Bohaterka „Anemonów”, Natasza, jest czterdziestoletnią kobietą, której życie to oślepiający kolaż miłości, nienawiści, smutku, wybaczenia i wreszcie ukojenia. Pełna inwencji, utalentowana, nieprzeciętnie obdarowana przez los urodą i emanująca wdziękiem, traci po kolei wszystko. Taniec, teatr, malarstwo, rodzinę, dom, zdrowie.

Dlaczego wygrywają kobiety nikłe, szare, pozostające głęboko w jej cieniu, a mężczyźni, kochający ją obsesyjnie, uciekają z jej życia? Czy powrót do rodzinnego domu pozwoli jej zebrać siły, by zmierzyć się z przeznaczeniem?

Czytając „Anemony”, wierzysz w tę historię, bo życie, niestety, często rozczarowuje. Dlatego tak bardzo chcesz, by Nataszy się udało. Właśnie jej. By zrozumiała, że nie na darmo ta cała walka, bo choć miłość nie zawsze przychodzi, to czasami wystarcza – jak powiedziała Emily Dickinson – „sam mozół jej szukania”.

Skandal wywołany książką „Witaj smutku” Francoise Sagan był bezprecedensowy, z „Córeczką” może być podobnie, ta historia także mrozi krew w żyłach. Czytamy i nie możemy oprzeć się wrażeniu, że to się dzieje obok nas. A wydarzyło się wiele. Bo to thriller psychologiczny o obsesyjnej miłości i zazdrości, która prowadzi do? No właśnie do czego, jak nie do zbrodni… która zbrodnią jest, czy nie jest?
Bohaterka, 18-letnia Amanda, kochana „córeczka tatusia”, zakochana we własnym ojcu, znanym aktorze, Wiktorze, nie akceptuje jego związku z producentką Julią. Akceptuje wszystkie wyskoki ojca, nawet jego skoki w bok, ale miłość i ślub? To dla niej za wiele. Gotuje ojcu i jego wybrance piekło na ziemi. Co nieuchronnie prowadzi do katastrofy.
W tle Warszawa i Lazurowe Wybrzeże, bo wraz z bohaterami przemierzamy camperem całą południową Europę! A podczas tej podróży trwa walka córki o wyłączne dla niej uczucie ojca. Do czego posunie się Amanda? I w jaki sposób pomoże jej w tej walce przyjaciel Adrian?