Była kobietą, a kobietom nie wybacza się tego, co mężczyznom na ogół uchodzi na sucho.
Kiedy osiemnastoletnia Ewa zostaje wydana za starszego o dwadzieścia lat owdowiałego małżonka swojej starszej siostry, nikt nie ma wątpliwości, że ten zaaprobowany przez jej okrutnego ojca związek nie przyniesie dziewczynie nic dobrego. Szwagier, ojciec trójki dzieci, niecieszący się wśród towarzystwa dobrą opinią, nie budzi w niej jednak odrazy, lecz jako przyszły mąż niesie nadzieję na wyczekiwaną przez lata poprawę losu dziecka niechcianego i odtrącanego przez własnych rodziców tylko dlatego, że nie urodziło się chłopcem. Zahukana i poniewierana ostatnia córka mecenasa Więckowskiego zostaje panią we dworze i jest uwielbiana przez męża, który – podobnie jak ona – pragnie pogrzebać przeszłość na cmentarzu i odciąć się od nielubianego teścia. Dwór wznoszący się od lat na końcu alei starych topoli kryje jednak stare tajemnice, które nie pozwalają zapomnieć o tym, co było.
Niezwykle klimatyczna i wspaniale napisana historia o miłości, którą koniecznie musisz przeczytać. Uważaj tylko na sekrety, skrywające się wśród starych topoli...
Paulina Zaprzałka, zksiazkawkieszeni.blogspot.com
„Aleja starych topoli” to historia pełna rodzinnych tajemnic i sekretów skrywanych przez lata, osadzona w realiach przedwojennej Polski i Paryża końca belle epoque. Wciągająca w świat pozorów cenniejszych dużo bardziej niż prawda, oczarowująca niepowtarzalnym urokiem nakreślonych obrazów i nietuzinkowymi postaciami. Powieść, od której nie sposób się oderwać…
Michalina Foremska, papierowybluszcz.blog.pl
Ustawiane małżeństwo, miłość, która przychodzi nieoczekiwanie i tajemnice dworku w Jodłowie to bardzo dobry początek barwnej mini sagi rodzinnej. I co ważne, autorka ukazała pozycję kobiety na początku XX wieku w Polsce, co daje nam nie tylko przyjemną, ale i poszerzającą horyzonty lekturę.
Marta Kraszewska, www.rudymspojrzeniem.pl
Powieść pióra Agnieszki Janiszewskiej to historia, która przekona do siebie każdego. Bez względu na wiek czy preferencje czytelnicze - nie będziecie mogli oderwać się do ostatniej strony.
Beata Moskwa, thievingbooks.blogspot.com

Czasami jeden gest wystarczy, by unieważnić nieprzekraczalne granice.
W drugim tomie jodłowskiej sagi na scenę wkracza młode pokolenie rodzin Celiowskich i Więckowskich. Najstarsza córka Andrzeja w dalszym ciągu prowadzi pamiętnik, a los rozpisuje swoją opowieść na wiele wzajemnie się uzupełniających wątków. Historia Klary i Gilberta, Huberta i Ewy, a także Maryli, Adeli, Andrzeja i Joanny udowadnia, jak bardzo złożony może okazać się dramat, gdy na scenie życia występują tak skomplikowani aktorzy oraz snujące się pomiędzy nimi tajemnice. Kim jest człowiek skrywający się pod enigmatycznie brzmiącym nazwiskiem Chambroux? Jak wiele jest gotów poświęcić ojciec rodziny w imię fałszywie pojmowanej dumy? Z jakiego powodu zmarła przed laty Maryla? Czy skrywane przez wiele lat urazy kiedykolwiek pozwolą na wybaczenie i powrót uczuć?
Kolejna dwutomowa powieść Agnieszki Janiszewskiej, podobnie jak poprzednia (Szepty i tajemnice) zaprasza czytelnika do ziemiańskiego dworku, do mieszczańskich kamienic Warszawy, a także do Paryża, w którym dobiega właśnie końca szalona belle époque. Namalowany z pietyzmem obraz ówczesnych obyczajów uzupełniają dogłębne portrety psychologiczne poszczególnych bohaterów.
Niezwykle klimatyczna i wspaniale napisana historia o miłości, którą koniecznie musisz przeczytać. Uważaj tylko na sekrety, skrywające się wśród starych topoli...
Paulina Zaprzałka, zksiazkawkieszeni.blogspot.com
„Aleja starych topoli” to historia pełna rodzinnych tajemnic i sekretów skrywanych przez lata, osadzona w realiach przedwojennej Polski i Paryża końca belle époque. Wciągająca w świat pozorów cenniejszych dużo bardziej niż prawda, oczarowująca niepowtarzalnym urokiem nakreślonych obrazów i nietuzinkowymi postaciami. Powieść, od której nie sposób się oderwać…
Michalina Foremska, papierowybluszcz.blog.pl
Ustawiane małżeństwo, miłość, która przychodzi nieoczekiwanie i tajemnice dworku w Jodłowie to bardzo dobry początek barwnej mini sagi rodzinnej. I co ważne, autorka ukazała pozycję kobiety na początku XX wieku w Polsce, co daje nam nie tylko przyjemną, ale i poszerzającą horyzonty lekturę.
Marta Kraszewska, www.rudymspojrzeniem.pl
Powieść pióra Agnieszki Janiszewskiej to historia, która przekona do siebie każdego. Bez względu na wiek czy preferencje czytelnicze - nie będziecie mogli oderwać się do ostatniej strony.
Beata Moskwa, thievingbooks.blogspot.com

Czasem rodzinne więzy bardziej dzielą, niż łączą.
Warszawa, lata 70. Weronika Piontkowska niedawno się rozwiodła, uczy francuskiego w liceum i wychowuje dwóch rezolutnych chłopców. Jednak w żadnej z ról, jakie przyniosło jej życie, nie odnajduje się zbyt dobrze – poza jedną. W sielskim, ustronnym Jaktorowie, wśród pachnących łąk i lasów wciąż może być beztroską córką swoich rodziców. Wkrótce okaże się jednak, że raj na ziemi nie istnieje, a sielankowa posiadłość, którą Weronika tak kocha, skrywa wiele dramatycznych historii… Jaką cenę w czasach stalinizmu zapłacił za Jaktorowo jej ojciec? Dlaczego po latach wciąż nie chce rozmawiać o własnej siostrze, gdzie mają swoje źródło wszystkie rodzinne tajemnice?
„Aż po horyzont” to kolejna znakomita powieść Agnieszki Janiszewskiej – mistrzyni wikłania osobistych losów bohaterów w tryby wielkiej historii.
– Wiem, że wciąż myślisz o Jarku.
– Nieprawda. – Zaczerwieniła się.
– Wiem, że myślisz – powtórzył, zupełnie niezrażony jej tonem. – Że żałujesz…
– Żałuję, że za niego wyszłam. Na pewno nie tego, że się rozstaliśmy – zaperzyła się. – A ty znowu posuwasz się za daleko.
Spróbował odgarnąć zdecydowanie za długą grzywkę opadającą jej na oczy, ale uchyliła się przed tym pieszczotliwym gestem. Nadal nie odwzajemniała jego spojrzenia.
– Skoro się przy tym upierasz… – westchnął i ruszył w kierunku chłopców.
– Nie, to ty się upierasz, aby wmawiać mi podobne bzdury! – Nie wytrzymała. – Bo to właśnie ty żałujesz, że od niego odeszłam.

Przeszłość kończy się dopiero wtedy, gdy ją zaakceptujemy.
Czy warto dążyć do tego, by za wszelką cenę poznać historię swojej rodziny? A może są takie opowieści, które powinny po prostu zostać na zawsze zapomniane? Dla Weroniki te pytania nabiorą wkrótce wyjątkowego znaczenia. Znalezione przypadkiem na strychu zapiski ciotki Wandy, która przed laty wyszła za cudzoziemca i wyjechała z Polski, mogą stanowić klucz do rozwiązania wielu nurtujących ją zagadek. Ale czy Weronika będzie miała na tyle odwagi, by po latach skonfrontować się z niewygodnymi faktami? Co się wydarzy, gdy świadkowie wydarzeń, które położyły się cieniem na losach kolejnych pokoleń, w końcu przerwą milczenie?
– Nie miałam pojęcia, że Rozalia pisała pamiętnik – uśmiechnęła się blado. – Nawet słowem się o tym nie zająknęła.
Choć z drugiej strony, czy musiała się z tego zwierzać? Mimo tego spostrzeżenia Weronika ponownie poczuła chłód na całym ciele.
– To nie były jej zapiski – odparł Michał.
– A zatem czyje? – spytała zmienionym głosem. Tym razem uznała, że ma prawo do niepokoju. Kto był autorem wspomnień o jej rodzicach i dziadkach, a także, jak ujął to Michał, różnych ciekawostek i dziwnych spraw? Kto miał taką wiedzę na temat jej rodziny?
I nagle pojęła, że chyba zna odpowiedź. Wyjaśnienie syna było jedynie potwierdzeniem jej domysłu.
– Siostry dziadka Jana. – Piotrka najwyraźniej zastanowiło spojrzenie matki, bo na wszelki wypadek dodał: – Tej, która przed laty wyjechała z Polski.
Nie wierzę, pomyślała Weronika. Jak to możliwe? Niczego nie rozumiała.

Przeszłość kończy się dopiero wtedy, gdy ją zaakceptujemy.
Czy warto dążyć do tego, by za wszelką cenę poznać historię swojej rodziny? A może są takie opowieści, które powinny po prostu zostać na zawsze zapomniane? Dla Weroniki te pytania nabiorą wkrótce wyjątkowego znaczenia. Znalezione przypadkiem na strychu zapiski ciotki Wandy, która przed laty wyszła za cudzoziemca i wyjechała z Polski, mogą stanowić klucz do rozwiązania wielu nurtujących ją zagadek. Ale czy Weronika będzie miała na tyle odwagi, by po latach skonfrontować się z niewygodnymi faktami? Co się wydarzy, gdy świadkowie wydarzeń, które położyły się cieniem na losach kolejnych pokoleń, w końcu przerwą milczenie?
– Nie miałam pojęcia, że Rozalia pisała pamiętnik – uśmiechnęła się blado. – Nawet słowem się o tym nie zająknęła.
Choć z drugiej strony, czy musiała się z tego zwierzać? Mimo tego spostrzeżenia Weronika ponownie poczuła chłód na całym ciele.
– To nie były jej zapiski – odparł Michał.
– A zatem czyje? – spytała zmienionym głosem. Tym razem uznała, że ma prawo do niepokoju. Kto był autorem wspomnień o jej rodzicach i dziadkach, a także, jak ujął to Michał, różnych ciekawostek i dziwnych spraw? Kto miał taką wiedzę na temat jej rodziny?
I nagle pojęła, że chyba zna odpowiedź. Wyjaśnienie syna było jedynie potwierdzeniem jej domysłu.
– Siostry dziadka Jana. – Piotrka najwyraźniej zastanowiło spojrzenie matki, bo na wszelki wypadek dodał: – Tej, która przed laty wyjechała z Polski.
Nie wierzę, pomyślała Weronika. Jak to możliwe? Niczego nie rozumiała.

Ile wiesz o tych, których kochasz najbardziej?
Regina, absolwentka polonistyki i bibliotekoznawstwa, marzy o pisarskiej sławie. Niedawno skończyła studia i wydała swoją trzecią powieść. Wszystko wskazuje na to, że jej marzenia mają szansę się spełnić – wystarczy tylko znaleźć pomysł na kolejną frapującą fabułę.
Pewnego dnia jedna z czytelniczek zgłasza się do Reginy z przedwojennym maszynopisem powieści, który młoda autorka miałaby dokończyć. Choć ten pomysł na początku wydaje się jej mało interesujący, dziewczyna postanawia podjąć wyzwanie. Niebawem okaże się, że powieść, nad którą pracuje, wcale nie trafiła do niej za sprawą przypadku…
– Tak. – Regina skinęła głową, uznawszy, że wypada jakoś zareagować. – Wpadła pod autobus. Bardzo smutna historia.
– Tak to pani powiedział Jurek Mołczanowski? – Siedlecka zgasiła resztki papierosa.
– Owszem. Czy coś się nie zgadza?! – Regina poczuła przyspieszone bicie serca. Ponownie zaczęła się denerwować.
 Ależ tak… – odparła spokojnie Siedlecka. – Wpadła pod autobus. Tylko zdaniem świadków nie wyglądało to na nieszczęśliwy przypadek. Zrobiła to umyślnie.
Agnieszka Janiszewska
Ukończyła historię na Uniwersytecie Warszawskim, pracuje jako nauczyciel historii w liceum ogólnokształcącym. Od urodzenia związana jest z Warszawą, obecnie mieszka w jednej z podwarszawskich miejscowości. Znana jest z porywających sag rodzinnych oraz doskonale zarysowanego tła historycznego w powieściach obyczajowo-historycznych.

Czasem w milczeniu słychać dużo więcej, niż echa niewypowiedzianych słów.
Miłość, przywiązanie oraz piękne wspomnienia z dzieciństwa stoją w sprzeczności z prawdą odkrywaną przez Reginę, która spotyka się ze świadkami dawnych czasów. Cienie przeszłości nie pozwalają młodej pisarce jasno spojrzeć w przyszłość, a rodzinne sekrety, które wychodzą na jaw, burzą jej spokój ducha. Czy uda jej się nie stracić wiary w miłość?
– Jasne, wiem, co ja i Jolanta zrobiliśmy Krystynie – syknął przez zęby Roman i gwałtownym ruchem odwrócił się, dając do zrozumienia, że czas zakończyć wspólny spacer.
– Nie chodzi o to, co ty i Jolanta zrobiliście Kryśce, ale o to, co Wołyńska mogła zrobić tobie… i nie tylko tobie.
Roman z trudem opanował odruch niechęci, a zarazem zdumienia. Słowa przyjaciela zaskoczyły go i ponownie zirytowały.
[…]
 Nie ma sensu do tego wracać – mruknął. – Nie chcę.
Agnieszka Janiszewska
Ukończyła historię na Uniwersytecie Warszawskim, pracuje jako nauczyciel historii w liceum ogólnokształcącym. Od urodzenia związana jest z Warszawą, obecnie mieszka w jednej z podwarszawskich miejscowości. Znana jest z porywających sag rodzinnych oraz doskonale zarysowanego tła historycznego w powieściach obyczajowo-historycznych.