"Dom gejsz" to kontynuacja bestsellerowej książki "Harem". Zaczyna się od wątku współczesnego – nasza autorka jest już szczęśliwą posiadaczką małej fortuny ze sprzedaży Haremu. Wiedzie wygodny żywot w związku ze swoim chłopakiem, w pracy układa się jej doskonale, ale czegoś jej brakuje. Podrażniona żyłka poszukiwacza skarbów przeszłości nie daje jej spokoju. I wtedy dowiaduje się o istnieniu zaginionej części pamiętnika Sobiepana. Rusza więc ku nowej przygodzie, przez Chiny, Japonię i Afrykę. Ciekawy wątek w książce poświęcony jest Marysieńce i jej pierwszym spotkaniu z Janem III Sobieskim./Opis pochodzi od wydawcy/
Dom gejsz to kontynuacja bestsellerowej książki Harem. Zaczyna się od wątku współczesnego – nasza autorka jest już szczęśliwą posiadaczką małej fortuny ze sprzedaży Haremu. Wiedzie wygodny żywot w związku ze swoim chłopakiem,w pracy układa się jej doskonale, ale czegoś jej brakuje.Podrażniona żyłka poszukiwacza skarbów przeszłości nie daje jej spokoju. I wtedy dowiaduje się o istnieniu zaginionej części pamiętnika Sobiepana. Rusza więc ku nowej przygodzie, przez Chiny, Japonię i Afrykę.
Ciekawy wątek w książce poświęcony jest Marysieńce i jej pierwszym spotkaniu z Janem III Sobieskim.
Książka w znacznej części napisana jest w postaci pamiętnika młodej dziewczyny sprzedanej przez matkę do tytułowego haremu. Cała historia jest niezwykła i w dużej mierze oparta na faktach. Nauce polskiej znany jest fakt istnienia w polskiej historii instytucji haremu. Wiemy o co najmniej trzech tego typu prywatnych przybytkach, z których jeden stworzył Jan "Sobiepan" Zamoyski - wnuk wielkiego Jana Zamoyskiego przedstawiony tak zabawnie przez Sienkiewicza w "Potopie". I to w jego haremie toczy się akcja powieści. Opowieść zaczyna się w latach czterdziestych siedemnastego wieku. Opowieść czternastoletniej Józi – jak sama mówi głupiutkiej wtedy wiejskiej dziewuchy z Brzezin - córki ubogiego chłopa pańszczyźnianego. Gdy ojciec niespodziewanie zaniemógł i nie dał rady pracować, rodzina (szóstka dzieci, bieda aż piszczy) znalazła się w trudnej sytuacji, matka sprzedała dziewczynę. Ta trafiła do haremu mości Zamoyskiego. /Powyższy opis pochodzi od wydawcy/.
Książka w znacznej części napisana jest w postaci pamiętnika młodej dziewczyny sprzedanej przez matkę do tytułowego haremu. Cała historia jest niezwykła i w dużej mierze oparta na faktach. Nauce polskiej znany jest fakt istnienia w polskiej historii instytucji haremu. Wiemy o co najmniej trzech tego typu prywatnych przybytkach, z których jeden stworzył Jan "Sobiepan" Zamoyski - wnuk wielkiego Jana Zamoyskiego przedstawiony tak zabawnie przez Sienkiewicza w "Potopie". I to w jego haremie toczy się akcja powieści. Opowieść zaczyna się w latach czterdziestych siedemnastego wieku. Opowieść czternastoletniej Józi – jak sama mówi głupiutkiej wtedy wiejskiej dziewuchy z Brzezin - córki ubogiego chłopa pańszczyźnianego. Gdy ojciec niespodziewanie zaniemógł i nie dał rady pracować, rodzina (szóstka dzieci, bieda aż piszczy) znalazła się w trudnej sytuacji, matka sprzedała dziewczynę. Ta trafiła do haremu mości Zamoyskiego.