłamstw zdaje się być niekończącą się opowieścią.

Nazywają go Mesjaszem.
Duchowny – psychopatyczny morderca – trwa w przeświadczeniu, że jest narzędziem zbawiciela. Pod pozorem dobroduszności i wiary oczyszcza ziemię z grzeszników.
Swoje ofiary dręczy i poddaje cierpieniom, wierząc, że w ten sposób oczyszcza ich z grzechów i chroni przed wiecznym potępieniem.
Przekonany o słuszności swoich czynów, solennie wykonuje powierzone mu przez Stwórcę zadania.