Znakomita wielowątkowa powieść rosyjskiego pisarza, weszła na stałe do kanonu literatury światowej. Publikacja przyniosła międzynarodową sławę Michaiłowi

Bułhakowowi, akcja przenosi się z Moskwy czasu Stalina do Palestyny za Jezusa i Poncujsza Piłata. W publikacji groteskowy obraz Rosji lat trzydziestych z jej

realiami obyczajowymi. Fascynujący i ponadczasowy obraz walki dobra i zła. Książka jest jak narkotyk – wraca się do niej nieustannie.

Niniejszy przekład powieści oparty jest na najnowszym wydaniu szóstej, ostatniej, wersji powieści (z lat 1938–1940), zakończonej niedługo przed śmiercią autora, z niepublikowanego dotąd „Pełnego zbioru rękopisów powieści” znajdujących się w posiadaniu Rosyjskiej Biblioteki Państwowej.

Słynne dzieło Michaiła Bułhakowa – jedna z najważniejszych powieści XX wieku.

W tłumaczeniu Andrzeja Drawicza. Czyta Krzysztof Gosztyła.

"Mistrz i Małgorzata" – jak wiele genialnych utworów – wymyka się jednoznacznemu opisowi, prowokując mnogość interpretacji. Ta powieść szkatułkowa, bogata w odniesienia do literatury światowej, wciąż zadziwia bogactwem tematyki. Znaleźć w niej można rozważania na temat kondycji sztuki, echa nieustannego konfliktu twórcy z otoczeniem, klasyczny filozoficzny motyw walki dobra ze złem, ale także ciętą satyrę oraz ironiczne odniesienia do ocierającej się wielokrotnie o absurd radzieckiej rzeczywistości lat trzydziestych. A także – rzecz jasna – cudowny wątek miłosny tytułowych Mistrza i Małgorzaty, który dla wielu czytelników jest jedną z największych zalet tej książki.

„Mistrz i Małgorzata” to fascynujący i ponadczasowy obraz walki dobra i zła. Woland, Behemot, Małgorzata są bohaterami wielobarwnymi, z którymi można się utożsamiać. Powieść bawi, wzrusza, zaskakuje i skłania do refleksji filozoficznych.

Bułhakow doskonale splótł historię miłości pisarza, zwanego Mistrzem, i Małgorzaty Nikołajewny z ponurymi i zarazem groteskowymi realiami Rosji z lat trzydziestych XX wieku. Wątek z historią Poncjusza Piłata skazującego na śmierć wędrownego filozofa Jeszuę Ha-Nocri stanowi jednocześnie powieść w powieści.

Konwencja, zawierająca elementy absurdu, fantastyczną sferę działań Wolanda była konieczna, aby książka przeszła przez cenzurę panującą w sowieckiej Rosji. Tylko tak Bułhakow mógł ukazać niedorzeczności kraju, w którym tworzył.

Generał Szyłowski - drugi mąż trzeciej żony Bułgakowa - wpadł do restauracji Zwiąku Pisarzy. Krzycząć: "Znikaj z życia mojej żony raz na zawsze!" - wylał na Michiała Afanasjewicza dzbanek białego wina w momencie, gdy tenże wbijał widelec w kotlet kijowski. Chlusnął tłuszcz, niszcząc szyty na miarę garnitur z angielskiej wełny. Pisarz wybiegł na zewnątrz i tam dopadł go bezczelny wróbel, wydziobując tłuszcz z marynarki. W powieści ten sam wróbel nafajda do kałamarza profesora Kuźmina. (Bowiem wróbel w opowieściach babki pisarza to Żyd, mason i diabeł).
Powyższe wydarzenia spowodowały, że wiosnę i lato 1931 roku Bułgakow spędził z tajemniczą M.P. Smirnową. Z tego związku przyszła na świat... Małgorzata.
Piękna i mądra, lecz jej moralność zasługiwała na broszę w kształcie podkowy, którą podarował jej Woland (Rozpaloną do czerwoności podkową piętnowano w Rosji nierządnice).
Mistrz pojawił się wcześniej. Był dla Bułgakowa rzemieślnikiem słowa i tchórzem. Dlatego Mistrz błąkał się po ulicach Moskwy w płaszczu z obciętymi guzikami. A to oznaczało...
Zapraszamy do lektury powieści, bowiem ona i tylko ona jest czystym przejawem karnawalizacji prawdy o stalinowskim systemie.
Książkę uzupełnia wyjątkowy esej Barbary Dohnalik o twórczości Bułgakowa, szczególnie zaś o "Mistrzu i Małgorzacie"

Arcydzieło literatury

Powieść zachodzącego słońca

Czy dobro może istnieć bez zła? Czy zło może istnieć bez dobra?

Gdy z pitego przez Berlioza nektaru morelowego wydziela się obfita żółta piana, a w powietrzu rozchodzi się woń fryzjera, mężczyzną wstrząsa strach, tak dojmujący, że pragnie uciec z Patriarszych Prudów, nie oglądając się za siebie.

„Co się ze mną dzieje? (…) pora rzucić to wszystko w diabły…”

I wtedy, z gęstniejącej spiekoty, wyłania się obywatel o niezwykle dziwnym wyglądzie i przepowiada mu okrutną śmierć z rąk kobiety.

Tymczasem, 2000 lat temu w Jerozolimie, do Heroda doprowadzają Jeszuę Ha-Nocri, a Piłat musi wydać na niego wyrok za podburzanie tłumów.

Dzieło Bułhakowa to fenomen, można go interpretować na wiele sposobów, czytać wielokrotnie i odkrywać za każdym razem na nowo. Akcja powieści dzieje się na dwóch płaszczyznach czasu i miejsca. Ukazując mroczny klimat Moskwy w czasach stalinowskich stanowi alegorię polityczną i satyrę objętą cenzurą przez totalitarne państwo. Zawiera elementy horroru, baśni i magii, wątki kryminalne, wyrafinowany humor i historię miłosną. W tę narrację wpleciona jest opowieść o Poncjuszu Piłacie i wydarzeniach w biblijnej Jerozolimie.

Wielowątkowa powieść Mistrz i Małgorzata znajduje się szczycie list najważniejszych książek do przeczytania.

1.

Uważaj, co mówisz, kiedy myślisz.

Uważaj, co myślisz, kiedy mówisz.

2.

– Milicja? – krzyknął w słuchawkę Iwan. – Milicja? Towarzyszu

dyżurny, wydajcie rozporządzenie, aby niezwłocznie wysłano

pięć motocykli, w każdym po karabinie maszynowym. Macie

schwytać zagranicznego konsultanta. Że jak? Pojadę z wami,

tylko musicie mnie zabrać! Skąd? Z domu wariatów!

Jedna z najważniejszych powieści XX wieku, która na stałe weszła do kanonu literatury światowej. „Dzieło życia” Michaiła Bułhakowa obnażające absurdy socjalistycznej rzeczywistości. Bułhakow zaczął pisać „Mistrza i Małgorzatę” w 1928 roku, a ukończył w roku 1940, na kilkanaście dni przed śmiercią. Książka ukazała się w druku po 40 latach i natychmiast stała się światowym bestsellerem!

Do dzisiaj i śmiech, i łzy towarzyszą lekturze Mistrza i Małgorzaty. Bułhakow opisał świat sobie współczesny szyderczo i bez litości, nie pozostawiając czytelnikom szczególnej nadziei; na pociechę zostawił nam obietnicę, że „rękopisy nie płoną”, że człowiek jest, a może raczej bywa dobry.

Słynne dzieło Michaiła Bułhakowa – jedna z najważniejszych powieści XX wieku.

W tłumaczeniu Andrzeja Drawicza

Mistrz i Małgorzata – jak wiele genialnych utworów – wymyka się jednoznacznemu opisowi, prowokując mnogość interpretacji. Ta powieść szkatułkowa, bogata w odniesienia do literatury światowej, wciąż zadziwia bogactwem tematyki. Znaleźć w niej można rozważania na temat kondycji sztuki, echa nieustannego konfliktu twórcy z otoczeniem, klasyczny filozoficzny motyw walki dobra ze złem, ale także ciętą satyrę oraz ironiczne odniesienia do ocierającej się wielokrotnie o absurd radzieckiej rzeczywistości lat trzydziestych. A także – rzecz jasna – cudowny wątek miłosny tytułowych Mistrza i Małgorzaty, który dla wielu czytelników jest jedną z największych zalet tej książki.

Michaił Bułhakow (1891-1940) to wybitny rosyjski prozaik i dramaturg. Z wykształcenia lekarz, po kilku latach rzucił praktykę i poświęcił się literaturze. Współpracował z wieloma pismami, ale znane są głównie jego opowiadania i powieści (Notatki na mankietach, Fatalne jaja, Psie serce, Biała Gwardia) oraz dramaty (Dni Turbinów, Ucieczka, Ostatnie dni, Zmowa świętoszków). Ukoronowaniem twórczości Bułhakowa jest powstała w latach 1928-1940, zaliczona już do światowej klasyki powieść Mistrz i Małgorzata.

Michaił Bułhakow uważał Moliera za kogoś szczególnie mu bliskiego, choć Molier miał więcej szczęścia jako pisarz: jego sztuki były wystawiane, sam w nich grywał i cieszył się zasłużoną sławą. Bułhakow przeciwnie - Życia pana Moliera nigdy nie ujrzał w druku ani na scenie. Powieść trafiła do czytelników 22 lata po śmierci autora.

W Życiu pana Moliera Michaił Bułhakow przedstawia pełną upokorzeń i rozczarowań egzystencję twórcy, którego współcześni nie doceniają, gdyż swym geniuszem przerasta otoczenie o całe epoki, a jego losy zależą od kaprysu tyrana. Losy Bułhakowa również zależały od tyrana, przejmująco brzmią więc ostatnie słowa powieści: „...ja, któremu nigdy nie będzie sądzone go zobaczyć, przesyłam mu na pożegnanie moje pozdrowienie”.

«Белая гвардия»Михаила Булгакова – непросто роман, аувлекательная семейная сага, в которой автор частично изобразил историю собственной семьи. Любовь и предательство на фоне войны, вера и отчаяние, страх и безудержная храбрость – все это Булгаков передал простыми и понятными сердцу каждого словами. Трагедия измученной дворянской семьи, задыхающейся вкровавом водовороте гражданской войны. В 1918 году немецкие войска начали покидать оккупированную Украину, в том числе и Город, в котором живут главные герои. На некоторое время власть переходит к гетьману Скоропадскому, которому удается сделать Город прибежищем для множества интеллигентов и военных, бежавших от большевиков, из объятой Гражданской войной России. Главный герой романа Алексей Турбин, пытается во всем этом беспорядке и хаосе остаться верным своей чести и долгу...

Повесть имеет подзаголовок: „Повесть о том, как близнецы погубили делопроизводителя”. В „Дьяволиаде” раскрывается проблема „маленького человека”, ставшего жертвой советской бюрократической машины, которая в больном воображении главного героя, делопроизводителя Короткова, ассоциируется с дьявольской силой (хотя он никогда не думает этого „напрямую”). Михаил Булгаков – неподражаемый и таинственный писатель, сумевший передать всю фантасмагорию событий, а также чувств, мыслей, переживаний маленького человека, доведенного до безумия государственной бюрократической машиной. Мастер постановки нравственных проблем, заостренных до вселенского масштаба, Булгаков с самого начала поставил своей задачей писать увлекательно – чтобы было не только интересно читать, но и тянуло перечитывать...

«Записки юного врача» – цикл произведений Михаила Булгакова, куда входят рассказы «Полотенце с петухом», «Крещение поворотом», «Стальное горло», «Вьюга», «Тьма египетская», «Пропавший глаз» и «Звёздная сыпь». В цикл объединены истории, в которых рассказываются случаи из врачебной практики молодого сельского врача. События, описанные в «Записках», имеют под собой реальную основу. М.А. Булгаков около года (29 сентября 1916 – 18 сентября 1917) проработал земским врачом в деревне Никольское Сычёвского района Смоленской области, после чего был переведён в городскую больницу Вязьмы, где работал до февраля 1918 года. Будущий писатель, проводя сложнейшие операции, пытался осмыслить свое жизненное предназначение. С этих рассказов и началась писательская деятельность Булгакова.

Роман „Мастер и Маргарита” без преувеличения является великим литературным творением XX века. Пик творчества Михаила Булгакова, роман, над которым он работал до последнего дня своей жизни, а, умирая, сказал: „Может это и правильно... Что я мог написать после „Мастера”? „. В «Мастере и Маргарите» есть все: веселое озорство и щемящая печаль, романтическая любовь и колдовское наваждение, магическая тайна и безрассудная игра с нечистой силой. Фантастический и в тоже время реалистичный, со сложной структурой, остросюжетный, философский и трагический, этот роман вмещает целый мир и творит новые миры в душах читателя, продолжая оставаться романом загадкой, над которой бьются все новые и новые поколения читателей.

«Роковые яйца» Михаила Афанасьевича Булгакова – фантастическая повесть, но история, рассказанная в ней, ужасно реалистичная. История о том, как череда нелепых ошибок приводит порой к трагическим последствиям. Действие происходит на фоне извечных спутников человеческого общества: бюрократизма, халатности, зависти. Профессор Персиков разрабатывает уникальный красный луч, ускоряющий процесс развития живых организмов. Заведующий совхозом Александр Рокк решает воспользоваться этим открытием для быстрого восстановления поголовья кур, гибнущих от неизвестной болезни. Он похищает установку и выписывает из-за границы ящики куриных яиц. Но роковая ошибка приводит к тому, что в птичник привозят яйца страусов, анаконд и крокодилов, которые расплодились, выросли до невероятных размеров и двинулись на Москву...

„Собачье сердце” – одно из самых любимых читателями произведений Михаила Булгакова. Вас ждет рассказ о необыкновенном эксперименте гениального ученого. Известный московский профессор Преображенский решается на эксперимент по пересадке гипофиза умершего бездомного пьяницы и хулигана Клима Чугункина милому псу Шарику, найденному на улице. Очеловечивание произошло, но эксперимент, увы, не удался. Вместо доброй собаки на свет появляется безобразный, тупой и агрессивный Полиграф Полиграфович Шариков, который унаследовал от своего «донора» лишь дурные черты. Цепкая натура дебошира и разгильдяя – к несчастью, мерзкая, наглая, неблагодарная – подавляет благородное собачье сердце, и профессору ничего не остается, как совершить обратное превращение...

„Театральный роман” Булгакова – книга необычная и по-своему особенная. Мотивом к созданию этого произведения послужила ссора Булгакова с главным режиссером московского театра Станиславским по поводу постановки пьесы «Кабала святош». Поэтому «Театральный роман» содержит далеко не добрые пародии как на Станиславского (в романе – Иван Васильевич) и Немировича-Данченко (Аристарх Платонович), так и на многих других сотрудников театра («Независимый театр»). Прочитав „Театральный роман” вы узнаете, как проходят театральные репетиции, какие они бывают, обо всех комических, драматических и реальных историях, которые происходят в театральной жизни. Воссоздайте мысленную картину театральных закулис!