„Opowieści o duchach” to książka szczególna w dorobku Dumasa. Porównywać ją można z twórczością Edgara Allana Poe, w stosunku do której była prekursorska, a ze współczesnych Dumasowi z dorobkiem choćby E.T.A. Hoffmana. To klasyczna powieść grozy, są tu duchy, wampiry i zjawiska nadprzyrodzone, ale autor „Trzech muszkieterów” wplata zmyślone historie w realia XVIII wiecznej Europy, mamy zatem galerię autentycznych postaci doby rewolucji. Jedna z bohaterek jest Polką, a los rzucił ją na tereny Mołdawii, gdzie staje się ofiarą wampira. Jest tu zatem i odpowiednik Draculi. Ale jest i Danton, i Marat, i Charlotte Corday, której śmierci na szafocie poświęcono jedną z historii.

Sam autor tak zachęca czytelnika do przeczytania niniejszej książki: „Mam tu mówić o rozbójnikach. Ciekawy czytelnik niechaj się ze mną uda do Kalabrii, niech się dostanie przez strome skały, przepaści i jary, na wysokości Apeninów, a stanąwszy na ich szczycie, zobaczy – zwracając się ku południowi, po lewej stronie Kozenzę, po prawej Santo-Lucido, a przed sobą o tysiąc prawie kroków, drogę oświeconą tej chwili znaczną liczbą ognisk, w których koło tłumią się zbrojni. Ci ludzie ścigają zbójcę Żakomo, tylko co nawet mieli z jego bandą utarczkę; lecz że noc zapadła, zawiesili broń i oczekują nim dzień zaświta dla dalszej pogoni. Zwróćmy dopiero oczy ku tej pochyłości: na dość obszernym i urwistym wzgórzu, otoczonym czerwonawymi skałami, zielonymi i gałęziastymi dęby, bladą i karłowatą zaroślą – rozróżnić można naprzód czterech ludzi, zajmujących się przygotowaniem wieczerzy, z których jedni rozniecają ogień, a drudzy obierają barana; za nimi kilku bawiących się w Marra; dwóch, jak dwa posągi nieruchome, stojących na straży, i bardziej można by ich wziąć za dwa odłamki skały, aniżeli za ludzi żyjących; w głębi kobietę siedzącą w milczeniu, lękającą się poruszyć, ażeby nie przebudziło się uśpione na jej łonie dziecko; na koniec trochę w ustroniu postrzegamy zbójcę, który ostatnią skibę ziemi rzucił na grób świeżo wykopany. Ten zbójca jest to Żakomo; ta kobieta, jest to jego żona; ci zaś ludzie na straży, szukający rozrywki w grze, i zajmujący się wieczerzą, składają jego bandę; a ten który spoczywa w dopiero zasypanym grobie, jest to towarzysz Żakomy Hieromimo, zabity czasu potyczki, w której porucznik Antonio tak był nierozważnym, ze się poddał nieprzyjacielowi. Dopiero, kiedyś już poznał czytelniku osoby i miejsce sceny, przystąpmy dorzeczy....”

“Pamiętniki D’Antony” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.

“Mam tu mówić o rozbójnikach. Ciekawy czytelnik niechaj się ze mną uda do Kalabryi, niech się dostanie przez strome skały, przepaści i jary, na wysokości Apeninów, a stanąwszy na ich szczycie, zobaczy — zwracając się ku południowi, po lewéj stronie Kozenzę, po prawej Santo-Lucido, a przed sobą o tysiąc prawie kroków, drogę oświeconą téj chwili znaczną liczbą ognisk, w koło których tłumią się zbrojni. Ci ludzie ścigają zbójcę Żakomo, tylko co nawet mieli z jego bandą utarczkę; lecz że noc zapadła, zawiesili broń i oczekują nim dzień zaświta dla dalszej pogoni.”

Fragment.

“Pani de Monsoreau” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.

“Pani de Monsoreau” to kontynuacja słynnej powieści “Królowa Margot”. Akcja powieści rozgrywa się za panowania króla Henryka III (1574–1589).

Działanie na dwa fronty to ryzykowna gra. Zwłaszcza, jeśli jedna ze stron jest potężna i nieprzewidywalna.

Francja za czasów panowania Henryka III Walezego. Na weselu jednego ze swoich gwardzistów król nie bawi się dobrze. Jest rozżalony, że jego ulubieniec wziął ślub oraz że jego brat nie zjawił się na przyjęciu. Gdy drażliwy monarcha zostaje urażony przez hrabiego Bussy'ego d’Amboise, gwardziści zaprzysięgają mu zemstę. Pan młody wyłamuje się z układu i ostrzega dworzanina, który popadł w niełaskę. Chwilę potem zostaje zabrany przez króla wprost z własnego wesela w podróż do Luwru.

Kontynuacja słynnej powieści “Królowa Margot”. Uczta dla miłośników twórczości Waltera Scotta czy Lwa Tołstoja.

Walezjusze

Klasyczna trylogia z gatunku płaszcza i szpady, która opowiada o losach ostatnich Walezjuszów. Płomienne romanse, intrygi polityczne i brutalne konflikty w tle ważnych wydarzeń historycznych – jak to u Dumasa bywa.

Aleksander Dumas (1802-1870) - francuski pisarz, autor powieści przygodowych zaliczanych do klasyki literatury, takich jak "Hrabia Monte Christo" czy "Trzej muszkieterowie". Początkowo pracował jako kancelista, założył też wraz z przyjacielem amatorski teatr i rozwijał się jako dramaturg. Jego działalność twórcza przypadła na okres renesansu powieści historycznej we Francji. Stał się niekwestionowanym mistrzem tego gatunku. Wiódł wystawne życie w Paryżu i słynął z licznych romansów.

Powieść Aleksandra Dumas’a nosząca znamiona powieści szkatułkowej. Jednym z bohaterów jest sam autor książki, głównymi bohaterami są zaś Alfred de Nerval i Paulina de Małlien. Młodzi zakochują się w sobie, ale nie mogą być razem ze względu na różniące ich statusy majątkowe. Historia ich niespełnionej miłości pełna jest nieoczekiwanych zwrotów akcji. Podczas gdy Alfred wyjeżdża, by dorobić się majątku i poślubić ukochaną, Paulina wychodzi za mąż za bogatego, ale okrutnego hrabiego. Mężczyzna ten skrywa pewną mroczną tajemnicę. To właśnie ona przyczyni się do dramatu, jaki spotka bohaterkę.

Trzymająca w napięciu opowieść. Aleksander Dumas wędrując po świecie trafia do Szwajcarii. Tam spotyka swojego dobrego znajomego, Alfreda de Nervala, który podróżuje w towarzystwie pięknej kobiety o imieniu Paulina. Kobieta wydaje się być ciężko chora, ledwo trzyma się na nogach. Po jakimś czasie Dumas znów spotyka parę zakochanych, lecz stan Pauliny bynajmniej się nie poprawia. Po kilku miesiącach w roku 1834 Dumas ponownie spotyka Alfreda,. Dowiaduje się wówczas, że Paulina umarła. Załamany de Nerval próbuje normalnie żyć. Znajomi dostrzegają na ramieniu Alfreda ślad po kuli. Alfred wyznaje, że to ślad po jego ostatnim pojedynku, nie chce jednak wyjawić jego szczegółów. W końcu zgadza się wyznać całą prawdę Dumasowi. Przyjaciele spotykają się, po czym de Nerval opowiada pisarzowi swoją historię. Kilka lat temu Alfred de Nerval zakochał się w poznanej na przyjęciu pięknej dziewczynie nazwiskiem Paulina de Meulien. Dziewczyna była z bogatej rodziny. Zbyt bogatej, by młodzieniec mógł ją poślubić. Załamany tym faktem Alfred wyrusza w świat szukać przygód i majątku. Któregoś dnia wraca do Francji, gdzie spotyka go nowy cios ze strony losu – Paulina wyszła bowiem za mąż za hrabiego Horacego de Beuzeval... (za Wikipedią).A co było dalej, dowie się czytelnik po lekturze całej powieści. Zakończenie trudne do odgadnięcia.

“Paulina” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.

Autor jednym z głównych bohaterów tej powieści uczynił samego siebie. Wędrując po świecie trafia do Szwajcarii. Tam spotyka swojego dobrego znajomego, Alfreda de Nervala, który podróżuje w towarzystwie pięknej kobiety o imieniu Paulina. Kobieta wydaje się być ciężko chora, ledwo trzyma się na nogach. Po jakimś czasie Dumas znów spotyka parę zakochanych, lecz stan Pauliny bynajmniej się nie poprawia. Po kilku miesiącach w roku 1834 Dumas ponownie spotyka Alfreda, ale tym razem już samego. Dowiaduje się wówczas, że Paulina umarła. Załamany de Nerval próbuje normalnie żyć za pomocą spotkań z przyjaciółmi z klubu szermierki. Podczas jednego z takich spotkań znajomi dostrzegają na ramieniu Alfreda ślad po kuli. Alfred wyznaje, że to ślad po jego ostatnim pojedynku, nie chce jednak wyjawić jego szczegółów. W końcu zgadza się wyznać całą prawdę Dumasowi. Przyjaciele spotykają się, po czym de Nerval opowiada pisarzowi swoją historię.

Alexandre Dumas jest autorem dobrze znanym ze swoich powieści przesiąkniętych historią. Jednak historie zawarte w tym zbiorze noszą wszelkie znamiona gatunku fantasy. Już sam tytuł zapowiada ton pracy. Jak sam mówi w przedmowie do tego dzieła: „Czasy są smutne, a moje opowiadania, ostrzegam, nie będą wesołe. Tylko pozwolisz na to, zmęczony tym, co codziennie widzę, dzieje się w realnym świecie, Szukam moich historii w wyimaginowanym świecie”. Ponadto na końcu zbioru narrator przedstawia się jako autor, wspominając o samym zbiorze i uzasadniając swoje pisanie opowiedzianą przed chwilą historią. Wewnętrzny narrator opowiada historię jako anegdotę, która daje złudzenie rzeczywistości. Wzmacnia to granicę między wyobraźnią a rzeczywistością, tworząc atmosferę sprzyjającą fantastyce. Historie naznaczone są miejscami o tajemniczej atmosferze. Opowiadane historie sieją wątpliwości, nie znajdując w większości ostatecznego rozwiązania. (za Wikipedią).

“Sprawa Clemenceau” to powieść Aleksandra Dumasa syna, pisarza i dramaturg francuskiego, autora słynnej Damy kameliowej.

Powieść rozgrywa się we Francji w XIX wieku. Między piękną, wrażliwą ale nieszczęśliwą kurtyzaną a nieodpowiedzialnym lekkoduchem wybucha gorąca miłość. Historia tego związku jest niezwykle burzliwa. Wielokrotnie kochankowie, rozważają decyzję o rozstaniu i równie wiele razy dochodzą do wniosku, że nie mogą bez siebie żyć.

Stuartowie – powieść historyczna o władcach ze szkockiej dynastii Stuartów. Autor tak zachęca nas do przeczytania tej powieści: „Trzy wieki już upłynęły od chwili, w której wieszczki z Torres przepowiedziały Banqa’owi, że, chociaż on sam nigdy nie będzie królem, następcy syna jego Fleanc’a wstąpią na tron szkocki. Już i Dawid II umarł bezdzietnie, i linia męska wielkiego Roberta Bruc’a wygasła. Lecz Szkoci tyle poważali i byli przywiązanymi do potomków tego monarchy, że postanowili wybrać sobie króla spomiędzy jego wnuków, pochodzących z linii żeńskiej. Sir Walter lord High Stewart albo Stuart to jest lord wielkorządca zaślubił Marjori’e, córkę króla Roberta Bruc’a. Był to wódz pełen odwagi, który zaszczytnie okazał się w bitwie pod Bannoch-Burn, lecz umarł bardzo młodo, zostawiając syna. Syn ten miał spełnić przepowiednie wieszczek, wezwany bowiem na tron po śmierci Dawida II, dał początek dynastii Stuartów, z której ostatni monarcha w roku 1688 podwójną utracił koronę...”

“Stuartowie” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.

“ Zaledwie królowa zdołała przykryć taflę, spiskowi uderzyli we drzwi. Ponieważ zamki i zasuwy były odjęte, jedyny zaporą była ręka Katarzyny Douglas; lecz że siła szlachetnej dziewicy nie zdołała stawić oporu, spiskowi wpadli do komnaty, wywracając i raniąc wszystko cokolwiek napotkali. Jeden z morderców chciał uderzyć na królowe, lecz syn sir Grahama zatrzymał go, mówiąc; Nie królowej, lecz króla szukamy!

Zaczęli przeglądać wszystkie zakątki komnaty, i nie znalazłszy nikogo już mieli wychodzić, aby całe zabudowanie przeszukać, kiedy jeden ze spiskowych, nazwiskiem Hall, potknął się na źle położonej tafli; schylił się więc i podniósłszy ją, odkrył otwór do piwnicy. Natychmiast podano pochodnie i przy jéj świetle ujrzano króla stojącego przy murze.”

Fragment.

Roger poślubia Sylwandire. Przez pewien czas jest modelową żoną. Następnie jednak planuje by wejść do jeszcze wyższych sfer. Spotyka się z panem Royancourtem, który jest bliski Madame Maintenon. Zaczyna się romans. Małżeństwo Sylwandiry i Rogera powoli się rozpada. On w gniewie wyjeżdża do Angli, a gdy powraca do Francji zostaje uwięziony za złe traktowanie żony i pisanie wierszy, w których wyśmiewał panią de Maintenon. Po zwolnieniu go z więzienia postanawia zemścić się na Sylwandirii i jej kochanku... Historia ma jednak kilka zwrotów akcji. Zachęcamy do lektury!

“Sylwandira” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.

Powieść opisuje losy Rogera który poślubia piękną Sylwandire. Przez pewien czas jest ona wspaniałą żoną, jednak z czasem planuje by wejść do jeszcze wyższych sfer. Rozpoczyna romans z panem Royancourtem. Małżeństwo powoli się rozpada. Żona wraz z kochankiem knują intrygę dzięki której Roger zostaje uwięziony. Po wyjściu z więzienia postanawia zemścić się na Sylwandirii i jej kochanku…

Towarzysze Jehu to dwutomowa powieść historyczno-przygodowa Aleksandra Dumasa, uważanego za jednego z najwybitniejszych autorów dzieł „płaszcza i szpady”. Historia została opublikowana po raz pierwszy w 1857 roku i od tego czasu porywa czytelników w wir wydarzeń rozgrywających się w południowej Francji w czasach Dyrektoriatu i Konsulatu. Opowieść głęboko zakorzeniona w historycznej rzeczywistości została uznana za jedną z najlepiej skonstruowanych powieści tego autora. Nic dziwnego, że doczekała się adaptacji filmowej i telewizyjnej – w 1946 i 1966 roku.

Akcja książki skupia się wokół losów trzech postaci: młodego porucznika Rolanda de Montrevel, Napoleona Bonaparte i tajemniczego Morgana, który okazuje się dowódcą tytułowych towarzyszy Jehu. Ugrupowanie to działa nielegalnie na południu Francji, gdzie prowadzi konspirujące działania mające na celu przywrócenie na tron dynastii Burbonów. Składa się z młodych mężczyzn, z których najstarszy nie skończył nawet trzydziestu lat. Napadają oni na dyliżanse przewożące państwowe pieniądze, by pozyskać środki na odpowiednie uzbrojenie potrzebne do zaplanowanego przewrotu. Tymczasem Napoleon dochodzi do władzy i zostaje Pierwszym Konsulem Republiki Francuskiej. Obiera sobie za cel rozbicie stowarzyszenia i wysyła w tym celu Rolanda, który ma za zadanie złapanie rabusiów i doprowadzenie ich na szafot. Młody porucznik rusza zatem na obławę, nie zdając sobie sprawy z tego, że poluje na wybranka serca swojej młodszej siostry, Charles’a, znanego pod pseudonimem Morgan. Losy bohaterów w końcu się krzyżują, dochodzi do krwawej walki, z której zwycięsko może wyjść tylko jedna strona – mężczyźni w maskach lub zapamiętale ścigający ich Napoleon. Połączenie historycznych faktów z przygodową fikcją sprawia, że Towarzyszy Jehu czyta się z zapartym tchem. Doskonała kompozycja utworu, starannie skonstruowane postaci, sumiennie odtworzona topografia południowej Francji – to wszystko dowodzi prawdziwości stwierdzenia, że powieść ta jest jedną z najlepszych w dorobku Aleksandra Dumasa.

Seria wydawnicza Wydawnictwa JAMAKASZ „Biblioteka Andrzeja – Szlakiem Przygody” to seria, w której publikowane są tłumaczeniapowieści należące do szeroko pojętej literatury przygodowej, głównie pisarzy francuskich z XIX i początków XX wieku, takich jak Louis-Henri Boussenard, Paul d’Ivoi, Gustave Aimard, Arnould Galopin, Aleksander Dumas ojciec czy Michel Zévaco, a także pisarzy angielskich z tego okresu, jak choćby Zane Grey czy Charles Seltzer lub niemieckich, jak Karol May. Celem serii jest popularyzacja nieznanej lub mało znanej w Polsce twórczości bardzo poczytnych w swoim czasie autorów, przeznaczonej głównie dla młodzieży. Seria ukazuje się od 2015 roku. Wszystkie egzemplarze są numerowane i opatrzone podpisem twórcy i redaktora serii.

Towarzysze Jehu to dwutomowa powieść historyczno-przygodowa Aleksandra Dumasa, uważanego za jednego z najwybitniejszych autorów dzieł „płaszcza i szpady”. Historia została opublikowana po raz pierwszy w 1857 roku i od tego czasu porywa czytelników w wir wydarzeń rozgrywających się w południowej Francji w czasach Dyrektoriatu i Konsulatu. Opowieść głęboko zakorzeniona w historycznej rzeczywistości została uznana za jedną z najlepiej skonstruowanych powieści tego autora. Nic dziwnego, że doczekała się adaptacji filmowej i telewizyjnej – w 1946 i 1966 roku.

Akcja książki skupia się wokół losów trzech postaci: młodego porucznika Rolanda de Montrevel, Napoleona Bonaparte i tajemniczego Morgana, który okazuje się dowódcą tytułowych towarzyszy Jehu. Ugrupowanie to działa nielegalnie na południu Francji, gdzie prowadzi konspirujące działania mające na celu przywrócenie na tron dynastii Burbonów. Składa się z młodych mężczyzn, z których najstarszy nie skończył nawet trzydziestu lat. Napadają oni na dyliżanse przewożące państwowe pieniądze, by pozyskać środki na odpowiednie uzbrojenie potrzebne do zaplanowanego przewrotu. Tymczasem Napoleon dochodzi do władzy i zostaje Pierwszym Konsulem Republiki Francuskiej. Obiera sobie za cel rozbicie stowarzyszenia i wysyła w tym celu Rolanda, który ma za zadanie złapanie rabusiów i doprowadzenie ich na szafot. Młody porucznik rusza zatem na obławę, nie zdając sobie sprawy z tego, że poluje na wybranka serca swojej młodszej siostry, Charles’a, znanego pod pseudonimem Morgan. Losy bohaterów w końcu się krzyżują, dochodzi do krwawej walki, z której zwycięsko może wyjść tylko jedna strona – mężczyźni w maskach lub zapamiętale ścigający ich Napoleon. Połączenie historycznych faktów z przygodową fikcją sprawia, że Towarzyszy Jehu czyta się z zapartym tchem. Doskonała kompozycja utworu, starannie skonstruowane postaci, sumiennie odtworzona topografia południowej Francji – to wszystko dowodzi prawdziwości stwierdzenia, że powieść ta jest jedną z najlepszych w dorobku Aleksandra Dumasa.

Seria wydawnicza Wydawnictwa JAMAKASZ „Biblioteka Andrzeja – Szlakiem Przygody” to seria, w której publikowane są tłumaczenia powieści należące do szeroko pojętej literatury przygodowej, głównie pisarzy francuskich z XIX i początków XX wieku, takich jak Louis-Henri Boussenard, Paul d’Ivoi, Gustave Aimard, Arnould Galopin, Aleksander Dumas ojciec czy Michel Zévaco, a także pisarzy angielskich z tego okresu, jak choćby Zane Grey czy Charles Seltzer lub niemieckich, jak Karol May. Celem serii jest popularyzacja nieznanej lub mało znanej w Polsce twórczości bardzo poczytnych w swoim czasie autorów, przeznaczonej głównie dla młodzieży. Seria ukazuje się od 2015 roku. Wszystkie egzemplarze są numerowane i opatrzone podpisem twórcy i redaktora serii.