Miał nade mną władzę jakiej nie miał nikt inny.

Może dlatego, że moje serce pragnie bić w tym samym rytmie co jego.

Może dlatego, że moje ciało kłania się przed nim i tylko przed nim.

Może dlatego, że sądził, że mnie kocha, jeszcze zanim mnie zobaczył.

Mylił się i nic nie boli mnie tak, jak ukrywanie tego przed nim. Wydawało mu się, że do niego należę, ale nie miał racji. Nigdy nie chodziło o mnie.

Wspomnienia mogą być zwodnicze, ale moje serce ma pewność.

Wiem dobrze, czego chcę.

Czego potrzebuję najbardziej.

Nie spocznę, dopóki nie będzie należał do mnie w takim samym stopniu, w jakim ja należę do niego.

Zawsze byłam jego.

Powinienem był przewidzieć, że mnie zniszczy.
Kobiety takie jak ona są stworzone, by doprowadzać do upadku mężczyzn takich jak ja.
Ale nie mogłem się oprzeć.
Została mi dana, by rozpętać wojnę, a ja nazbyt chętnie ją przyjąłem.
Nie wiedziałem jednak, co ze mną zrobi. Że zmieni wszystko.
Potrafi przejrzeć mnie na wylot jak nikt inny.
Jej niewinność i bezbronność sprawiają, że czuję do niej słabość. Nienawidzę tego uczucia.
Wiem, że nie powinienem walczyć z pokusą.
Bezwzględny mężczyzna nie dopuszcza do siebie żadnych osób.
Bezlitosny mężczyzna nie podejmuje ryzyka dla nikogo.
Potężny mężczyzna z piękną kobietą zdaną na jego łaskę... nie zakochuje się w niej.

Na początku słowa, które wypowiadał były chłodne, a dotyk szorstki. Nie chciałam przebywać w jego obecności dłużej, niż to było konieczne. Wiedziałam, że jest niebezpiecznym mężczyzną i że gdyby tylko chciał, zniszczyłby mnie.

Nie tego jednak pragnął. Nie tego potrzebował.

I ja też tego nie pożądałam.

Jak łatwo zatracić się w dotyku mężczyzny o takiej potędze.

W dotyku mężczyzny, który ma wszystko, czego pragnie... oprócz mnie.

Delikatne muśnięcia i skradzione spojrzenia rozgrzały moją krew i sprawiły, że serce zabiło mi w sposób, o istnieniu którego nie miałam pojęcia. Owszem, łatwo się zagubić we mgle namiętności. Ale nie bez powodu mówią o nim, że jest bezlitosny. A ja powinnam być mądrzejsza.

Upijałem się jej pocałunkami, rozpływałem pod dotykiem delikatnych dłoni. Poddałem się urokowi tej dziewczyny, nie dostrzegając, jak wiele ryzykuję. Sam nie wiem, kiedy dałem się wciągnąć w matnię.

Powinienem być mądrzejszy… Powinienem wiedzieć, że ona nigdy nie pokocha takiego mężczyzny jak ja. Ale dość tego! Drugi raz nie popełnię tego samego błędu. I nie obchodzą mnie jej błagania ani to, że pragnę jej bardziej niż czegokolwiek innego na świecie.