„Dyskretny urok tenisa” Jacka luby to bogato ilustrowana historia tenisa, z historycznymi zdjęciami i dobrymi opisami.

Sam autor tak pisze o swojej książce we Wstępie:

„Nie było moim zamiarem stworzenie kompendium wiedzy o tenisie, choć nie brak tu uporządkowanych faktów, a sam indeks osób liczy kilkaset pozycji. Chodziło mi raczej o przedstawienie naszej gry jako istotnego elementu europejskiej – i nie tylko – cywilizacji i obyczajowości, podane w formie gawędy, lekkim i przystępnym językiem […]. Pragnąłem wreszcie przybliżyć postaci przynajmniej niektórych wielkich mistrzów. Również jako ludzi, nie tylko tenisistów. Jeśli uważny Czytelnik doszuka się nieścisłości w przedstawianych faktach, proszę o wyrozumiałość, w myśl włoskiej maksymy: anche se non è vero, è ben detto – nawet jeżeli to nieprawda, dobrze zostało opowiedziane.”

„Jacek Luba bardzo kompetentnie i interesująco oprowadza nas po świecie tenisowym od jego narodzin do współczesności i świetnie charakteryzuje najważniejsze postaci z ich zaletami oraz przywarami. Byłem zaskoczony jego rolą w świecie sędziowania oraz pozostawionym przez niego „śladem” na Roland Garros – żeby dowiedzieć się, o co chodzi, trzeba koniecznie przeczytać tę lekko napisaną, fascynującą książkę”.

Wojciech Okoński, Prezes Zarządu GK ROBYG S.A.

„Flamingom otrę kiedyś łzę” to książka o odnajdowaniu się w trzeźwym życiu i poszukiwaniu nowej tożsamości.

To również opowieść o pojmowaniu dobra i zła, a także o odpowiedzialności za własne czyny i za drugiego człowieka.

Opowieść o miłości...

Marina Rowan – matka, pisarka, kochająca zwierzęta i mająca wiarę w ludzi. Żyła lat 66 i zostawiła pustkę po sobie oraz tę książkę.

„Moja droga do Boga” to opowieść kobiety, która jako młoda dziewczyna szukała swej drogi poprzez próbowanie wszystkiego, co oferuje ten świat. Wydarzenia w jej życiu doprowadziły ją do tego, że żyła w wielkiej ciemności i była totalnie oddzielona od Boga. On jednak cały czas walczył o nią i po latach dotknął jej serca w niesamowity sposób.

Historia ta pokazuje nam, jak Bóg chroni każdego z nas i wyciąga z najgorszego bagna po to, aby uratować nas przed zatraceniem i jeziorem ognistym.

„Na oparach adrenaliny” to historia prawdziwa. Autor wiedzie nas przez swoje życie naznaczone emigracją, pracą w obcym kraju, ciężką chorobą, codziennym zmaganiem się z nią, upadkami i wzlotami, pozytywnymi, ale i toksycznymi relacjami międzyludzkimi.

Jest rok 2013, kiedy Dawid wyjeżdża do Niemiec w poszukiwaniu lepszej perspektywy finansowej. I kiedy wszystko powoli zaczyna się układać – praca, mieszkanie, znajomi – pojawiają się niepokojące dolegliwości zdrowotne, stan Dawida tak szybko się pogarsza, że błyskawicznie ląduje on w szpitalu. Po kilku dniach, po szczegółowych badaniach lekarze stawiają diagnozę: stwardnienie rozsiane. I tu zaczyna się walka – walka z samym sobą, ze swoimi słabościami, myślami, z fizycznością, codziennością, z otoczeniem, z barierą językową i z systemem opieki zdrowotnej.

To opowieść, która całkowicie pochłania czytelnika. Burzliwe losy Dawida, jego życiowa postawa w codziennych zmaganiach z chorobą to autentyczny przykład, że można wygrać, być szczęśliwym i żyć normalnie, pomimo tak wielu przeciwności oraz ograniczeń wynikających z choroby. Wszystko bowiem zależy od nas samych.

Dawid Orlean – od 10 lat mieszka w Niemczech. Nie lubi monotonii, ale też bardzo ceni sobie ciszę i spokój. Fascynuje go trudność w nauce języków obcych. Sport uprawiany w dzieciństwie ukształtował jego silny charakter.

Lubi czytać książki o różnej tematyce, najbardziej ceni publikacje wnoszące mądre przesłanie do życia.

Od kiedy choroba wykluczyła go z życia zawodowego, bardzo dużo czasu poświęcił na naukę języka niemieckiego oraz na napisanie tej właśnie książki.

„Najczęściej nie do śmiechu” to zbiór sześciu opowiadań, w których narratorem jest mężczyzna (wykształcony, erudyta, matematyk/fizyk, niespełniony literat) z problemami psychicznymi (łagodna psychoza), opisujący swoje zauroczenia/platoniczne miłości do spotykanych kobiet, z reguły młodszych: raz jest to autorka opowiadania o życiu codziennym z mężem schizofrenikiem (konkurs literacki organizowany przez szpital psychiatryczny, w którym oboje zdobywają nagrody); raz barmanka w szpitalu, do którego chodzi na terapię; raz uczennica, której udziela korepetycji z fizyki i matematyki (wyobraża sobie, że jest Johannem Wolfgangiem von Goethem, a ona Ulriką von Levetzow, ostatnią miłością poety); raz córka kolegi szkolnego spotkana na zjeździe w rocznicę zdania matury (wspomina lata szkolne, kolegów, profesorów, liceum w Nysie, wygłasza na tym spotkaniu wykład matematyczny - dosłownie!).

Opowiadanie piąte to minidziennik narratora – opisuje swoją fascynację kobietą spotkaną na przystanku, dygresje o literaturze, kinie. Ostatnie opowiadanie – za autorem: opis zdarzeń zaistniałych w naszym mieście w przyszłości – Wrocław w latach 2050 -2060.

Jest to druga, po "Aberracjach" książka Waldemara Kubasa, wydana nakładem Pana Wydawcy.

„Niczyje” jest listowną rozmową dwóch dotąd nieznanych sobie osób. Głównymi bohaterami są Marta i Tomasz, którzy swoją znajomość opierają na słowie pisanym – w ten sposób również się poznają. W listach poruszają tematy ogólnospołeczne, bliskie nam i bliskie naszym sercom, ale też takie, o których każdy myśli, ale mało kto mówi.

Wspólne rozważania prowadzą bez wymiany danych osobowych i bez dołączonych zdjęć – znają jedynie swoje imiona. Podstawy relacji budują na głęboko skrywanych postawach wobec życia, opartych na własnych doświadczeniach. Słowem: rozpisują swoje charaktery i doszukują się własnych tożsamości. Z każdym listem coraz bardziej się przed sobą otwierają, zachowując jednak tajemniczość i pozostawiając niedopowiedzenia.

W książce zawartych jest wiele pytań, które są zaproszeniem autorki do wspólnego poszukiwania właściwych im odpowiedzi.

Każdy z dziesięciu rozdziałów opatrzony jest ilustracją wykonaną przez artystkę plastyka Katarzynę Rzędzian.

Czy istnieje psie niebo? Jakie ono jest i jak się tam dostać? Te pytania nurtują Pana Kejka, który w pewną środę, zupełnie nieoczekiwanie budzi się w schronisku – miejscu całkowicie mu obcym i nieprzyjaznym. W niczym nie przypomina ono domu jego opiekunki – Pani Krysi, która jeszcze dzień wcześniej tak przyjemnie smyrała go za uchem i dzieliła się z nim jajecznicą na bekonie. Bez jej troski i dotyku psie życie staje się bardzo smutne. Dni mijają monotonnie, a jedynym jasnym punktem są inne psy – towarzysze niedoli. Pan Kejk nie traci jednak nadziei i czeka na swoją opiekunkę, która przecież obiecywała, że zawsze będą razem. Może odeszła do swojego nieba i nie zabrała go ze sobą? Czy uda mu się odnaleźć psie niebo i spotkać Panią Krysię?

„Pan Kejk. W poszukiwaniu psiego nieba” to ciepła i wzruszająca historia psiaka, która pokazuje, że wszystkie psy zasługują na to, żeby mieć swojego człowieka, choć nie wszyscy ludzie zasługują na to, aby mieć swojego psa.

Etap edukacji wczesnoszkolnej jest bardzo ważnym etapem w rozwoju emocjonalnym dziecka. Poradnik o emocjach związanych z wkroczeniem dziecka w świat szkolny jest przeznaczony dla pedagogów oraz rodziców i opiekunów dzieci, a także dla wszystkich zainteresowanych wiedzą na temat emocji, został napisany w bardzo przejrzysty i komunikatywny sposób.

„To od nas nasze dzieci uczą się wielu zachowań tych właściwych oraz niepożądanych. My dorośli nie zawsze wiemy, jak reagować i higienizować własne emocje i uczucia. Często niewłaściwie interpretujemy i zbyt „gorąco” reagujemy na zachowania naszych dzieci. Może warto popularyzować wśród rodziców i nauczycieli postawę otwarcia. Powinniśmy w takich sytuacjach zrozumieć, że nie ma złych i dobrych emocji, albowiem wszystkie emocje są nasze i mamy prawo je odczuwać. Treści zawarte w „Plecaku emocji” są takim drogowskazem, jak rozmawiać, jak interpretować oraz jak szanować marzenia, plany i emocje drugiego człowieka oraz jakie zastosować praktyki uważności do odnalezienia dobrych rozwiązań pedagogiczno-terapeutycznych.

[…] poradnik wpisuje się w aktualne potrzeby pedagogiczno-społeczne i może stanowić atrakcyjną i merytorycznie poprawną propozycję nie tylko dla wymienionych adresatów, ale także sugerowałabym, by rozpowszechnić go wśród szerszego grona odbiorców. […] treści […] zredagowane są w sposób logicznie spójny, przejrzysty i komunikatywny. […] z tej wiedzy mogą z dużym zyskiem dla siebie skorzystać wszyscy, których zainteresuje problematyka emocji i budowania dobrych relacji”. (z recenzji dr Małgorzaty Karwowskiej – wykładowcy akademickiego, pedagoga specjalnego, logopedy, terapeuty)

Matt to mężczyzna, który robi złe rzeczy i któremu przydarzają się głównie złe rzeczy. Nie dba o nic i codziennie igra ze śmiercią. Wydaje się, że w jego brutalnym świecie nie ma miejsca na uczucia. Ten świat zatrzęsie się w posadach, gdy w życie Matta wkroczy Emma, przynosząc zarówno nadzieję, jak i śmiertelne niebezpieczeństwo.

Emma początkowo odrzuca Matta, ale nie może uwolnić się od myśli o seksownym gangsterze. Mimo obaw postanawia zbliżyć się do niego. Czy otrzyma miłość, której tak pragnie, czy tylko niepewność, cierpienie i wstyd?

Historia opowiadana jest na przemian z dwóch perspektyw – mężczyzny i kobiety – co pozwala wejrzeć w uczucia, motywy i głęboko skrywane tajemnice obojga. Opisując płonącą namiętność i rozdzierającą bezsilność bohaterów, autorka nie unika odważnej erotyki i mocnego języka. Matt to druga część cyklu Pragnienie diabła, stanowi jednak odrębną opowieść.

Ptasie opowieści to bilet na wyprawę w świat niekiedy już zapomniany. Wędrując przez kartki tej książki, nagle znajdziemy się w krainie, która w subtelny sposób pozwoli nam dostrzec, co w życiu jest mniej ważne, a co najważniejsze.

To książka w twardej oprawie pięknie ilustrowana dziełami autorki – artystki tworzącej jako Aya art.

„Moim życzeniem jest, aby książka Ptasie opowieści stała się dla Was inspiracją do przepięknej podróży, w kaloszach lub na bosaka, po lesie lub własnym ogrodzie, aby przyjrzeć się fascynującej przyrodzie. Nagle, z uśmiechem na buzi, odkryjecie prawdziwy świat, który istnieje obok Was.” (Anna Maria Sędzia).

„Wszystkiego nauczyłam się sama... bo nikt nie zobaczył w małej Ani kiełkujących potencjałów...” – mówi o sobie Aya art.

Anna Maria Sędziak (z domu Cherubin), czyli Aya art, urodziła się 8 marca roku nieznanego we Wrocławiu. To artystka wielu płaszczyzn. Malarka, pisarka, poetka, estetka, znawca ludzkiej psychologii oraz niewątpliwie wielbicielka otaczającej nas przyrody.

Z wykształcenia leśnik, germanistka, nauczycielka, wieloletnia tłumaczka, na stałe mieszkająca w Danii.

O swojej książce „Ptasie opowieści” mówi:

„Jest to pierwsza praca, z której jestem tak naprawdę w pełni zadowolona...”.

„Historia niedoszłego pierwszego polskiego rapera ukazana w krzywym jak nogi piłkarza zwierciadle”.

Krzysztof Skiba

Rok 1991. Dolar jest dwudziestoletnim początkującym muzykiem marzącym o sławie i wyrwaniu się ze swojego miasta, w którym niewiele się dzieje. Rzuca szkołę i razem ze swoimi najlepszymi kumplami zakłada pierwszą rapową kapelę w Polsce. Bohater, pomimo że dotychczas nie słuchał rapu, od razu obwołuje się jego królem. Jednak droga na szczyt nie jest prosta. Chłopaków rozpraszają nieustanne imprezy, poza tym Dolar ma problem z napisaniem tekstów, które muszą być przecież życiowe, uliczne, bezkompromisowe, czyli zupełnie inne niż te, które można usłyszeć w radio czy telewizji. Kiedy mają w końcu kilka kawałków, decydują się na „atak na Jarocin” – na tym bowiem festiwalu zaczynało kariery wiele polskich kapel. Bez kolejki wdzierają się na scenę przesłuchań, przeciągają występ i nawet udaje im się porwać publiczność. Niestety nie przechodzą do finału. Mimo to się nie poddają i szukają jeszcze jednej możliwości zaistnienia na jakimś dużym koncercie. I ten ostatni występ, wraz z laureatami Jarocina, będzie wielkim sprawdzianem, czy Polska jest już gotowa na Króla Rapu.

Powieść przybliża świat początku lat dziewięćdziesiątych, bez smartfonów, internetu i portali społecznościowych w czasach szalejącego kryzysu ekonomicznego, inflacji, gdzie bardziej liczyła się przyjaźń, lojalność i dobra energia niż pieniądze.

„Hunter był wysokim, przystojnym brunetem o brązowych oczach. Za to Ian był trochę niższy. Miał czarne włosy i oczy, kolczyk w nosie, tatuaże na ręce i szyi…” – nastoletnia Kylie poznaje dwóch synów przyjaciół swoich rodziców. Zakochuje się w obu i musi wybrać, który z braci to ten jedyny.

„Z uczuciem nie wygrasz” to zapiski głównej bohaterki, w których opisuje swoje codzienne życie po przeprowadzce wraz z rodzicami i bratem z Polski do New Jersey w USA. Nowy kraj, nowa szkoła i nowi amerykańscy przyjaciele, no i nowa miłość. Jeśli chcesz się dowiedzieć, którego z braci wybrała, musisz po prostu tę opowieść przeczytać… do końca.

Zbyt cicha namiętność to opowieść o spełnionej miłości i niemożliwej do zaspokojenia tęsknocie. Udając się w podróż przez wspomnienia, autor dokumentuje związek dwojga ludzi: ich sprawy codzienne, czułe gesty, słowa i myśli, wyprawy na praskie cmentarze, do wiedeńskich muzeów i do polskich szpitali, gdy inne plany przekreśliła choroba. Ta książka to przede wszystkim intymna rozmowa z ukochaną. Pisarz odmalowuje swój prywatny świat z onieśmielającą szczerością, nie po to jednak, by wystawić go na pokaz, ale żeby utrwalić i nie zapomnieć, żeby dzięki „prawdziwemu zmyśleniu” znów znaleźć się przy miłości swojego życia. Książkę polecić można każdemu, kto doceni poruszającą lekturę o tym, co znaczy kochać – w chwilach radosnych i przyjemnych, we wspólnych trudach i bólu, a także kiedy tej najbliższej osoby fizycznie nie ma już obok.