Dla melomanów filharmonia to istny raj. Ubierają eleganckie stroje i zasiadają na widowni, aby posłuchać muzyki poważnej. Bach, Chopin, Mozart, Vivaldi… Zamykają oczy i kontemplują. Czują się prawdziwie uduchowieni. Takich doznań dostarcza im między innymi flecista Amadeusz Wagner, członek orkiestry, młody, lecz skromny grubasek ze wsi. Gdy podczas jednego z występów umiera koncertmistrz Krzyżczak, policja dość szybko zamyka śledztwo, aresztując niewinną osobę. Wtedy do akcji wkracza on. Z zaskoczeniem, ale i przyjemnością odkrywa, że w roli detektywa czuje się jak ryba w wodzie. Czy jego naiwność, nieśmiałość i cnota okażą się wystarczające, aby w pojedynkę odkryć prawdę? Jakie konsekwencje będzie musiał ponieść Wagner? /Powyższy opis pochodzi od wydawcy/.

Kryminał kulinarno-muzyczny, który niejednego widza przyprawi o dreszcze!

Podczas premierowego koncertu "Czterech Pór Roku" Antonio Vivaldiego w Filharmonii Wrocławskiej główny skrzypek- solista pada martwy na scenę. Śledztwo prowadzi Amadeusz Wagner, otyły flecista (czyli najbardziej pogardzany muzyk w orkiestrze), który w odróżnieniu od innych detektywów, myśli i rozumuje swoim żołądkiem . Flecista, szukając prawdy, zagłębia się w mroczny świat artystów wrocławskich i przy okazji odkrywa wiele niepokojących sekretów.

Mówi się, że muzyka łagodzi obyczaje. Nic bardziej mylnego...

Podczas premierowego koncertu „Czterech Pór Roku" Antonio Vivaldiego w Filharmonii Wrocławskiej główny skrzypek - solista pada martwy na ziemię. Policyjne śledztwo nie trwa długo i kończy się osadzeniem w areszcie niewinnej osoby. Wtedy do akcji wkracza on – Amadeusz Wagner, nieśmiały, otyły flecista, który myśli przede wszystkim za pomocą swojego żołądka. Z zaskoczeniem stwierdza, że w roli detektywa czuje się jak ryba w wodzie. Już wkrótce uda mu się odnaleźć trop prowadzący do rozwikłania zagadkowej śmierci skrzypka, a niedostępny i mroczny świat artystycznych intryg stanie przed nim otworem...

Oto zaskakujący kryminał kulinarno-muzyczny, który przyprawi was o dreszcze i... burczenie w brzuchu!

Podlaskie dni są spokojne, pełne kartaczy, sękaczy i ryb. Do czasu, aż ktoś nie umrze… Amadeusz Wagner, drugi flecista Filharmonii Wrocławskiej, zmierza na przymusowy urlop do Gawrych Rudy, do rodzicielki. Na Podlasiu - poza kartaczami, sernikiem, pierogami, racuchami, rosołem, kanapkami i pozostałymi smakołykami mamusi - czekają na niego tajemnice skrywane przez mieszkańców tego urokliwego regionu. Jest złodziej, jest trup znienawidzonej przez wszystkich nauczycielki-Francy, są duchowni i są kumple ze szkoły. Wagner z Eine kleine Nachtmusik i burczącym brzuchem w tle, karcony na każdym kroku przez mamusię, próbuje rozwikłać pewną dość skomplikowaną zagadkę, ale właściwie nikt nie chce mu w tym pomóc. Każdy wydaje się w pewien sposób uwikłany w tę sprawę. Co takiego wiedziała Franca, że zginęła? Oto porywający kryminał kulinarny z kartaczami, kiszką ziemniaczaną i sękaczem w tle! "Po kilku minutach, które wydawały się godzinami, dojechali wreszcie do kościoła. Był on cały przystrojony kwiatami oraz banerem „Zbieramy na dach kościoła” z obrazkiem Maryi oraz dzieciątka Jezus wrzucających grosik do skarbonki. - Ja zaparkuję, a ty idź, zobacz, czy czegoś księdzu nie potrzeba. Nie musiała mu więcej powtarzać. Szybko wysiadł z auta i z ulgą ruszył ku wejściu. Wokół kręciło się już sporo ludzi, podlewając kwiatki i myjąc płot z kurzu. Uśmiechnął się radośnie do sąsiadek, uparcie ignorując wdzięczącą się Gizelę. Nagle usłyszał krzyk. Rozejrzał się dookoła, ale panie nie wydawały się zaalarmowane. W brzuchu mu zaburczało. Na drżących z ciekawości nogach podreptał na zakrystię. Drzwi były otwarte. Ostrożnie je uchylił i… zobaczył trupa." / Powyższy opis pochodzi od wydawcy/.

Podlaskie dni są spokojne, pełne kartaczy, sękaczy i ryb. Do czasu, aż ktoś nie umrze…
Amadeusz Wagner, drugi flecista Filharmonii Wrocławskiej, zmierza na przymusowy urlop do Gawrych Rudy, do rodzicielki. Na Podlasiu – poza kartaczami, sernikiem, pierogami, racuchami, rosołem, kanapkami i pozostałymi smakołykami mamusi – czekają na niego tajemnice skrywane przez mieszkańców tego urokliwego regionu. Jest złodziej, jest trup znienawidzonej przez wszystkich nauczycielki – Francy, są duchowni i są kumple ze szkoły. Wagner z „Eine kleine Nachtmusik” i burczącym brzuchem w tle, karcony na każdym kroku przez mamusię, próbuje rozwikłać pewną dość skomplikowaną zagadkę, ale właściwie nikt nie chce mu w tym pomóc. Każdy wydaje się w pewien sposób uwikłany w tę sprawę.
Co takiego wiedziała Franca, że zginęła?
Oto porywający kryminał kulinarny z kartaczami, kiszką ziemniaczaną i sękaczem w tle!
Olga Warykowska urodziła się we Wrocławiu, gdzie ukończyła studia z zakresu polityki regionalnej Unii Europejskiej. Pracowała jako producent muzyczny i teatralny dla Narodowego Forum Muzyki, Teatru Polskiego we Wrocławiu oraz Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. Zrealizowała ponad 90 produkcji kulturalnych w Polsce i za granicą. Dwa spektakle teatralne jej autorstwa zostały wystawione na deskach Teatru Polskiego oraz Teatru Derywacji. Pasjonuje się zarówno filmem okresu przed i międzywojennego, jak i brytyjską Regency Erą. W wolnym czasie uwielbia pisać krótkie formy sceniczne i piosenki, jeździć na rowerze oraz oglądać musicale na West Endzie.
„Eine kleine trup” jest drugą częścią przygód Amadeusza Wagnera.

Podlaskie dni są spokojne, pełne kartaczy, sękaczy i ryb. Do czasu, aż ktoś nie umrze...

Amadeusz Wagner, drugi flecista Filharmonii Wrocławskiej, zmierza na przymusowy urlop do Gawrych Rudy, do rodzicielki. Na Podlasiu – poza kartaczami, sernikiem, pierogami, racuchami, rosołem, kanapkami i pozostałymi smakołykami mamusi – czekają na niego tajemnice skrywane przez mieszkańców tego urokliwego regionu. Jest złodziej, jest trup znienawidzonej przez wszystkich nauczycielki – Francy, są duchowni i są kumple ze szkoły. Wagner z „Eine kleine Nachtmusik" i burczącym brzuchem w tle, karcony na każdym kroku przez mamusię, próbuje rozwikłać pewną dość skomplikowaną zagadkę, ale właściwie nikt nie chce mu w tym pomóc. Każdy wydaje się w pewien sposób uwikłany w tę sprawę.

Co takiego wiedziała Franca, że zginęła?

Oto porywający kryminał kulinarny z kartaczami, kiszką ziemniaczaną i sękaczem w tle!

Zamach w operze! Która z siedmiu kobiet czyha na życie włoskiego amanta?
Tym razem Amadeusz Wagner, przeciętny flecista i detektyw-amator, ma do wykonania zadanie tyleż skomplikowane, co delikatne. Dyrektor opery zatrudnia go przy przedstawieniu „Wesele Figara”, aby poprzez działania pod przykrywką zaopiekował się odtwórcą głównej roli. Jest nim wybitnie uzdolniony włoski amant, rozkochujący w sobie każdą kobietę, z którą przyjdzie mu współpracować. Dyrektor twierdzi, że artyście grozi niebezpieczeństwo, choć nie potrafi uzasadnić swoich przeczuć ani sprecyzować, na co Wagner powinien zwrócić uwagę…
Wkrótce jednak okazuje się, że domysły szefa opery były słuszne – odtwórca roli Figara zostaje brutalnie zamordowany. Czy to możliwe, by któraś z sopranistek dokonała takiej zbrodni? A może, co gorsza, każda z nich miała wystarczający powód do krwawej zemsty na włoskim przystojniaku? Jedno jest pewne: żeby rozwikłać tę zagadkę, domorosły detektyw będzie musiał znaleźć sposób na przebicie się przez mur pilnie strzeżonych, kobiecych tajemnic…
Figaro przyciągał spojrzenia i niczym pająk łapał wszystkich w swoją sieć. Natalia zaś od czasu do czasu patrzyła pustym wzrokiem na to, co wyrabia jej mąż – jak przypadkowo ociera się o kolejne sopranistki. Kiedy na scenę weszła jeszcze jedna kobieta, o zielonych włosach, reszta jakby instynktownie odsunęła się od Giovanniego na bezpieczną odległość. Nowa postać automatycznie skojarzyła się Amadeuszowi z brokułem. Soczyście zielone loczki okalały jej bladą twarz, na nosie zaś nosiła okulary, dopasowane pod kolor włosów. Ubrana była w lekką, lnianą sukienkę, a na ramionach miała narzucony beżowy sweter. Kobieta roztaczała wokół siebie aurę przywódczą, niczym osoba, która na marszach zawsze idzie w pierwszym rzędzie lub przemawia przez megafon.