Gdzie zachodzi słońce to mroczna opowieść o świecie, w którym tajemniczy wirus błyskawicznie zdziesiątkował ludzkość. Jedna z ocalałych, dziewczyna o imieniu Dori, przemierza skutą lodem Rosję, balansując między zaludnionym południem, gdzie zbrojne bandy napadają na podróżnych i północą, gdzie brak zapasów zabija szybciej niż zaraza. Los Dori nieoczekiwanie splata się z losem płomiennowłosej Jiny, drugiej Koreanki rzuconej na antypody zaludnionego świata. W postapokaliptycznej rzeczywistości, którą rządzi prawo pięści, a zaufanie odłożyć należy do lamusa, między dwiema dziewczynami zaczyna rodzić się uczucie.
W swojej powieści koreańska pisarka zderza z brutalną rzeczywistością miłość młodzieńczą, szczerą, nieśmiałą. I zdaje się wierzyć, że ta miłość – jedyny relikt człowieczeństwa – wciąż jest możliwa.

Choi Jin Young (ur. 1981 r.) to południowokoreańska pisarka, której twórczość koncentruje się na sprzecznościach społeczeństwa koreańskiego oraz na młodych ludziach borykających się z brakiem celu i sensu w swoim życiu. Poprzez proste i przystępne słowa, Choi ukazuje głębokie problemy społeczne, odsłaniając niepokoje i rozterki współczesnego świata.

Tłumaczenie Ewa Rynarzewska

Rosyjskie kraby śnieżne budujące gazociąg do Japonii, kosmiczna ośmiornica żądająca od Ziemian złożenia broni oraz lipny koncern farmaceutyczny, który sprzedaje rekinie mięso jako lekarstwo na raka. Poddajcie się, Ziemianie! to talerz owoców morza doprawiony szczyptą humoru i teorii spiskowych z mężczyznami w czerni, którzy przyjeżdżają posprzątać kryptozoologiczny bałagan.

W zbiorze sześciu opowiadań z pogranicza biopunka i climate fiction Bora Chung udziela głosu mieszkańcom morskich głębin, kolejny raz udowadniając siłę swojej spekulacyjnej wyobraźni. Czy związek zawodowy kraba Yevgeniego obali rząd Federacji Rosyjskiej? Ile w rybie jest z człowieka, a ile z kosmity? I co się stanie, gdy głos przyrody zabrzmi głośniej niż wszystkie wojenne komunikaty?

Bora Chung (ur. 1976) to południowokoreańska pisarka, tłumaczka, wykładowczyni akademicka oraz aktywistka. Obecnie mieszka w Seulu, gdzie wykłada język rosyjski i literaturę sci-fi na Yonsei University oraz tłumaczy współczesną literaturę polską i rosyjską na język koreański. W 2023 roku drukiem ukazał się jej przekład Bajek robotów Stanisława Lema.

W 2022 roku jej zbiór opowiadań Przeklęty królik znalazł się na liście powieści nominowanych do International Booker Prize, jako pierwszy w historii koreański utwór z gatunku SF.

W pewnym instytucie badawczym prowadzone są eksperymenty nad przedmiotami o nieznanej proweniencji i zagadkowych właściwościach. Nie bardzo, co prawda, wiadomo, jakie konkretnie badania prowadzi instytut, ale jego rozległe zbiory wymagają szczególnej opieki w godzinach nocnych. Ze względu na to dozorczynie i dozorcy zobowiązani są stosować specjalny protokół bezpieczeństwa. Pewnego wieczoru przez nieuwagę na korytarzach tajemniczej placówki dochodzi do serii niezwykłych zdarzeń.

Rozkład północy to zbiór siedmiu opowiadań z pogranicza science fiction, fantasy i horroru. Bora Chung (1976–) w swoim sztandarowym stylu przeplata wątki paranormalne z osnową walki o sprawiedliwość dla robotników, mniejszości seksualnych oraz przedstawicieli grup defaworyzowanych.

Tae-gyeong dowiaduje się, że jego kolega z liceum zginął w wypadku samochodowym. Problem w tym, że bohater otrzymuje tę wiadomość od samego denata, który bezpardonowo wprasza się do jego snu, aby poprosić o niewygodną przysługę. Za zmarłym kolegą, który coraz częściej wprasza się także w inne sfery jego życia, ciągnie się szereg niedomkniętych spraw z przeszłości. Widmo (z) lat młodzieńczych, już nie samo, a w towarzystwie smutnej, milczącej kobiety, co noc podsuwa Tae-gyeongowi nowe elementy układanki o feralnym dniu swojej śmierci.

Sny umarłych to opowieść o bezkresnej władzy pieniądza, przemocy oraz wstydliwych sekretach, zaplombowanych lepką, oleistą plamą na sumieniu tych, którzy smutne wspomnienia próbują zostawić za sobą.

Im Hae-su popełnia fatalny błąd – odczytuje na antenie skrypt, który zawiera nieprawdziwe informacje. Po tym wydarzeniu na bohatera programu, pewnego aktora średniego kalibru spada potężna fala krytyki, która doprowadza go do samobójstwa. Zaczyna się szukanie winnych. Im Hae-su z dnia na dzień z szanowanej ekspertki staje się wrogiem publicznym numer jeden. Reszta dzieje się już lawinowo – utrata autorytetu, wizerunku, pracy, ukochanego… Starając się odzyskać dawną pozycję, kobieta każdej nocy pisze listy z przeprosinami. Gdy czuje, że znalazła się już na dnie rozpaczy, do jej życia niespodziewanie wkracza bezdomny kotek oraz mała dziewczynka z sąsiedztwa.

Sięgnijcie po tę opowieść o tym, że tak łatwo jest kogoś skreślić, a tak trudno chcieć zrozumieć. Że to co było, może doszczętnie wyniszczać jednego, drugiego pozostawiając obojętnym. O nienawiści, która nigdy nie szepcze dobrych rozwiązań, współczesnej sile przekazu medialnego i różnych obliczach prawdy. O tym, że słowa mogą pogrążać, ale i ocalać, a czasem to cisza mówi więcej niż one. Wreszcie o tym, że ostatecznie wystarczy prosty stolik, by znowu zacząć układać siebie, złociste zwierzę z czerwoną plamą na czole, różowym noskiem i główką wielkości pięści może scalić najbardziej potłuczony sens, a po żadnej burzy nie jest za późno na nowy początek.

Daje do myślenia. Porusza i budzi pytania. A z oddali dochodzi płacz cykad. Świat toczy się dalej, na nikogo nie czekając…

Blog Żyj Bardziej.

Sparaliżowany Ogi pogrąża się w reminiscencjach uciętego nagle życia małżeńskiego. Jego żona była zresztą nie lada ziółkiem. Gdy pogrążona w żałobie teściowa porządkuje gabinet po zmarłej córce, przypadkiem dowiaduje się, że Ogi także miał na sumieniu kilka grzeszków. Następnego ranka staruszka wychodzi do ogrodu z łopatą.

Dół to elektryzująca powieść psychologiczna, eksplorująca najmroczniejsze zakamarki ludzkiego psyche. Pyun Hye-young kreśli precyzyjne portrety bohaterów, uwikłanych w emocjonalną wojnę na wyniszczenie. Przez świat napiętych stosunków rodzinnych Czytelnika prowadzi niedostrojony kompas moralny i wartka narracja.

Dwie kobiety. Dwie bolesne utraty. Dwie ścieżki poszukiwania prawdy i jedna rozpacz rozpisana na dwie role.

Se-oh zamknęła się w domu z ojcem, by uciec od świata, który ją skrzywdził. Tymczasem jej dom płonie. Po tym już nic nie będzie takie samo. Ki-Jeong jest nauczycielką, ale nie czuje się dobrze w tym, co robi. Pewnego dnia otrzyma wiadomość, która nią wstrząśnie. Losy obu kobiet połączą się w zaskakujący sposób.

Intrygująca fantazja literacka o tym, jak kształtują nas smutek i rozgoryczenie. O roli przypadku, gdy stajemy się sobie nagle bliscy w jednym i drugim. Także o tym, jak wiele dowiadujemy się o swoim życiu, krocząc ścieżkami zmarłych. Jednocześnie bezkompromisowa rozprawa z ciemną stroną koreańskiego kapitalizmu, w którym pieniądz okrutnie kształtuje ludzką tożsamość. Ta mroczna opowieść to historia ucieczek i poszukiwań, ale przede wszystkim narracja o wyobcowaniu. Powieść w każdym wymiarze nieoczywista.

Jarosław Czechowicz, „Krytycznym okiem”

Para szesnastolatków, pierwsze miłosne uniesienia, ciąża. Z dnia na dzień Mira i Daesu muszą dorosnąć do roli rodziców, dojrzeć szybciej niż ich rówieśnicy. Czas w ich życiu przyspiesza. Maleńki Areum starzeje się jednak w jeszcze szybszym tempie. Choruje na bardzo rzadką chorobę, progerię, i kiedy sam ma szesnaście lat jego ciało ma już grubo ponad osiemdziesiąt.

Tętniące życie to książka podejmująca temat starości, tej fizycznej i tej psychicznej. Najczęściej obie idą ze sobą w parze. Czasem zdarza się jednak, że jedna z jej odsłon wychodzi na prowadzenie, zostawiając drugą daleko w tyle. Co wtedy?

Historia Areuma, opowiedziana jego własnymi słowami, przejmuje do głębi. Wrażliwość chłopca, spostrzegawczość, jego ciągła świadomość śmierci, której od siebie nie odrzuca, a przyjmuje jako nieodzowny fragment życia. Bo życie zawsze tętni pięknem. Nie dbając o choroby i wszelkie zło. Trzeba tylko dać mu szansę.

Anna Sawińska

Koordynacja weselnych planów spędza sen z powiek niejednej młodej parze. Suknia, sala i drobne upominki dla gości to tylko preludium do pierwszych akordów Marsza weselnego. Jednak co, jeśli największym zmartwieniem młodych jest nie sama ceremonia, a odległość mierzona w tysiącach lat świetlnych? Zakochani wsiadają na promy w portach kosmicznych na przeciwległych krańcach galaktyki. Przed wylotem synchronizują czas podróży, by dotrzeć na Ziemię w tym samym momencie. Czy ich miłość przetrwa serię nieprzewidzianych turbulencji w czasoprzestrzeni? Czy po upływie setek lat wciąż będzie istniała Ziemia, na której mogą stanąć na ślubnym kobiercu?

W Gwiezdnej Odysei Kim Bo-young (ur. 1975) kreśli intymne portrety dwojga kochanków, którzy piszą do siebie listy, wierząc, że pewnego dnia uda im się odnaleźć.

Kim Bo-young (ur. 1975) to południowokoreańska pisarka science fiction, uznawana za jedną z najważniejszych autorek tego gatunku w swoim kraju. Jej twórczość łączy głębokie refleksje filozoficzne z zaawansowanymi koncepcjami naukowymi, często eksplorując tematykę czasu, tożsamości i miłości w kosmicznej skali. Zdobyła liczne nagrody literackie, a jej opowiadania były inspiracją dla twórców filmów, w tym zdobywcy Oscara Bong Joon-ho.

Green sprowadza się do Matki ze… swoją partnerką. Kobieta nie może pogodzić się z faktem, że jej córkę z inną kobietą łączy coś więcej niż przyjaźń. Wolałaby nie wiedzieć o różnych rzeczach i wciąż myśli, że Green byłoby łatwiej, gdyby znalazła męża, urodziła dzieci i spełniła społeczny obowiązek. Wtedy miałaby spokojne, normalne życie. Tylko co to znaczy? Rodzina to ludzie, którzy cię wspierają i zawsze są przy tobie – tłumaczy Matce Green. Dla niej partnerka, którą nazywa Rain, jest mężem, żoną i dziećmi. W takim razie, kto tak naprawdę buja w obłokach? Matka przesiąknięta kulturowo-społecznymi stereotypami i fantazyjnymi normami czy córka, która chce żyć prawdziwym życiem, biorąc za nie odpowiedzialność?

Nie dajcie się zwieść krótkości tej powieści. Nieduża forma kryje w sobie ogromny ładunek emocji i stawia wiele pytań. Czy można zrozumieć drugiego człowieka i otworzyć na niego serce? Czy bycie rodzicem daje nam prawo do rozporządzania życiem dziecka? Czym jest rodzina?

O mojej córce to uniwersalna opowieść o empatii i otwartości na innych, odwadze ich zrozumienia i wparciu, jakie możemy im zaoferować. Nie zawsze jest to łatwe, ale warto próbować, bo dzięki temu sami się zmieniamy na lepsze. Piękna i bardzo potrzebna książka!

Dariusz Mieczysław Mól, dziennikarz

Kim Hye-jin urodziła się w 1983 r. w Daegu, Korea Południowa. Zdobyła kilka prestiżowych nagród w Korei, ale największą popularność zyskała dzięki książce O mojej córce. Książkę przetłumaczono na kilkanaście języków.

Od razu zwrócicie na nią uwagę. I nie będziecie mogli oderwać od niej wzroku. Kim jest kobieta na nabrzeżu w porcie w Jemulpo, ubrana w błękitną suknię i trzymająca w ręce kapelusz ozdobiony wzorami róż? Narzeczoną francuskiego konsula? Pierwszą Koreanką, która przemierzy ocean i zamieszka w Paryżu? Najlepszą dworską tancerką, której Taniec Wilgi porusza serca nie tylko króla? Sierotą wychowywaną w pałacu królowej? Opowieść o Yi Jin fascynuje, bo jej losy nierozerwalnie łączą się z historią Korei, która pod koniec XIX wieku zaczęła otwierać się na świat, zdana na łaskę wielkich mocarstw i targana wewnętrznymi konfliktami. Ale i porusza emocje, bo jej bohaterka boleśnie się przekona, że serce zapłaci cierpieniem, gdy zbyt późno się obudzi. Podążałem krok w krok za Yi Jin, cieszyłem się z nią, wzruszałem, cierpiałem. Odkrywałem z nią dziewiętnastowieczny Paryż i przemierzałem komnaty królewskiego pałacu państwa Joseon. Wsłuchiwałem się w dźwięki fletu daegeum, na którym tak pięknie grał Kang Yeon, ten drugi… To proza wrażliwa na piękno sztuki, muzyki i przyrody, oszczędna w słowach, a przy tym buzująca tłumionymi, silnymi uczuciami. Jestem pewien, że każdy mocno przeżyje spotkanie z Dworską tancerką. Wciąż o niej myślę… Dariusz Mieczysław Mól, Twój Styl

Korea, lata 70., poznajemy małą dziewczynkę San, która od matczynego łona doświadcza odrzucenia. Nie pomaga nawet niemowlęcy kocyk w wyblakłe różyczki, symbol niemocy i wołania o czułość. W wieku 22 lat, wiedziona dążeniami do realizacji pisarskiej pasji, marzy o pracy w wydawnictwie, lecz posadę otrzymuje kto inny. Kwiaciarnia staje się miejscem, w którym uczy się języka kwiatów i doświadcza pierwszych damsko-męskich relacji, rozczarowujących onieśmieloną San swoją interesownością i szorstkością.

Fiołki Shin Kyung-sook to przejmująca opowieść o dziecku, które tkwi w każdym z nas i o przenikliwej samotności, którą niesie się przez życie. Niezwykle sensualna, intensywna, a jednak kryjąca w sobie tajemniczą, koreańską powściągliwość. Napisana tak plastycznym językiem, że jej literackość zapiera dech. Odczuwamy, dostrzegamy i wdychamy aromaty, a to bogactwo przeżyć nie pozostawia czytelnika takim samym. Odkryłam ją dla siebie w zachwycie i jestem przekonana, że Was także urzeknie swym niespotykanym pięknem.

Monika Parda Żyj bardziej

Choroba matki wymusza na Heon powrót do spowitej nimbem wspomnień wioski J., gdzie w zastępstwie za panią domu ma objąć pieczę nad starzejącym się ojcem. Droga w rodzinne strony wiedzie przez pola ryżowe, lasy i sielskie łąki – te same, na których kilkadziesiąt lat wcześniej jej nastoletni ojciec wypasał jedynego woła. Czasy były niepewne: ostatnie lata okupacji, wojna koreańska, chybiony ruch modernizacji wsi i szóstka małych dzieci do wykarmienia. Heon stopniowo odkrywa zawiłości życia wycofanego, wiecznie milczącego ojca, który poza funkcją głowy rodziny pełnił także role męża, przyjaciela, mentora i kochanka

W Z wizytą u ojca autorka snuje polifoniczną opowieść o rodzinie XX wieku. W swoim sentymentalnym, eleganckim stylu nakłada codzienne ludzkie bolączki na tło mozolnej modernizacji Półwyspu Koreańskiego. Koleje życiowe zwykłych ludzi splatają się z burzliwymi wydarzeniami historycznymi pierwszych pięćdziesięciu lat koreańskiej demokracji.