Ćwiczenia duchowne św. Ignacego Loyoli dają pełniejsze poznanie siebie. Jest to dzisiaj tym ważniejsze, że człowiek współczesny wskutek nastawienia na to, co widzialne i doczesne, nie umie wchodzić w siebie, by poznać swą prawdziwą wielkość, jak też rzeczywistą nędzę. Zamieszczone w książce rozważania pierwszego tygodnia Ćwiczeń pomagają dojrzeć głębię grzechu oraz jego niszczącą siłę, która zakłóca nasze najważniejsze odniesienia: do Boga, do bliźnich i do samych siebie. Wchodząc w siebie, odkrywamy podświadome, nieprzejrzyste motywy naszego postępowania oraz niszczące nas namiętności i zranienia. Czynimy to w tym celu, by z całym tym brzemieniem przyjść po przebaczenie i uzdrowienie do Chrystusa ukrzyżowanego, albowiem w Jego ranach jest nasze uzdrowienie (Iz 53, 5). Autor rozważań, zamiast łatwych rad, daje nam na czas rekolekcji coś znacznie cenniejszego: wprowadza nas na drogę twórczego szukania Boga i życia w prawdzie.

„Jezus w Eucharystii daje nam samego siebie pod postacią chleba i wina, byśmy mieli do Niego
prosty, bezpośredni przystęp, abyśmy mogli Go oglądać naszymi oczyma, słuchać naszymi
uszami, spożywać naszymi ustami, by w ten sposób upodabniać nasze serca do Jego Boskiego
Serca. Jeżeli chcemy, by nasze życie było dobre, piękne, szlachetne, by miało jasny cel i sens,
patrzmy na Jezusa, kontemplujmy Go w Najświętszym Sakramencie, prośmy serdecznie, abyśmy
mieli uczestnictwo w Jego Boskim i Ludzkim życiu".

Józef Augustyn SJ
Nagranie, w którym Autor odwołując się do osobistego i duszpasterskiego doświadczenia, zaprasza do kontemplacji Jezusa w Najświętszym Sakramencie oraz odkrywania głębi i piękna modlitwy adoracyjnej. Ważna częścią zawartych tu refleksji są ćwiczenia, które stanowią praktyczna pomoc w cierpliwym uczeniu się „sztuki adoracji

Audiobook publikacji Józefa Augustyna SJ pt. „Jezus czeka na nas. Adoracja Najświętszego Sakramentu”, która ukazała się nakładem Edycji św. Pawła (Częstochowa 2023).

W drugim tygodniu Ćwiczeń duchownych św. Ignacy Loyola wprowadza nas w szukanie intymnego spotkania z Jezusem i rozważanie Jego nauki, byśmy mogli Go lepiej poznać, pokochać i naśladować. Dzięki ewangelicznej kontemplacji ziemskie życie Chrystusa staje się dla nas sakramentem, który umożliwia nam poznanie tajemnicy samego Boga. Patrząc na człowieczeństwo Jezusa oczami ciała, poznajemy Jego Bóstwo oczami duszy. Całe Jego życie, które kontemplujemy, mówi nam o miłości Boga do nas i zaprasza nas do udzielenia na nią hojnej odpowiedzi. To pełnia Bóstwa, która jest w Jezusie, uświęca każde Jego słowo i czyn. Cała ludzka rzeczywistość doznaje w Nim uświęcenia. Dlatego też wszystko, co opisują Ewangelie, stanowi dla nas pouczenie także o tym, kim my jesteśmy, kim mamy się stawać i jak mamy żyć. Dla tych, którzy stają przed ważnymi wyborami życiowymi, rozważania drugiego tygodnia Ćwiczeń mogą być wielką pomocą w szukaniu i odnajdywaniu woli Bożej.

"Jak szukać i znajdować wolę Bożą?" to poważne postawienie zagadnienia istotnego w życiu duchowym, a nie jedynie tania reklama.

Józef Augustyn SJ w swoich rozważaniach ukazuje konsekwentnie, że szukanie i pełnienie woli Bożej łączy się z zaangażowaniem, trudem i duchowym zmaganiem. Jest to jednak trud celowy. Istota woli Bożej to nasze uczestnictwo w nieskończonej miłości Boga, która jest źródłem naszego szczęścia - doczesnego i wiecznego.

Rozważania o. Augustyna o szukaniu i pełnieniu woli Bożej mają charakter integralny i uwzględniają wszystkie wymiary ludzkiego życia: duchowy, moralny, emocjonalny i wspólnotowy.

Wstęp 9'13"

1. Jezus szuka woli swojego Ojca 14'01"
Łaska Boga i ludzki wysiłek w szukaniu i pełnieniu woli Bożej
Pełnienie woli Bożej wymaga prawdziwego obrazu Boga
Moim pokarmem jest wypełnić wolę mego Ojca

2. Posłuszeństwo i zaangażowanie 24'13"
Woli Bożej trzeba szukać
Uległość i zaangażowanie, posłuszeństwo i odpowiedzialność
Poznanie siebie a rozeznanie i pełnienie woli Bożej
Mulica trzymała się głównej drogi
Niedocenianie własnego wysiłku i zaangażowania
Przecenianie ludzkiego zaangażowania i wysiłku
Harmonijne współdziałanie Boga i człowieka

3. Działanie Boga w człowieku 23'55"
On zawsze dochowuje wierności
Wierność Boga i wierność człowieka
Zewnętrzne znaki woli Bożej
Boże poruszenia bez żadnej przyczyny
Świat czystych duchów pomagający nam w szukaniu woli Bożej

4. Działanie ZŁEGO DUCHA przeciwnika Boga 21'55"
Zły duch przemienia się w anioła światłości
Wierzą w diabła albo zbyt gorliwie, albo zbyt słabo
Kim jest szatan?
Potrzeba stanowczości wobec złego ducha
Postawa jasności i prawdy
Poznania samego siebie

5. Rozeznawanie duchowe szukaniem woli Bożej 15'26"
Postępujcie według ducha, a nie według ciała
Wybierajcie życie
Nie dowierzajcie każdemu duchowi
Po owocach ich poznacie

6. Znaki rozeznawania woli Bożej 25'59"
Doniosłość ludzkich decyzji
Wybór stanu życia
Trudności szukania i znajdowania woli Bożej
Kryzys tożsamości i dojrzewania osobowego
Poznanie świata a znaki woli Bożej

7. Człowiek znakiem woli Bożej 23'02"
Bliźni znakiem Boga i Jego woli
Natchnienia duchowe znakiem woli Bożej
Istota natchnienia duchowego
Duchowe natchnienia a ludzka wolność
Zdatność do wypełnienia podjętych zobowiązań
Jak działać w chwilach wątpliwości

8. Metoda indywidualnego rozeznawania duchowego 17'06"
Rozeznawanie duchowe jest modlitwą
Faza pierwsza - zbieranie informacji
Faza druga - czas modlitwy i refleksji
Faza trzecia - analiza wewnętrznych poruszeń
Faza czwarta - podjęcie decyzji
Faza piąta - potwierdzenie wyboru

9. Metoda wspólnotowego rozeznawania duchowego 20'46"
Czasy przełomowe dla Kościoła
Zaangażowanie każdego członka wspólnoty w rozeznawanie wspólnotowe
Rozeznawanie wspólnotowe wymaga otwarcia na wolę Bożą
Proces rozeznawania wspólnotowego
Zaangażowanie, ofiara i wysiłek
Czas i cierpliwość w szukaniu woli Bożej

10. Prawość intencji w szukaniu i znajdowaniu woli Bożej 14'37"
Prawość naszych intencji
Odróżnienie celu od środków do niego prowadzących
Ćwiczenia

11. Dwa rodzaje ludzkich wyborów 21'44"
Wybory niepodlegające zmianom
Wybór podlegający zmianie a wybór niepodlegający zmianie
Co robić w razie błędnego wyboru?
Ćwiczenia
Wybory podlegające zmianie
Ćwiczenie

12. Trzy pory dokonywania wyborów według św. Ignacego Loyoli 16'55"
Pora pierwsza
Pora druga
Pora trzecia
Moja pora wyboru
Ćwiczenia

13. Dwa sposoby dokonywania wyborów w porze trzeciej 35'54"
Wzajemne uzupełnianie się obu sposobów dokonywania wyboru
Pierwszy sposób dokonywania wyboru
Drugi sposób dokonywania wyboru
Dokonam wyboru i ofiaruję go Bogu

14. Uwagi pomocne do reformy życia 15'21"
Reforma życia owocem Ćwiczeń duchownych
Reforma posiadania i zarządzania dobrami materialnymi
Ćwiczenia

W formacji kapłańskiej zbyt często całą odpowiedzialność wychowawczą przerzucamy niemal wyłącznie na przełożonych seminaryjnych i ojców duchownych, zwalniając się przy tym z jakiejkolwiek odpowiedzialności za postawy i zachowania przyszłych kapłanów. Tymczasem, jak pokazuje życie, na postawę i zachowanie alumna i kapłana ogromny wpływ mogą mieć także jego rodzice, rodzeństwo, księża w parafii, przyjaciele. Laksystyczna postawa moralna, egocentryczne zachowania, konsumpcyjny styl życia, słowem zły przykład życia, w którym wiara nie odgrywa niemal żadnej roli, dawany alumnowi, na przykład w okresie wakacji, może niweczyć nieraz wielomiesięczne wysiłki wychowawców seminaryjnych. Kandydaci do kapłaństwa to przecież - jak my wszyscy - krusi ludzie, stąd należy pomagać im wprowadzić w życie to, co jest im przekazywane przez wychowawców i ojców duchownych.

Kazanie na Górze nie jest najpierw kodeksem moralnym. Nie należy go też traktować wyłącznie jako mądrościowy zbiór pouczeń. Trzeba nam je medytować przede wszystkim jako autoportret Jezusa, opis Jego własnego sposobu życia. Oddaje ono bowiem najgłębsze postawy Jezusowego Serca. Stąd w prezentowanych rozważaniach autor łączy Kazanie na Górze z całym życiem Chrystusa: Jego modlitwą, głoszeniem Dobrej Nowiny, budowaniem więzi z Apostołami, a przede wszystkim z Jego męką, śmiercią i Zmartwychwstaniem. Radykalne wyzwania Kazania na Górze, odczytywane w perspektywie miłości do Jezusa, są dla nas obietnicą, że nasze życie może zmieniać się pod wpływem Ewangelii i stawać się podobne do Jego życia.
Wydanie na podstawie: Józef Augustyn SJ, Kazanie na Górze. Rozważania rekolekcyjne oparte na "Ćwiczeniach duchownych" św. Ignacego Loyoli. Synteza Wydawnictwo M, Kraków 2001

Kochaj mnie tato! to zbiór jedenastu medytacji poświęconych ojcostwu. Stanowią one zachętę dla ojców, aby w swym zapracowaniu i pogoni za sukcesem docenili swoją najważniejszą życiową rolę - bycia tatą.

Autor odwołując się do bogatego doświadczenia duszpasterskiego i psychologicznego, przekazuje wiele cennych uwag o relacjach ojca do dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem relacji taty do syna. To ojciec bowiem jest zasadniczym punktem odniesienia dla męskiej tożsamości chłopców.

Autor uwzględnia w rozważaniach także inne odniesienia i więzi rodzinne. Jest bowiem świadom, że fundament ojcostwa stanowi wzajemna miłość oraz oddanie męża i żony, ojca i matki.Medytacje, choć skierowane najpierw do ojców, są cenną podpowiedzią dla żon, w jaki sposób mogą one pomóc swym mężom lepiej pełnić rolę ojca.

Wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, zanim jeszcze Go poprosicie Mt 6, 8.

Dzięki autentycznej modlitwie stajemy się bardziej pokorni, odważni, pewniejsi siebie, odporniejsi na zmysłowe głody, mniej skoncentrowani na sobie i własnych obawach i lękach. To właśnie modlitwa daje nam wewnętrzne przekonanie, iż Bóg dobrze wie, czego tak naprawdę potrzeba nam do życia.

Ojcostwo przeżywa kryzys. Wypływa on nie tylko z postaw i zachowań samych mężczyzn, ale także powszechnego w naszej cywilizacji kryzysu małżeństwa i rodziny. I choć wielu mężczyzn pogubiło się dzisiaj w pełnieniu ojcowskiej roli, nie zatracili jednak głębokiego pragnienia posiadania i wychowywania dzieci. Umarł na naszych oczach jedynie pewien model ojcostwa; ojciec w rodzinie stracił "charakter autorytetu pana rodziny i niepodlegającej dyskusji wyroczni". Ojcostwo jawi się dzisiaj bardziej jako służba dzieciom. Stąd też trzeba mówić nie tyle o funkcji czy roli ojcowskiej, odtwarzanej z pokolenia na pokolenie, ile raczej o misji i powołaniu, które - jak nigdy dotąd - domagą się osobistego zaangażowania, odwagi, woli zmagania się ze swymi słabościami, zapomnienia o sobie, męskiej twórczości oraz powrotu do duchowości i religii.

Książkę "Ojcostwo", która jest owocem wielu rozmów z młodymi ludźmi spragnionymi ojcowskiej miłości, chciałbym polecić nie tylko dojrzałym ojcom, młodym mężczyznom przygotowującym się do małżeństwa, ale także alumnom i młodym księżom. Przejrzyste i pogłębione relacje z własnym ojcem są ważnym elementem dojrzewania do ojcostwa duchowego, które jest integralnym elementem celibatu ze względu na królestwo niebieskie. I chociaż książka traktująca o ojcostwie jest skierowana najpierw do mężczyzn, pragnę ją polecić również kobietom. Dobre rozumienie własnego ojca, narzeczonego i męża, dobre odczytywanie ich pragnień i potrzeb, mocnych i słabych stron ich męskości jest jednym z ważniejszych warunków dojrzałej relacji narzeczeńskiej, małżeńskiej i rodzinnej. Józef Augustyn SJ

W czasach ideologicznego chaosu myśl św. Ignacego Loyoli może stanowić ważny punkt odniesienia w szukaniu sensu życia oraz ładu moralnego i duchowego, a przez to także ładu w sprawach rodzinnych, zawodowych, społecznych czy politycznych. I choć mądrościowe rady, uwagi i podpowiedzi Ojca Ignacego zostały sformułowane niemal pięć wieków temu - jak sami zobaczymy, słuchając "perełek" - nic nie straciły ze swej aktualności.

"Niechaj wszyscy, póki im zdrowie służy, mają się czym zająć bądź w duchowych, bądź w zewnętrznych sprawach, [...] aby próżnowanie, źródło wszelkiego zła, w naszym domu, o ile to tylko możliwe, miejsca nie miało".
"Zapobiegać należy pokusom, stosując środki im przeciwne. Tak więc, gdy ktoś się okaże skłonny do pychy, winien być ćwiczony w zajęciach niższych. [...] Podobnie należy postępować i względem innych złych skłonności duszy".

Po kontemplacjach Pasji Jezusa w trzecim tygodniu Ćwiczeń duchownych św. Ignacego Loyoli w tygodniu czwartym rekolektant rozważa tajemnice Zmartwychwstania oraz Wniebowstąpienia. To one objawiają najpełniej, że ostatecznym celem życia ludzkiego nie jest cierpienie i krzyż, trud i walka, ale udział w wiecznej radości i szczęśliwości Boga. Pan odchodzi z tego świata w boleści i męce, ale tylko po to, aby móc znowu powrócić i obdarzyć nas, swoich umiłowanych uczniów, pełnią radości i chwały. Ojcze, teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni (J 17, 13) - modli się Jezus w Wieczerniku przed swoją męką.

Niniejsza książka może służyć rekolektantom w pogłębieniu doświadczenia czwartego tygodnia Ćwiczeń duchownych. Może także pomóc tym, którzy szukają umocnienia w chwilach życiowych prób i wewnętrznych udręk.

Drugi tydzień Ćwiczeń duchownych daje jedynie przedsmak tego, kim Jezus pragnie być dla nas i czym pragnie nas obdarzyć. Jeżeli rekolekcje ignacjańskie mają spełnić swoją rolę, winny być przeniesione w codzienność życia. Autentyczność naszego poznania i miłowania Chrystusa sprawi, że znajdziemy dla Niego miejsce w swym sercu, choćby miało być ono tak skromne, jak grota betlejemska.

Dzięki kontemplacji ewangelicznej Osoba i nauczanie Jezusa staje się dla nas sakramentem, który umożliwia zgłębianie tajemnicy samego Boga, zgodnie z obietnicą daną uczniom: Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca (J 14, 9). Patrząc na człowieczeństwo Chrystusa oczyma ciała, uczymy się "widzieć" Jego Bóstwo oczyma duszy. Całe życie Jezusa, które kontemplujemy, mówi nam o nieskończonej miłości Boga do nas i jednocześnie zaprasza nas do udzielenia na nią odpowiedzi. Inspiracją i zachętą do tego doświadczenia może stać się książka Co zabrać ze sobą? Po drugim tygodniu "Ćwiczeń duchownych" św. Ignacego Loyoli.

Po Ćwiczeniach duchownych rekolektant zadaje sobie pytania: Jak mogę przenieść w moją codzienność to nowe doświadczenie duchowe? Jak z większą świadomością mogę kontynuować moją historię zbawienia? Czy troski i sprawy życia codziennego nie wytrącą mnie z żywej więzi z Bogiem? Czy nie zagubię pośród szarej codzienności smaku rzeczy duchowych? Czy nie powróci znów to, co było wcześniej: zbytni lęk o siebie, uwikłanie moralne, obojętność wobec Boga, nieufność? Po najlepiej nawet odprawionych rekolekcjach rekolektant musi pamiętać o przestrodze Jezusa, że do uprzątniętego domu powraca "wróg" Boga i człowieka ze zwielokrotnioną złośliwością i uporem (por. Mt 12, 43-50).

Co zatem czynić? Trzeba najważniejsze elementy Ćwiczeń duchownych zabrać ze sobą i przenieść w codzienność. I stąd tytuł książki Co zabrać ze sobą? Trzeba też podejmować ciągle na nowo duchowe ćwiczenia: codzienny rachunek sumienia, przedłużoną modlitwę inspirowaną słowem Bożym, przystępować do sakramentów świętych, dokonywać rozeznania stanów swojej duszy, korzystać z kierownictwa duchowego. W ten sposób rekolektant może nie tylko podtrzymać, ale i rozniecać płomień żarliwości duchowej, który rozpaliły w jego duszy Ćwiczenia duchowe.

Po szczerym odprawieniu pierwszego tygodnia Ćwiczeń duchownych św. Ignacego Loyoli rekolektant wychodzi zwykle wewnętrznie zraniony poznaniem głębi zła swego grzechu, ale jednocześnie z wielką nadzieją na wewnętrzne uzdrowienie, jaką wlewa w jego serca przebaczająca miłość Ojca objawiona w Jezusie Ukrzyżowanym. I choć doświadcza pewnego rozdarcia między bólem a nadzieją, to jednak przeczuwa, że paradoksalnie to ono właśnie przyniesie mu wewnętrzne uspokojenie, pocieszenie i radość.

Prezentowana książka może pomóc rekolektantowi pogłębić - także intelektualnie - dynamikę pierwszego tygodnia, która odzwierciedla proces nawrócenia, jaki ma miejsce w każdym autentycznym życiu chrześcijańskim. Chrześcijanin jest osobą nieustannego nawrócenia. Lektura niniejszej publikacji może też pomóc tym, którzy odprawili rekolekcje, nabrać dystansu wobec przeżytych Ćwiczeń. Przecenianie rekolekcji ignacjańskich, pełne nieraz euforii, bywa niebezpieczne dla życia duchowego, ponieważ - po opadnięciu emocji - przynosi rozczarowanie, zniechęcenie i stan apatii. Co zabrać ze sobą po pierwszym tygodniu Ćwiczeń duchownych? może służyć także teologicznemu pogłębieniu przeżytych w czasie rekolekcji prawd wiary: o grzechu, karze wiecznego potępienia, zbawczej łasce, przebaczającej miłości Ojca, sakramencie pokuty.

Osobom, które odprawiły całe Ćwiczenia duchowne św. Ignacego Loyoli, domy rekolekcyjne proponują tak zwaną syntezę. Są to klasyczne ośmiodniowe rekolekcje, dzięki którym rekolektant może kontynuować ignacjańską ścieżkę. Stąd też po pięciu tomach Co zabrać ze sobą? proponujemy szósty, ostatni tom: Co zabrać ze sobą? Po syntezie "Ćwiczeń duchownych".

Książka zawiera pięć rozdziałów: Miłość w "Ćwiczeniach duchownych", Modlitwa w codzienności życia, Uczucia w życiu duchowym, Życie duchowe i ciało, Sny w życiu duchowym. Może ona stanowić ważną pomoc w wewnętrznej pracy nad sobą oraz w praktykowaniu życia duchowego, które - zgodnie ze słowami Ojca Ignacego - winno być "szukaniem i znajdowaniem Boga we wszystkich rzeczach". Wszystko bowiem, co człowiek przeżywa i co przydarza mu się codziennie, świadomie i nieświadomie, winno być naznaczone pragnieniem oddania Bogu chwały i służenia Mu.