Krystyna Skarbek, agentka brytyjskiego wywiadu, przybywa do Belgradu. Jest 1941 rok i to właśnie tu ważą się losy wojny. Piękna Polka za wszelką cenę chce zapobiec przystąpieniu Jugosławii do walki po stronie Niemiec.

Krystyna Skarbek vel Christine Granville to jedna z najbardziej znanych agentek drugiej wojny światowej. Pracowała dla brytyjskiej służby specjalnej, gdy w 1941 roku trafiła do Jugosławii. W Belgradzie trwała wówczas zacięta walka wywiadów, ważyły się losy wojny w Grecji i najazdu Niemiec na ZSRR. To właśnie tam Vincent V. Severski umieścił akcję swojej najnowszej powieści. Jaką rolę w tych wydarzeniach odegrała piękna i ambitna Polka? Jakie cechy jej charakteru sprawiły, że na zawsze już zapisała się na kartach światowej historii?

Wokół postaci Skarbek narosło mnóstwo mitów, a po śmierci powstało o niej kilkanaście książek. Nazywano ją polską Mata Hari, ulubioną agentką Winstona Churchilla czy jedyną dziewczyną, którą pokochał James Bond. Vincent V. Severski, pisząc o niej, stara się rozprawić z legendami dotyczącymi jej życia. Na jej biografię patrzy nie tylko oczami pisarza, ale także byłego oficera wywiadu.

Vincent V. Severski to pseudonim literacki pułkownika polskiego wywiadu, byłego oficera i autora bestsellerowych powieści szpiegowskich. Latami pozostawał poza granicami Polski, zajmował jedno z najwyższych stanowisk kierowniczych w Agencji Wywiadu. Odszedł ze służby w 2007 roku. Wielokrotnie odznaczany i wyróżniany przez władze RP, uhonorowany Legią Zasługi przez prezydenta Baraka Obamę.

"Napisałem tę powieść, opierając się na faktach z życia Krystyny Skarbek, ale jest to tylko mój subiektywny obraz. Nikt nie spojrzał dotąd na życie tej odważnej kobiety, polskiej patriotki i brytyjskiej agentki wywiadu, z perspektywy prawdziwego świata szpiegów. Zbyt dużo jest sprzeczności w jej biografii, bym mógł pokusić się o obiektywizm, ale też za dużo krzywdzących ocen, bymzostawił je bez komentarza. Christine Granville była bohaterką swoich czasów, które dzisiaj trudno zrozumieć. Na potrzeby fabuły zmieniłem nazwiska niektórych postaci oraz wykorzystałem fakty historyczne. Przedstawiłem je tak, jak mogły wyglądać. Biografowie Christine Granville mówią, że „w 1941 roku odegrała ważną rolę w zamachu stanu w Jugosławii”. Ale prawda o tamtych wydarzeniach ukryta jest w archiwach wywiadów. Ja opowiadam, jak mogło być".

– Vincent V. Severski.

Szpiegowska intryga i pełna charyzmy polska agentka. Takiej książki jeszcze nie było!

Christine. Powieść o Krystynie Skarbek

Wiesz, że Wielka Brytania miała polską agentkę na miarę Jamesa Bonda? Mowa tu o Krystynie Skarbek, która działała w czasie II wojny światowej. Kim była i co sprawiło, że stała się jedną z najbardziej znanych agentek Jej Królewskiej Mości?

Krystyna Skarbek vel Christine Granville

Vincent V. Severski uchyli Ci rąbka tajemnicy na temat losów Krystyny Skarbek. Autor książki „Christine. Powieść o Krystynie Skarbek” sam jest pułkownikiem polskiego wywiadu i byłym oficerem. Pod pseudonimem pisze znakomite powieści szpiegowskie. Poznał od podszewki pracę wywiadowczą i potrafi pasjonująco o niej opowiadać.

Autor snuje historię o Krystynie Skarbek, która była agentką brytyjskich służb specjalnych. W 1941 roku trafiła do Jugosławii, gdzie toczy się powieść Severskiego.

Fakty i mity na temat Christine

Po śmierci Skarbek powstało wiele niestworzonych historii na jej temat – jedne bardziej szokujące od drugich. Jednak gdzie leży prawda? Vincent V. Severski postara Ci się ją przedstawić w swojej książce. Pisze on o tym, jak w Belgradzie, kiedy przybyła tam Krystyna Skarbek, trwała walka wywiadów i ważyły się losy wojny w Grecji oraz najazdu Niemiec na ZSRR. Wszystko mogło się wówczas jeszcze zmienić. Jaką rolę Christine odegrała w tych wydarzeniach? Dlaczego mówi się o niej, że to jedyna kobieta, która trafiła do serca samego Jamesa Bonda? Skąd jej przydomek „polska Mata Hari”? Sprawdź to w książce „Christine. Powieść o Krystynie Skarbek”.

Książka "Matka Polka" to fascynująca opowieść o Anne Applebaum – dziennikarce badającej Rosję, Ukrainę i Polskę, o jej mrówczej pracy w archiwach nad książkami o gułagach czy Wielkim Głodzie. To historia jej dorastania, ale też o rodzicach, dziadkach, budowaniu domu i zakładaniu rodziny w Polsce. Laureatka nagrody Pulitzera po raz pierwszy opowiada o swoich prywatnych wyborach. Do tej pory jej publiczne wypowiedzi dotyczyły światowej polityki, teraz dowiadujemy się dowiedzieć czym pasjonuje się i jak żyje jedna z najsławniejszych dziennikarek na świecie.

W szczerym wywiadzie autorka dzieli się przemyśleniami dotyczącymi zmian i procesów, które kształtują nasz świat, wyjaśnia skąd jej zainteresowanie Rosją, opowiada o własnych życiowych wyborach, w tym, dlaczego zdecydowała się przyjąć polskie obywatelstwo i zamieszkać w Polsce. Ukończyła historię rosyjską oraz literaturę francuską i rosyjską na prestiżowym uniwersytecie Yale, uczęszczała także do Oksfordu, gdzie pisała doktorat. Pod koniec lat 80-tych los chciał, że trafiła do Warszawy, gdzie pracowała jako korespondentka "The Economist". Pierwszą książką, którą przeczytała w całości był "Pan Tadeusz" Adama Mickiewicza – wydanie dwujęzyczne. „Próbowałam nauczyć się od najlepszego” – opowiada Potoroczynowi.

Gdy 33 lat temu znalazła się w Polsce, na każdym kroku czuła, jakby wojna skończyła się dwa tygodnie temu. „Możesz to nazwać Prawem Applebaum: niezależnie, od czego zaczynasz rozmowę, w pewnym momencie będziesz rozmawiał o wojnie. Możesz zacząć od cen nieruchomości, gdzie dzieci pójdą do szkoły, o wakacjach na Hawajach – nieważne, gdzie zaczynasz i tak w pewnym momencie kończysz tematem wojny. W dziewięćdziesięciu dziewięciu przypadkach na sto. Ten społeczny fenomen występuje tylko w Polsce i Rosji”.

„Obecna sytuacja w Polsce przypomina lata czterdzieste. Dużo mi o tym opowiadał Tadeusz Konwicki, kiedy rozmawialiśmy o początkach PRL-u. Zmieniły się relacje między ludźmi, ludzie zmienili nazwiska, a ulice zmieniły nazwy. Teraz jest bardzo podobnie. Różnica jest taka, że wtedy było dużo fizycznej przemocy, ludzie mieli broń, umieli jej używać. To było tuż po wojnie, kiedy ludzie zobojętnieli na przemoc albo się do niej przyzwyczaili. Konflikty rozwiązywało się przemocą, a potem donosem. Teraz jest inaczej, ale podobny jest ten strach”– mówi w książce.

Rozmowy Anne Applebaum i Pawła Potoroczyna, które złożyły się na tę książkę, zostały nagrane w Chobielinie pod Bydgoszczą, latem 2019 roku.

„Płynąc w ciemnościach” to literacki debiut Tomasza Jędrowskiego o miłości, młodości i stracie. Powieść osadzona w Warszawie na początku lat 80. opowiada historię dwóch nieszczęśliwie zakochanych mężczyzn, którzy stoją po przeciwnych stronach politycznej barykady. „Płynąc w ciemnościach“ w oryginale powstała w języku angielskim, na polski przełożył ją Robert Sudół.

Melancholijny i niepewny siebie student Ludwik poznaje na letnim obozie rolniczym Janusza. Mimo początkowej nieufności, beztroski nieznajomy rozbudza w nim fascynacj. Przypadkowe spotkanie nad rzeką wkrótce przeradza się w burzliwy, namiętny i całkowicie pochłaniający romans. Mężczyźni spędzają następne tygodnie, podróżując po malowniczej, polskiej wsi. Odcięci od świata i ograniczeń narzucanych im przez społeczeństwo, Ludwik i Janusz zatracają się we wzajemnym uczuciu. Niestety po powrocie do Warszawy bańka pęka. Charyzmatyczny Janusz szybko pnie się w szeregach partii i otrzymuje wygodną posadę w ministerstwie. Natomiast ludwik ma dość przyzwolenia władzy na brutalne nierówności społeczne, niekończące się kolejki po żywność, która wciąż drożeje. Coraz bardziej ciągnie go do buntowniczej opozycji. Ciężar wspólnego sekretu oraz osobiste i zawodowe różnice odbijają się na łączącej ich więzi, która powoli słabnie, a oni sami starają się odnaleźć się w powolnym rozkładzie otaczającego ich reżimu.

Tomasz Jędrowski urodził się w Republice Federalnej Niemiec, gdzie mieszkali jego pochodzący z Polski rodzice. Studiował prawo na Cambridge i Université de Paris. Mówi w pięciu językach, a obecnie mieszka we Francji. W „Płynąc w ciemnościach” umiejętnie balansuje między upojnymi początkami pierwszej miłości a dylematami dorosłości, która pociąga za sobą wiele rozstań, również tych z ideałami i dziecinnymi marzeniami. To powieść o dorastaniu i wielkim uczuciu w świecie powojennej polityki i intryg. Liryczna, zmysłowa proza Jędrowskiego kreśli niezapomniany obraz. Zgłębia zawiłe ścieżki miłości i wolności.

W Wielkiej Brytanii „Płynąc w ciemnościach“ ukaże się nakładem wydawnictwa Bloomsbery a w USA wydawnictwa Harper Collins. Książka ukaże się także we Włoszech, Holandii, Niemczech i Czechach. Już przed premierą powieść okrzyknięto arcydziełem. W krajach anglosaskich, krytycy porównywali nastrój „Płynąc w ciemnościach“ do tego z filmu „Tamte dni, tamte noce“ André Acimana.

Ta opowieść o nieszczęśliwej miłości dwóch młodych mężczyzn osadzona jest w Warszawie na początku lat 80. Ludwik i Janusz poznają się na obozie studenckim. Znajmość szybko przeradza się w namiętny romans. Wkrótce charyzmatyczny Janusz zaczyna robić karierę w kręgach partyjnych. Ludwik tymczasem staje się coraz większym przeciwnikiem komunistycznego reżimu. Łączące ich uczucie staje się ciężarem, który coraz trudniej znieść.

Grażyna Plebanek przygląda się w „Rozbójniczkach” roli dojrzałej kobiety w dzisiejszym świecie.

„Dojrzałość kobiet mnie fascynuje. Kiedy się ten proces zaczyna, jak przebiega, dlaczego się go wstydzimy, czemu pozwalamy się spychać na margines życia grup, które są akurat w wieku rozrodczym?”, zastanawia się pisarka, która bohaterkami książki czyni kobiety zarówno znane i szanowane, jak i te, zepchnięte na społeczny margines.

„Stówka to absolutnie subiektywny wybór książek najważniejszych dla nas obu. Ale wybór ten jest rozłączny. Bo przecież choć piszemy tę książkę razem, to czytałyśmy w swoim życiu trochę inne rzeczy. Między nami jest prawie dziesięć lat różnicy, wychowywałyśmy się w różnych miejscach, a do literatury dochodziłyśmy na nieco odmienne sposoby.”, piszą we wstępie książki autorki zapraszając czytelnika w literacką podróż.

Anna Dziewit-Meller i Justyna Sobolewska wybrały po pięćdziesiąt najważniejszych dla siebie lektur, począwszy od książek z czasów dzieciństwa. „Dużo czasu zajmowało nam zastanawianie się nad tym, do których książek z dawnych lat dobrze jest wracać, a które już w nas nie grają. „Zbójnik Ondraszek” czy „Dziewczyna i chłopak, czyli heca na 14 fajerek”? Obie okazały się strzałem w dziesiątkę, podobnie Astrid Lidngren, którą znajdziecie w tekstach nas obu!”, piszą autorki.

To właśnie te pierwsze literackie wspomnienia prowokowały dyskusje o książkach wybieranych w latach późniejszych, w czasie dorastania, pierwszego zakochania, pierwszych podróży.

Na książkę składa się sto felietonów, które publikowane naprzemiennie czasami się ze sobą zazębiają, przenikają, a czasem wręcz przeciwnie – zupełnie rozmijają. Autorki, mimo że prywatnie ze sobą zaprzyjaźnione, dokonywały przecież w życiu różnych literackich wyborów. „Praca nad tą książką to było także dla każdej z nas spotkanie ze sobą – tamtą czytelniczką sprzed lat, dziewczyną, której życie wewnętrzne jakoś kształtowała literatura”, piszą autorki.

„Stówka” to bardzo osobista lista książek, która powstała także po to, aby tych, którzy kochają literaturę, zachęcić do tworzenia własnych rankingów najważniejszych lektur. Bo, jak pisał Jerzy Pilch, „czytanie prawdziwe, to jest czytanie powtórne”.

Ina Benita, główna bohaterka najnowszej powieści Cezarego Harasimowicza, była przed wojną jedną z najsławniejszych polskich aktorek. W czasie wojny niesłusznie oskarżono ją o kolaborację z niemieckim okupantem i ślad po niej zaginął. Cezary Harasimowicz w swojej powieści stara się nie tylko rozwikłać tajemnicę jej życia, ale także odgadnąć, co sprawiało, że Ina tak bardzo fascynowała każdego, kto ją spotkał.

CEZARY HARASIMOWICZ - pisarz, scenarzysta, dramaturg. Autor scenariuszy, według których powstało kilkanaście filmów i seriali (między innymi „300 mil do nieba”, „Bandyta”, „Daleko od okna”, „Żyć nie umierać”, „Ekstradycja 3”, „Przeprowadzki”). Autor kilkunastu powieści (między innymi „Saga czyli filiżanka, której nie ma”, „Mirabelka”, „Była sobie miłość”). Laureat wielu nagród, w tym amerykańskiej nagrody Hartley- -Merrill Prize.

INA BENITA - (Janina Florow-Bułhak), przedwojenna gwiazda sceny i srebrnego ekranu. Zagrała w siedemnastu filmach. Piękna, charyzmatyczna, wszechstronnie utalentowana. Niesłusznie oskarżona o kolaborację z niemieckim okupantem. Współpracowała z wywiadem Armii Krajowej. Przez długie lata bezpodstawnie wymazana z historii polskiej kultury. Umarła w 1984 roku w USA w zapomnieniu.

Ina Benita, główna bohaterka najnowszej powieści Cezarego Harasimowicza, była przed wojną jedną z najsławniejszych polskich aktorek. W czasie wojny niesłusznie oskarżono ją o kolaborację z niemieckim okupantem i ślad po niej zaginął. Cezary Harasimowicz w swojej powieści stara się nie tylko rozwikłać tajemnicę jej życia, ale także odgadnąć, co sprawiało, że Ina tak bardzo fascynowała każdego, kto ją spotkał.

CEZARY HARASIMOWICZ - pisarz, scenarzysta, dramaturg. Autor scenariuszy, według których powstało kilkanaście filmów i seriali (między innymi „300 mil do nieba”, „Bandyta”, „Daleko od okna”, „Żyć nie umierać”, „Ekstradycja 3”, „Przeprowadzki”). Autor kilkunastu powieści (między innymi „Saga czyli filiżanka, której nie ma”, „Mirabelka”, „Była sobie miłość”). Laureat wielu nagród, w tym amerykańskiej nagrody Hartley- -Merrill Prize.

INA BENITA - (Janina Florow-Bułhak), przedwojenna gwiazda sceny i srebrnego ekranu. Zagrała w siedemnastu filmach. Piękna, charyzmatyczna, wszechstronnie utalentowana. Niesłusznie oskarżona o kolaborację z niemieckim okupantem. Współpracowała z wywiadem Armii Krajowej. Przez długie lata bezpodstawnie wymazana z historii polskiej kultury. Umarła w 1984 roku w USA w zapomnieniu.

Virginia Woolf była jedną z czołowych twórczyń literatury modernizmu XX wieku. Pisarka i feministka urodzona w 1882 roku w Londynie, zmarła w 1941 roku w Rodmell. Literackim debiutem był artykuł do "Times Literary Suplement" dotyczący domu rodziny Bronte. Autorka poczytnych powieści - m.in. takich, jak "Podróż w świat", "Noc i dzień", czy "Między aktami" oraz opowiadań. Była lesbijką. Cierpiała na liczne załamania nerwowe. W 1941 roku, w wieku 59 lat popełniła samobójstwo, topiąc się w rzece.